Ζητείται ελπίς

Γειά σου φίλε μου.

Να στρέψεις την πυξίδα προς την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Καταθέτοντας τα όπλα, δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα. Να είσαι σίγουρος γι αυτό. Είμαστε στην ίδια ηλικία και δεν το κρύβω οτι κι εγώ όταν νιώθω άσχημα ψυχολογικά, κάνω περίπου τις ίδιες σκέψεις. Η αλήθεια είναι οτι είσαι πολύ νέος ακόμα για να μη σκέφτεσαι το αύριο.
Σίγουρα μεσολάβησαν πολλοί παράγοντες που \"συμμάχησαν\" και σε έφεραν σ\' αυτή την ψυχολογία. Αν αρχίσεις να τους ταξινομείς και κυρίως αν μπορέσεις να \"βγείς\" από τον εαυτό σου ωστε να δεις απ\' \'εξω κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζεις και τον τρόπο που αντιδράς, θα αρχίσεις να αισθάνεσαι καλύτερα.
Είναι φυσιολογικό να απογοητεύεσαι όταν η κακή πλευρά της ζωής σε χτυπά, αλλά η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Είμαι σίγουρος οτι το \'χεις εφαρμόσει μερικές φορές και έχεις νιώσει καλύτερα. Είδες; Δεν είναι τυχαίο.
Δεν ξέρω ακριβώς τι έχεις περάσει, αλλά να είσαι σίγουρος οτι σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι.
Υπομονή χρειάζεται και δύναμη. Θα την κερδίσεις τη μάχη, θα δεις..

Καλέ μου!

Για να ζητάς ιατρική υποστήριξη και να είσαι εδω έχεις ήδη στρέψει την πυξίδα στην ελπίδα!

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται!!!

Διάβασε τις ιστορίες μας , διάβασε τις αποτυχίες και τις επιτυχίες μας και βύρα τις αγκυρες!

Είσαι 30 χρονών , έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου!

Εμείς εδω είμαστε , συνταξιδιώτες σου!

Butsomeday,

Καλωσόρισες στην παρέα μας..
Αν θέλεις, πές μας λίγα πράγματα για τα γεγονότα που σε επηρέασαν..

Προσωπικά, είμαι κατά των λύσεων με φάρμακα και ιατρούς..

Αυτά που θα μου πούν, τα γνωρίζω, τα ξέρω μέσα μου..
Η ελπίδα και η δύναμη βρίσκεται μέσα μας..

Καθένας μας, έχει τα δικά του προβλήματα..περνάει το δικό του Γολγοθά..σηκώνει το δικό του Σταυρό..

Η ζωή είναι δύσκολη..και θέλει θάρρος..

Καλέ μου Butsomeday,

αν διαβασεις τις ιστοριες μας θα διαπιστώσεις ότι όλοι σχεδον περάσαμε - με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- απο θανάτους, λιμους, λοιμούς, σεισμους και καταποντισμούς.

Αυτή ειναι η πορεια αυτής της \"ασθένειας\".. Χάνουμε το ενδιαφέρον μας, χάνουμε τη χαρά.

Να αντιδράσεις. Να βάλεις στόχους. Ενα στόχο την ημέρα. Οχι μεγάλους στόχους στην αρχή. Κάτι μικρό , ΄κάτι που θα το καταφέρεις. Μια βόλτα σε ένα άλσος. Βάλε στόχο να ανακαλύψεις μια νεα συνοικία στη πόλη που ζείς. Α, ειναι ενα θαυμάσιο παιγνίδι. Ζουμε σε πολεις που δεν γνωρίζουμε.

Βάλε στόχο να βγεις και να φας το γλυκό που σου αρέσει. Κάτι απλό. Ζήσε την χαρά της επιτυχίας του στόχου με μεγάλη ένταση. Σιγά - σιγά ο εγκέφαλος θα αρχίσει να συνέρχεται.

Καλή δύναμη .. και εμείς μαζί σου!

Φίλε μου ButSomeday,

Την ρημάδα (για να μην την πω αλλιώς) την καλύτερη ζωή, την ψάχνουμε όλοι. Κι όσο την ψάχνουμε, δυστυχώς απομακρύνεται όλο και πιο πολύ. Δεν εννοώ βέβαια μεγαλεία και πολυτέλειες. Εννοώ απλά κάτι πιο αξιοπρεπές και καλύτερο από αυτό που υπάρχει τώρα.
Αν έχω ζήσει την καχυποψία; Δυστυχώς, ναι. Και την καχυποψία και την κακία και πολλές φορές και τη ρουφιανιά (συγγνώμη για την τελευταία λέξη, αλλά δεν μου \'ρχεται μια συνώνυμη τώρα). Να σου πω δυο αλήθειες; Ναι, τα παραπάνω μπορούν να κάνουν κουρέλι ψυχολογικά. Και ναι, είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Μερικοί λένε αδιαφορία. Κοίτα να είσαι εσύ σωστός κι άσε τους άλλους να λένε ότι θέλουν. ʼντε όμως να το εφαρμόσεις. Όταν αδικείσαι σκέφτεσαι πάντα το γιατί. Έχω τέτοια προβλήματα στη δουλειά μου τελευταία, που τις περισσότερες ημέρες ξυπνάω κακοδιάθετος. Όχι με κρίσεις πανικού, απλά με κακή διάθεση. Αργά το απόγευμα καμιά φορά, προσπαθώ να ερμηνεύσω μια τυχαία ζαλάδα λίγων δευτερολέπτων που τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με την κούραση στα μάτια, λόγω οθόνης του υπολογιστή. Αν κάτσω και το καλοσκεφτώ και του δώσω σημασία, να κι ο πανικός. Αν και πλέον τον αντιμετωπίζω τις σπάνιες φορές που συμβαίνει, εν τούτοις με ρίχνει ψυχολογικά. Θέλω να πω οτι κι εμείς το ψιλο-προκαλούμε. Έρχεται από μόνο του, κι εμείς άθελά μας το βοηθάμε.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ οτι τα προβλήματα που αναφέρεις και που είναι κάτι παραπάνω από αξιοσέβαστα, τα προκαλείς εσύ ο ίδιος. Θέλω να ξέρεις όμως δυο πράγματα. Κανένας ή τουλάχιστον ένας-δυο άνθρωποι ίσως σε καταλάβουν όταν αισθάνεσαι χάλια. Κι αυτοί είναι ίσως οι συγγενείς πρώτου βαθμού (γονείς, αδέλφια κλπ.) ή άνθρωποι που έχουν περάσει ή περνούν το ίδιο. Να ξέρεις κάτι άλλο πιο βασικό. Ίσως και το βασικότερο. Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, ούτε την ακριβή διατύπωση. Το να αναπολείς όμως τις παλιές ωραίες στιγμές, σε στιγμές οδύνης είναι ένα από τα τραγικότερα πράγματα στον κόσμο. Δυστυχώς, το κάνουμε όλοι. Σκεφτόμαστε τη ζωή που κάνουμε τώρα, που ενδεχομένως δεν είναι και η καλύτερη με όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά, και αναπολούμε από τις ανέμελες στιγμές της εφηβικής ηλικίας, μέχρι στη χειρότερη περίπτωση πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια.
Δυστυχώς, καλώς ή κακώς αυτά συμβαίνουν. Το θέμα είναι να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα. Γιατι αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς, το μόνο που καταφέρνεις είναι να χτυπάς τον εαυτό σου. Τίποτα άλλο δεν μπορείς πραγματικά να αλλάξεις.

E! E! παιδάκια!

για σταματήστε την συζήτηση για την ηλικία.. :P

Butsomeday,

είπες την λέξη \"κλειδί\" . Τουλάχιστον και στη δική μου περίπτωση ήταν ακριβώς το ίδιο.

Να β ρω ε ν α κ ί ν η τ ρ ο να κρατηθώ, να παλέψω για αυτό!

Τώρα αρχίζεις το μεγάλο ταξίδι της αναζήτησης των ιδεών και των μεγάλων αξιών. Τώρα αρχίζεις την πραγματική και την πιο συναρπαστική περιπέπεια της ζωής σου!

Ψάξε, διάβασε, δοκίμασε, αγωνίσου ζήσε!

Αναζητώντας το ¨κινητρο\" όλα αλλάζουν στη ζωή μας!

Φίλε μου ButSomeday,

Είμαι τυχερός που δουλεύω, κι όπως λες, συμβάλει στην βελτίωση της ψυχολογίας μου. Κι αν σου πω οτι κατά ένα μεγάλο ποσοστό η ψυχολογία μου πέφτει από τη δουλειά; Είμαι τυχερός που κάνω αυτό που σπούδασα και που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω ασχοληθεί με κάτι άλλο. Είμαι όμως απίστευτα άτυχος, όντας σε έναν κλάδο κορεσμένο, που μάλλον η αντίστοιχη ειδικότητά μου δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερο μέλλον και φυσικά με τις ανάλογες χρηματικές απολαβές σύμφωνα με τα παραπάνω. Απολαβές δηλαδή που για έναν άνθρωπο με 7μιση χρόνια προϋπηρεσία στο αντικείμενο, έγγαμο και πτυχιούχο, μάλλον είναι για κλάμματα. Φέτος το καλοκαίρι, μου ανακοίνωσαν οτι θα μου αλλάξουν και αντικείμενο εργασίας, στην εταιρεία που εργάζομαι. Θα χρειαστεί δηλαδή να κάνω κάτι άλλο που δεν μου αρέσει καθόλου, αυτό κι αν κατά τη γνώμη μου δεν έχει προοπτικές, και το βασικότερο με τα ίδια χρήματα. Αποφάσισα λοιπόν να αποχωρήσω. Ψάχνω να βρω δουλειά εδώ και 2 μήνες και τίποτα. Τι κάνω; Συνεχίζω εκεί που είμουν και προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και γυρίσω πίσω στο 2002 όταν γνώρισα τι σημαίνει κρίση πανικού. Τότε έκλεισε η εταιρεία που δούλευα και μείναμε απλήρωτοι.
Στην αρχή, μόλις μου ανακοίνωσαν την απόφασή τους φέτος, είπα οτι δεν το γλιτώνω, θα κατρακυλήσω στο 2002 πάλι. Το παλεύω όμως και είμαι μια χαρά. ΄
Θέλω λοιπόν να καταλήξω στο εξής. Προβλήματα αντιμετωπίζουμε όλοι. ʼλλοι μεγάλα, άλλοι μικρά. Είναι όμως πολύ σημαντικά και υπολογίσιμα για τον καθένα ξεχωριστά. Πρέπει να το παλέψουμε παιδιά, γιατί έτσι όπως πάμε γενικότερα, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα προβλήματα είναι ικανά να μας διαλύσουν ψυχολογικά, αν και τις περισσότερες φορές (και μιλάω γενικά) δεν αξίζει καν να τα σκεφτόμαστε.

Butsomeday,

σκεφτόμουν ότι είναι καλύτερα να δώσεις ένα \"θετικό\" και πολύ μεγάλο σε ιδανικά κίνητρο στον εγκέφαλό σου. Ο εγκέφαλός μας λειτουργεί σε μεγάλες συχνότητες και προσλάμβάνει ανώτατες συμπαντικές αξίες. Η λέξη \"χαμένο\" δεν δίνει θετική κατεύθυνση στην ανάζητηση σου.

Μερικές σκέψεις :

\"Αναζητώντας το Τέλειο\"

\"Αναζητώντας την Ομορφιά\"

(Η Αλήθεια, η ΟΜορφιά, η Καλοσύνη περιβεβλημένες από την Αγάπη ειναι οι ανώτερες συμπαντικές αξίες που μπορει να αναζητήσει ο άνθρωπος. Η συνειδητή μας επιλογή να συχγρονιστούμε με αυτές αυξάνει πολύ τις θετικές και καταπραϋντικές ικανότητες του εγκεφάλου μας.

Την ημερα που με όλη μου καρδιά και σε πλήρη συνείδηση είπα στον εαυτό μου \"Επιλέγω να ζήσω στην ομορφιά, στην καλοσύνη, στην αλήθεια και στην αγάπη\" , άρχισε η ουσιαστική ανάρρωση. Λες και ο οργανισμός μου έγινε πιο δεκτικός στα φάρμακα και στην αγωγή..

πως να στο πω. Παρόλο που ήμουν χάλια ακόμα, ένιωθα κάποια ισχυρά κύμματα ελπίδας να γεμίζουν τη καρδιά μου, να με φορτίζουν θετικά, να ου δινουν δυναμη να βγβ από το τουνελ.

Μαζί με αυτό γέμισα όλο το χώρο και στο δωμάτιο και στο γραφείο με όμορφα πράγματα, όμορφες φωτο, λουλούδια, πήρα ζωάκι. Δημιουργησα ενα περιβάλλον συμφωνα με τις αξίες που επέλεξα.

Θα βρεις και εσυ τις δικές σου \"μαγικές\" λεξεις που θα σε βγάλουν -μαζί με την θεραπεία σου- από το τουνελ.. Η αποφασή σου να τις αναζητήσεις, να αναζητήσεις το \"κινητρό\" σου, είναι το πρωτο μεγάλο βήμα για την Ομορφιά !

Σου ευχομαι να είναι συναρπαστικός ο δρόμος σου!

Και κυρίως !

να μην πέρνουμε το εαυτό μας τόσο στα \"σοβαρά\"!