Originally Posted by
Ντίνοςς
Φοιτητης, 19 χρονων
Παντα ειχα θεματα με τον εαυτο μου, και περιοδους που περνουσα δυσκολα ψυχολογικα. Καθε φορα εκανα υπομονη καταπιεζα τον εαυτο μου ωστε να μη βγαζω προς τα εξω την κακη μου διαθεση και προσπαθουσα να δειχνω χαρουμενος. Υστερα μετα απο καποιο χρονικο διαστημα περνουσε, ημουν αρκετα καλα, αλλα μετα ξαναγυρνουσα στα ιδια. Τα τελευταια χρονια εχει γινει κατι σαν συνηθεια, αυτος ο κυκλος του καλά-χάλια. Αυτη την περιοδο περναω παλι μια κακη φαση, αλλα αυτη ειναι η πιο εντονη απο ολες, νοιωθω οτι παω να χασω τον εαυτο μου... δε θα κατσω να αναλυσω ολα τα προβληματα που με τρωνε, οσο τα σκευτομαι προκυπτουν καινουρια και απελπιζομαι παραπανω. Νοιωθω σε ενα αδιεξοδο, θελω να μιλησω αλλα δε μπορω, νοιωθω οτι δε θα με καταλαβαει κανεις ή οτι απλα θα με περασουν για τρελο. Δε μπορω να εκφρασω τον πονο μου. Καθομαι πολλες φορες και προσπαθω να βρω τι παει στραβα με τον εαυτο μου, βρισκω τοσα πολλα προβληματα και στην τελικη απελπιζομαι και πανικοβαλλομαι, εχω περασει κρισεις πανικου. Τον τελευταιο καιρο δε μπορω καλα καλα να σκευτω και να μιλησω, με πιανει πανικος. Νοιωθω οτι εχω γινει τελειος βλακας, κομπλαρω μεχρι και στα πιο απλα πραγματα οταν παω να μιλησω. Η προσοχη μου ειναι σχεδον μηδενικη, εχω γινει επιπολαιος, ξεχναω συνεχεια πραγματα. Ειναι λες και το μυαλο μου λειτουργει μονο για να σκευτει αρνητικα και για τιποτα αλλο. Σκευτομαι τα παντα γυρω μου και τα υπερ-αναλυω συνηθως αρνητικα. Κανω αρνητικα σεναρια μεσα στο μυαλο μου συνεχεια. Λες και χαντακωνω τον εαυτο μου χωρις λογο. Ολα αυτα τα χαρακτηριστικα εμφανιζονται τα τελευταια χρονια. Γινομαι παρανοϊκος. Ειμαι σιγουρος οτι χρειαζομαι τη βοηθεια ειδικου, αλλα η οικογενια μου ειναι δυσκολα οικονομικα, και δε θελω να τους φορτωνω παραπανω, τι κανω; Θα μπορουσα να γραψω ολοκληρο πεζο κειμενο για τα θεματα μου αλλα σταμταω γιατι ηδη αρχιζω και χανομαι μεσα στο μυαλο μου.
