Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου....
Κάποιοι έχετε διαβάσει την ιστορία μου .. κάποιοι όχι. Δεν στέκομαι σ\'αυτό. Ήθελα να μοιραστώ κάτι ακόμα μαζί σας...
Πρόσφατα με βοήθεια ειδικού, ανακάλυψα πως έχω κατάθλιψη ... απο τα εφηβικά μου χρόνια . Δεν το χωράει το μυαλό μου! Φρίκαρα περισσότερο. Στην πρώτη συνεδρία που είχα ναι μεν μου είπε ότι έχω αγχώδη κατάθλιψη, αλλά απέφυγε να μπει σε λεπτομέριες, προφανώς για να μην μου έρθει κεραμύδα! Μου είπε πως ΠΡΕΠΕΙ να πάρω αγχολυτικά... και το έκανα και ένοιωσα ελαφρώς καλύτερα. Και ίσως χρειαστεί να πάρω και αντικαταθλιπτικά ! Μου αύξησε και τη δόση μετά από κάτι πολύ ψυχοφθόρο που μου συνέβη... .... Και αναρωτιέμαι .... τι γίνεται??? Θα χαπακώνομαι για μια ζωή? Το χαμόγελο σπάνια βγαίνει στα χείλη μου και όταν το κάνω, γίνεται περισσότερο από αμηχανία. Δεν έχω όρεξη για τίποτα ...και δεν ήμουν έτσι ομολογώ. Είμαι πολύ κοινωνικό άτομο αλλά αυτές τις μέρες δεν θέλω να βλέπω άνθρωπο και αυτούς που βλέπω, είναι επειδή δεν έχω επιλογή.Πριν λίγο καιρό σταμάτησα και τη δουλειά.Το παρόν με φοβίζει και η αβεβαιότητα του αύριο με τρομοκρατεί .... Θέλω να νοιώσω καλύτερα, να ξεφύγω απ\'όλους κι από όλα και πάντα έχω ένα τεράστιο τείχος μπροστά μου να με καθηλώνει....