ΟΝΕΙΡΟΠΌΛΗΣΗ - Πώς να αντιμετωπιστεί;

Καλησπέρα σας,
έχει ξανά συζητηθεί παρόμοιο θέμα αλλά δυστυχώς δεν πήρα κάποια απάντηση στις άλλες δημοσιεύσεις για το πως το αντιμετωπίζεις.
Ονειροπολώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου απλά πλέον έχει γίνει πιο έντονο και με τραβάει σε καταστάσεις που δεν μπορώ να βγω, δεν μπορώ να το ελέγξω. Δεν μπορώ να μένω στη στασιμότητα πια, είναι ζωτικής σημασίας πια..
Προφανώς ξέρω ότι συμβαίνει γιατί δεν θέλω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά πρέπει να μάθω να τα αντιμετωπίζω επιτέλους. Γενικά έχω χάσει το motivation που είχα και νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Νιώθω απογοητευμένη.
Όσοι έχετε την ίδια εμπειρία με εμένα με την ονειροπόληση απλά σας εκλιπαρώ να μ πείτε πως το σταματάτε όταν πρέπει να σταματηθεί. Δεν γίνεται όλοι την ώρα απλά να ζω σε ένα σύννεφο χωρίς να γίνονται πραγματικά πράξεις τα όνειρά μου... Δεν ζω έτσι. Απλά υπάρχω. . .

Quote:

---

Originally Posted by Moonlight14

Καλησπέρα σας,
έχει ξανά συζητηθεί παρόμοιο θέμα αλλά δυστυχώς δεν πήρα κάποια απάντηση στις άλλες δημοσιεύσεις για το πως το αντιμετωπίζεις.
Ονειροπολώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου απλά πλέον έχει γίνει πιο έντονο και με τραβάει σε καταστάσεις που δεν μπορώ να βγω, δεν μπορώ να το ελέγξω. Δεν μπορώ να μένω στη στασιμότητα πια, είναι ζωτικής σημασίας πια..
Προφανώς ξέρω ότι συμβαίνει γιατί δεν θέλω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά πρέπει να μάθω να τα αντιμετωπίζω επιτέλους. Γενικά έχω χάσει το motivation που είχα και νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Νιώθω απογοητευμένη.
Όσοι έχετε την ίδια εμπειρία με εμένα με την ονειροπόληση απλά σας εκλιπαρώ να μ πείτε πως το σταματάτε όταν πρέπει να σταματηθεί. Δεν γίνεται όλοι την ώρα απλά να ζω σε ένα σύννεφο χωρίς να γίνονται πραγματικά πράξεις τα όνειρά μου... Δεν ζω έτσι. Απλά υπάρχω. . .

---

καλησπερα.
τι ηλικια εχεις?
εχεις καποιες δραστηριοτητες? πχ σχολειο, σχολη, εργασια, ενδιαφεροντα. ασχολεισαι με κατι? εχεις φιλους?

Είμαι 25 φοιτήτρια στο εξωτερικό
Έχω παρέες αλλά όχι κοντινούς φίλους.
Δεν έχω εργασία δυστυχώς και ο λόγος είναι πως απλά φοβάμαι.

Ευχαριστώ για την απάντηση

Ναι μαι κ εγω!!τωρα διαβασα τα θεματα σου!απο μικρη το χω,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου!ενας λογος που περασα κρισεις πανικου ειναι η ονειροποληση,νομιζα πως ειναι τρελλο,οτι καποια στιγμη θα χαθω στον κοσμο μου κ θα το πιστεψω στην πραγματικοτητα!θελω να σε ρωτησω,οταν εισαι στην δουλεια ή με παρεα δεν ξεχνιεσαι?

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Ναι μαι κ εγω!!τωρα διαβασα τα θεματα σου!απο μικρη το χω,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου!ενας λογος που περασα κρισεις πανικου ειναι η ονειροποληση,νομιζα πως ειναι τρελλο,οτι καποια στιγμη θα χαθω στον κοσμο μου κ θα το πιστεψω στην πραγματικοτητα!θελω να σε ρωτησω,οταν εισαι στην δουλεια ή με παρεα δεν ξεχνιεσαι?

---

ναι ξεχνιέμαι, σπάνια θα συνεχίσω μια ιστορία με τον εαυτό μου αν είμαι με κάποιον.
Αλλα το κακο με εμένα ειναι πως μπορεί να μην βγω απο το σπίτι και να ειναι ο λόγος αυτος. . .
Εσένα σε επηρεάζει τόσο πολύ στην προσωπική σου ζωή ;

Αχ. Τα ιδια κι εγω. Απο μικρη ηλικια. Για τους ιδιους λογους. Δεν ξερω τι επιστημονικη εξηγηση υπαρχει για αυτο, αν ειναι ταση, αν ειναι απλα ενας ΛΑΘΟΣ τροπος αντιμετωπισης (δηλαδη αμυνα) οταν δεν γουσταρουμε την καθημερινοτητα μας ή ζοριζομαστε. Το μονο που ξερω ειναι πως σε μενα ελαττωνεται οταν εχω ΓΕΜΑΤΗ ΜΕΡΑ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΜΑΤΗ. Δουλεια. Βρες δουλεια. Ειναι ο μονος τροπος να αντιμετωπισεις και τον φοβο σου. Τον οποιο φοβο. Δεν ρωταω τι φοβασαι, δεν εχει σημασια. Δουλεψα με μειζων καταθλιψη και κοινωνικη φοβια. Φοβομουνα τους ανθρωπους. Ενιωθα αχρηστη, οτι δεν ξερω να κανω ο,τι πιο απλο. Ημουνα "ετοιμη" να αντιμετωπισω ακομα και προσβολες. Εβλεπα την πορτα και ελεγα "τωρα θα φυγω. με πιανει κριση, δεν θα αντεξω. θα βαλω τα κλαματα". Περισσοτερο πεισμωνα και ελεγα θα περασει κι' αυτο. Δεν θα φυγω. Και σιγα σιγα συνηθισα, ξεπερασα και την κοινωνικη μου φοβια. Εκθεση στον φοβο λοιπον. Αν δεν κανεις κατι δεν φευγει απο μονος του. Τι πιο πρακτικο απο το να βρεις μια δουλεια που θα σε βοηθησει κιολας ΚΑΙ οικονομικα ΚΑΙ στο να ξεπερασεις το φοβο σου ΚΑΙ στο να γεμισεις την μερα σου και να εχεις λιγοτερο χρονο για να ονειροπολεις.

Καθε φορα που με πιανει εντονα η επιθυμια, ή καθε φορα τελοσπαντων που με πιανω να το κανω οταν δεν πρεπει, με σταματαω και βρισκω να κανω κατι αλλο. Εχω και ιδψ και πολλες φορες ονειροπολω, παθαινω εμμονες με συγκεκριμενα προσωπα (τελειως ακυρα) και φτιαχνω ιστοριες στο μυαλο μου. Οταν γειωνομαι κλαιω. Σκεψου ποσο χειροτερα νιωθεις μετα. Αυτο θελω να σου πω. Τα προβληματα αν δεν αντιμετωπιζονται face to face ειναι εκει και σε χτυπανε, ποσο μαλλον οταν αποδρας σε κατι ομορφο και μετα προσγειωνεσαι. Αποτομα. Θα μου πεις και πως θα αντεξεις χωρις αυτο και πως καποια πραγματα δεν λυνονται. Ναι αλλ απο τη στιγμη που σε επηρεαζει σε τετοιο βαθμο, δυσκολευεις ακομα περισσοτερο τη ζωη σου. Σωστη διαχειριση θελει, το οτιδηποτε. Και επειδη τα προβληματα παντα θα ειναι εκει και οι τασεις του καθε ανθρωπου συγκεκριμενες, βρισκουμαι τροπους να ειμαστε πιο λειτουργικοι. Ο καθενας αναλογως του χαρακτηρα του, της διαταραχης του και πολλα αλλα. Αν σε πιανει σε τετοιο βαθμο και εξω (εμενα με πιανει αλλα με σταματαω και δεν ειναι τοσο εντονο, θελω ησυχια για να το κανω) τοτε λογικα πρεπει να βρεις κατι αλλο. Τρεξιμο, γραψιμο, διαβασμα. Κατι που να το κανεις ευχαριστα καταρχας και αν δεν υπαρχει κατι σιγουρα ειναι κινητρο και μονο το οτι θες να σταματησεις αυτη τη "συνηθεια".

Quote:

---

Originally Posted by Moonlight14

Καλησπέρα σας,
έχει ξανά συζητηθεί παρόμοιο θέμα αλλά δυστυχώς δεν πήρα κάποια απάντηση στις άλλες δημοσιεύσεις για το πως το αντιμετωπίζεις.
Ονειροπολώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου απλά πλέον έχει γίνει πιο έντονο και με τραβάει σε καταστάσεις που δεν μπορώ να βγω, δεν μπορώ να το ελέγξω. Δεν μπορώ να μένω στη στασιμότητα πια, είναι ζωτικής σημασίας πια..
Προφανώς ξέρω ότι συμβαίνει γιατί δεν θέλω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά πρέπει να μάθω να τα αντιμετωπίζω επιτέλους. Γενικά έχω χάσει το motivation που είχα και νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Νιώθω απογοητευμένη.
Όσοι έχετε την ίδια εμπειρία με εμένα με την ονειροπόληση απλά σας εκλιπαρώ να μ πείτε πως το σταματάτε όταν πρέπει να σταματηθεί. Δεν γίνεται όλοι την ώρα απλά να ζω σε ένα σύννεφο χωρίς να γίνονται πραγματικά πράξεις τα όνειρά μου... Δεν ζω έτσι. Απλά υπάρχω. . .

---

καλημερα.
μπορεις να περιγραψεις λιγο πιο αναλυτικα, πως ακριβως γινεται αυτο, αλλα και πως σου δημιουργει προβλημα?
τι φανταζεσαι πχ? την ζωη που θα θελες να εχεις? συγκεκριμενες σχεσεις με συγκεκριμενους ανθρωπους που στην πραγματικοτητα δεν υφιστανται? εχει μια συνεχεια αυτο που φανταζεσαι, η ειναι μικρες διακοπτομενες ιστοριες ισως και αντιφατικες μεταξυ τους?
και στο κομματι που σε προβληματιζει. εισια φοιτητρια, αρα εχεις δραστηριοτητες.
πως ακριβως σε σταματαει? θα αρνηθεις μια συναντηση η μια εξοδο για να μεινεις σπιτι να ονειροπολησεις?
θα βυθιστεις στον κοσμο σου ενω εισαι ηδη σε μια συναντηση? πως ακριβως λειτουργει?

Quote:

---

Originally Posted by Moonlight14

ναι ξεχνιέμαι, σπάνια θα συνεχίσω μια ιστορία με τον εαυτό μου αν είμαι με κάποιον.
Αλλα το κακο με εμένα ειναι πως μπορεί να μην βγω απο το σπίτι και να ειναι ο λόγος αυτος. . .
Εσένα σε επηρεάζει τόσο πολύ στην προσωπική σου ζωή ;

---

Καποτε ναι με επηρεαζε κ τωρα ακομη μεροικες φορες!!κ εγω δεν εβγαινα μεχρι που γινοταν το κεφαλι μου καζανι κ ελεγα οκ ωραια τα ονειρα αλλα φτανει πια ή πηγαινα για καφε αλλα συνεχιζα να μαι στον κοσμο του!

Πρεπει να βρεις τροπους να αποσχολησεις το μυαλο σου!πηγαινε με το ζορι για καφε,διαβασε ενα βιβλιο κλπ..αυτο θα το εχεις σε ολη σου την ζωη αλλα πρεπει να μαθεις να το διαχειριστεις!!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
μπορεις να περιγραψεις λιγο πιο αναλυτικα, πως ακριβως γινεται αυτο, αλλα και πως σου δημιουργει προβλημα?
τι φανταζεσαι πχ? την ζωη που θα θελες να εχεις? συγκεκριμενες σχεσεις με συγκεκριμενους ανθρωπους που στην πραγματικοτητα δεν υφιστανται? εχει μια συνεχεια αυτο που φανταζεσαι, η ειναι μικρες διακοπτομενες ιστοριες ισως και αντιφατικες μεταξυ τους?
και στο κομματι που σε προβληματιζει. εισια φοιτητρια, αρα εχεις δραστηριοτητες.
πως ακριβως σε σταματαει? θα αρνηθεις μια συναντηση η μια εξοδο για να μεινεις σπιτι να ονειροπολησεις?
θα βυθιστεις στον κοσμο σου ενω εισαι ηδη σε μια συναντηση? πως ακριβως λειτουργει?

---

Ναι, μου έχει συμβεί να έχω κανονήσει με φίλους να βγω ή ακόμα και να παω σε σημαντικά workshops και απλα να λεω "τωρα θα σηκωθω να ντυθω πχ. ή να κανω μπανιο" και απλα δεν γινεται και ετσι περνάει η ώρα. Ειναι μια μεγάλη σύγκρουση με τον εαυτο μου. Μετά αισθάνομαι ΧΑΛΙΑ και απλά δεν πάω πουθενά και μένω μέσα πνιγοντας και κρυβοντας το πως νιωθω με ταινίες και σίριαλ ή συνεχίζοντας την ονειροπόληση. Οταν ονειροπολώ δεν σημαίνει πως καθαρά φαντάζομαι χαρούμενες πράγματα. Αν είμαι λυπημένη ίσως ανάλογα φανταστώ μια ανάλογη λυπητερή ιστορία. Γενικά είμαι πάρα πολύ κυκλοθημηκή σαν ατομο και αυτο με επηρεάζει πολύ.
Όσον αφορά για το τι ακριβώς φτιάχνω με το μυαλό μου, θα έλεγα πως αυτό έχει μια ποικιλομορφία. Ναι, θα φανταστώ εμένα κυρίως σε μια επιθυμητή κατάσταση που θα ήθελα να είχα στην πραγματηκότητα ή ακομα καμιά φορά μπορεί να αλλάξω το τέλος μιας υπάρχουσας καταστασης γιατι απλούστατα δεν μίλησα ή δεν έπραξα όταν έπρεπε και μέσα σε αυτή την φαντασίωση, λέω και κάνω αυτά που πραγματικά θα ήθελα να κάνω και κυρίως να νιώσω πως είμαι αποδεκτή. Επίσης, μπορεί να δημιουργησω φανταστικα προσωπα και μερη που στην πραγματικοτητα δεν υφιστανται. Και οι ιστορίες που φτιάχνω μπορεί να ειναι ΠΟΛΥ μικρές και διακοπτόμενες μέχρι και τεράστιες έως ότου δημιουργησω το τέλος που μου αρέσει περισσότερο και μπορει να ειναι διαφορετικες μεταξυ τους ή και η συνεχεια της προηγούμενης. Εξαρτάται απο το πόσο δελέαστική και γαμάτη είναι η ιστορια που εφτιαξα. Καμιά φορά τις βαριέμαι και πάω αυτοματα χωρις να το σκεφτω στην επόμενη. Πως μπορεί να ξεκινησω μια ιστορία ; Απο ενα μικρό δα ερέθισμα. Ή κάτι που θα δω στην τηλεοραση στο δρόμο ή σε μία άλλη ιστορία αν διαβασω, ή ακόμα και όταν ακούω μουσικη (που βασικα συμβαινει σχεδον παντα εκτος αν ειμαι με παρεα), υπάχουν άπειρα ερεθισματα στην καθημερινότητα αλλά είναι κυρίως κάτι το όποιο ίσως μ υπενηθυμήσει εμενα στο τι θα ηθελα να είμαι ή να κανω.
Ονειροπολώ απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου και προφανως αυτο ξερω πως γινεται γιατί θελω να βγω απο την πραγματικοτητα που δεν μ αρεσει (ευθυνες, προσπάθεια--> κουραση, τα "πρεπει", άσχημες οικ. καταστασεις κτλ.)
Το να βάλω δραστηριότητες στην καθημερινότητα μου ακούγεται ευκολο, αλλά το να γίνουν πράξη θέλουν μια παραπάνω προσπάθεια. Δυστυχως, όπως είπα και παραπάνω είμαι ενα κυκλοθυμικό άτομο και αν δεν έχω όρεξη να κάνω κατι ΔΕΝ θα το κανω. Πρεπει να είναι πολύ επείγουσα αυτη η κατασταση για να παω να το κανω πχ. δίνω εξετάσεις. Δεν γίνεται να μην πάω πολύ απλά.
Αυτό που πιστευω οτι ίσως με βοηθήσει είναι να βρω κατι δελεαστικό για να το κάνω. Τι εννοω. Γενικά όλοι οι άνθρωποι για να κάνουν οποιαδήποτε δραστηριότητα υπάρχουν Push or Pull factors. Για παράδειγμα, το να παω και να δωσω εξετάασεις όπως είπα και πριν ειναι αναγκαιο (εγω το θεωρω ετσι ακομα ευτυχως) ετσι σε αυτη την περίπτωση είναι push factor με σπρωχνει με λίγα λόγια να παω να "κανω". Όταν όμως πάω να φάω το αγαπημένο μου γλυκό είναι καθαρά pull factor, τραβιέμαι απο την λιγουρα μου και την ανάγκη μου για την υπέροχη γευση του γλυκού. Είναι κάτι που απλά ΘΕΛΩ. Γι αυτο πιστευω οτι έχω χάσει τα κίνητρα μου αυτά που μου δίνουν ώθηση. Αν και πιστεύω πως ακόμα υπάρχουν απλά οι φόβοι μου για αλλάγη ή ο φόβος μου να μην απογοητεύσω για άλλη μια φορά του γονεις μ αλλα ακόμα και τον εαυτό μου υπερτερούν απο την θέληση μου για αλλαγή και παραγωγικότητα.
Βέβαια καλό θα ήταν να αναφέρω πως έχω διάσπαση προσοχής (ΔΕΠΥ)που σημαίνει πως κάνει λίγο χειρότερα τα πράγματα όσον αφορά την συγκέντρωση.

Πραγματικά ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Και εύχομαι να έγινα κατανοητή.

Πιστευω πως οι περισσοτεροι απο μας που το κανουμε εχουμε θεματα με αγχος κ φοβιες!στην ουσια ετσι ξεφευγουμε απο τα προβληματα μας!το θεμα ομως ειναι οτι δεν τα αντιμετωπιζουμε απλα τα αναβαλουμε!
Δεν ξερω τι να σου πω για να σε βοηθησω για να σου δωσω ενα κινητρο!ενα πραγμα που εμενα με βοηθαει πολυ ειναι η δουλεια!οσο κ να το φοβασαι να το τολμησεις δεν εχεις να χασεις κατι!

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Πιστευω πως οι περισσοτεροι απο μας που το κανουμε εχουμε θεματα με αγχος κ φοβιες!στην ουσια ετσι ξεφευγουμε απο τα προβληματα μας!το θεμα ομως ειναι οτι δεν τα αντιμετωπιζουμε απλα τα αναβαλουμε!
Δεν ξερω τι να σου πω για να σε βοηθησω για να σου δωσω ενα κινητρο!ενα πραγμα που εμενα με βοηθαει πολυ ειναι η δουλεια!οσο κ να το φοβασαι να το τολμησεις δεν εχεις να χασεις κατι!

---

Και προφανώς πίσω απ όλα αυτά κρύβεραι στα θεμέλια το άγχος και ο φόβος. Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Είναι και αυτό που λες. Απλά πρέπει να πάω κόντρα τελικά και ότι γίνει, γίνει. Είναι ίσως που φοβάμαι και την κριτική.
Πάντως σ' ευχαριστω για τις συμβουλες pink floyd ήταν όντως βοηθητικές. :)

Μην σε νοιαζει η κριτικη αυτη τη στιγμη!τωρα αυτο που εχει σημασια ειναι ο εαυτος,τι μπορεις να κανεις για να βοηθηθεις!να στο πω κ διαφορετικα!!οσο αφορα εργοδοτες:σε αλλους θα κανεις για την δουλεια σε αλλους οχι!σρη χειροτερη θα σου πουν θα σε παρω τηλ οταν σε χρειαστω!οσο αφορα γονεις,αδερφια κλπ.. μετα απο καποιο διαστημα θα σε "πιεσουν"κ αυτοι να βρεις μια δουλεια,ειναι λογικο!αν δεν εχεις κανει μια προσπαθεια και συμβει αυτο πιστεψε με θα αισθανεσαι ακομα χειροτερα!γιατι κ θα φοβασαι να δουλευεις κ θα αγχωνεσαι με την κριτικη που θα σου κανουν οι δικοι σου!

Καλησπέρα. Κατ'αρχάς θα σου πρότεινα να μην παίρνεις κάτι τέτοιο ως ζήτημα ζωτικής σημασίας. Ζήτημα λειτουργικότητας ναι. Ζωτικότητας όχι.
Το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε κάτι είναι να το αποδεχτούμε. Να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με αυτό το χαρακτηριστικό. Να τον αγαπήσουμε, να γίνουμε φίλοι μαζί του. Απ' ότι καταλαβαίνω σου συμβαίνει κυρίως γιατί δεν σου αρέσει η πραγματικότητα στην οποία ζεις. Αποφεύγεις καθημερινές υποχρεώσεις εκτός αν είναι κάτι υπερβολικά σημαντικό όπως εξετάσεις, αποφεύγεις να βρεθείς με κόσμο, να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι. Σκέψου όμως. Αν ζούσες ακριβώς τη ζωή που ονειρεύεσαι, αν έκανες όλα τα όνειρά σου πραγματικότητα και η ζωή σου πήγαινε όπως εύχεσαι να πηγαίνει, θα συνέχιζες να το κάνεις ; Θα συνέχιζες να φτιάχνεις φανταστικές ιστορίες ή θα είχες αρκεστεί στο ότι η ζωή σου και ο εαυτός σου σου έχουν φερθεί ακριβώς όπως θα επιθυμούσες άρα δεν θα υπήρχε πια λόγος για φαντασιώσεις; Σε προκαλώ να το σκεφτείς για να διαχωρίσεις αν αυτή η συνήθεια προκύπτει από την κακή καθημερινότητα σου ή αν έχει γίνει και κάπως σαν όμορφη συνήθεια, σαν χόμπι. Τι από τα δύο είναι τελικά ;
Εγώ παρατηρώ επίσης ότι έχεις θέμα αναβλητικότητας και ευθυνοφοβία. Όπως επίσης φοβάσαι ότι θα απογοητεύσεις τους γονείς σου αλλά κυρίως τον εαυτό σου. Βλέπω επίσης ότι είσαι αρκετά παρορμητική, καθώς όπως είπες λες ''τώρα θα το κάνω'' αλλά καταλήγεις να μην το κάνεις ποτέ και στο τέλος να νιώθεις χάλια. Το γεγονός ότι νιώθεις κάθε φορά χάλια, δεν είναι αρκετό ως κίνητρο για να μην το κάνεις και την επόμενη φορά; Αν όχι, αναζήτησε μόνη σου τα βαθύτερα αίτια που σε κάνουν να συμπεριφέρεσαι έτσι. Εννοείται ότι θα σου πρότεινα τη βοήθεια ενός ειδικού αλλά αν δεν γίνεται λόγω χρημάτων, προσπάθησε μόνη σου να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Προσπάθησε να γεμίσεις την καθημερινότητά σου με πράγματα που ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ και ελάττωσε τα πράγματα που ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις. Βάλε μπροστά το θέλω σου και γέμισε τη μέρα σου με όμορφες εμπειρίες. Μπορεί να είναι μια βόλτα σε κάποιο όμορφο τοπίο, συνάντηση με ένα φίλο, κάποια εθελοντική βοήθεια σε κάποιο τρίτο πρόσωπο, μουσική. Θα σου πρότεινα να μην βλέπεις τόσες ταινίες και σειρές γιατί είναι ξεκάθαρο ότι το κάνεις για να αποφύγεις την πραγματικότητα, όμως μόλις τελειώσει η ταινία, η πραγματικότητα είναι ξανά εκεί άλυτη. Γενικά είναι καλύτερο να βυθίζεσαι στα προβλήματά σου παρά να τα αγνοείς. Όσο τα αγνοείς, τόσο μένουν εκεί και μεγαλώνουν. Είσαι μόλις 25 χρονών, η ζωή είναι εκεί για σένα, έχεις τα βασικά εφόδια, προσπάθησε να την κυνηγήσεις. Είναι καλύτερο να μετανιώσεις για κάτι που έκανες και πήγε λάθος, παρά να κάθεσαι σε ένα κρεβάτι και να ονειρεύεσαι πράγματα που δεν γίνονται ποτέ πραγματικότητα. Είναι κρίμα. Τα περισσότερα από αυτά που ονειρεύεσαι μπορούν με προσπάθεια να γίνουν πραγματικότητα. Και αυτό ισχύει για όλους μας. Αγάπησε τον εαυτό σου, γίνει φίλη μαζί του και καμιά φορά μίλα στους φίλους σου γι' αυτά που περνάς. Μην βυθίζεσαι στον εαυτό σου αποκλειστικά. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι που σ'αγαπούν και χαίρονται διπλά με τη δική σου χαρά.