Σε ποιόν να λέω τα προβλήματα μου.

Καλησπέρα σε όλους.
Διαβάζω σε άρθρα και ακούω ψυχολόγους να λένε πως ένα είδος τοξικού ανθρώπου είναι αυτός που γκρινιάζει/παραπονιέται/μιλάει συνεχώς για τα προβλήματα της ζωής του.Και δεν μπορώ τελικά να κατανοήσω τι πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά.Πρέπει να λέει τα προβλήματα του μόνο στον ψυχολόγο του και όχι σε φίλους του και στον περιγυρό του για να μη γίνει τοξικός.Που αρχίζει η τοξικότητα;Και είσαι σε θέση να καταλάβεις όταν είσαι μέσα σε ένα βυθό προβλημάτων ότι παραπονιέσαι στους φίλους σου παραπάνω από το φυσιολογικό.Για μερικά προβλήματα ειδικά όπως θέματα υγείας, απώλειας αγαπημένων προσώπων,διαζυγίου κλπ είναι φυσιολογικό ένας άνθρωπος να θέλει μήνες ή και χρόνια να τα ξεπεράσει.Πρέπει να υπάρξουν φορές που είσαι χάλια αλλά να κάνεις τον κλοουν για να μη γίνεις τοξικός; Θα ήθελα τις σκέψεις σας.

η αληθεια οδηγει στις πυλες της κολασεως και η φιλοσοφια στα παραμυθια
αρα αν θες να σε εκτιμουν την αληθεια πες τη στο εαυτο σου και κανε τα αναποδα απο οσα πιστευεις.

ενω α θες να σε βριζουν πες τους την αληθεια και κανε οτι πιστευεις.
τι συμφαιρει περισσοτερο? μαλον να το αμπελοφιλοσοφισεις !!

εσυ αποφασιζεις ενω εγω θα κανω τη παπια.

Οχι, δεν ειναι αυτος ο ορισμος του τοξικου ανθρωπου, αν το διαβασες καπου δωσε μας καποιο λινκ.
Τοξικοι ανθρωποι ειναι αυτοι που γενικως δεν αναγνωριζουν τις ευθυνες τους, τις συνεπειες των πραξεων τους, θεωρουν οτι παντα φταινε οι αλλοι για ολα, δε δεχονται το οχι, ειναι επικριτικοι και ζηλοφθονοι με ολους, ειναι χειριστικοι, προσπαθουν να προκαλουν ενοχες, παριστανουν το ευαισθητο θυμα για να αναγκαζουν τους αλλους να τους "προσεχουν" κλπ.

Το θέμα είναι αν εσύ μέσα στο κοινωνικό σου περιβάλλον νιώθεις άνετα να μιλήσεις για τα προβλήματα σου. Γενικά αν τους νιώθεις δικούς σου ανθρώπους και μπορείς να εκφραστεις ελεύθερα για όσα σε προβληματίζουν. Τοξικος γίνεσαι όταν λες συνέχεια για τα προβλήματα σου στους άλλους και παραπονιέσαι συνέχεια επιρρεαζοντας την καθημερινότητά τους και τα δικά τους όρια σαν να μην έχουν κι αυτοι προβλήματα. Κάνοντας δηλαδή το πρόβλημα σου και δικό τους πρόβλημα.

Εστάλη από Lenovo A6000 στο E-Psychology.gr Mobile App

Οι φιλοι τα μοιραζονται ολα.πονο , χαρα κτλ.Αλλιως δεν εχει νοημα.Απλα με συζητηση και οχι παραπονο .Το θεμα δεν ειναι τι λες αλλα πως και τι περιμενεις να κανουν οι αλλοι για αυτο.αν βλεπουν οτι σε βοηθουν ικανοπ.Αν παραπονιεσαι διαρκως εκνευριζονται γτ κι αυτοι εχουν προβληματα.επισης το μοιρασμα προβληματων πρεπει να ειναι αμοιβαιο.ακους τα δικα τους η μονο γκρινιαζεις και γινεσαι εγωκεντρικος .αυτο ειναι το ολο νοημα

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Sal

Καλησπέρα σε όλους.
Διαβάζω σε άρθρα και ακούω ψυχολόγους να λένε πως ένα είδος τοξικού ανθρώπου είναι αυτός που γκρινιάζει/παραπονιέται/μιλάει συνεχώς για τα προβλήματα της ζωής του.Και δεν μπορώ τελικά να κατανοήσω τι πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά.Πρέπει να λέει τα προβλήματα του μόνο στον ψυχολόγο του και όχι σε φίλους του και στον περιγυρό του για να μη γίνει τοξικός.Που αρχίζει η τοξικότητα;Και είσαι σε θέση να καταλάβεις όταν είσαι μέσα σε ένα βυθό προβλημάτων ότι παραπονιέσαι στους φίλους σου παραπάνω από το φυσιολογικό.Για μερικά προβλήματα ειδικά όπως θέματα υγείας, απώλειας αγαπημένων προσώπων,διαζυγίου κλπ είναι φυσιολογικό ένας άνθρωπος να θέλει μήνες ή και χρόνια να τα ξεπεράσει.Πρέπει να υπάρξουν φορές που είσαι χάλια αλλά να κάνεις τον κλοουν για να μη γίνεις τοξικός; Θα ήθελα τις σκέψεις σας.

---

Δεν νομίζω ότι είναι ανάγκη να κάνεις τον κλόουν όταν δεν είσαι καλά...μεταξύ του να μην μιλάς συνέχεια μόνο για τα προβλήματα σου και το να κάνεις τον κλόουν υπάρχει μεγάλη απόσταση...απλά δεν θα πετάς κι απ' τη χαρά σου κάποιες στιγμές, είναι λογικό...
Νομίζω ότι η τοξικότητα ξεκινάει όταν δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο παρά μόνο ο εαυτός σου και το πρόβλημα σου...το "σου" το λέω σαν γενική τοποθέτηση, όχι συγκεκριμένα για εσένα...

Εμένα μου την είπανε πάντως αυτές τις μέρες οτι ανησυχούν κι αγχώνονται για μένα.
Επειδή σταμάτησα να κάνω τον κλόουν! Τους είχα καλομάθει τόσα χρόνια... τώρα τους "φορτώνω" λέει.
Και δεν κλάφτηκα καν. Ούτε που ανέφερα τίποτα στην παρούσα στιγμή.

Μην μπεις στην διαδικασία να κάνεις τον κλόουν. Στο λέω, παθούσα. Καλομαθαίνουν και δεν θα σε αφήσουν ποτέ να βγεις από αυτό.
Όποιος μπορεί να σηκώσει το βάρος της παρουσίας σου ας το σηκώσει, οι άλλοι στο καλό...

Συμφωνω απολυτα

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

ειναι απλα μια ταμπελα που βαζουν για να κανουν περα οσους δε γουσταρουν ή δε τους προκαλουν κατι θετικο. αντι να τους εξηγησουν την ενοχλητικη συμπεριφορα και να τα βρουν, λενε εισαι τοξικος και σε απομακρυνουν. εναλλακτικο ειδος μπουλινγκ μεσω της αδιαφοριας.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.Ουσιαστικά μου επιβεβαιώσατε τα δικα μου πιστεύω επι του θέματος.

elisabet είμαστε συνάδελφοι κλοουν.

Είμαι πολύ υπέρ του να προσπαθείς να δεις τα πράγματα πιο θετικά αλλά αυτο να το κανεις όταν και όσο μπορείς και για εσένα τον ίδιο.Όχι για να μην είσαι κακή παρέα για τους "φίλους" σου....

καλησπερα.
συμφωνω πολυ με την κυκνο, οτι μεταξυ του να κανεις τον κλοουν και του να εισαι μονιμα κατηφης και μονιμα δυστυχης μπροστα στους φιλους και να μιλας μονο για τα προβληματα ΣΟΥ, υπαρχει τεραστια αποσταση.
δεν χρειαζεται να κανεις τον κλοοουν αν δεν μιλας ΜΟΝΟ για προβληματα.
μπορεις να μιλας και για τα θεματα που απασχολουν τους φιλους σου που ισως δεν ειναι ολα δυσαρεστα, αλλα καιευχαριστα.
επισης και για κοινα ουδετερα θεματα, ενημερωτικα, ιδεολογικα, πολιτισμικα κλπ.
με την "τοξικοτητα" ουτε εγω συμφωνω, αλλα δεν ειναι το μονο προβλημα η 'τοξικοτητα" (που εχει γινει τεραστια καραμελα τελευταιως).
με τους φιλους υπαρχει το θεμα αν εχετε κοινα, κανετε καλη παρεα, εισαι κι συ στηριγμα και δεν αποζητας συνεχεια την δικη τους βοηθεια μόνο, κλπ.
συμβαινουν ολα αυτα?

Εννοειται πρεπει να λεμε τα προβληματα μας και στους φιλους μας..Μονο για τις χαρες και τα πανυγηρια ειναι οι φιλοι? Απλα οκ με ενα μετρο.. Και εξαρταται απο το ειδος της γκρινιας. Αν καποιος γκρινιαζει για εντελως χαζα πραγματα και πνιγεται σε μια κουταλια νερο και τα βλεπει ολα αρνητικα, ε εκει το καλυτερο νομιζω ειναι να του πει ο φιλος του "φτανει!" ωστε να τον ταρακουνησει λιγο.. Αλλα αν ειναι καποιο τοσο σοβαρο θεμα οπως αυτα που ανεφερες, ενας καλος φιλος πρεπει να ειναι εκει να σε στηριζει , να σου δινει την ανακουφιση οτι μπορεις να μοιραστεις με καποιον τον πονο σου. Αρκει να εχει την ικανοτητα να μην τα παιρνει ολα τοσο βαρια και στεναχωριεται κι ο ιδιος πολυ..

Οταν συναναστρεφεσαι με εναν ανθρωπο που ειναι εγωκεντρικος, ΣΥΝΕΧΩΣ μιζερος και κλαιγεται μια ολοκληρη ζωη κυριως για ασημαντα πραγματα χωρις να τον ενδιαφερει η λυση αλλα η βολεψη και ο μαζοχισμος που ειναι η ευκολη λυση και η λυπηση, οταν δεν ειναι αμοιβαια τα αισθηματα και οταν πρεπει παντα να εισαι στον ρολο του ακροατη και "ψυχολογου", καποια στιγμη κανεις το μπαμ γιατι ολο αυτο σε γεμιζει με τοση αρνητικη ενεργεια που ειλικρινα καταλαβαινω τον λογο που συμπεριλαμβεται και αυτη η συμπεριφορα στις τοξικες συμπεριφορες. Οποιος δεν το εχει ζησει δεν καταλαβαινει ποσο πολυ μπορει να σε επηρεαζει. Σαν καποιος να σου ρουφαει συνεχως ενεργεια. Θα τον στηριξεις μια, δυο, τρεις. Εκατσα για χρονια. Οταν ταυτοχρονα εχεις δικα σου σοβαρα θεματα και οταν ο "φιλος" δεν εχει καν διαθεση να ακουσει και εσυ για τα δικα σου κανεις τον κλοουν πολλες φορες κυριως επειδη εχεις αντιληφθει τι παιζει και τον εχεις τεσταρει, τοτε... απομακρυνεσαι αναγκαστικα. Για την δικη σου υγεια και ξεκαθαρισμους.

Με λιγα λογια... Ειναι παααρα πολυ διαφορετικο αυτο που περιγραφεις. Αν νοιαζεσαι για τον φιλο σου και τον εκτιμας και δεν γκρινιαζεις/κλαις ΟΛΗ την ωρα για τα δικα σου (που για ενα διαστημα το δικαιουσαι ΚΑΙ ΑΥΤΟ) ή για πααααρα πολλυ καιρο για ενα συγκεκριμενο θεμα χωρις να εχεις διαθεση να στηριξεις με την σειρα σου τον φιλο σου, τοτε το πιο φυσιολογικο θα ητανε να εκφραστεις ειλικρινα χωρις μασκες και να σε στηριξουν οι φιλοι σου. Και θα το κανουνε οχι επειδη πρεπει, αλλα επειδη νοιαζονται. Και αυτοι που σε ξερουν και σε νοιαζονται περισσοτερο θα πρεπει να ειναι σε θεση να κοιτανε και πισω απο τις μασκες. Μην κρυβεσαι, ειλικρινα κανεις κακο στον εαυτο σου με αυτο τον τροπο. Βιωσε το, ξεσπασε και ΕΚΦΡΑΣΟΥ. Θα το ξεπερασεις πιο ευκολα και πιο συντομα με αυτο τον τροπο. Αλλο μασκα/προσποιηση, αλλο γελιο/χιουμορ κτλ. Και αυτο ενα ειδος ψυχοθεραπειας ειναι... :)

Eυχαριστω για τις απαντησεις και συμφωνω σε αυτα που λετε.Το ολο θεμα ξεκινησε απο προσφατη συμπεριφορα φιλης στην οποια σταθηκα παρα πολυ. Παραλληλα αντιμετωπισα αρκετες δυσκολιες με το οικογενειακο μου περιβαλλον (ασθενειες,θανατοι κλπ). Και επιανα τον εαυτο μου να προσπαθω να μη βαρυνω κανεναν. Για ενα μεγαλο διαστημα τα πραγματα στη ζωη μου πηγαιναν εντελως στραβα και προσπαθουσα οσο μπορω με συγκεκριμενα ατομα να μην τους επιβαρυνω επειδη ηξερα κυριως οτι κι εκεινοι αντιμετωπιζαν καποια προβληματα. Το αστειο ειναι οτι οταν εστρωσαν οι καταστασεις κ συνεβει κατι πολυ καλο επιτελους ειδα αφενως συμπεριφορες που εδειχναν οτι τελικα οι φιλοι ισως φαινονται και στα καλα και οχι μονο στα κακα οπως λεμε. Μεγαλη ιστορια στην οποια δεν θα ηθελα να αναφερθω κυριως γιατι πρεπει να γραψω σεντονια.Αλλα οταν ενας ανθρωπος απομακρυνεται ενω του εχεις φερθει αψογα μπαινεις σε μια διαδικασια ενδοσκοπησης.Παντα το ειχα αυτο ετσι κι αλλιως.Να ψαχνω που μπορει να εφταιξα κι εγω.
Οσον αφορα την τοξικοτητα, ειναι λιγο της μοδας τελευταια αυτος ο ορος.Τον ακουω παντου απο ψυχολογους και γενικα. Και μπαινεις σε διαδικασια να ψαχνεις ποσο τοξικος μπορει να εχεις υπαρξει ο ιδιος κατα καιρους.Το προβλημα με μενα μαλλον ειναι αλλο ομως.Οτι νιωθω τυψεις οταν λυγιζω και σπαω μπροστα σε φιλους μου, ασχετα αν οι αιτιες ειναι πολυ σοβαρες οπως αυτες που ειπα πριν.