γνωμες και ιδεες για βοηθεια ενος αγαπημενου προσωπου

Καλημέρα σας και καλο σας βρηκα με την ευκαιρία ..

Δεν ξερω αν ειναι η σωστη ενότητα αυτη που δημοσιεύω αλλα θα κανω την προσπαθεια ..

ΧρειάΖομαι βοήθεια για ενα πολυ αγαπημένο μου πρόσωπο , το οποιο βρισκεται σε αλλη πολη απο μενα και δεν μπορώ να κανω πολλα απο εδω που ειμαι..

Το συγκεκριμένο ατομο ειναι 26 χρονων,εχει 6 χρονια που αλλαξε πολη και παρολαυτα δεν εχει καταφερει μεχρι τωρα να κανει παρεες ... Γενικα ειναι πολυ παθητικος με την ζωη λες και δεν χαίρεται που υπαρχει σε αυτην

Ξερω οτι εδω και μηνες ειναι ανεργος με αποτέλεσμα να ειναι κλεισμένος μεσα στο σπίτι ...
Πριν δυο μηνες να πω πως ηταν αλλος ανθρωπος ... Ειχε μια απιστευτη ευφορία ,εγινε πληρως κοινωνικος ,σαν να ηταν αλλος ανθρωπος ... Αφου πιστεψα οτι επιτελους ξεκολλησε !!

Ελα ομως που δεν.. κράτησε για λιγο ολο αυτο ..

Εχω προσπαθησει να τον παρακαλεσω να παει σε ειδικο αλλα αρνείται λεγοντας δεν εχει χρηματα ... του ειπα για τα δημοσια ιατρεία και παλι ηταν αρνητικος οτι εχει ακουσει τοσα και τοσα ....

Τι μου προτείνεται να κανω ..
Ειναι κριμα και φοβάμαι πως η κατασταση του χειροτερεύει καθε μερα .. μεχρι που σκέφτομαι οτι θα ξυπνήσω ενα πρωι και δεν θα ακουσω το χειρότερο σενάριο (αυτοκτονία)

Συγνώμη για τυχόν λαθη σε αυτα που γράφω μπαίνω απο κινητό και η επεξεργασία ειναι λιγο δύσκολη

Καλημέρα.
Απ' ότι κατάλαβα είστε φίλοι;
Έχει οικογένεια ο φίλος σου; Κάποιον που θα μπορούσες να ενημερώσεις για τις ανησυχίες σου;
Με σένα πώς είναι, κρατάει επαφή ή νιώθεις να απομακρύνεται κι από σένα;
Είναι σημαντικό να σου ανοίγεται, να έχει όρεξη να μιλήσει για την κατάσταση του, για τις δυσκολίες του κτλ.

Γεια σου...ειναι και η αποσταση στη μεση, δυστυχως δεν μπορεις να τον παρεις απο το χερι να βγει απο το σπιτι, να τον ξεκουνησεις λιγακι. Επισης εχω την αισθηση οτι πολλες φορες αμα αρχισει το ατομο να βουλιαζει στη μαυριλα του η πιεση απο αλλους να κανει κατι για να το αλλαξει του προκαλλει αντιδραση, μπορει δλδ να νιωθει την αναγκη να απορριπτει καθε βημα για θετικη αλλαγη που θα προτεινεις επιμονα και θα υπερασπιζεται τη μαυριλα του...γιατι τη νιωθει αληθινη, πλακωτικη, μεγαλο θλιβερο κομματι της ζωης του, και το να δεχτει οτι μια βολτα εξω θα βοηθησει θα ειναι σαν να απορριπτει τη σοβαροτητα και πραγματικοτητα της καταστασης, λες και ειναι βλακας που δεν μπορει να το διαχειριστει, θα νιωσει ασχημα που του φαινεται θαλασσα μια κουταλια νερο. Γιατι αν σε τετοια φαση παραδεχτεις οτι κατι λυνεται, ειδικα με βολτες χομπι διατροφη δε ξερω τι ε μια κουταλια νερο ειναι...ενα κομματι σου λοιπον λεει μαλακας ειμαι και πνιγομαι στη κουταλια; Αμα ομως ο εχθρος ειναι φοβερος και τρομερος και ολοκληρος Γολιαθ τοτε δεν ειναι περιεργο το να δυσκολευεσαι...για αυτο οποιος εχει καταθλιψη εχει την ταση να την υπερασπιζεται και να την διογκωνει μεσα του...η ανημποριά που νιωθει καποιος κατα καποιον τροπο υπερασπιζεται τον εγωισμο του, οτι δεν ειναι μαλακας που δεν μπορει να λυσει ενα τοοοοσο δυσκολο προβλημα δλδ...εκει εγκειται η αντισταση δηλαδη σε προτασεις για επιλυση του προβληματος. Απλα δεν θα θελει σε αρχικο σταδιο να το λυσει.
Για αυτο νομιζω οτι το καλυτερο που εχει να κανει ενας φιλος σε τετοια περιπτωση ειναι απλα να ειναι παρων και να βοηθαει το ατομο να συνειδητοποιησει την εσωτερικη του αξια και οτι αυτη μενει ανεπηρεαστη απο ηττες και πληγματα του εγωισμου...οτι μπορει παρα τα οσα συμβαινουν το ατομο να ειναι εξυπνο, αστειο, οτι μπορει να βοηθησει κι εκεινο αλλους, οτι ειναι ικανο, οτι αμα προσπαθησει κατι καμια φορα τα καταφερνει, ολα αυτα...προσωπικα με θυμαμαι παλια να αντιστεκομαι σε λογια φιλων οταν ημουν στις πολυ μαυρες μου σε σημειο να απομακρυνονται.
Αλλα μου εχει συμβει και να βοηθηθω απλα με το να ειναι φιλος παρων και να περναμε χρονο μαζι, να συζηταμε οχι μονο για τα προβληματα αλλα και για ασχετα πραγματα, με το να με ακουει προσεκτικα και με το να μου ανεβαζει το ηθικο οχι με λογια του αερα και ουρανια τοξα, αλλα με πραγματα βασισμενα στην πραγματικοτητα επειδη απλα με ξερει καλα. Μεσα απο θετικη αναδραση δηλαδη, οχι μεσα απο συμβουλες πως να λυσω τα προβληματα μου...υπογραμμιζοντας και γιορταζοντας τις μικρες μου νικες...Αν μεσα απο μικρα πραγματα στη καθημερινοτητα νιωθεις καλα με τον εαυτο σου τοτε ερχεται η μεταστροφη μετα απο λιγες μικρες νικες και παυεις να θες να διογκωνεις το μαυρο συννεφο πανω απο το κεφαλι σου. Αρχιζεις να νιωθεις αξιος για λιγο καθαρο ουρανο.

Δεν ξερω τι προβλημα εχει ο φιλος σου, αλλα θα ελεγα οτι απλα ειναι σημαντικο να εισαι παρων. Αμα δεν εχει ορεξη να μιλησει για τα προβληματα του μη το πιεζεις, κρατα επαφη και πες μαλακιες...καντον να ξεχνιεται, ζητα του εσυ καμια συμβουλη, πες κανα ανεκδοτο, πες τα νεα σου, πες οτι σου κατεβει, αλλα κρατα επαφη. Αμα θελει να μιλησει ακου. Οταν ερθει η στιγμη και αμα προκυψει το να ζητησει πιο αμεση βοηθεια καλως...

Ναταλακι πρωτον τα ειπεσ τελεια κ δευτερον αυτα ισχυουν οτι προβλημα κ να εχει το θεμα ειναι να τα καταλαβει

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας να μου απαντήσετε και να με κάνετε να προσπαθήσω ακομη περισσοτερο στην βοήθεια του φιλου μου..

Το παιδι μενει με την οικογένεια του ,βεβαια αυτα που γνωρίζω εγω για αυτα που αισθάνεται η σκεφτεται δεν νομιζω να τα γνωριζουν εξ ολόκληρου οι δικοι του

Οπως μου ειχε πει οταν περασε απο την φαση της *μανιας* στην κατάθλιψη αμεσως ειχε ανοιχτει στους δικους του ζητώντας βοήθεια ,αλλα το θεμα εμεινε εκει ..

Δέχτηκε ενα ειδος χλευασμού αποτι κατάλαβα.
Ειναι λυπηρό οι γονεις να πιστεύουν οτι το παιδι τους λεει αρλουμπες αλλα δεν θα σχολίασω αυτο τωρα.

Εμενα με προβληματίζει το γεγονός οτι η αυτοπεποίθηση του πεφτει ολοένα και περισσότερο στα ταρταρα ..

Οταν ακους απο εναν νεο *χανω το μυαλο μου*
, δεν μπορώ να ανταποκριθώ στην καθημερινότητα ακομα και σε απλα πραγματα εε τοτε καταλαβαίνεις οτι κατι σοβαρο γινεται ...

Η αληθεια ειναι στην τελευταια μου επισκεψη που του εκανα το καλοκαίρι προσπαθησα να του βαλω να κανει ορισμένα απλα πραγματα δειχνοντας τον τροπο πρωτα και δεν μπορουσε να ανταποκριθει πληρως .. Μιλάμε για πολυ αυτονόητα πράγματα για μας οπως π.χ εναν κομπο σε κορδόνια κτλπ..

Επίσης η μνήμη του χαλια ,σε σημειο που δεν θυμάται πολυ προσφατα γεγονοτα αλλα και απο το παρελθόν του σχεδον τιποτα.

Αυτα που περιγραφεις φαινονται πολυ σοβαρα και η αναγκη για επαγγελματικη βοηθεια μοιαζει επιβεβλημενη. Στη θεση σου θα επεμενα παρα πολυ και συνεχως να δει εναν επαγγελματια. Ισως να εκλεινα εγω το ραντεβου και να εκανα ενα τηλεφωνο στους γονεις του εξηγωντας ποσο σοβαρη ειναι η κατασταση.
Πηγαινεις ποτε στην πολη του?

Οντως ειναι πολυ σοβαρα αυτα...πως γινεται να μην το αντιλαμβανονται οι γονεις του οτι δεν μπορει να δεσει τα κορδονια του καλα καλα και να το περνανε στο ντουκου; Ειδικα αυτο με τον χλευασμο αντε μη πω τωρα τιποτα γ*μω τα κομπλεξ τους.
Αμα εχουν τετοια σταση και τον χλευαζουν/απορριπτουν σαν να εχει απλα καμια παραξενη λοξα η οτι ειναι τεμπελης η δε ξερω τι και δεν το αντιλαβανονται οτι ειναι ιατρικο το θεμα που ειναι μαλλον ψυχιατρικο οπως μας τα λες, θεμα υγειας δλδ, δυσκολα θα λαβει τη βοηθεια που χρειαζεται.
Ισα ισα πιστευω οτι αυτο το περιβαλλον τον επιβαρυνει ψυχολογικα με τον καιρο ολο και περισσοτερο.
Τη γνωμη και βοηθεια ενος ψυχιατρου μπορει να την εχει δωρεαν σε δημοσιο νοσοκομειο απο οσο ξερω. Αλλα δεν φτανεις εκει χωρις ψυχολογο, συνηθως αυτος ειναι ενα πρωτο βημα ειδικα αν το ατομο εχει προκαταληψεις (που κρινοντας απο την οικογενεια του εχει) και με δωρεαν ψυχολογο οντως ειναι δυσκολα τα πραγματα. Υπαρχουν ΚΨΥ κλπ αλλα τα ραντεβου τα κλεινουν μηνες μετα, υπαρχει σειρα προτεραιοτητας και ειναι και που θα πεσεις. Θα μπορουσες ισως να του προτεινεις να παει σε ΚΨΥ αρχικα; Κακο να του κανει δεν νομιζω οτι γινεται, το πολυ πολυ να μην βοηθηθει οσο χρειαζεται, δεν εχει κατι να φοβηθει. Διαφορετικα στη θεση σου αν ειχα την οικονομικη δυνατοτητα θα του πληρωνα μια-δυο συνεδριες με εναν καλο ψυχολογο και θα του μιλουσα προσωπικα για την ανησυχια μου ωστε να μας κατευθυνει καταλληλα στη συνεχεια.
Αμα κρινει οτι χρειαζεται ψυχιατρικη διαγνωση-παρεμβαση τοτε κινειστε αναλογα απο εκει και περα, δημοσιες κλινικες υπαρχουν, διαφορετικα απευθυνεστε σε δωρεαν κψυ για ψυχολογικη βοηθεια. Αυτο ισως ταρακουνησει και τους γονεις του και μαζι με τη παρεα σου ισως θα εχει ενα πιο υποστηρικτικο περιβαλλον στην ολη διαδικασια.

Ναι, και αν δεν πιασει τιποτα απο τα παραπανω, σκληροπυρηνικα τους παιρνεις τηλ και απειλεις εμμεσως πλην ΣΑΦΩΣ οτι αν παθει κατι θα τους καταγγειλεις για ηθικη αυτουργια, οτι επεμβαινεις επειδη το παιδι αυτο ειναι αρρωστο και δε λειτουργει καλα το μυαλο του αυτη τη στιγμη χωρις αγωγη και οτι εχουν χρεος να του πληρωσουν γιατρο και ψυχοθεραπεια αμεσα.
Γενικως αυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι οι κομπλεξικοι, αξεστοι, ωχαδελφιστες, μικροι πολυ μικροι ανθρωποι σαν τους γονεις του, τρεμουν την κοινωνικη κατακραυγη και οταν δεν παιρνουν απο ευγενια, παιρνουν κατευθειαν μπροστα με απειλη, εκει ειναι που ληγει το "ελα μωρε σιγα".

Καλημέρα σας και καλη εβδομάδα.

Θα κατσω να βαλω τα πραγματα κατω και θα πραξω αναλογα ..
Ειναι φυσιολογικό ρε παιδια μεσα σε τοσο σύντομο χρονικο διάστημα να αλλάξει ενας ανθρωπος??

Αναφέρομαι στους μηνες απο την *μανια * στην κατάθλιψη*

Γιατι πριν μπορει μεν να ειχε ορισμενα κόμπλεξ ας το πουμε που ειναι φυσιολογικό με τετοιο περιβάλλον αλλα ηταν λειτουργικος

Quote:

---

Originally Posted by Ntourntas

Αναφέρομαι στους μηνες απο την *μανια * στην κατάθλιψη*

Γιατι πριν μπορει μεν να ειχε ορισμενα κόμπλεξ ας το πουμε που ειναι φυσιολογικό με τετοιο περιβάλλον αλλα ηταν λειτουργικος

---

Ε καποια στιγμη μπορει ολα αυτα που βιωνεις αλλα παραμενεις λειτουργικος να λειτουργησουν αθροιστικα εναντιον σου και μια σταγονιτσα θα ξεχυλισει το ποτηρι.
...συμβαινει...επισης μιλας για εναλλαγη μανιας με καταθλιψη...αν χρησιμοποιεις τους σωστους ορους τοτε αναλογα με την διαγνωση του ναι, επισης γινεται...
Αλλα γιατι χρησιμοποιεις αυτους τους ορους αληθεια; Τους χρησιμοποιει ο ιδιος; Εσυ; Γιατι λες οτι ηταν σε περιοδο μανιας πριν;

Καλημέρα,θα ήθελα να με βοηθήσετε λέγοντάς μου την γνώμη σας για το θέμα που με απασχολεί εδώ και δυο μήνες.Είμαι οχτώ χρόνια παντρεμένη και δέκα χρόνια συνολικά με τον άντρα μου Έχουμε τρία παιδιά Και μέχρι πριν ανακαλύψω ότι όλα αυτά τα χρόνια συνεργαζόταν αραιά και που με τον πατέρα της πρώην Του (6χρόνια δεσμού)η οποία Του είχε κάνει αίτημα φιλίας και το είχε κάνει δεκτό ο σύζυγος μου ..Μετά το αίτημα του έστειλε και μήνυμα για το τι κάνει η οικογένεια μας ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να μάθει απο τον μπαμπά της ...Όλα αυτά μου τάχα είχε κρύψει ο άντρας μου με αποτέλεσμα να τα μάθω Όλα τυχαία....Έχω κλονιστεί πάρα πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω...Φυσικά μετά την ανακάλυψη μου διέγραψε τα πάντα και διέκοψε και την συνεργασία με τον πατέρα της καθώς επίσης μου ορκίστηκε ότι δεν είχε απαντήσει σε κανένα μήνυμα της ...Αλλά δεν μπορώ να τον πιστέψω πλέον και να τον εμπιστευτώ...μπορείτε να Μου πείτε την γνώμη σας??

μαρια, καλο θα ειναι να αντιγραψεις ολο το κειμενο σου και να το κανεις επικοληση σε ενα νεο θεμα που θα ανοιξεις, γιατι εδω συζητιεται αλλο θεμα.
κι εκει, το συζηταμε.

Quote:

---

Originally Posted by Ntourntas

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας να μου απαντήσετε και να με κάνετε να προσπαθήσω ακομη περισσοτερο στην βοήθεια του φιλου μου..

Το παιδι μενει με την οικογένεια του ,βεβαια αυτα που γνωρίζω εγω για αυτα που αισθάνεται η σκεφτεται δεν νομιζω να τα γνωριζουν εξ ολόκληρου οι δικοι του

Οπως μου ειχε πει οταν περασε απο την φαση της *μανιας* στην κατάθλιψη αμεσως ειχε ανοιχτει στους δικους του ζητώντας βοήθεια ,αλλα το θεμα εμεινε εκει ..

Δέχτηκε ενα ειδος χλευασμού αποτι κατάλαβα.
Ειναι λυπηρό οι γονεις να πιστεύουν οτι το παιδι τους λεει αρλουμπες αλλα δεν θα σχολίασω αυτο τωρα.

Εμενα με προβληματίζει το γεγονός οτι η αυτοπεποίθηση του πεφτει ολοένα και περισσότερο στα ταρταρα ..

Οταν ακους απο εναν νεο *χανω το μυαλο μου*
, δεν μπορώ να ανταποκριθώ στην καθημερινότητα ακομα και σε απλα πραγματα εε τοτε καταλαβαίνεις οτι κατι σοβαρο γινεται ...

Η αληθεια ειναι στην τελευταια μου επισκεψη που του εκανα το καλοκαίρι προσπαθησα να του βαλω να κανει ορισμένα απλα πραγματα δειχνοντας τον τροπο πρωτα και δεν μπορουσε να ανταποκριθει πληρως .. Μιλάμε για πολυ αυτονόητα πράγματα για μας οπως π.χ εναν κομπο σε κορδόνια κτλπ..

Επίσης η μνήμη του χαλια ,σε σημειο που δεν θυμάται πολυ προσφατα γεγονοτα αλλα και απο το παρελθόν του σχεδον τιποτα.

---

καλησπερα.
ποσο καιρο το ξερεις το ατομο αυτο?
εχετε κανει παρεα απο κοντα περα απο την επισκεψη σου, η μονο αλληλογραφειτε?
ρωταω, γιατι αν και φαινονται πολυ σοβαρα ολα αυτα που περιγραφεις, ειναι πολυ περιεργο να μην εχουν ιδεα οι γονεις οτι το παιδι δεν μπορει ουτε τα κορδονια του να δεσει (οτι εχει τοσο σοβαρα προβληματα, γενικως) ενω μενουν μαζι (!!) και μαλιστα να αστειευονται.
μηπως υπαρχει αλλο παρασκηνιο που δεν γνωριζεις, οπως πχ να μπαινοβγαινει σε θεραπειες που σταματαει και ξαναξεκιναει, κλπ?