.. κ να ήταν το μόνο αυτό

τελειώνοντας το δημοτικό, εκείνο το καλοκαίρι, ήταν το χειρότερο που μπορούσε να μου συμβεί..
ο αδερφος μου κ οι φίλοι του βλέπαν κάτι πορνο περιοδικα σε μια οικοδομή πιο κάτω με φωναξαν να μου δείξουν μια σαύρα που έπιασαν κ μου έδειξαν αυτά
ύστερα αφου με κρατάγανε 4 άτομα σταμάτησε ο χρονος
δεν ήξερα τι συνέβη πονουσα, αιμοραγουσα
δεν άργησα πολύ να καταλάβω έκανα μια απο τις πιο αποτελεσματικές απόπειρες κ βρέθηκα στο νοσοκομείο
αυτό το κακό όμως δεν σταματησε εκεί.. το νεο κυκλοφορουσε γυμνασιοπαιδο κ μου την έπεφταν τ\'αγορια κ οι φιλες τοτε απορούσαν γιατι τους σιχαινομουν
σ\'αυτην να την πέσεις εμαθα ότι... ..
επαναλήφθηκαν οι προσπάθειες των \"φιλων\"
ωσπου τους απειλουσα με μαχαίρι κ ότι θα τα πώ όλα για να μ\'αφήσουν ήσυχη
το μαχαίρι ακομα το κουβαλαω στην τσάντα ολοκληρωσα την σχέση μου με τον ανθρωπο που ερωτευτηκα κ γεμισε την ψυχη μου όμως υπάρξαν στιγμές που δεν ηθελα να μ\'αγγιζει η ανασα του με ανατριχιαζε αλλά ηταν κ ο μονος που γνωριζε τι μου είχε συμβει

Δεν ξέρω τι να σου γράψω Μαρία.. ΄τι διάολο αδερφός είναι αυτός, τον πατέρα του προσπαθεί να ξεπεράσει στον τομεα της κακοποίησης??? (διάβασα και το άλλο σου θέμα)

Σήκω και φύγε απο αυτή την οικογένεια.... κοίτα μπροστά σου να σώσεις τη ζωή σου.

απο την μια διαβαζω τα οσα καταγγελεις αν ειναι σωστη η εκφραση,
αλλα δεν διαβαζω,

α. την δικη σου αντιδραση οταν συνεβαιναν ολα αυτα,
β. το πως θα δουλεψεις ολα αυτα την επομενη μερα.

Εκτος αν η ενδεχωμενη συμπαθεια που θα διαβασεις εδω μεσα σου ειναι αρκετη.

krino μάλλον δεν έχεις καταλάβει κάτι, για όλα αυτά κατηγορώ τον εαυτό μου, ας έκανα κ μια επιτυχημένη απόπειρα στο κάτω κάτω, αυτό πιστεύω για μένα. Πότε δεν μιλούσα ποτέ δεν αντιδρούσα, ποτέ ακόμη παραπάνω δεν έχω κλάψει, αλλά πάντα έκανα κακό στον εαυτό μου με διάφορους τροπους.
Πριν 5 χρόνια έβλεπα μια ψυχολόγο κ να φανταστείς δεν της το είχα πεί.
Προτίμησα να διακόψω παρά να μπώ σ\'αυτο το μαρτύριο που πρεπει να μιλησεις γι\'αυτα που σου \'χουν συμβει.
πήρα την αποφαση κ έγραψα εδω μέσα για όλα αυτα μπας κ βοηθήσω τον εαυτό μου να καταφέρει να μιλήσει κ πάρω βοήθεια απ\'τον ψυχίατρο, γιατί κ τα φάρμακα δεν λύνουν κανένα προβλημα
αν όχι είναι η τελευταία μου ευκαιρια, μετα οριστηκα τελος κ αυτό αποφαση είναι κ η καραμπινα γεμάτη κ εγώ θα πάω αλλά κ αυτοί μαζί μου

Μαρακι μου..γλυκια μου...ολα αυτα ειναι φοβερα και απανθρωπα...η μαμα σου τι εκανε?.. δεν πηγεσ στην αστυνομια?
στο νοσοκομειο...οι γιατροι δεν καταλαβαν την κακοποιηση σου?...

Μαρια,
καταρχην συνεχισε να το συζητας εδω μεσα, νομιζω μονο καλο θα σου κανει.

Κατα δευτερο,
πιστευω οτι το να κατηγορεις τον εαυτο σου και μονο αυτο ουτε βοηθαει ουτε δινει λυση.
Θα προτιμουσα να αρχιζαμε μια κουβεντα οπου τα βαζουμε κατω και λεμε τι μπορεις να κανεις απο εδω και περα....
Αν θες στην τελικη, οτι εγινε - εγινε.

Εχεις ομως μια ολοκληρη ζωη να ζησεις και μπορεις να την ζησεις ευτυχισμενα ετσι?
Μην το αποκλειεις αυτο, πιστευω οτι μπορουμε να ανοιξουμε μια κουβεντα με τετοια λογικη.


:)

ωραια ας την ανοίξουμε

όσο κ αν προσπαθησα να αλλάξω την ζωη μου όλα αυτα μπροστα απ\'τα ματια μου περνάγανε
3 χρονια εμενα στη γιαγια μου κ αλλά 3 με συγκατοικο οσο ημουν φοιτητρια κ δουλευα παραλληλα

αυτα τα 6 δεν εφεραν κανενα αποτελεσμα

παντα κατι θα γινότανε ενα τηλεφωνο κ γεμιζα ενοχες που δεν ήμουν εκει
τα τελευταια 2,5 που εχω επιστρεψει το μονο που κανω είναι να μπαινω μπροστα σε ότι συμβαίνει κ να τρεμω απ\'τα νευρα μου
αγανακτησα κ τα παρατησα
αλλα ουτε σημασια δεν μπορω να μην δειχνω ολα αυτα θελοντας κ μη σε επηρεαζουν

αντα
δεν μιλησα σε κανενα
τον αδερφο μου οταν συνήρθα τον σαπισα στο ξυλο
αργοτερα διαπιστωσανε αιματωμα στην σπληνα 4 μηνες νοσοκομειο κ χωρις να την εχει πλεον

τι κουβεντα θες να κανουμε κρινο μισω κ σιχαινομαι τον εαυτο μου
ποσο μπορεις να το αντεξεις αυτο?

ποτε δεν είχα στόχους, όνειρα, κάτι για να ελπιζω
οσα εκανα ηταν γιατι ετσι μου ηρθαν

Μαρία... υπάρχει ένας άνθρωπος που ερωτεύτηκες και , όπως γραφεις, \"γέμισε την ψυχή σου\"
Αυτό και μόνο δείχνει πως υπάρχει ελπίδα να ζήσεις στο μέλλον πιο ευτυχισμένα

Ειναι καιροσ να μιλησεισ..

Οπωσ ειναι καιροσ να γινεισ καλα..να αρχησεισ να αγαπασ τον εαυτο σου..γιατι το αξιζεισ.

imagine αυτος ο ανθρωπος μου εδειξε την αγαπη του, ηταν πρωτη φορα που ενιωθα απο καποιον οτι μ\'αγαπαει
ομως οσο κ να προσπαθουσα δεν μπορουσα ουτε με εκεινον να ειμαι καλα γιατι δεν ειμαι καλα με μενα
οσες φορες προσπαθησα απο καπου να πιαστω σκονταψα κ επεσα κ καθε φορα πιο χαμηλα
αντα θα το προσπαθησω δεν θελω να παρω κανενα στο λαιμο μου κανεις δεν μου φταιει αλλα φοβαμαι πιο πολυ την αποτυχια στην προκειμενη περιπτωση κ το πως θα αντιδρασω
το μονο ποθ νιωθω μεσα μου αυτη τη στιγμη ειναι οτι δεν θελω να συνεχισω την ζωή μου έτσι κ δεν προκειται να κανω κακο στους αλλους, ολα εδω πληρωνονται
εδω η κολαση εδω κ ο παραδεισος

Καλη μου πέρασες δύσκολα και εχεις μεγάλο φορτίο στην πλάτη σου ........ όμως μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια . Ολα γίνονται ....... και υπάρχουν τόσα ακόμα να ζήσεις ............ δώσε χρόνο στον εαυτό σου ......... είσαι μικρή για να απογοητεύεσαι ........

Το οτι μιλάς για αυτά που σε πλήγωσαν είναι ενα πρώτο βήμα .......ενα δεύτερο θα είναι να καταλάβεις οτι οσα έγιναν δεν ήταν δική σου ευθύνη ....... ήσουν το θύμα και σε καμία περίπτωση δεν τα άξιζες .......... και σιγά - σιγά πρέπει να χτίσεις ενα καλύτερο μέλλον για εσένα ......... πάρε τον χρόνο σου ............

Δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω ........ αλλα θα είμαι εδώ να σε ακούσω σε ότι έχεις να πεις ..........

Kleiw ευχαριστω για τα καλα σου λογια
πιστεψε με θελω να το προσπαθησω
κ να μην εχω αναγκη κανενα
να πατησω στα δικα μου ποδια για μια φορα
δεν περιμενω τιποτα απο αυτους μετα τα γελια τους στην κατασταση που ειμαι
δεν θελω να ασχοληθω αλλο μονο με τον εαυτο μου για να ξεφυγω μια κ καλη

mmaria

καταρχήν καλώς ήρθες:)

Μαρία, διαβασα ολα σου τα μηνύματα κ μπορεσα να \"δω\" τη στεναχωρια σου, την απελπισια αλλα κ την καλοσυνη σου.

Ομως, αξίζεις την τρυφερότητα, την αγάπη, το ενδιαφέρον. Προς το παρον θα τα δώσεις εσυ σε σενα. Κανοντας οπως έγραψες πραγματα για σενα. Φυσικά κ το αξίζεις!!!!!

Οσο για το περιβάλλον σου, τους γονεις κ την οικογενεια που γέλασαν με την εξομολογησή τους ειναι αστειοι κ για λύπηση. Ξερεις γιατί? Γιατί δεν εχουν ΚΑΜΙΑ επαφή με το παιδί τους. Καμια επαφή κ με το συναισθημα. Κριμα γι αυτους. Εσυ θέλεις κ μπορεις να προχωρήσεις. Κ ήδη το κάνεις:)

Ειμαστε εδω κ περιμενουμε νεα σου.

Σ ευχαριστώ Μαράκι για τη δύναμη κ τη διάθεση να ξεκινας να βγάζεις πράγματα απο μεσα σου σιγά σιγά....