Σεξ μετα απο βιασμο

Γεια σας και παλι ! Αυτη τη φορα θελω να μιλησω για ενα σοβαρο προβλημα που μου συμβαινει αυτο το καιρο και αν μπορει καποιος να μου εξηγησει τι συμβαινει.Ας ξεκινησουμε απο την παιδικη μου ηλικια:(. Θα τα πω οσο πιο συνοπτικα γινεται. Στα 12 μου δεχτηκα βιασμο απο γνωστο μου προσωπο μεγαλυτερο αρκετα.Στην οικογενεια μου δεν με πιστεψαν οταν προσπαθησα απ εξω απ εξω να πω τι συμβαινει και δεν εδωσαν ιδιαιτερη σημασια στην καποια αλλαγη της συμπεριφορας μου. Η παρενοχληση συνεχιστηκε ξανα και ξανα και το χειροτερο ηταν οτι υπηρξαν ανθρωποι(φιλοι του) που το ηξεραν και γελαγαν \"κατω απο τα μουστακια τους πονηρα\" οποτε με εβλεπαν. Αυτη τη περιοδο της ζωης μου την διεγραψα,την ξεχασα,την εσβησα....Τα θυμηθηκα ολα ξανα υστερα απο αρκετη και δυσκολη προσπαθεια,και με τη βοηθεια του ψυχιατρου μου,πριν 2 μηνες περιπου.
Στα 20 μου που ειχα και την πρωτη μου σεξουαλικη επαφη (εγω ετσι το νιωθω) δεν καταλαβα και πολλα πραγματα.Σαν να ημουν νεκρωμενη ,σαν να μην ενιωθα τιποτα...Το αγορι που τα ειχα 3 χρονια τοτε,το αγαπουσα και δεν εκανα τιποτα δια της βιας.Μολις τελειωσε εκεινη η σχεση,2 χρονια μετα, επαθα κατι ανεξελεγκτο...ενιωθα οτι εγω ημουν ο βιαστης και με οποιον αντρα συσχετιζομουν ηθελα να εχω εγω το πανω χερι και να λειτουργω σαν αρσενικο.Ημουν επιθετικη στο σεξ, ενιωθα να το απολαμβανω και απο τις σχεσεις μου ζητουσα μεσα μου μονο σεξουαλικη ικανοποιηση.Συνολικα ειχα 4 εραστες,μετα την πρωτη μου σχεση, αλλα με κανεναν δεν καταφερα να δεθω συναισθηματικα.Ενιωθα οτι ολα ηταν ενα παιχνιδι.Παιχνιδι αποπλανησης απο τη μερια μου και οταν πλεον τον ειχα σιγουρο τον αλλον αρχιζα να βαριεμαι και τοτε το σεξ απο ωραιο και πικαντικο ξαναγινοταν βιασμος.Τοτε αποχωρουσα απο τη σχεση.Οσπου καποια στιγμη γνωρισα το σημερινο αντρα μου και τα πραγματα μπερδευτηκαν ακομα περισσοτερο.Η σχεση ξεκινησε οπως ολες.Στην πορεια ομως αφησα λιγα συναισθηματα μου ελευθερα και δεθηκα μαζι του.Τον αγαπησα κ τον αγαπω,νιωθω σιγουρια,ζεστασια,τρυφεροτ ητα μαζι του.Ολα πηγαιναν ενταξει μεχρι τη στιγμη που θυμηθηκα το παρελθον,πριν απο 2 μηνες.Απο τοτε μπλοκαρα....Δεν μπορω να κανω ερωτα μαζι του,παροτι τον αγαπω και νιωθω πραγματα γι αυτον.Προσπαθω οποτε ξεκιναμε το ερωτικο παιχνιδι να κραταω το προσωπο του στο μυαλο μου για να ειμαι εκει μαζι του, ομως δε τα καταφερνω.Ξαφνικα σαν ενα χερι να με χαστουκιζει και ξαναβρισκομαι εκει,στα παλια....το χαδι γινεται σιχαμενο αγγιγμα,ανατριχιαζω,νιωθω να πνιγομαι και να με τρυπανε βελονες σε ολο μου το σωμα.Το χειροτερο ειναι οτι μετα για ωρες μισω τον αντρα μου,κλεινομαι στον εαυτο μου και του συμπεριφερομαι απομακρα. Ο ψυχιατρος μου,μου εχει συστησει αποχη μεχρι να νιωσω καλα με το σωμα μου.Ο αντρας μου ειναι μαζι μου,κανει υπομονη αλλα μεσα μου δεν εχει αλλαξει τιποτα.Αραγε θα μπορεσω ποτε να συμπεριφερθω και να νιωσω τρυφερα στην ερωτικη πραξη ? Γιατι συμβαινουν ολα αυτα μετα απο τοσα χρονια ? Υπαρχει φως να ελπιζω ? Γιατι μισω τοσο πολυ το σωμα μου ?

Γεια σου!

Κατ\' αρχάς, φαντάζομαι πως πρέπει να έχεις περάσει φοβερά δύσκολα... Το να υπόκεισαι κατ\' εξακολούθηση βιασμό και μάλιστα να μη σε πιστεύουν και οι δικοί σου -για τον όποιο λόγο- πρέπει να είναι αρκετά τραυματικός συνδυασμός.

Και κάνω αυτό το σχόλιο, όχι από την απέξω... Είχα κι εγώ εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης μια φορά -και όχι βιασμού- από πολύ μεγαλύτερο άτομο του περιβάλλοντός μου σε ηλικία παρόμοια με τη δική σου. Πέραν του ότι τότε είχα πάθει μεγάλο σοκ τότε, εννοείται ότι επηρέασε τη σχέση μου με τη σεξουαλικότητά μου. Μάλιστα, για διάφορους λόγους έτυχε κι εμένα οι δικοί μου να μη μου συμπαρασταθούν αρκετά.

Γι\' αυτό θέλω πρώτα από όλα να σου πω ένα μεγάλο \"μπράβο\" που στέκεσαι στα πόδια σου και τα έχεις καταφέρει να έχεις μια \"κανονική\" ζωή. Δεν είναι και εύκολο αυτό που πέρασες... Αυτό δείχνει από μόνο του πως έχεις δύναμη μέσα σου.

Επίσης, φαίνεται να διακρίνεσαι από μια τάση και ικανότητα να κατανοείς τι σου συμβαίνει και να κάνεις ερμηνείες. Κι αυτό έίναι πολύ ενθαρρυντικό πιστεύω, ώστε να καταφέρεις να αντιμετωπίσεις τελικά αυτή τη \"δυσλειτουργία\".

-Ως προς το παρόν... Μήπως είναι η ώρα να ασχοληθείς συστηματικά και σε επίπεδο ψυχοθεραπείας με αυτές σου τις προεφηβικές τραυματικές εμπειρίες; Μήπως στο παρελθόν δεν το έχεις κάνει αναλυτικά με κάποιν ειδικό και αρκέστηκες στο ότι \"θα βρω τη δύναμη να το ξεπεράσω;\" Και δεν είναι ότι δεν τη βρήκες, αλλά ίσως χρειάζεται τώρα πια και η βοήθεια ενός ειδικού. Επίσης ίσως σε βοηθούσε ακόμα περισσότερο η επίσκεψη σε έναν σεξολόγο.

-Αν υπάρχει ελπίδα να βρεις φως; Αλίμονο, τόσες γυναίκες έχουν υποστεί κακοποίηση, πιστεύω πως είναι από τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν σε μια γυναίκα, αλλά τόσες γυναίκες είναι ακόμα ζωντανές και παλεύουν και προχωρούν... Όπως κι εσύ...

-Μήπως υπάρχει μια τόση δα περίπτωση να υπάρχει και κάποιο πρόβλημα στη σχέση σου με τον άνδρα σου; Αλλά και πάλι, για μένα, η λύση είναι η επίσκεψη σε κάποιον ειδικό.

-Το γιατί μπορείς να μισείς το σώμα σου... Εσύ το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα... Το σώμα σου, πριν προλάβεις να το γνωρισεις και να το ορίσεις σεξουαλικά, είχε αυτές τις εμπειρίες... Τι σημασία έχει που περάσαν τόσα χρόνια, είναι τραυματικές αυτές οι αναμνήσεις και αν δεν επουλωθούν ικανοποιητικά, ξανανοίγουν τα τραύματα. Εδώ ένα τραύμα από παλιά εγχείριση μας πονάει κάθε τόσο, πόσο μάλλον ψυχικό τραύμα.

Σου εύχομαι τα καλύτερα, πιστεύω είναι καλό να συζητάς με τον άντρα σου και αν το έχεις ήδη κάνει και δεν αρκεί, ή νιώθεις ότι ψυχίατρος δε σε βοηθάει αρκετά, μπορείς ίσως παράλληλα να επισκεφτείς και κάποιον άλλο ειδικό (ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή, σεξολόγο). Θαρρώ πως υπάρχει κέντρο για κακοποιημένες γυναίκες στο οποίο θα μπορούσες να απευθυνθείς, αν το ήθελες φυσικά, αλλά δεν ξέρω επακριβώς τη διεύθυνση.

Πάντως, η συμβουλή που σου έδωσε ο ψυχίατρος με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Δεν πρέπει σίγουρα να πιέσεις τον εαυτό σου διότι αυτό μπορεί να επηρεάσει χειρότερα τη σχέση σου, αντί να της κάνει καλό. Από την άλλη, άλλο το να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου, κι άλλο να αφήσεις το χρόνο να περνάει και εσύ να μένεις στάσιμη. Αλλά αυτό θα το κρίνεις εσύ, τι από τα δύο συμβαίνει και τι έχεις ανάγκη.

Μια άλλη παρατήρηση: μήπως έχεις ενοχές για όλο αυτό, ότι δηλαδή πας να καταστρέψεις τη σχέση σου με αυτό το \"σύμπτωμα\"; Η ενοχή είναι κοινή στις γυναίκες με παρόμοιες εμπειρίες, συμπεριλαμβανομένης και εμού.

Πάντως μην αναρωτιέσαι γιατί το σώμα σου και ο εαυτός σου αντιδράει, και ειδικά μετά από τόσα χρόνια... Το ότι αντιδράει, για μένα είναι θετικό, γιατί σου χτυπάει ένα \"καμπανάκι\". Για καλό σου είναι, για να κινητοποιηθείς να το ψάξεις περαιτέρω και να διαλύσεις τα σύννεφα εντελώς.

Συγγνώμη για τη μακροσκελή απάντηση. Όλα αυτά τα λέω με καλή διάθεση και όχι για να σου πω τι να κάνεις, απλώς επειδή και προσωπικά για μένα είναι ένα ευαίσθητο θέμα.

Καλή δύναμη.

Ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση.
Θα ηθελα να πω για το θεμα της ψυχοθεραπειας και την αναλυση αυτων των παρελθοντικων καταστασεων πως μου ειναι τραγικα δυσκολο να ξαναγυρισω πισω.Δεν θελω,δεν το αντεχω δεν μπορω να επιτρεψω στον εαυτο μου να ξανανιωσω κατι τετοιο.Θυμηθηκα τα βασικα πραγματα και απο κει κ περα νιωθω πως αρνουμαι να παω βαθυτερα.Και μονο αυτα που θυμηθηκα μου ηρθε καποια στιγμη να βαλω τα νυχια μου να ξεριζωσω το δερμα μου να μην νιωθει αυτην την απαισια αισθηση.
Οσο για την επισκεψη σε σεξολογο μου ειναι δυσκολο να το κανω γιατι δε νιωθω ανετα με τετοια θεματα και ειδικα με αντρες.
Για το κεντρο κακοποιημενων γυναικων που μου αναφερεις με ενδιαφερει πολυ και αν καποιος απο το forum γνωριζει πληροφοριες γι αυτο θα τον παρακαλουσα να με βοηθησει.
Ενοχες εχω και πολλες μαλιστα ! Απο το τι επιπτωσεις εχει η συμπεριφορα μου στις σχεσεις μου, μεχρι ακομα πιο παλια μηπως προκαλεσα εγω αυτο το κακο. Το σωμα μου δεν θελω να μοιαζει θηλυκο καθολου...νιωθω ενοχη ακομα κ γι αυτο....
Ευχαριστω κ παλι για το χρονο που αφιερωσες να μου απαντησεις.

Καταρχήν, μπράβο κι από μένα που μετά απ\'όσα πέρασες κατάφερες να φτιάξεις τη ζωή σου και συνεχίζεις ακόμα να προσπαθείς γι΄αυτό.

Ένα κέντρο που ασχολείται με θέματα γυναικών, ισότητας και κακοποίησης είναι το ΚΕΘΙ , απ\'ότι είδα έχει διάφορα προγράμματα, δεν ξέρω, όμως αν είναι αυτό που ψάχνεις.
Ρίξε μια ματιά στη σελίδα του (www.kethi.gr), αν θες επικοινώνησε και μαζί τους και ίσως σε παραπέμψουν κάπου πιο ειδικευμένα.
Επισης, υπάρχει κι ένα κέντρο στα Γιάννενα (Κέντρο Έρευνας και Υποστήριξης Θυμάτων Κακοποίησης και Κοινωνικού Αποκλεισμού (http://www.cvme.gr/), ίσως και από εκεί να ξέρουν αντίστοιχα κέντρα στην Αθήνα (ή όπου μένεις)


Καλή δύναμη και ό,τι καλύτερο για το μέλλον.

Quote:

---

Originally posted by vythos
Θα ηθελα να πω για το θεμα της ψυχοθεραπειας και την αναλυση αυτων των παρελθοντικων καταστασεων πως μου ειναι τραγικα δυσκολο να ξαναγυρισω πισω.Δεν θελω,δεν το αντεχω δεν μπορω να επιτρεψω στον εαυτο μου να ξανανιωσω κατι τετοιο.Θυμηθηκα τα βασικα πραγματα και απο κει κ περα νιωθω πως αρνουμαι να παω βαθυτερα.Και μονο αυτα που θυμηθηκα μου ηρθε καποια στιγμη να βαλω τα νυχια μου να ξεριζωσω το δερμα μου να μην νιωθει αυτην την απαισια αισθηση.
Οσο για την επισκεψη σε σεξολογο μου ειναι δυσκολο να το κανω γιατι δε νιωθω ανετα με τετοια θεματα και ειδικα με αντρες.
Για το κεντρο κακοποιημενων γυναικων που μου αναφερεις με ενδιαφερει πολυ και αν καποιος απο το forum γνωριζει πληροφοριες γι αυτο θα τον παρακαλουσα να με βοηθησει.

---

Η ψυχοθεραπεία μπορεί να φαντάζει στα μάτια σου τραγικά δύσκολη, και θα είναι αρκετά επίπονη αρχικά, αλλά η λύτρωση που θα νιώσεις δεν περιγράφεται εύκολα με λέξεις. Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης που μπορεί να σε πονέσει αρκετά σε κάποιες στιγμές, αλλά θα γνωρίσεις καλύτερα ένα μέρος του εαυτού σου που προσπαθησες να θάψεις, να κρύψεις, να ξεχάσεις. Αυτή η απελευθέρωση της ψυχής σου από το παρελθόν να σαι σίγουρη ότι θα σου φέρει μια κάθαρση τόσο λυτρωτική και θεραπευτική, που θα σου δώσει σιγά σιγά την ευκαιρία να ξαναγνωρίσεις τον εαυτό σου, την σεξουαλικότητά σου, τις σχέσεις σου, μέσα από ένα καινούριο πρίσμα, απαλλαγμένο από τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος και ό,τι σήμαναν αυτές για σένα.

Ελπίζω να βρεις το θάρρος να το αντιμετωπίσεις, είναι κρίμα να υποφέρεις έτσι.

Αναρρωτιέμαι αν μπορείς να βρεις γυναίκα σεξολόγο, αν και πιστεύω ότι σε ένα εξειδικευμένο τέτοιο κέντρο κακοποίησης θα υπάρχουν και ειδικοί που θα σε παραπέμψουν στον κατάλληλο επαγγελματία. Πάντως φαντάζομαι ότι θα σου συστήσουν ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες με κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Να είσαι προετοιμασμένη να σφίξεις τα δόντια και να ξανακοιτάξεις κατάματα πράγματα που προσπαθούσες να ξεχάσεις, αλλά να είσαι σίγουρη ότι το ταξίδι αυτό έχει ως προορισμό την ευτυχία σου, που την αξίζεις.

Σου εύχομαι τα καλύτερα.

Γεια σας και πάλι...
Συμφωνώ απόλυτα με την pops.

Ωστόσο, για να μη συνεχίσω να μιλώ θεωρητικά, παραθέτω δύο συνδέσμους Σεξολογικών Ινστιτούτων που γνωρίζω στο διαδίκτυο. Είναι καλά οργανωμένα και πιστεύω πως δε θα αρνηθούν, αν ζητήσεις να απευθυνθείς σε γυναίκα ειδικό... Να σημειωθεί επίσης ότι και τα δύο διαθέτουν τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης, από την οποία θα μπορούσε να ξεκινήσει κανείς, αν θεωρεί μεγάλο βήμα να τα επισκεφτεί αμέσως.

-www.askitis.gr
-www.sexmedic.gr

Θα επιστρέψω με τη διεύθυνση κέντρου κακοποιημένων γυναικών που περιμένω να μου πει μια φίλη μου.

Καλή συνέχεια!

Σας ευχαριστω παρα πολυ για τις απαντησεις που μου δωσατε !
Πραγματικα δεν ξερω τι θα κανω , περναω και δυσκολη φαση αυτη την εποχη οποτε θα περιμενω να μου περασει και επειτα που θα νιωσω καλλυτερα να μπω σε action.
Σας ευχαριστω για το ενδιαφερον

Γειά σας κ απο εμένα!
Το ξέρω οτι η απάντησή μου έρχεται λίγο καθυστερημένα ( 2 χρόνια :) ) αλλά είμαι καινούριο μέλος και έτσι κι αλλιώς είναι ένα θέμα επίκαιρο και πάντα θα υπάρχει σε αυτό το φόρουμ για να το βλέπουν και άλλοι...

Θα ήθελα να πω οτι ξέρω ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο το οποίο δέχτηκε σεξουλική κακοποίηση (όχι κανονικό βιασμό όμως) όταν ήταν μικρή και η ίδια ομολογεί οτι αυτο τη έκανε να αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στους άντρες. Να τους μισήσει, και να θέλει να είναι αυτή ο άντρας στη σχέση της, να θέλει να έχει το πάνω χέρι, νιώθοντας πολλές φορές απέχθεια που είναι σε γυναικείο σώμα.. οχι όλες τις φορές αλλά τις περισσότερες.. σίγουρα υπάρχουν πολλά περισσότερα στο παρελθόν ενός ανθρώπου που τον κάνουν να διαμορφώνει μια συμπεριφορά αλλά αυτά έχω καταλάβει εγώ για αυτήν απο αυτά που μου έχει πει και απο την απόσταση που κοιτάω τη ζωή της.. έχει αναγνωρίσει και αυτή ποιό είναι το πρόβλημά της και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς την \"λύση\" που ψάχνει.