Ποτε πρεπει να σε διωξει ο ψυχοθεραπευτης?

Αναφερομαι σε ωριαιες συνεδριες ψυχοθεραπειας 1/εβδομαδα με ψυχολογο ή ψυχιατρο που να ειναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτης.

Ειχα μια κουβεντα προσφατα με μια γνωστη μου προσφατα, η οποια μου ειπε οτι η ψυχολογος της ουτε λιγο ουτε πολυ "την εδιωξε" μεχρι να μπει σε φαση να ειναι ξανα ετοιμη για θεραπεια. Ηταν σε μια περιοδο που η ιδια ηθελημενα βουλιαζε και "γκρινιαζε" χωρις προθεση να αλλαξει κατι. Της ειπε λοιπον να διακοψουν μεχρι να νιωσει ετοιμη.

Ρωταω λοιπον σε ποιες περιπτωσεις πρεπει ο ψυχοθεραπευτης να σε στελνει σπιτι σου? Και για ποιους λογους?
Επειδη εισαι σε αρνηση? Επειδη αναφερεσαι μονο στους αλλους και οχι στο δικο σου κομματι ευθυνης? Επειδη εχει περασει μεγαλο διαστημα που εισαι ειτε στασιμος ειτε σε υποτροπη?
Πώς θα το αντιμετωπιζατε?
Εγω οταν ακουσα αυτη την ιστορια εβγαλα το συμπερασμα οτι η ψυχολογος ηταν εντιμη και δεν ηθελε να της τρωει τα 50ευρα για το τιποτα. Η ιδια, ομως, μουλαρωσε και θελει λεει οταν ξανακανει ψυχοθεραπεια να παει αλλού. Ισως δε μου τα εχει πει ολα, μπορει να εχει και καποιο αλλο λογο, να τσακωθηκαν ασχημα πχ και να μην εχει μουτρα να γυρισει εκει ή να θεωρει οτι θα ριξει πολυ τον εγωισμο της αν ξαναπαει.

Μετα απο ποσο διαστημα στασιμοτητας θα επρεπε να σε σταματουν? Και ειναι καλυτερο να σου πουν ξαναελα οταν θα το εννοεις οτι θελεις να κανεις αλλαγες ή να σε παραπεμπουν σε αλλο επαγγελματια με ισως διαφορετικη μεθοδο?

Ποση ευθυτητα και ειλικρινεια αντεχει κανεις οταν πληρωνει εναν ειδικο? Αυτη η απορριψη μπορει να κανει το κλικ για να γινεις καλυτερος ή θα μεινεις και παλι στασιμος λογω εγωισμου?

Συμφωνώ με την οπτική σου. Και γω το θεωρώ έντιμο αυτό που έκανε ο συγκεκριμένος και το έχω ξανακούσει μετά από μερικές συνεδρίες ο ψυχολόγος να αρνηθεί να συνεχίσει γιατί το άτομο βρισκόταν σε άρνηση να δεχτεί βοήθεια. Σίγουρα το βρίσκω πολύ πιο έντιμο από το να συνεχίζει να σου παίρνει 50 ευρα όπως λες εκμεταλλευόμενος την κατάσταση.

Από την άλλη για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ θα ξαναγυρνούσα μάλλον σε αυτόν. Γιατί σκέφτομαι πως ένα άτομο που αποφασίζει να πάει σε ψυχολόγο ή συνεχίζει την ψυχοθεραπεία δεν δείχνει ήδη πρόθεση να βοηθηθεί; Κατά μια έννοια δείχνει. Μπορεί να έχει αντίσταση ως προς αυτό, να διστάζει, να φοβάται, να προτιμά να βουλιάξει στην κατάσταση και να μην κάνει τίποτα, αλλά και μόνο το γεγονός οτι πάει δείχνει μια πρόθεση. Για κάποιο λόγο οι χημείες των δύο (θεραπευτή και θεραπευόμενου) δεν ταίριαξαν ώστε να ξεκολλήσει ή να "ξυπνήσει", άρα γιατί να ξαναγυρίσει σε αυτόν; Θέλω να πω η φίλη σου μπορεί να δείχνει όντως και να είναι σε διάθεση τώρα να βουλιάξει, αλλά αποκλείεις το ενδεχόμενο με έναν άλλο ψυχολόγο να το καταφέρει; Δηλαδή σκέφτομαι πως όλο αυτό ίσως είναι και η παραδοχή του ψυχολόγου οτι σε αυτή την φάση δεν μπορώ να σε βοηθήσω άρα σε αποδεσμεύω.

Βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο αυτή του η κίνηση να είναι "μελετημένη" ας πούμε. Ίσως θέλει να την ταρακουνήσει έτσι για να την αναγκάσει να κάνει κάτι πιο δραστικό.

Καταρχας, χρησιμοποιουν πολλα τερτιπια και τεχνασματα. Και δεν το εννοω με την αρνητική έννοια. Αυτά ειναι τα εργαλεια τους και με αυτα δουλεύουν. Πολλες φορες μπορει να το χρησιμοποιούν αυτο για να ενεργοποιησουν τον ασθενή ή να τον επαναφέρουν ή να τον παραπέμψουν με τροπο καπου αλλού.
Θεωρω πως η καθε περίπτωση είναι ξεχωριστη, αλλα φαντάζομαι πως γι'αυτο ανοιξες το θεμα, για να ακουστουν εμπειριες και γνώμες.
Προσωπικά ο πρώην "θεραπευτης" μου, με εστειλε σε κάποιον φιλο του οταν θεώρησε οτι δεν μπορουσε να με βοηθησει σε ενα συγκεκριμένο θεμα, αλλα τελικα για αλλους λογους ο φιλος δεν με δέχτηκε. Αντι παντως να μου προτεινει να παω αλλου ή σπίτι μου, συνεχίσαμε κανονικα μεχρι τη ληξη αυτης της παρωδίας.
Θεωρω πως οι επαγγελματίες και εντιμοι ψυχοτετοιοι, έχουν στα τεφτερια τους κάποιες περιπτωσεις που οταν τους τυχουν, θα σταθούν στο υψος των περιστασεων και θα τους στειλουν σπιτια τους. Ασθενείς που παρουσιάζουν μεγαλη στασιμοτητα, ασθενείς με τους οποίους πια δεν επικοινωνούν, άτομα που οντως ολοκλήρωσαν τον κύκλο μιας ψυχοθεραπείας, ασθενεις που κουραστηκαν πολύ και χρειαζονται μια παυση...κλπ.
Οσο για τη φιλη που βουλιαζε και της ειπε η ψυχολόγος να διακοψουν, υπαρχει παντα και το ενδεχόμενο να της το ελεγε έτσι για να την ταρακουνήσει. Ειναι συνήθης τακτική στους πελάτες αυτή.

Quote:

---

Ηταν σε μια περιοδο που η ιδια ηθελημενα βουλιαζε και "γκρινιαζε" χωρις προθεση να αλλαξει κατι

---

σαφως και αν καπιος δεν εχει ορεξη να αλαξει κατι δε εχει καπιο νοημα η ψυχαναλυση με το θεραπευτη εκτος αν ο θεραπευτης πιστευει οτι ειναι ο θεος και θα τον επειρεασει με το ζορι.

και μεταξυ μας το μονο πραγμα που μπορει να δωσει σε ενα ανθρωπο υπερανθρωπες δυνατοτητες ειναι η δυναμη που εχει πανω στον εαυτο του και οτι πραγματι του μιαζει

Οταν τον πρηξεις με τις ιστοριες σου , αν τον πρηξεις , αλλιως χαζος ειναι τετοιες εποχες να διωχνει πελατες ? εσυ θιαποφασισεις ποτε θα τον ' κοψεις ' ......

Δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό. Ο κάθε θεραπευτής κρίνει ανάλογα με τις αξίες του, το πόσο αντέχει και την προσέγγιση την οποία ακολουθεί.

προς τιμη του, οταν σε διωχνει παντως.
ενας ανηθικος ψυχ θα προσπαθουσε να σε κραταει εστω και στασιμο για να πληρωνεται.
υποθετω οτι σε διωχνει οταν δεν συνεργαζεσαι στο να βελτιωθεις, η δεν μπορει να βρει επαφη μαζι σου.

Elisabet, το να πας σε ψυχοθεραπευτη δε σημαινει απαραιτητα οτι εχεις αποφασισει να δουλεψεις με τον εαυτο σου. Μπορει να το κανεις "για τα ματια", για να εχεις να πεις οτι δε λειτουργησε, οτι ουτε ο ειδικος σου ελυσε τα προβληματα, οτι η δικη σου περιπτωση ειναι αδιεξοδη αρα δε φταις, με λιγα λογια για να συνεχισεις να κρυβεσαι πισω απο το δαχτυλο σου.
Μπορει να φταιει η μεθοδος, η ελλειψη ικανοτητων του ψυχοθεραπευτη, η χημεια μεταξυ ασθενους και επαγγελματια, αλλα μπορει να φταιει και η αρνηση να δυσκολευτει και να κουραστει ο ιδιος ο ασθενης. Δεν ειμαι σιγουρη αν αυτο θα μπορουσε ο επαγγελματιας σε καθε περιπτωση να το ανατρεψει.

Σκεφτομουν και αλλους λογους που θα μπορουσε να διακοπει μια θεραπεια. Πχ αν ο επαγγελματιας φτασει να επηρεαζεται συναισθηματικα και παψει να ειναι αντικειμενικος, αν αποκτησει υπερβολικη οικειοτητα.

Στην περιπτωση της γνωστης μου, εκανε ηδη 4 χρονια συνεδριες σε αυτην την ψυχολογο και μου ελεγε οτι ειδε τρομερη βελτιωση σε πολυ σημαντικους τομεις, τον τελευταιο χρονο ομως την επιασε μια μαυριλα ΧΩΡΙΣ να προκυψει καποιο δραματικο γεγονος, τρωγοταν με τα ρουχα της, επεμενε οτι της φταινε ολα και εκανε μεγαλο πισωγυρισμα. Δεν ξερω παντως αν τελικα τσακωθηκαν ασχημα και της ειπε να μην ξαναπαει αν δε νιωσει ετοιμη.

Σαν τεχνασμα που λεει και η Νεφελη, θα μπορουσε να λειτουργησει για να αφυπνιστεις, να μην επαναπαυεσαι και βουλιαζεις, αλλα ειναι ρισκο απο πλευρας του ψυχοθεραπευτη, ειναι πολυ πιθανο ο πελατης να το παρει στραβα και να μην ξαναπατησει.
Πολυ δυσκολο να εκτιμησει κανεις τον καλο λογο πισω απο μια βαρβατη απορριψη.

παντως, συζητωντας για τριτο, ουτε ξερεις τι ακριβως ειπωθηκε, ουτε τι ακριβως εγινε.
απο το τι λεει ο ενας και ο αλλος, ακρη δεν βγαζεις, συνηθως.

Ναι σιγουρα οχι, αλλωστε προκειται για προσφατη γνωριμια, δεν μπορω να ξερω ετσι κι αλλιως τι ειχε γινει και πώς. Απο τη μια εκτιμησα την ειλικρινεια της ψυχολογου που προτιμησε να χανει τα 50ευρα, απο την αλλη προβληματιστηκα για το ποτε μπορει να καταλαβει κανεις οτι η ψυχοθεραπεια εχει μεινει στασιμη ή εχει παρει την κατω βολτα και αν αυτο συμβει και ο επαγγελματιας κανει την παπια, πώς μπορει να το αναγνωρισει ο ασθενης, ειδικα αν βρισκεται σε φαση που βουλιαζει και η κριση του ειναι θολη.

Μου συνεβη αυτο που λετε. Σε καποιο σημειο της θεραπείας ( πανω στο χρονο), βουλιαξα στην απελπισια και την απογοητευση. Ενιωθα τρομερη στασιμοτητα. Νομιζω πως οταν συμβαίνει, μπορεί ολα να ειναι θολα γενικά, αλλα ως ασθενής ξερεις τι νιωθεις.
Σε κεινο λοιπόν το σημειο, του το εξεφρασα αμεσως. Ειπα πως νιωθω απογοητευμένη, στάσιμη και οτι βουλιαζω στη θλίψη. Η αντίδραση του ηταν η εξής: άρχισε να μου παει κοντρα, να μου λεει οτι δεν γίνεται ολο να νιώθω ετσι, οτι επεμβαινω στη δουλειά του ζητωντας του να κανει κατι γι' αυτό, οτι το παιζω συνθεραπευτρια κι αυτο δεν ειναι καλο χρειάζεται να καθισω στη σωστη θεση και να μην επεμβαινω. Μου ειπε οτι οταν του λεω πως νιωθω απογοητευμένη και οτι δεν με βοηθαει,,συνεχώς τον κατηγορω και τελικά οτι δεν γίνεται να συνεχίσουμε τις συνεδρίες.
Είχε πράγματικα εκνευριστει και μου έδειχνε το θυμο του πολυ έντονα.
Η δικη μου αίσθηση ηταν ενα απερίγραπτο μπερδεμα, δεν καταλάβαινα τίποτα, δεν μπορουσσ να καταλαβω τι ηταν ολα αυτα που γινονταν και γιατι εβγαζε προς τα εξω μια σχέση μαζι μου πιο προσωπική κι οχι επαγγελματική οπως θα έπρεπε. Δεν ήμασταν φιλοι για να μου συμπεριφερεται ετσι να τσαντιζεται και να φωναζει.
Οταν ενας ασθενής εχει απογοητευτεί, δεν είναι στοχος του θεραπευτή να τον επαναφέρει, να τον βοηθησει να κατανοησει τι του συμβαίνει και να του δωσει με τα εργαλεία που έχει τον τροπο να παει παρακατω;;; Στους ψυχολόγους γι'αυτο παμε. Επειδή ειμαστε απογοητευμενοι. Αν δεν ήμασταν, δεν θα είχαμε δουλεια εκει. Δηλ. τι; Οταν απογοητευομαστε κι αλλο μεσα στη θεραπεία, πρεπει να μας διώξουν;;;;

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αναφερομαι σε ωριαιες συνεδριες ψυχοθεραπειας 1/εβδομαδα με ψυχολογο ή ψυχιατρο που να ειναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτης.

Ειχα μια κουβεντα προσφατα με μια γνωστη μου προσφατα, η οποια μου ειπε οτι η ψυχολογος της ουτε λιγο ουτε πολυ "την εδιωξε" μεχρι να μπει σε φαση να ειναι ξανα ετοιμη για θεραπεια. Ηταν σε μια περιοδο που η ιδια ηθελημενα βουλιαζε και "γκρινιαζε" χωρις προθεση να αλλαξει κατι. Της ειπε λοιπον να διακοψουν μεχρι να νιωσει ετοιμη.

Ρωταω λοιπον σε ποιες περιπτωσεις πρεπει ο ψυχοθεραπευτης να σε στελνει σπιτι σου? Και για ποιους λογους?
Επειδη εισαι σε αρνηση? Επειδη αναφερεσαι μονο στους αλλους και οχι στο δικο σου κομματι ευθυνης? Επειδη εχει περασει μεγαλο διαστημα που εισαι ειτε στασιμος ειτε σε υποτροπη?
Πώς θα το αντιμετωπιζατε?
Εγω οταν ακουσα αυτη την ιστορια εβγαλα το συμπερασμα οτι η ψυχολογος ηταν εντιμη και δεν ηθελε να της τρωει τα 50ευρα για το τιποτα. Η ιδια, ομως, μουλαρωσε και θελει λεει οταν ξανακανει ψυχοθεραπεια να παει αλλού. Ισως δε μου τα εχει πει ολα, μπορει να εχει και καποιο αλλο λογο, να τσακωθηκαν ασχημα πχ και να μην εχει μουτρα να γυρισει εκει ή να θεωρει οτι θα ριξει πολυ τον εγωισμο της αν ξαναπαει.

Μετα απο ποσο διαστημα στασιμοτητας θα επρεπε να σε σταματουν? Και ειναι καλυτερο να σου πουν ξαναελα οταν θα το εννοεις οτι θελεις να κανεις αλλαγες ή να σε παραπεμπουν σε αλλο επαγγελματια με ισως διαφορετικη μεθοδο?

Ποση ευθυτητα και ειλικρινεια αντεχει κανεις οταν πληρωνει εναν ειδικο? Αυτη η απορριψη μπορει να κανει το κλικ για να γινεις καλυτερος ή θα μεινεις και παλι στασιμος λογω εγωισμου?

---

Δεν υπάρχουν λόγοι να διώξει ο θεραπευτής κάποιον, κατά την άποψη μου.

Εάν η πρόοδος του θεραπευόμενου παραμένει στάσιμη [και αυτό οφείλεται στον θεραπευόμενο και όχι στον θεραπευτή] τότε ο θεραπευτής - ΟΤΑΝ και ΑΝ ξεκολλήσει από το όποιο τέλμα του ο θεραπευόμενος - το μόνο που έχει να υπενθυμίσει στον θεραπευόμενο είναι:

"θυμάσαι που σου έλεγα Α, Β, Γ τον τελευταίο χρόνο, αλλά εσύ δεν το συνειδητοποιούσες μέχρι σήμερα που το συζητάμε;..."

Με άλλα λόγια, το ότι ο θεραπευόμενος ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να συναντήσει τέλμα, plateau ή περίοδο ανάμεσα σε φάσεις προόδου, δεν σημαίνει ότι αυτή η στασιμότητα θα συνοδεύεται και από αμνησία. Η γνωστή παροιμία "Χωριό που φαίνεται..." ισχύει σε ότι αφορά την στάση του ευσυνείδητου θεραπευτή. Εναλλακτικά, με τι [χειρό;]μαντικές ικανότητες ψυχανεμίζεται ο "θεραπευτής" ότι το τέλμα του θεραπευόμενου θα κρατήσει για πάντα προκειμένου να του δείξει την πόρτα ή να τον συστήσει σε άλλο συνάδελφο του;

Παράλληλα, είναι όφελος τόσο του θεραπευόμενου, όσο και του θεραπευτή το να παραμείνει ο θεραπευόμενος σε ψυχοθεραπεία - έστω και αν αυτό είναι ένα αόριστης διάρκειας τέλμα - για τους παρακάτω λόγους:

Για τον θεραπευτή είναι φυσικά το οικονομικό όφελος - παρότι, όπως έχω τονίσει στο παρελθόν, ΔΕΝ πρέπει να μεσολαβεί οποιαδήποτε συναλλαγή μεταξύ του θεραπευόμενου και του θεραπευτή, για λόγους τους οποίους έχω εξηγήσει αναλυτικά στα νήματα μου.

Για τον θεραπευόμενο, το να παραμείνει σε θεραπεία είναι οφέλιμο για τους εξής λόγους:

α. Δεν ξέρει αν θα "ξεκολλήσει" στην σημερινή συνεδρία, στην επόμενη, ή σε 5 χρόνια. Εάν όμως εγκαταλειφθεί η προσπάθεια, ή ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να ξαναξεκινήσει από την αρχή, ενδέχεται να μην ξεκολλήσει ποτέ καθώς μπορεί και να αποχωρήσει από την θεραπεία ολότελα.

β. Όσο παραμένει σε θεραπεία, ο θεραπευτής μπορεί να συνεχίζει να προσπαθεί να τον βοηθήσει να ξεκολλήσει δοκιμάζοντας διαφορετικές προσεγγίσεις, τρόπους, τεχνικές κλπ. Ακόμα και αν ο θεραπευόμενος αδυνατεί να αλλάξει, το μόνο βέβαιο είναι ότι αλλάζουν οι συνθήκες στις οποίες εκείνος ζει [τα πάντα ρει...]. "Κάτι" μπορεί να γίνει το οποίο θα αναταράξει τον θεραπευόμενο και θα τον βοηθήσει να δει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

γ. Ο θεραπευόμενος ήδη έχει κάποιον θεραπευτή τον οποίο εμπιστεύεται, στον οποίο πηγαίνει και στον οποίο ανοίγεται. Δεν βλέπω για ποιό λόγο να πρέπει να ξαναξεκινήσει από την αρχή με έναν νέο θεραπευτή, μόνο και μόνο επειδή έφτασε να αντιμετωπίσει κάποιο ΚΥΡΙΟ πρόβλημα του όπως το έχω περιγράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις μου. Εάν ο θεραπευόμενος και ο θεραπευτής δεν "συνδέονται" και αδυνατούν να συνεργαστούν, αυτό θα φανεί από την αρχή και όχι όταν ο θεραπευόμενος φτάσει "στα δύσκολα". Αν πάλι ο θεραπευτής επιθυμεί να εισπράττει και να συνεργάζεται μόνο για την λήψη ιστορικού, την διάγνωση και την όποια περίοδο ανακούφισης του θεραπευόμενου, προφανώς δεν κάνει και τίποτα το θεραπευτικό οπότε τίθεται σε αμφισβήτηση το κατά πόσο άξιζε να πληρωθεί τις μέχρι τότε αμοιβές του.

Έχοντας πει τα παραπάνω, υπάρχει πάντα ο οικονομικός παράγοντας της δοσοληψίας μεταξύ θεραπευόμενου και θεραπευτή - για την οποία είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στην ύπαρξη της. Παρόλα αυτά και με δεδομένα α. την υφιστάμενη συναλλαγή στον ιδιωτικό τομέα, β. το ανύπαρκτο νομοθετικό πλαίσιο κατοχύρωσης του θεραπευόμενου, γ. τους ανεξέλεγκτους "επαγγελματίες ψυχικής υγείας", καθώς επίσης και το ότι δ. τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία αρνούνται οποιαδήποτε συνεισφορά σε ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες πλην ψυχολογικής υποστήριξης [και όχι ψυχοθεραπείας], εγκλεισμού και της χορήγησης ψυχοφαρμάκων [και οι φαρμακοβιομηχανίες;;;... κλέφτες θα γίνουν;... δεν ντρέπεστε;] τις οποίες ο θεραπευόμενος καλείται να επωμισθεί, ΙΣΩΣ να εξαναγκαστεί να αραιώσει ή και να παύσει την θεραπεία λόγω οικονομικών προβλημάτων του. Αυτό όμως αποτελεί απόφαση του θεραπευόμενου και όχι του θεραπευτή.

Με απλά Ελληνικά:

Ο θεραπευόμενος πληρώνει για ΘΕΡΑΠΕΙΑ και όχι για ισόβια συντήρηση. Η διακοπή της ψυχοθεραπευτικής σχέσης ΠΡΙΝ ή ΜΟΛΙΣ φτάσει ο θεραπευόμενος σε ένα ΚΥΡΙΟ πρόβλημα του - παρότι εξασφαλίζει την μη-αποθεραπεία των ψυχικά ασθενών καθώς επίσης και το ότι μπορεί να αποτελεί ένα βολικό καταφύγιο προκειμένου να το πράττει αυτό ο "θεραπευτής" και οι "θεραπευτές" γενικότερα - ζημιώνει τον θεραπευόμενο και θέτει σε αμφισβήτηση ακόμα και την έναρξη της όποιας ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. Ποιός ο λόγος να εμπιστευτώ, να "ξεβρακωθώ" και να πληρώνω κάποιον ο οποίος στην πρώτη δυσκολία θα μου δείξει την πόρτα;

Όπως είπα και πιο πάνω, νομοθετικά ο θεραπευόμενος δεν καλύπτεται με κανέναν τρόπο. Ο θεραπευτής δεν ελέγχεται με κανέναν τρόπο και μεταξύ τους [θεραπευόμενος - θεραπευτής] - κάκιστα - μεσολαβεί συναλλαγή. Όποιος πληρώνει όμως, οφείλει στον εαυτό του ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ότι θα πάρει αυτό για το οποίο πληρώνει. Εν προκειμένω για ψυχοΘΕΡΑΠΕΙΑ. Αν ο θεραπευτής δεν θέλει - ή και δεν μπορεί - να πουλήσει ψυχοΘΕΡΑΠΕΙΑ, αυτό οφείλει να το ξεκαθαρίσει στην 1η και όχι στην 100η συνεδρία. Οτιδήποτε λιγότερο αποτελεί απάτη και χάσιμο χρημάτων, χρόνου και ταλαιπορίας του ψυχικά ασθενή - αν και εφόσον τον θέσουμε σε οποιαδήποτε προτεραιότητα σε σχέση με τον θεραπευτή.

Quote:

---

Originally Posted by M87

Εναλλακτικά, με τι [χειρό;]μαντικές ικανότητες ψυχανεμίζεται ο "θεραπευτής" ότι το τέλμα του θεραπευόμενου θα κρατήσει για πάντα προκειμένου να του δείξει την πόρτα ή να τον συστήσει σε άλλο συνάδελφο του;

---

Δεν ειναι απαραιτητο οτι θα θεωρησει πως το κολλημα θα κρατησει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, αλλα οτι η μεταξυ τους συνεργασια με τον τροπο και τη μεθοδο του εν λογω ψυχοθεραπευτη ειτε δεν προκειται να ξεκολλησει τον ασθενη(οποτε τον παραπεμπει σε αλλο επαγγελματια) ειτε χρειαζεται καποια αφυπνιση, καποιο κενο για να προχωρησει και του προτεινει (προσωρινη) διακοπη.

Quote:

---

Παράλληλα, είναι όφελος τόσο του θεραπευόμενου, όσο και του θεραπευτή το να παραμείνει ο θεραπευόμενος σε ψυχοθεραπεία - έστω και αν αυτό είναι ένα αόριστης διάρκειας τέλμα - για τους παρακάτω λόγους:
Για τον θεραπευόμενο, το να παραμείνει σε θεραπεία είναι οφέλιμο για τους εξής λόγους:

α. Δεν ξέρει αν θα "ξεκολλήσει" στην σημερινή συνεδρία, στην επόμενη, ή σε 5 χρόνια. Εάν όμως εγκαταλειφθεί η προσπάθεια, ή ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να ξαναξεκινήσει από την αρχή, ενδέχεται να μην ξεκολλήσει ποτέ καθώς μπορεί και να αποχωρήσει από την θεραπεία ολότελα.

---

Ενα ενδεχομενο ειναι να αποχωρησει μονιμα και να μην το ξαναεπιχειρησει ουτε με αλλο επαγγελματια. Ειναι ομως προς οφελος του να μεινει κολλημενος 2-5-10 χρονια?

Quote:

---

β. Όσο παραμένει σε θεραπεία, ο θεραπευτής μπορεί να συνεχίζει να προσπαθεί να τον βοηθήσει να ξεκολλήσει δοκιμάζοντας διαφορετικές προσεγγίσεις, τρόπους, τεχνικές κλπ. Ακόμα και αν ο θεραπευόμενος αδυνατεί να αλλάξει, το μόνο βέβαιο είναι ότι αλλάζουν οι συνθήκες στις οποίες εκείνος ζει [τα πάντα ρει...]. "Κάτι" μπορεί να γίνει το οποίο θα αναταράξει τον θεραπευόμενο και θα τον βοηθήσει να δει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

---

Υποθετοντας οτι ο θεραπευτης εχει ηδη δοκιμασει οσες τεχνικες γνωριζει και δεν εχει υπαρξει αποτελεσμα, να συνεχισει τις συνεδριες για χρονια, με τον ασθενη κολλημενο στο ιδιο σημειο μηπως και προκυψει καποτε ενα συμβαν που θα τον αναταραξει?

Quote:

---

γ. Ο θεραπευόμενος ήδη έχει κάποιον θεραπευτή τον οποίο εμπιστεύεται, στον οποίο πηγαίνει και στον οποίο ανοίγεται. Δεν βλέπω για ποιό λόγο να πρέπει να ξαναξεκινήσει από την αρχή με έναν νέο θεραπευτή, μόνο και μόνο επειδή έφτασε να αντιμετωπίσει κάποιο ΚΥΡΙΟ πρόβλημα του όπως το έχω περιγράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις μου. Εάν ο θεραπευόμενος και ο θεραπευτής δεν "συνδέονται" και αδυνατούν να συνεργαστούν, αυτό θα φανεί από την αρχή και όχι όταν ο θεραπευόμενος φτάσει "στα δύσκολα". Αν πάλι ο θεραπευτής επιθυμεί να εισπράττει και να συνεργάζεται μόνο για την λήψη ιστορικού, την διάγνωση και την όποια περίοδο ανακούφισης του θεραπευόμενου, προφανώς δεν κάνει και τίποτα το θεραπευτικό οπότε τίθεται σε αμφισβήτηση το κατά πόσο άξιζε να πληρωθεί τις μέχρι τότε αμοιβές του.

---

Απο ενα σημειο και μετα τιθεται προς αμφισβητηση η εμπιστοσυνη απο τον ασθενη στον ψυχοθεραπευτη. Εχουμε διαβασει στο φορουμ μαρτυριες απο ατομα που τονιζαν στο θεραπευτη οτι δε βοηθιουνται, δε βλεπουν προοδο, δε βλεπουν βελτιωση (πλεον ή και εξαρχης), που σημαινει οτι ειχε αρχισει να φθειρεται η σχεση εμπιστοσυνης, ο θεραπευτης τι πρεπει να κανει εφοσον -ξαναλεω- εχει ΗΔΗ δοκιμασει οσες τεχνικες γνωριζει, να του πει οτι θα συνεχισουν επ αοριστον μεχρι να ξεκολλησει για οποιο λογο? Ακομα και για χρονια?

Quote:

---

Ποιός ο λόγος να εμπιστευτώ, να "ξεβρακωθώ" και να πληρώνω κάποιον ο οποίος στην πρώτη δυσκολία θα μου δείξει την πόρτα;
Αν ο θεραπευτής δεν θέλει - ή και δεν μπορεί - να πουλήσει ψυχοΘΕΡΑΠΕΙΑ, αυτό οφείλει να το ξεκαθαρίσει στην 1η και όχι στην 100η συνεδρία. Οτιδήποτε λιγότερο αποτελεί απάτη και χάσιμο χρημάτων, χρόνου και ταλαιπορίας του ψυχικά ασθενή - αν και εφόσον τον θέσουμε σε οποιαδήποτε προτεραιότητα σε σχέση με τον θεραπευτή.

---

Με τι [χειρό;]μαντικές ικανότητες ψυχανεμίζεται ο "θεραπευτής" απο την 1η συνεδρια οτι με τον συγκεκριμενο ασθενη/πελατη δεν προκειται να επιτευχθει ψυχοθεραπεια?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Δεν ειναι απαραιτητο οτι θα θεωρησει πως το κολλημα θα κρατησει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, αλλα οτι η μεταξυ τους συνεργασια με τον τροπο και τη μεθοδο του εν λογω ψυχοθεραπευτη ειτε δεν προκειται να ξεκολλησει τον ασθενη(οποτε τον παραπεμπει σε αλλο επαγγελματια) ειτε χρειαζεται καποια αφυπνιση, καποιο κενο για να προχωρησει και του προτεινει (προσωρινη) διακοπη.

---

Η ψυχοθεραπεία οποιουδήποτε δεν εξαρτάται ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ από τις ικανότητες [ή την έλλειψη αυτών] του θεραπευτή. Παραείναι εγωκεντρική σκέψη το να υποθέτει οποιοσδήποτε ότι:

"Ο θεραπευόμενος θα προοδεύσει χάρη σε μένα και για κανέναν άλλο λόγο".

Κανείς [ούτε ο θεραπευόμενος, ούτε ο θεραπευτής, ούτε και κανένας άλλος] δεν γνωρίζει τι θα αποτελέσει έμπνευση για πρόοδο και τι όχι. Μπορεί ο θεραπευόμενος να δεί "κάτι", το οποίο θα του θυμίσει "κάτι" και να ξεκινήσει έναν συρμό σκέψεων που θα τον οδηγήσουν σε νέα πρόοδο. Το ότι ο θεραπευτής έχει εξαντλήσει [μία φορά;;;;;;;;] όλες τις τεχνικές του δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μερικοί θεραπευόμενοι ίσως προοδεύσουν στην πρώτη φορά που θα τους πει ο θεραπευτής κάτι... άλλοι στις 10... άλλοι στις 100 γιατί τόσες φορές χρειάστηκαν για να το συγκρατήσουν ή να το εννοήσουν έτσι όπως το εννοούσε και ο θεραπευτής.

Ο θεραπευτής όμως, δεν ξέρει αν για το τέλμα το οποίο αντιμετωπίζει ο θεραπευόμενος και για τον συγκεκριμένο θεραπευόμενο θα χρειαστούν καμία, δέκα, εκατό ή παραπάνω επαναλήψεις. Ελπίζει να χρειαστούν λίγες. Και αν απαιτηθούν περισσότερες από λίγες και εκείνος "δε γουστάρει" να τις παρέχει αυτές, αυτό οφείλει να το ξεκαθαρίσει εξ' αρχής από την πρώτη συνεδρία, λέγοντας π.χ.:

"Να ξεκαθαρίσω ότι εγώ ότι πω θα το λέω μία φορά. Αν το πιάσεις με την πρώτη έχει καλώς. Αν όχι - δεν με ενδιαφέρει αν χρειάζεσαι παραπάνω χρόνο ή παραπάνω επαναλήψεις ή να στο δώσω με διαφορετικό τρόπο - θα σε παραπέμψω αλλού. Αν συμφωνείς, βάλε την υπογραφή σου εδώ... κάτω από την γραμμή που λέει πόσα θα με πληρώνεις σε κάθε 45λεπτη συνεδρία".

Οτιδήποτε λιγότερο είναι απάτη, εκμετάλλευση, χάσιμο χρόνου, άδικος ψυχικός πόνος, φρούδες ελπίδες, και τζάμπα ταλαιπορία.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ενα ενδεχομενο ειναι να αποχωρησει μονιμα και να μην το ξαναεπιχειρησει ουτε με αλλο επαγγελματια. Ειναι ομως προς οφελος του να μεινει κολλημενος 2-5-10 χρονια?

---

Από την δική μου εμπειρία, ότι δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω με την πρώτη, ήταν μόνιμο θέμα μελλοντικά ενώ παράλληλα αντιμετώπιζα άλλα θέματα. Το να δουλεύεις "γραμμικά" και μόνο με ένα μέτωπο εργασίας είναι εγγυημένη σπατάλη χρόνου. Ανοίγεις όλα τα μετωπά σου [ιδανικά] και αντιμετωπίζεις όσα πιο πολλά μπορείς ταυτόχρονα. Πρόοδος στο θέμα "Ω" μπορεί να βοηθήσει στο τελματωμένο θέμα "Κ". Πρόοδος στο "Ζ" μπορεί να οφελήσει στα θέματα "Β" και "Ν". Αν περιμένω να λύσω το "Α" για να αντιμέτωπίσω το "Β" "χ*** μέσα Πολυχρόνη...". Αν ήταν έτσι η ψυχοθεραπεία θα έπρεπε να διαρκεί +500 χρόνια. Αν ο θεραπευτής ΕΠΙΜΕΝΕΙ σε γραμμικό τρόπο εργασίας αντιμετωπίζοντας ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕΧΡΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ, τότε ο θεραπευόμενος οφείλει να ρωτήσει το "ΓΙΑΤΙ" και να λάβει έγγραφη και ενυπόγραφη αιτιολογημένη απάντηση της όποιας μπούρδας.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Υποθετοντας οτι ο θεραπευτης εχει ηδη δοκιμασει οσες τεχνικες γνωριζει και δεν εχει υπαρξει αποτελεσμα, να συνεχισει τις συνεδριες για χρονια, με τον ασθενη κολλημενο στο ιδιο σημειο μηπως και προκυψει καποτε ενα συμβαν που θα τον αναταραξει?

---

Διάβασε την απάντηση μου στην πρώτη παράθεση σου. Ειδικά το κομμάτι το οποίο αφορά την απαιτούμενη επανάληψη.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Απο ενα σημειο και μετα τιθεται προς αμφισβητηση η εμπιστοσυνη απο τον ασθενη στον ψυχοθεραπευτη. Εχουμε διαβασει στο φορουμ μαρτυριες απο ατομα που τονιζαν στο θεραπευτη οτι δε βοηθιουνται, δε βλεπουν προοδο, δε βλεπουν βελτιωση (πλεον ή και εξαρχης), που σημαινει οτι ειχε αρχισει να φθειρεται η σχεση εμπιστοσυνης, ο θεραπευτης τι πρεπει να κανει εφοσον -ξαναλεω- εχει ΗΔΗ δοκιμασει οσες τεχνικες γνωριζει, να του πει οτι θα συνεχισουν επ αοριστον μεχρι να ξεκολλησει για οποιο λογο? Ακομα και για χρονια?

---

Εδώ όφειλε τόσο ο θεραπευτής, όσο και το υπουργείο υγείας [Ο Θεός να το κάνει...] να ενημέρωνουν τον θεραπευόμενο σχετικά με το τι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να παίρνει από την κάθε συνεδρία, καθώς επίσης και να υπάρχει επαρκής έλεγχος του θεραπευτή και προστασία του θεραπευόμενου.

Ποιός δίδαξε στον άπειρο-αδαή θεραπευόμενο τι να περιμένει από την ψυχοθεραπεία; Πως είναι μια καλή συνεργασία; Πως είναι μια κακή συνεργασία; Ποιές είναι οι ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ των θεραπευτών; Πως μπορεί κάποιος να τύχει εκμετάλλευσης; Πως μπορεί κάποιος να προστατευθεί; Πως να ΑΠΑΙΤΕΙ ο θεραπευόμενος έγγραφη/ενυπόγραφη διάγνωση και πλάνο εργασίας. κ.ο.κ.

Με το υπουργείο [λέμε τώρα...] να ξύνει τα α****** του...
Με το ΣΕΥΥΠ και εισαγγελία να κάνουν το ίδιο...
Με τον βολευτή και νομοθέτη να αφήνει άδειες τις σελίδες σχετικά με τις ποινικές κυρώσεις του θεραπευτή και την προστασία-αποζημίωση του θεραπευόμενου...
Με τις σχολές - όσο διαρκέσουν ακόμα - ψυχολογίας/ψυχιατρικής να διδάσκουν την συντεταγμένη άρνηση σε ότι αφορά συνεργασίες οι οποίες περιλαμβάνουν τον έλεγχο τους από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο...
Με την μη-διάθεση [στις ειδήσεις ανακοινώνουν την αύξηση των ψυχικών νόσων, αλλά όχι τα ποσοστά ή τους αρμόδιους φορείς μέτρησης] των στατιστικών επιτυχίας [ή αποτυχίας] σχετικά με ψυχοθεραπευτικές τεχνικες κλπ...
Με την γαργάρα του υπουργείου δικαιοσύνης σχετικά με το φέσι των 52 δις ευρώ το οποίο πλήρωσε ο Έλληνας - μεγάλο και άγνωστο μέρος των οποίων είναι κάποια δις ευρώ σε ψυχοφάρμακα - από το 2000 εώς το 2015...

Με όλα τα παραπάνω, τι ακριβώς περιμένεις ή ελπίζεις; Να σωθεί το "επάγγελμα" του θεραπευτή ή να προφυλαχθεί ο θεραπευόμενος από εκμετάλλευση;

Το "μπαλάκι" - θέλοντας και μη - πάει στον θεραπευτή. Αν "με το καλημέρα" φροντίσει να ενημερώσει τον θεραπευόμενο του [συνιστώ εγγράφως] τότε έχει καλώς. Αν όμως το παραλείψει - παρότι γνωρίζει ότι ο θεραπευόμενος ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να γνωρίζει από κάπου, σχετικά με τα όσα υπογράμμισα πιο πάνω - και εκμεταλλευτεί την άγνοια του, τότε φέρει ακέραια την ευθύνη, μαζί με όλους τους προαναφερθέντες οι οποίοι μέχρι και σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα, πλην όμως δεν παραλείπουν να εισπράξουν τις αμοιβές και την μισθοδοσία τους, την οποία εγώ και εσύ πληρώνουμε ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΑ Μ********** ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΛΗΦΘΗΚΑΝ ΕΞ ΑΡΧΗΣ!

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Με τι [χειρό;]μαντικές ικανότητες ψυχανεμίζεται ο "θεραπευτής" απο την 1η συνεδρια οτι με τον συγκεκριμενο ασθενη/πελατη δεν προκειται να επιτευχθει ψυχοθεραπεια?

---

Ακριβώς επειδή δεν ξέρει αν "θα τα πάρεις τα γράμματα" με την πρώτη, την 10η, την 100η ή παραπάνω φορές, ο θεραπευτής - μιας και πληρώνεται - οφείλει να προσπαθεί συνέχεια. Τελεία και Παυλίδης. Όπως δεν υπάρχει "προδιαγραφή" που να ορίζει τους θεραπευόμενους σε περισσότερο ή λιγότερο έξυπνους σε ότι αφορά την ψυχοθεραπεία, ΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ δεν υπάρχει προδιαγραφή που να ορίζει αν η θεραπεία θα επιτευχθεί με την πρώτη, την 10η, την 100η ή παραπάνω φορές επανάληψης.

...Μου κάνει εντύπωση όμως που προσπέρασες την 1η, 10η και 100η και εστίασες ΜΟΝΟ στην περίπτωση όπου δεν θα επιτευχθεί ψυχοθεραπεία.

Quote:

---

Originally Posted by M87

Κανείς [ούτε ο θεραπευόμενος, ούτε ο θεραπευτής, ούτε και κανένας άλλος] δεν γνωρίζει τι θα αποτελέσει έμπνευση για πρόοδο και τι όχι. Μπορεί ο θεραπευόμενος να δεί "κάτι", το οποίο θα του θυμίσει "κάτι" και να ξεκινήσει έναν συρμό σκέψεων που θα τον οδηγήσουν σε νέα πρόοδο. Το ότι ο θεραπευτής έχει εξαντλήσει [μία φορά;;;;;;;;] όλες τις τεχνικές του δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μερικοί θεραπευόμενοι ίσως προοδεύσουν στην πρώτη φορά που θα τους πει ο θεραπευτής κάτι... άλλοι στις 10... άλλοι στις 100 γιατί τόσες φορές χρειάστηκαν για να το συγκρατήσουν ή να το εννοήσουν έτσι όπως το εννοούσε και ο θεραπευτής.

---

Δε μιλαμε για επαναληψεις ιδιων φρασεων ή ποιηματων. Ακομη κι αν ο ασθενης ειναι "αργοστροφος" στο να κατανοησει τι μπορει να συμβαινει και γιατι, αν αρνειται κατηγορηματικα να αλλαξει οτιδηποτε και επιμενει οτι πρεπει να αλλαξουν οι αλλοι για να νιωσει πιο βολικα, ποσες "επαναληψεις" μεθοδων, ασκησεων, τεχνικων, διαλογων, φρασεων, λογιδριων κλπ πρεπει να χρησιμοποιησει ο ψυχοθεραπευτης? Εσυ λες επ αοριστον. Εγω λεω οχι, αν ο ασθενης ειναι σε αρνηση και παει απλως γιατι θελει να δειξει στους δικους του οτι πηγε να κανει αυτο που τον εστειλαν να κανει ή για να "γκρινιαζει" και να κατηγορει ή για να ξαλαφρωνει λεγοντας τα προβληματα του, τοτε ο ψυχοθεραπευτης οφειλει να ειναι ειλικρινης και να μην πληρωνεται χωρις να παραγει εργο!
Το ιδιο πιστευω και για αλλα ελευθερα επαγγελματα. Αν εγω ειμαι καθηγητρια αγγλικων και θελω σαν προσωπικο στοχο να εχω ενα πολυ μεγαλο ποσοστο επιτυχιας στις εξετασεις για διπλωμα, θα ειμαι καθετη με τους μαθητες, δε θα ερχονται για να σαχλαμαριζουν κι εγω να τσεπωνω τα λεφτακια τους. Ομοιως και σε άλλα επαγγελματα, οπως και στο δικο μου, αν ο πελατης δεν ειναι προθυμος να ακολουθησει το δρομο που του δειχνω για να εχουμε το αποτελεσμα για το οποιο με πληρωνει, εχουμε προβλημα. Ειναι σαφεστατα πιο βολικο να πω δεν πειραζει προβλημα του αφου ειναι κηφηνας, αλλα αν αγαπας τη δουλεια σου και πορωνεσαι, δεν μπορεις να το παρεις ετσι...
Μοιραια με την επ αοριστον θεραπεια για χρονια χωρις αποτελεσματα, θα ερθει και η στιγμη που ο ασθενης/πελατης θα κατηγορησει τον επαγγελματια ως εκμεταλλευτη που τον κραταει χρονια στο ιδιο σημειο και του τα τρωει.

Quote:

---

Μου κάνει εντύπωση όμως που προσπέρασες την 1η, 10η και 100η και εστίασες ΜΟΝΟ στην περίπτωση όπου δεν θα επιτευχθεί ψυχοθεραπεία.

---

Εσυ ειπες οτι πρεπει στην 1η συνεδρια ο ψυχοθεραπευτης να ξεκαθαρισει αν μπορει να πουλησει ψυχοθεραπεια ή οχι και σε αυτο ακριβως απαντησα.