Ζωντας με το φοβο...

Καλησπερα σε ολους.Διανυω μια δυσκολη περιοδο για μενα και δεν ξερω πως να την διαχειριστω...Το αγχος ειναι κατα κυριο λογο στο προσκηνιο και ενω παλιότερα ειχα ξεπερασει κρισεις πανικου και αγοραφοβια με την βοήθεια αγχολυτικων,σκυλου,αλλαγη ζωης κλπ,τωρα νομιζω οτι ξαναζω τον ιδιο εφιαλτη μετα απο 12 χρονια...εχω 3 παιδια,ειμαι στο κατωφλι ενος διαζυγίου,πολλων οικονομικων γενικα προβληματων οπως οι περισσοτεροι αλλωστε...φιλίες που διαλυθηκαν,συγγενεις που χαθηκαν προ πολλων ετων,πατερας που πεθανε αιφνιδιως νέος απο καρδια,ασθενειες σοβαρες που μου χτύπησαν και τη δικη μου πορτα και δεν εχω σταθει σε χλωρο κλαρι....ενω εχω πνευματικο και τον συμβουλευομαι και παω και σε ψυχολογο,δεν βρισκω αναπαυση...εχω τον φόβο οτι θα με πιασει παλι κρίση πανικου απο το αγχος επειδη ακουσα οτι καποιος πεθανε απο ανακοπη,αλλος απο εγκεφαλικο κι ενω εχω Θέματα πεπτικα που αντιμετωπιζονται εν ολιγοις,ενας ξαφνικος πονος μαζι με μούδιασμα στο στερνο με εκαναν και παλινδρόμησα..και αναρωτιέμαι γιατι παλι να ζω με αυτο το τερας τριγυρω μου;ποσα πρεπει να διευθετησω και πως δεν ξερω...εκει που βρισκω για λιγο αναπαυση στην εκκλησια,ξαφνικα παλι πεφτω στη λουμπα του θανάτου...δεν ξερω κατα ποσο καποιοι μπορει να σχετιζονται με αυτο που μοιραζομαι δημοσια,αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι βρισκομαι στο σκοταδι για το πως θα ηρεμησω απο αυτο το βασανιστικο κομματι της αρρωστοφοβιας,της γενικοτερης φοβαμαι να ασκηθω,να κουρασω το σωμα μου λιγο παραπανω μην τυχον και μεινω στον τοπο,μου βγαινουν κοινως οι φοβοι στο σωμα...η δυναμη ξερω βρισκεται μεσα μας αλλα ποιος θα μας δειξει τον δρομο ρε παιδια;την πρωτη φορα τα καταφερα παρολο που υπεφερα...τωρα τι;;;οποιος κι αν μου πει εισαι καλα δεν μπορω να ηρεμησω μεσα μου...θα χαρω να γραψει καποιος κατι παρομοιο με μενα σαν γεγονος και αν εχει σκεφτει αλλον δρομο εκτος απο αγχολυτικα...