Κρίσεις Πανικού!!!!!

Καλημέρα και απο εμένα!!!
Αντιμετωπίζω κι εγώ κρίσεις πανικού. όλα ξεκίνησαν πριν 3 χρόνια με ένα ξαφνικό μούδιασμα στο χέρι και στο κεφάλι, γρήγορη αναπνοή και ταχυκαρδία... άμεσα νοσοκομείο όλες οι εξετάσεις καλές. συμπέρασμα κρίση πανικού...εκείνες τις μέρες δεν έβγαινα από το σπίτι και αν ήταν να βγω έπρεπε να είναι κάποιος μαζί μου. πήγα σε ψυχίατρο ο οποίος μου έδωσε αγωγή και όλα δόξα το θεό πήγαν καλά. Έκανα τη χαζομάρα και το σταμάτησα μόνη μου το χάπι απότομα και όχι σταδιακά. Πριν 1 μήνα εκεί που ήμουν ήρεμη με έπιασε πάλι και το αντιμετώπισα ψύχραιμα όσο μπορούσα. Παρόλα αυτά με έχει πιάσει φοβία ότι θα κυλήσω ξανά και δε θα μπορέσω να ζήσω τη ζωή μου. Μπορεί κάποιες μέρες να είμαι καλά και ξαφνικά να με πιάσει από το πουθενά ταχυκαρδία, ιδρώτας και να μη μπορώ να αναπνεύσω. Στη δουλειά όταν είμαι ντρέπομαι να τους πω πως αισθάνομαι γιατί αν δε το έχουν περάσει δε πρόκειται να με καταλάβουν.. όταν πάω να πάρω τη ''μεγάλη ανάσα'' και δε βγαίνει με πιάνει ανησυχία ότι κάτι θα με πιάσει και δε θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω. Η αλήθεια είναι ότι στη δουλειά που είμαι δε μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένη και έρχομαι να κάνω τη δουλειά μου μηχανικά.

Παρότι ξέρω ότι είναι κάτι καθαρά ψυχολογικό με παίρνει από κάτω και δε ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω όταν με πιάνουν όλα αυτά και ιδιαίτερα όταν είμαι στη δουλειά. Μπορεί κάποιος να μου πει έναν τρόπο για να μπορέσω να το ξεπεράσω γιατί φοβάμαι ότι θα μου μείνει μόνιμα και όλο κάνω αρνητικές σκέψεις χωρίς να το θέλω.

Ακόμα και έξω όταν θα βγω με τον άντρα μου - ο οποίος με υποστηρίζει πάρα πολύ και είναι πάντα δίπλα μου-αν πάω κάπου με πολύ κόσμο με πιάνει ταχυκαρδία και ιδρώνω.

Άραγε θα το ξεπεράσω ή όχι?

Όταν με πιάνει και ψιλοηρεμούν τα συμπτώματα μου αφήνουν ένα βαρύ κεφάλι και μία ανησυχία και δε μπορώ με τίποτα να ξεχαστώ. Ακόμα και όταν μιλάω νιώθω ότι μου κόβεται η ανάσα.

Σας ευχαριστώ!