Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει
Καλησπέρα, ύστερα από αρκετό καιρό απουσίας μου από το φόρουμ ήρθε η στιγμή να γράψω όλα όσα με απασχολούν ώστε να καταλάβω εάν εγώ είμαι τρελή και ηλίθια ή κάτι δεν αντιλαμβάνομαι σωστά.
Αρχικά πια αισθάνομαι καλά για τις επιλογές που έχω κάνει και θα κάνω ως προς τις σπουδές μου και αργότερα επάγγελμα.
Αυτό για το οποίο νοιώθω περίεργα είναι ως προς την εξωστρέφεια και την κοινωνικότητα.
Το ειχα θίξει αυτό το θέμα και στα μέσα του καλοκαιριού, απλώς τώρα καταλαβαίνω στο περίπου τι συμβαίνει. Όμως για να μην αναφέρω τις δικές μου ερμηνείες, θα σας περιγράψω τι μου συμβαίνει και θα μου πείτε τη γνώμη σας.
Λοιπόν, ως χαρακτήρας είμαι εσωστρεφής και αυτό επαληθεύεται και από ψυχολογικά τεστ που έχω κάνει, πέρα από αυτό όμως το καταλαβαίνω και εγώ η ίδια στην καθημερινότητα μου.
Το πρόβλημα μου όμως ποιο είναι.
Εγώ σαν τελειομανής θέλω να είμαι σε όλα τέλεια, να μην υστερώ πουθενά. Το επάγγελμα αργότερα που θα ακολουθήσω είναι του Δικηγόρου και όπως καταλαβαίνετε η φύση του επαγγέλματος είναι τέτοια που έρχεται σε ανίθεση με ορισμένα στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Εγώ εκτός από εσωστρεφής, είμαι κλειστός χαρακτήρας και αρκετά επιφυλακτική με τους ανθρώπους, μολονότι ως προς το επάγγελμα μου θέλω πολύ να βοηθάω ανθρώπους που έχουν ανάγκη, να υπερασπίζομαι το δίκαιο. Ωστόσο φίλους δεν έχω, γνωστούς αρκετούς όμως κοντά μου ανθρώπους δεν έχω, διατηρώ αποστάσεις και μέχρι ενα σημείο. Δεν μου αρέσει και πολύ η διαχυτκότητα.
Έτσι λοιπόν προσπαθώ αυτό το διάστημα να ενταχθώ σε φοιτητικές ομάδες, να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό μήπως καταφέρω να γίνω πιο εξωστρεφής και εδώ είναι ακριβώς το πρόβλημα.
Αισθάνομαι πολύ περίεργα, γιατί πρώτον μου κάνει εντύπωση που με αποδέχονται( έχω θέμα αυτοπεποίθησης, μολονότι μου λένε συνεχώς ότι έχω τις δυνατότητες να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου, μου φαίνεται περίεργο συν ότι δεν μπορώ να συνηθίσω να μου πηγαίνουν όλα καλά και ακόμα και εαν συμβαίνει αυτό είτε πρώτον αισθάνομαι ότι κάτι άσχημο θα συμβεί, είτε κάνω βλακείες εγώ και έτσι σαν εκπληρούμενη προφητεία γίνεται) και δεύτερον νοιώθω ότι περιορίζω τον εαυτό μου, ότι με κοροιδεύω, ότι μπαίνω σιγα σιγά σε καλούπια( εγώ θέλω την ελευθερία μου και την ανεξαρτησία μου), και όλο αυτό με ενοχλεί.
Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούσα να έκανα τις δραστηριότητες μου, να πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο, έξω που θα βγω να μην υπήρχε κανείς και τίποτα, να μην με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, να αισθανόμουν ήρεμη και καλά με εμένα χωρίς να χρειάζεται να σκέφτομαι πως να μιλήσω, τι να φορέσω, πως να συμπεριφερθώ.
Δεν σας κρύβω πως κάποια στιγμή αμφέβαλλα και για την επιλογή μου, την Νομική, λόγω της κοινωνικής φοβίας που έχω, όμως δεν θέλω ούτε πρόκειται να εγκαταλείψω το όνειρο μου λόγω της φοβίας μου.
Επειδή άλλα προσδοκούσα και από τον τους ανθρώπους αλλά και γενικά πως θα ήταν τα πράγματα καθώς μεγάλωνα, σε κάποιο σημείο και ακόμη και τώρα νοιώθω πως η Νομική δεν έχει την ίδια λάμψη με αυτό που είναι στην πραγματικότητα και αυτό με γείωσε αρκετά και δεν μου άρεσε καθόλου.
Δεν ξέρω πως μπορώ να τα βγάλω πέρα με μια κοινωνία όπου το μεγαλύτερο μέρος της αδιαφορεί, ενδιαφέρεται μόνο στο τι να κανει για να φανεί, που επικρατεί αρκετά υψηλός ανταγωνισμός. Νοιώθω σαν να πηγαίνω σαν το πρόβατο στη σφαγή, σαν το ψάρι μεσα στη γυαλα. Δεν βρίσκω τον εαυτό μου πουθενά σε όλο αυτό και γι αυτό τον λόγο σκέφτομαι μόλις τελειώσω να φύγω στο εξωτερικό όπου εκεί δε θα γνωρίζω κανέναν, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, αλλη κοσμοθεωρία, θα κάνω όσα αγαπώ χωρίς τη κριτική και τον σχολιασμό, την σύγκριση με τις ελληνίδες δικηγορίνες. Θέλω απλως να κάνω τη δουλειά που αγαπώ χωρίς τίποτα παραπάνω, να ασχολούμαι με όλα όσα μου αρέσουν χωρίς να σκέφτομαι τι θα πει ο καθένας.
Μόνο αυτό θέλω, ζητάω πολλά? Είναι ουτοπικό? Τι λέτε?
Ποια είναι η γνώμη σας για όλα όσα σας έγραψα, αναμένω τις απαντήσεις σας.
