Printable View
Καλησπέρα σας,
το πρόβλημά μου, μου δυσκολεύει τη ζωή πραγματικά. Φοβάμαι να οδηγήσω. Νιώθω ότι δεν μπορώ και θα θελα να ξεπερασω τον φοβο μου. Φοβαμαι και όταν οδηγουν οι δικοι μου ανθρωποι οτι θα παθουν κακο. Τι να κάνω? Οι δικοι μου θεωρω οτι μου μετεδωσαν τον φοβο, δεν οδηγουσαν οι γονεις μου και γενικα συγγενικο προσωπο ειχε σκοτωθει σε τροχαιο. Οταν οδηγει καποιος δικος μου παντα φοβαμαι οτι θα παθει κακο. Ειμαι μολις 27 θελω να μαθω να οδηγω αλλιως η ζωη μου περιοριζεται παρα πολυ.
Aretousa καλησπέρα.
Τον ίδιο Φόβο, ακρίβως τον ίδιο φόβο για την οδήγηση έχω κι εγώ. Πάντα τον είχα κι ας μην έχω πέσει θύμα τροχαίου ως επιβάτης σε αυτοκίνητο. Φοβάμαι τα τροχαία ατυχήματα. Τρέμω περισσότερο στην πιθανότητα ενός πολύ σοβαρού τραυματισμού παρά του θανάτου. Όταν ήμουν παιδί με είχε χτυπήσει αυτοκίνητο κι από τότε μια νευρικότητα όταν είναι να διασχίσω πεζή έναν δρόμο τη διατηρώ ως σήμερα.
Δεν έχω αυτοκίνητο γιατί μισώ την οδήγηση. Πάντα αυτό απαντώ όταν με ρωτάνε, αν και ξέρω πως καταβάθος Φόβος είναι αυτό που νιώθω όχι μίσος.
Είμαι άνθρωπος που, μπορώ να πω, χάνω εύκολα την ψυχραιμία μου. Φοβάμαι πως αμα βγω να οδηγήσω εκει έξω "στη ζούγκλα", είμαι ικανή να βριστώ ή να πιαστώ μαλλι με μαλλί με άλλον οδηγό και να τρέχουμε στα τμήματα για μυνήσεις περισσότερο παρά να προκαλέσω κάποια υλική ζημιά από σύγκρουση. Εκείνο το στόμα μου...πολύ το φοβάμαι.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους άλλους οδηγούς, ούτε στους πεζούς. Κάθε διαδρομή θα την αντιμετωπίζω σαν παιχνίδι ρώσσικης ρουλέτας. Θα φτάσω ασφαλής στον προορισμό μου ή θα με βρει κάνας διάολος;
Οταν είμαι συνοδηγος όμως δεν αισθάνομαι νευρικότητα και φόβο. Προτιμώ να έχει κάποιος άλλος την ευθύνη να δείχνει τη δέουσα προσοχή στους αυτοκινητόδρομους εδώ της Μπανανίας παρά εγώ.
Και ξέρεις ποιά είναι η ειρωνία; Πως έχω δίπλωμα οδήγησης. Το έβγαλα κάποτε, δεν το χρησιμοποίησα ποτέ. Άλλο τιμόνι εκτός από το εκπαιδευτικό όχημα δεν έχω ξαναπιάσει από τότε.
Ξέρεις Aretousa μου τι νομίζω; Ο Φόβος μας θα πάει στην άκρη, μόνο αφού πιάσουμε το τιμόνι και αποφασιστικά στρίψουμε το κλειδί στη μίζα. Όμως το θέμα είναι ότι κάτι θα χρειαστεί να μεσολαβήσει μέχρι τη στιγμή που θα είμαστε έτοιμες να το κάνουμε, αλλιώς δε θα μέναμε σύξηλες σα Καρυάτιδες όπως κάνουμε τώρα-και πίστεψέ με, λίγοι είναι αυτοί που καταλαβαίνουν το Φόβο μας.
Έχω σκεφτεί πως ίσως μια κουβεντούλα με κάποιον ψυχαναλυτή να μας βοηθούσε να ξεκλειδωθούμε από τους δισταγμούς. Ακόμα όμως δεν την έχω κάνει αυτή την κουβεντούλα.
Ίσως απ' την άλλη, ένα σημαντικό, δυνατό Κίνητρο να μας φέρει στη θέση του οδηγού-αρκεί να εμφανιστεί.
Σάμπως στη ζωή δεν είναι όλα πιθανά; Και του σπανού τα γένια γίνονται-με ορμόνες, δεν θα καταφέρουμε κάποια στιγμή κι έμεις να σοφάρουμε τραγουδώντας "το σαραβαλάκι μου είναι το πιο φίνο, ούτε 'κείνο μ' άφησε ούτε εγώ τ' αφήνω";
τα ιδια κ γω. εβγαλα διπλωμα κ με το αυτοκινητο της σχολης μια χαρα κ με το δηκομας κ μονος εχω χεστει πανω μου. γαμισετα. αν κ εχω κανει καποιες διαδρομες κ με το δικο μας κ εντος πολης κ εκτος παλι νιωθω φοβο.... ειμαι 20 κ εχει 4 μηνες που εβγαλα δηπλωμα
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
giannis000, μου φαίνεσαι πως έχεις απλώς το άγχως του Νέου οδηγού που δεν έχει αποκτήσει ακόμα εμπειρία. Φυσιολογικό πράγμα. Άσε που έχεις πιάσει κι ένα τιμόνι οχήματος που δεν είναι πια εκπαιδευτικό, με το δάσκαλο δίπλα με τα πεντάλ έτοιμα να σε ξελασπώσει στη στραβή! Αν οδηγείς δε μέσα στην Αθήνα, βρίσκω ακόμα φυσιολογικότερο το άγχως σου. (Αν και, Μπανανία δεν είναι μόνο η Αθήνα.)
Εγώ δεν θα έπιανα να οδηγήσω μέσα στην Αθήνα! Προτιμώ να με ντουφεκίσουν.
ναι και γω αυτο θελω να πηστευω. αν κ αυτο που λες κ συ μου φενεται πιο λογικο. το μυαλο μου εχει μια μανια να τα κανει ολλα πιο τραγικα. κ επεισης δεν ειμαι απο αθηνα (χαχα παλι καλα)... ειμαι απο μια μικρη επαρχιακη ποληQuote:
Originally Posted by Repairer of Reputations
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
Ξέρεις κάτι,
θεωρώ πως ένας ικανός και συνετός οδηγός έχει μέσα του και λιγουλάκι Φόβο. Όχι πολύ, όσο να φυλάει τα έρημα που λέμε. Τον κάνει πιο προσεκτικό.
Στην επαρχιακή πόλη που ζω εγώ μη φανταστείς ότι το κυκλοφοριακό είναι τίποτα αρμονικό και κυριαρχεί η λογική! Οικολοχανείο είναι!
Τους οδηγούς που έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους και άγνοια κινδύνου εγώ τους τρέμω...
κ καλα κανειςQuote:
Originally Posted by Repairer of Reputations
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
Απολαμβάνω να οδηγώ σε μεγάλη πόλη.Το μόνο που με προβλημάτιζε από τότε που έμαθα οδήγηση εδώ και 24 χρόνια περίπου εκ των οποίων τα 20 με δίπλωμα οδήγησης ήταν να μην χαθώ εκεί που θα πάω.Απο τότε όμως που βγήκαν τα gps και οι χάρτες στην Ελλάδα έχουν φτάσει σε πολύ καλό επίπεδο,οδηγάω άνετα και θεσσαλονίκη και Αθήνα χωρίς άγχος.
Ναι σίγουρα ένας φόβος όταν πιάνω το τιμόνι πάντα υπάρχει αλλά όχι τόσο μεγάλος ώστε να με αποτρέψει από το να οδηγήσω.πχ Βλέπω κάθε τόσο στην εγνατία οδό στο κομμάτι του πολυμύλου στα τούνελ να γίνονται διάφορα τροχαία και επειδή είναι ένας δρόμος που περνάω συχνά,πάντα προσπαθώ να είμαι όσο πιο προσεκτικός γίνεται ώστε να μην συμβεί το μοιραίο.
Και επίσης θεωρώ ότι η οδήγηση πρέπει να σου αρέσει.Εγώ ήμουν 5 χρονών και βγαίναμε βόλτα με τους γονείς μου και ήξερα να λέω απέξω τις μάρκες των αυτοκινήτων που έβλεπα.Στα 14.5 μου όταν είχα ψηλώσει αρκετά ώστε να φτάνω τα πενταλ,ο πατέρας μου με είπε ότι θα μου μάθει να οδηγάω και πηγαίναμε σε αλάνες και επαρχιακούς δρόμους και οδηγούσα ένα μικρό αμάξι που είχαμε τότε.Ενα suzuki ss40 μεγάλη λατρεία αυτό το αμαξάκι. Μια μέρα λοιπόν σε μια απότομη στροφή με σχετικά μικρή ταχύτητα,"αγόρασα" ένα κάπως ανηφορικό οικόπεδο χωρις να πάθει κάτι το αμάξι. Τότε περίμενα να ακούσω τα χίλια-μύρια από τον πατέρα μου και φυσικά αν το έκανε θα αποθάρρυνε από το να πιάσω ξανά τιμόνι.Ομως μου φέρθηκε άψογα και έτσι συνέχισα τις προσπάθειες να μάθω να οδηγώ όσο καλύτερα μπορώ. Μου είπε τότε μάλιστα ότι αυτός παλιότερα όταν ήταν ελεύθερος προσπαθώντας να κάνει "φιγούρα" σε κάποια κοπέλα με ένα opel kadett,"αγόρασε" ένα δέντρο... :p
Βλέπω στις ταινίες, έχουν κάτι αυτοκινητόδρομους εκεί στις ΗΠΑ...
Route 66, κάτι ατελείωτες ευθείες. Χωρίς διασταυρώσεις κάθε δυόμιση λεπτά, να σκέφτεσαι "από ποιο stop θα μου 'ρθει κανά Ξαρά στο κούτελο;"
Σ' έναν τέτοιο αυτοκινητόδρομο βεβαίως και θα πιανα τιμόνι να οδηγήσω. Ούτε φόβος ούτε μα-μου-σου-του! Κι αμάξι αμερικάνικο εννοείται, με χοντρά κυβικά. Κάνα Σεβρολέ Ιμπάλα... (<---ΟΡΣΕ!)
Αλλά τί τα θες...ένα φαντασιακό σκηνικό είναι. Η οδήγηση υπό πραγματικές συνθήκες δεν είναι τόσο απλή.
Περί Μετατραυματικού Σοκ τώρα.
Ξέρετε τί έχω παρατηρήσει από συναναστροφές μου με κόσμο περί του θέματος;
Ότι τελικά, οι μόνοι που ΔΕΝ έχουν Φοβία για την οδήγηση-οφειλούμενη σε μετατραυματικό σοκ, είναι αυτοί που έχουν τρακάρει!
(Η άλλη το 'χε ρίξει από γκρεμό, ο άλλος έκανε ένα μήνα εντατική...με το που έγιναν καλά πιάσαν αμέσως τιμόνι. Γιόλο).
Το μετατραυματικό σοκ μάλλον το επικαλούνται περισσότερο αυτοί που φοβούνται μην τρακάρουν...
Χαχαχα yolo!!! Όντως!!
Impala ε? Supernatural power!!!
Στάλθηκε από το X5PROx32 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
ξεκινα με μαθηματα οδηγησης.
στα μαθηματα δεν κινδυνευεις καθολου και θα σου δωθει η ευκαιρια να δεις αν μπορει να ξεπεραστει αυτο που νοιωθεις.
βγαλε διπλωμα (επισης ακινδυνο) και μετα αντιμετωπισε τον φοβο του να το παρεις μονη σου και να βγεις στην αρενα. εκει θα σε βοηθησει το να κανεις μερικα μαθηματα ακομα με τον δασκαλο , στο δικο σου αυτοκινητο.
ενα- ενα.
μην τα βλεπεις βουνο.
Και πάλι σχετικό είναι αυτό που λες.πχ Η μάνα μου είχε πολλά χρόνια δίπλωμα οδήγησης απο 25 της αλλά δεν οδηγούσε. Κάποια στιγμή λοιπόν γύρω στα 47 της (εγώ τότε ήμουν 13 χρονών) αποφασίζει ότι θέλει να οδηγήσει. Κάνει μερικά μαθήματα με έναν δάσκαλο οδήγησης και όλα καλά. Μια μέρα λοιπόν λένε να πάνε μια βόλτα με τον πατέρα μου οι 2 τους. Σε μια στροφή λοιπόν δεν υπόλογισε καλά και κατέβηκε ένα λοφάκι και κατέληξε σε ένα δέντρο.. Από τότε το πήρε με φόβο και δεν ξαναέπιασε τιμόνιQuote:
Originally Posted by Repairer of Reputations
Δεν ειναι τπτ....ζητηστε μαθηματα με δασκαλο και με το δικο σας αυτοκινητο! Και εγω φοβομουν παρα πολυ και ειχα βρεθει και σε πολυ σοβαρο τροχαιο ως συνοδηγος....αλλα τα καταφερα!! Ενας μηνας περιπου ειναι το αγχος!! Για αρχη να κανετε συγκεκριμενες διαδρομες....που θα ξερετε τι θα συναντησετε απο αποψη κοκ....μενετε στην λωριδα σας μεχρι να μαθετε τους καθρεφτες....και σιγα σιγα θα παρετε τον αερα!! Εγω φοβομουν μη δεν δω κανα στοπ ή κανα απαγορευτικο και κανω καμια βλακεια και παρω καναν ανθρωπο στο λαιμο μου...πιο πολυ φοβομουν για τους αλλους...μην προκαλεσω εγω καποιο τροχαιο και τραυματισω καποιον....δεν εβαζα ουτε ανθρωπους μεσα οταν οδηγουσα γιατι φοβομουν μην κανω κατι και παθουν τπτ!! Καλυτερα να φοβασαι λιγο και να εισαι προσεχτικος....παρα ολοι αυτοι που εχουν υπερβολικη αυτοπεποιθηση στο τιμονι!! Και θελει ψυχραιμια....δεν βριζουμε και δεν τσακωνομαστε ποτε!! Δεν ξερουμε τι μπορει να ειναι ο αλλος που θα βριστουμε..και να κινδυνευσουμε!!! Καλες διαδρομες σε ολους!!!!!!