Η ζωη μου ολη

Εικοσι εξι ετων....πτυχιουχος λογιστικης με αγγλικα υπολογιστες κτλ
Θεωρω τον εαυτο μου εξυπνο ανθρωπο
Το μονο αρνητικο καποια παραπανω κιλα.......καπου πρεπει να ξεσπαμε
Εκτος απο μερικους μηνες που εχω δουλεψει ανεργος
Εχω χτυπησει απειρεςςςς πορτες χωρις αποτελεσμα και το οτιδηποτε
Οκ δεν εχω το attitude να παω σε θεση barista me tatto
Η αντιμετωπιση απο συγγενεις γνωστους τουλαχιστον θλιβερη
Ολοκληρη αθηνα και δε μπορεις να βρεις δουλεια;;;;
Οι γονεις: τι τις ηθελες τις σπουδες;;; θα σου ειχαμε βρει μια δουλιτσα στα 18 και θα ειχες ενα μεροκαματο
Φετο ξεκινησα και ενα μεταπτυχιακα....φουλ απαιτητικο αντιμετωπιζοντας με σαν τον σοβαρο επιστημονα
Ερωτημα;;;
Πως το χαμμενο παιδι που πιστευει το σοι που εγκλωβιστηκε στις χαρτουρες των πανεπιστημιων να κατσει να παρει στα σοβαρα τις απαιτησεις του μετπτυχιακου οταν τα κλαμματα του φαινονται η μονη λυση
Υ.Σ: 2 χρονια πριν που ειχα σοβαρα θεματα υγειας ολοι αυτοι δεν ειδα να χτυπανε ενα τηλεφωνο....εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων
Ακουω αποψεις

Πηγαινε στρατο

Quote:

---

Originally Posted by elis

Πηγαινε στρατο

---

9 μήνες είναι ο στρατός, όχι καμιά 10ετία και μετά τι;

φιλε η κατασταση ειναι χαλια προσαρμοσου, γενικος μην το σκεφτεσαι πολυ την ανεργια κανε το μεταπτυχιακο, και κοιτα να εχεις ασχολιες, εγω απο το αγχος της ανεργιας επαθα ψυχωση......... ειμαι 7 σχεδον ανεργος αποφοιτησα στην αρχη της κρισης το 2010 και δεν καταφερα να βρω καμια δουλεια....... μεγαλη η αθηνα αλλα πολυ οι ανεργοι..... σχεδον ενα εκατομμυριο ανεργοι και οι περισσοτεροι μακροχρονια ανεργοι.......... καλα εκανες και τελιωσες λογιστικη απλα τωρα με την κριση ειναι ολλα χαλια....... αν μπωρεις εξιδικευσου στα τουριστικα και φυγε στα νησια......

όλοι στα ίδια χάλια είμαστε.. κι εγώ από αυτά αρρώστησα..
τι να πεις. μόνο τα αναίσθητα χοντρόπετσα λαμόγια περνάνε καλά στη μπανανία

Στρατο πηγα...αλλη βλακεια και απο κει...anyway

Το μεταπτυχιακό το κάνεις για εσένα, όχι για να αποδείξεις κάτι σε κάποιον. Προσωπικά επειδή φέτος θα εκπονήσω την διπλωματική μου, το περιμένω πως και πως. Να ξεχαστώ από αυτά που βίωσα και να τα αφήσω πίσω μου, απασχολώντας το μυαλό με κάτι άλλο πέρα από τα σκαλώματα των τελευταίων μηνών. Πιστεύω όταν κάνεις κάτι για εσένα, την πρόοδο σου, τα όνειρα σου σε κάνει να νιώθεις καλά. Δες το σαν ευκαιρία, όχι σαν ένα βουνό που "πρέπει" να ανέβεις. Όταν θα πετύχεις αυτά που έχεις στόχο εκείνοι που είναι τώρα αρνητικοί θα δεις ότι θα στα λένε αλλιώς. Εάν το θες λοιπόν πραγματικά να το κάνεις, πράξε το. Εάν το κάνεις απλά για να κερδίσεις χρόνο, για να μην σε πιέζουν με δουλειά κλπ απλά σκέψου μακροπρόθεσμα το συμφέρον σου με την στάση σου αυτή. Φιλικά.

Μην ανακατευεις στο μυαλό σου τις κοινωνικές ανησυχίες των γύρω σου με τους στόχους σου.Η ευτυχία πολλές φορές κρύβεται πίσω από την επιτυχία οπότε προσηλωσου στους στόχους σου.

Quote:

---

Originally Posted by εμμανουηλ

Η αντιμετωπιση απο συγγενεις γνωστους τουλαχιστον θλιβερη.

Πως το χαμμενο παιδι που πιστευει το σοι που εγκλωβιστηκε στις χαρτουρες των πανεπιστημιων να κατσει να παρει στα σοβαρα τις απαιτησεις του μετπτυχιακου οταν τα κλαμματα του φαινονται η μονη λυση

---

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που γίνονται σκληροί και αυτοί που γίνονται ευαίσθητοι. "Ολοκληρη αθηνα και δε μπορεις να βρεις δουλεια;;" Αυτοί είναι οι σκληροί. Δεν γίνεται να δώσουν οποιαδήποτε βοήθεια.
Βέβαια, μεταξύ σκληρών και ευαίσθητων υπάρχει και όλη η ενδιάμεση κλίμακα.
Βάζεις στόχο να "φύγεις" από τους σκληρούς, να μην έχεις την ανάγκη τους. Εξαιρετικά δύσκολο. Και προσανατολίζεσαι να βρίσκεσαι με ευαίσθητους. Είναι ανεκτίμητη αξία, εκεί μου φαίνεται πρέπει να επικεντρωθεί κάποιος. Το πώς? Δύσκολο να το περιγράψω από εδώ. Και όπως είπα είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικά δύσκολο να γίνει. Λίγοι καταφέρνουν να είναι και ευαίσθητοι και σε ισορροπία.
Προφανώς είσαι τουλάχιστον κάπως ευαίσθητος. Για μένα είναι ο σωστός δρόμος.

Quote:

---

Originally Posted by εμμανουηλ

Στρατο πηγα...αλλη βλακεια και απο κει...anyway

---

Ο Έλις εννοεί υποθέτω να σκληραγωγηθείς. Εγώ προτείνω εθελοντισμό αλλά παράλληλα όπως σου ειπαν και οι άλλοι επ ουδενί να μην αφήσεις τους στόχους σου. Να πεισμωνεις, όχι να σε παιρνει από κάτω.

Ποιες είναι οι γνώσεις σου; Αν υπάρχει μία δουλειά στην οποία υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα στην Ελλάδα, αυτή είναι ο προγραμματιστής...

να φυγεις εξω?

Κλασικό φαινόμενο!
Πότε θα βρεις δουλεια; Λες και σε ταίζουν οι συγγενείς και τους είσαι βάρος και πρέπει να βιαστείς να βρεις δουλειά να σε ξεφορτωθούν.

Όσο για τους γονείς εντάξει ασχολίαστο! Θα έπρεπε πρώτα από όλα να θέλουν το παιδί τους να ναι ευτυχισμένο μέσα του και μετά όλα τα άλλα. Εκτός αν έχουν τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα που δεν το νομίζω.

Πέρα από τις σπουδές, έχεις καθόλου εργασιακή εμπειρία; Έστω και πρακτική εργασία;