Printable View
Μπορεί να σας φανεί αστείο, αλλά τι θα λέγατε αν σας πω ότι όταν στέλνω ένα μνμ ή παρω ένα τηλ και δεν απαντήει ο άλλος αμέσως αναστατώνομαι, κάνω σκέψεις του στιλ "δεν με αγαπά" "Ειμαι χαζή" κλπ... Μα είναι δυνατον να εξαρταται η διαθεση μου απο τους αλλους? Αν δεν με κοιταξει καποιος καλα, νιωθω γενικα οτι με κοιτανε περιεργα, δεν μου χαμογελαν κλπ Θα θελα να ειναι ολοι καλοι μαζι μου.
Έχεις σκεφτει οτι μπορει να υπαρχει κάποιο πρόβλημα το οποίο εαν το δουλευες, θα καλυτερευες τη ζωη σου;
Όχι, το να εξαρταται ολη σου η διαθεση και η ζωη απο τους αλλους, δεν ειναι και ο,τι καλυτερο. Χρειάζεται να κάνεις κατι γι αυτο τωρα που εισαι νεα ακόμα.
Δε τα εχεις καλα με τον εαυτο σου. Δεν τον εκτιμας και πρεπει να παρεις τν επιβεβαιωση απο τους αλλους. Ετσι, οταν δε σου απαντανε αμεσως αρχιζουν οι σκεψεις οτι κατι κακο σημαινει αυτο. Απο κοινωνικοτητα πως τα πας? Πλησιαζεις κοσμο η φοβασαι μη γινεις βαρος?
Ευχαριστώ John για την απάντηση... Ναι, από κοινωνικότητα υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μου που είμαι περιτριγυρισμένη από φίλους και άλλες πάλι που είμαι πιο μοναχική. Φίλους έγω ελάχιστους, παρέες μπόλικες. Αλλά πάντα αν ένιωθα ότι κάποιος δικός μου με αγνοεί ο πόνος που ένιωθα ήταν βαθύς σαν να έχανα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Αν κάποιος δεν μου έδινε σημασία ένιωθα χάλια, χαλο΄σε όλη μου η μέρα, και αυτό συνεχίζεται καιτώρα. Είμαι ανεξάρτητη, ζω μόνη, δουλεύω, έχω κάποιες επαγγελματικές επιτυχίες που κάποιοι ζηλεύουν, είμαι εμφανίσημη και το ξέρω αλλά έχω πολλές ανασφάλειες και πριν χρόνια είχα και πολλές αυτοκτονικές τάσεις. Πλέον δεν έχω τέτοιες τάσεις αλλά όταν με αγνοουν στρεσαρομαι, γίνομαι χάλια.
Όντως θα έπρεπε να το αναζητήσω αν υπάρχει, είχα δύσκολα παιδικά χρόνια, λογικά αυτό θα μου πουν. Από παλιά θυμάμαι όταν υπηρχαν δυσκολίες στο σπίτι η μητέρα μου γινοταν πολυ μελαγχολικη και κυκλοθυμικη και εγω αμεσως υιοθετουσα τα συναισθηματα της. Αργοτερα ειχαμε ομηρικους καυγαδες μου την εδινε η ταση ελεγχου και πλεον δεν ζω με γονεις μου αλλα νιωθω οτι με ακολουθει η ταυτιση συναισθηματων με αλλους. Και μαλιστα προσπαθω να μην εχω και τηλ επικοινωνια μαζι τους γτ ακομη και τωρα αν νιωσω οτι υπαρχει προβλημα, χαλιεμαι παρα πολυ κι εγω.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Οποτε αφου εφαγες αγνοηση στο πρωτο νημα σου "ερωτευομαι συνεχεια" ειπες να ανοιξεις καμμια 10ρια λολQuote:
Originally Posted by Aretousa
Πραγματι, διαβαζοντας και τα αλλα σου τοπικ φαινεται να μην εχεις προσωπικη βουληση, υπαρχεις μονο μεσα απο τους αλλους. Και αυτο ειναι κομματι που εχεις να δουλεψεις με τον εαυτο σου εαν θελεις και αν μπορεις.
Η παρατήρησή μου είναι ότι στα ψυχολογικά θέματα, και γενικά στα θέματα ζωής, οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να θεωρούν κάτι που έχουν και αυτό που αισθάνονται "λάθος".Quote:
Originally Posted by Aretousa
Η άποψή μου σε αυτό το θέμα, είναι, πως αν κάτι συμβαίνει είναι αυτό που είναι. Και τα συναισθήματά μας δεν είναι ποτέ λάθος. Είναι φυσικά, είναι φυσικό επακόλουθο των συνθηκών ζωής μας του περιβάλλοντός μας, κλπ. Και δεν θα έπρεπε να κατηγουρούμε τον εαυτό μας γι' αυτά. Ούτε να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι, γιατί η προσπάθεια να αλλάξουμε κάτι προσθέτει και μια δεύτερη σύγκρουση. Η αλλαγή θα έπρεπε να έρχεται με φυσικό τρόπο χωρίς προσπάθεια από την πλευρά μας. Η μόνη προσπάθεια από την πλευρά μας θα έπρεπε να καταλαβαίνουμε το τι γίνεται γύρω μας, το τι αισθανόμαστε, το πώς και γιατί φέρονται οι αλλοι με τον τρόπο που φέρονται, κ.α.
Επίσης διάβασα και ένα άλλο σου θέμα και νομίζω ότι "ταυτίζονται" με κάποιο τρόπο.
Διάβασα κάπου μια απερίγραπτα απλή και ταυτόχρονα περιγραφική εξήγηση του θέματος που νομίζω ταιριάζει σε εσένα. Η εξήγηση που διάβασα:
"Είναι παράξενο το πόσο ευάλωτος είναι κανείς στην ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω του· χρειάζεται να νιώθει γύρω του μια φιλική ένταση, μια θερμή προσοχή για ν’ ανθίσει ελεύθερα και φυσικά. Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που δημιουργούν αυτή την ατμόσφαιρα, ενώ οι περισσότεροι είναι κατσιασμένοι ψυχολογικά και σωματικά."
Σου δίνει αυτή η παράγραφος την αρχή της εξήγησης για το τι σου συμβαίνει?
Nαι και σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για την όμορφη απάντησή σου... Πράγματι τα συναισθήματά μας από κάπου απορρέουν και μάλλον πρέπει να τα αποδεχόμαστε και να αναζητούμε ενδεχομένως τις ρίζες τους, το τι συνέβη και νιώσαμε κάπως. Η ατμόσφαιρα είναι το παν για μένα. Και από άποψη συναισθημάτων αλλά και από άποψη κλίματος εξωτερικού-φυσικού. Πχ όταν βλέπω σκουπίδια και βρωμιά στον δρόμο μελαγχολώ, ενώ όταν δω μια πεταλούδα, ένα λουλούδι, φύση νιώθω αμέσως όμορφα. Όταν μου χαμογελάν χαίρομαι. Αν δω πρόσωπα σκυθρωπά αμέσως νιώθω άσχημα.Quote:
Originally Posted by John11
Εγώ να πω την αλήθεια, βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αυτή την εύκολα μεταβολόμενη διάθεσή σου. Βιώνεις κάπως παραπάνω τα όμορφα και τα άσχημα σε μια εποχή που οι άνθρωποι θαρρώ πως είναι κάπως πιο υπνωτισμένοι, με πιο φλατ συναισθηματα ενίοτε. Αυτό το χαρακτηριστικό καλό ειναι να το αξιοποιήσεις υπερ σου παρά εναντίον σου.
Με λίγα λόγια, μας λες πως αισθάνεσαι μια αστάθεια στο πως βιώνεις την αυτο-εικόνα σου- και τις σχέσεις. Ευκολα θαρρείς πως κάποιος δεν σε νοιάζεται ή δεν έχει τον επιθυμητό ενθουσιασμό μαζί σου επειδή δεν απαντά άμεσα και δεν είναι πάντα διαθέσιμος για σένα. Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να είναι πάντα διαθέσιμος για σένα και αυτό το χάσμα αναπληρώνεται μόνο με την εμπιστοσύνη...
Θεωρώ πως έχεις ανάγκη από μια ψυχοθεραπεία που θα σου ενδυναμώσει την αυτο-εικόνα σου και θα έχεις τα εφόδια να νιώθεις μεγαλύτερη άνεση και εμπιστοσύνη στο ποια είσαι και στις σχέσεις σου..
Μέχρι τότε προσπάθησε να βάζεις ένα φίλτρο στις ανασφάλειές σου..
Προσωπικά αρκετά συχνά δεν απαντάω άμεσα ή αργώ απειρα να αντήσω σε ατομα που ειναι και πολύ σημαντικά για μένα..
Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είτε κάνω κάτι άλλο, ή ας πουμε είμαι αρκετά κουρασμένη να μιλήσω εκείνη τη στιγμή χωρίς να σημαίνει πως παύει ο άλλος να είναι σημαντικός. Οπότε βάλε φίλτρα προστασίας και εμφύτευσε σκέψεις που σου λένε ότι αξίζεις να αγαπηθείς και εισαι γαματη καταβάθος!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ...Ναι, κι εγώ πολλές φορές αργω να απαντήσω αλλά είναι φορές που αν το κάνουν αυτό και οι άλλοι αγχώνομαι. Αλλά είναι ανάλογα τη διάθεση. Κάποιες μέρες νιώθω πολύ επιρρεπής κι άλλες όχι. ίσως είναι και ορμονικό, ίσως η διάθεση μεταβάλλεται με τον κύκλο, τι να πωQuote:
Originally Posted by Magdalinx
Εντάξει φυσιολογικό το βρισκω, πολλοί άνθρωποι το κανουν αυτό όταν δλδ στέλνουν ενα μηνυμα και δεν παρουν απαντηση αμέσως να νομιζουν ότι δεν ειναι αποδεκτοι πλέον στο προσωπο που έστειλαν. Αλλά η χαρά ερχεται όταν ληφθεί η απάντηση! Είναι συνέπεια της τεχνολογίας αυτό νομίζω.
Εγώ την βρίσκω να μην μου απαντούν στα μηνύματα, να με αγνοούν στη δουλειά και σε φιλίες, να με θεωρούν κακό και στριμενο και να με κοιτάνε περίεργα.Quote:
Originally Posted by Aretousa
Θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό και ας γίνει οτιδήποτε. Θεωρώ σωστό να στείλω μήνυμα? Θα το στείλω και ας μην μου απαντήσει ποτέ η άλλη. Θεωρώ σωστό να βρίσω κάποιον? Θα τον βρίσω και ας σταματήσει να μου μιλάει. Θεωρω σωστό να αντιμιλησω στον εργοδότη μου εάν μου συμπεριφέρεται άσχημα? Θα αντιμιλησω και ας με διώξει.
Η ευτυχία σου δεν πρέπει να βασίζεται σέ άλλους αλλά αποκλειστικά σε εσένα την ίδια. Όλοι οι άλλοι θέλουν το κακο σου, είτε ενσυνείδητα είτε υποσεινηδητα. Επομένως μην τους πολυδινεις σημασία.
Εστάλη από Nexus 7 στο E-Psychology.gr Mobile App
Με τη έννοια "ατμόσφαιρα" εγώ κυρίως εννοώ (και φαντάζομαι και το κείμενο που παρέθεσα) τους ανρθώπους που συναναστρεφόμαστε.Quote:
Originally Posted by Aretousa
Αυτό το όλοι θέλουν το κακό μας? Από πού απορρέει, όντως το πιστεύεις? Γιατί? Σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, να το καταλάβω, πχ σε μια εταιρία που όλοι θέλουν τη θέση σου.Quote:
Originally Posted by Lemur
Πρέπει να βρεις την ριζα του προβλήματος...έχεις απευθυνθεί σε ψυχολόγο;