Καποιος που δεν εχει σκοπο....

Να αλλαξει δεν ξερει τον τροπο η δεν εχει την ορεξη να τα δει αλλιως και πνιγετε με την επικοινωνια και την δουλεια του ενω πρεπει να παλεψει ενω τιποτα δεν σταματαει ενω τα χρεοι μεγαλωνουν και οι απαιτησεις επισης , το βημα για εναν τετοιο ανθρωπο ποιο ειναι ? Τι θα τον συμβουλευετε να κανει ? 1ον Να κανει πισω μπας και ηρεμισει καθως θα τρεχουνε οι ευθυνες??2ον Να συνεχισει να υπαρχει και να τρεχει ασχετος αν η μαλακια που κουβαλαει τον κανει τοξικο για τους υπολοιπους?Για τον συγκεκριμενο το προβλημα του ειναι οι αλλοι , οι αλλοι που τους χαλαει το κεφι τους κομπλαρει και τους βγαζει ολη την αμηχανια η το θρασσος αναλωγα με τον τυπο ανθρωπου...Ειμαι παγιδευμενος αναμεσα σε πολλα και πουθενα δεν βλεπω καλο.
Αληθεια μου ερχετε να χαιρετησω η μαλλον να εξαφανιστω με την προυποθεση να μην ξαναεμφανιστω γιατι θα ειναι πολυ δυσκολο.
ισως ολα αυτα που γραφω δειχνουν εναν εγωιστι που εχει μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του,σε ποια κατηγορια να με βαλω?
Στα σκουπιδια η στους ανθρωπους???
Αληθεια ειναι η πρωτη φορα ποτ νιωθω τοσο εξω

Καλησπέρα. Ποιοι είναι αυτοί που τους χαλάς το κέφι? Δε παίζει να χαλάνε και εκείνοι το δικό σου?

Quote:

---

Originally Posted by Mauroslosk

Για τον συγκεκριμενο το προβλημα του ειναι οι αλλοι , οι αλλοι που τους χαλαει το κεφι τους κομπλαρει και τους βγαζει ολη την αμηχανια η το θρασσος αναλωγα με τον τυπο ανθρωπου...Ειμαι παγιδευμενος αναμεσα σε πολλα και πουθενα δεν βλεπω καλο.

---

Αρα δεν ειναι οι αλλοι το προβλημα του, αλλα η ιδεα που φοβαται οτι εχουν οι αλλοι για ΑΥΤΟΝ! Τι με θεωρουν οι αλλοι? Ρεμαλι? Τι σημαινει αυτο για μενα?
Τι με θεωρουν οι αλλοι? Δειλο? Τι σημαινει αυτο για μενα? Ειμαι οντως? Θελω να ειμαι? Μπορω να μην ειμαι? Τι να κανω για να μην ειμαι?
Τι συνεπειες θα εχω αν συνεχισω να ειμαι ετσι και να αισθανομαι ετσι? Τι συνεπειες θα εχω αν αλλαξω κατι? Ποσο θα κουραστω? Θα τα καταφερω? Και αν τα καταφερω, μετα τι ιδεα θα εχουν οι αλλοι για μενα? Και θα πρεπει να αλλαξω κατι για να αλλαξουν γνωμη οι αλλοι ή για να αλλαξω εγω γνωμη για τον ευατο μου που τωρα τον λυπαμαι και τον φτυνω?

Bottom line το προβλημα σου δεν ειναι οι αλλοι.

Δεν θα ελεγα πως ειμαι το μαυρο προβατο θα ελεγα ομως πως ειμαι συναισθηματικα ακομη ανωριμος...Εχω τον ρολο του μετριου που αστο καλυτερα μωρε μην το δοκιμασεις απο γονεις θυματα με μια αγαπη σκετη τοξινη...Η μαμα με δικαιολογει σε καθε μου μαλακια η μαμα ηταν αυτη παντα που τα εβαζε με δακαλους και οποιον διποτε γενικα μου δημιουργουσε προβλημα με αποτελεσμα να εχω δημιουργησει μια ασχημη σταση απεναντη στις ευθυνες με καταφυγιο την μαμα που δεν μου δινει ποτε φταιξιμο...Καθε χρονο διακρινω ολο και μεγαλυτερη υποκρισια και καταλαβαινω περισσοτερα...Καταλαβαινω οτι απο το σπιτι μου βγηκα ανευθυνος και υπερευαισθητος αλλα σημερα τωρα που μιλαω θελω να σπασω το οποιο σκατοερεθισμα μου δωσανε...Η μια ειναι θυμα κακομεταχειρησης ετρωγε παντα ξυλο και ο αλλος πνιγμενος απο την τρελα των ουσιων λογο των γονεων του μα το χειρωτερο ειναι οτι λογο εγωισμου ουτε για πλακα δεν θα συζητησουν για λαθοι γονεικα λαθοι και θα πνιξουν το οποιο κενο με γλυκα και σκονη...Κατι το οποιο κανω και εγω ΤΩΡΑ.Με καθυσηχαζει συνεχεια βαρεθηκα να με χαιδευει και να μου λεει πως εγω δεν φταιω πουθενα πως ολοι οι αλλοι ειναι τρελοι...Και τελικα να βλεπω εναν ανθρωπο αποκομενο απο καθε ειδους περιβαλλον με την ''ικανοτητα'' να τρεχει για ολους σα τρελη γτ αλλη δουλεια δεν εχει να κανει ακομη και τον εαυτο της τον εχει πεταμενο και νομιζει πως αυτο ειναι σωστο εζησα την αρρωστια μεσα στο σπιτι μου και αφου εφυγα απομακρυνθηκα απο την ζεστη αγκαλια και εμεινα μονος μου κοιταξα τους γονεις μου οχι ως γονεις αλλα ως ανθρωπους και τωρα βλεπω τι σκατα συμβαινει και γιατι ειμαι ετσι....Απο την μια ξαναλεω δεν μπορω να δωσω την ευθυνη εκει αλλα εκει ειναι η ριζα δεν μπορω να δωσω εκει το φταιξιμο γιατι σταζει τοξικη αγαπη και θα παρεξηγηθουν τα πραγματα λογο του εγωισμου...Καταλαβαινω σημερα επισης πως ολος ο κοσμος εχει τοξικα καταλοιπα αλλοι τα αφηνουν στην ευχη του θεου και αλλοι ψαχνουν να τα διορθοσουν...Μεγαλωσα με τον φοβο του πατερα κα την ''γλυκα'' της μαμας που καθομαι ωρες ωρες και διαβαζω διαφορα και με πιανει εμετος για το τι κλιμα ειχαν δημιουργησει...Μη θα φωναξει ο μπαμπας θα γινει της *******ς ελεγε οσο παραλληλα απο πισω μου τρεφαν χερι χερι τον φοβο και την συγκαληψη...Μου δοθηκε το δωρο της ζωης αλλα οχι η δυνατοτητα επιλογης.Οταν φτανει η συζητηση στην οικογενεια συνεχεια λεω σιγα μην κανω παιδια και με ρωτανε ΓΙΑΤΙ χωρις να θελουν να επεκτεινουν το θεμα και ο λογος ειναι οτι δεν θα ηθελα σε καμια περιπτωση να φερω την ζωη σε ενα τοσο ανωριμο κλιμα απαισιοδοξιας και υποκρισιας.Για να γραφω σημαινει πως με τρωει και νομιζω πλεον πως εχει φτασει ο κομπος στον λαιμο απο ολες τις αποψεις...Δεν θα πω νιωθω γτ κατανταει βαρετο θα πω ομως πως λογικα και ομορφα εχω σκοπο να απομακρυνθω γτ συνεχιζουν να μου κανουν κακο και να με κανουνε ενα μεγαλο με συμπεριφορα μικρου.Οτι μου εχουνε δωσει μεχρι στιγμης το δωσαν και νιωθω πλεον πως απαιτουν να τα παρουν πισω με τον εναν η τον αλλον λογο....
Το χερωτερο ειναι οτι βλεπουν τι μαλακας εχω γινει αλλα δεν εμβαθυνουν γιατι ισως δουνε τους εαυτους του μεσα μου και δεν το θελουν γιατι οπως ειπα ειναι αρκετα εγωιστες...Πρεπει και θελω να βαλω ενα στοπ στο παρε δωσε και θελω να βρω εναν ανθρωπο να ασχοληθει με τα κενα και να τα διορθωσουμε παρεα...Θελω να βαλω μπρος γτ ξαναλεω το μελλον θα ειναι εμετικο και ανυποφορο...Δεν πιστευω για κανεναν λογο οτι μπορω να διορθοσω μονος μου τετοια ριζικα προβληματα...Ισα ισα που ταχω κανει σαλατα.Δεν θελω να γινω σαν αυτους και θλιβομαι που το λεω...Δεν ειδα τιποτα σταθερο δυστηχος στους ανθρωπους που με μεγαλωσαν μονο υποταγη και θολουρα...

Και αμα τα αφησω τωρα θα τα αφησω για παντα και το παντα προυποθετει τρελα η αυτοκτονια...Σε καμια περιπτωση δεν θελω τιποτα απο τα 2.Θελω να βρω εμενα να δω που εκανα λαθος και να το αλλαξω αλλα οπως ξαναειπα δυσκολευομαι γιατι δεν εχω ιδεα απο που στο διαολο λυνει ο πρωτος κομπος...

Θα στο ξεμπλεξω λίγο γιατί σε συμπάθησα όλες οι σχέσεις είναι πάρε δώσε η μητέρα σου είναι γυναίκα που θέλει αγάπη βρήκε την αγάπη στον πατέρα σου που είναι σκληρός οι σκληροί αγαπάνε δύσκολα άρα η αγάπη αξίζει εσύ τις δίνεις αγάπη αληθινή για αυτό σε υποστηρίζει το ότι δουλευεισ εμένα με καλύπτει σαν άτομο για να σου λέω μία γνώμη εγώ έτσι νομίζω πως είναι τα πράγματα

Παλιοτερα οταν πνιγομουν ειχα 2 επιλογες να αλλαξω κατευθυσνη η να παραμεινω στα ιδια.Σημερα καθε μερα σε καθε βουλιαγμα η κατευθυνση/φυγη εχει παρει την μορφη αυτοκτονιας με αποτελεσμα καθε μερα να τα ζυγιζω και να βαρενει ολο και ποιο πολυ προς τα δεξια.
Αληθεια,δεν θελω αλλο να προχωρισω με αυτο που βλεπω στον καθρεφτι και με αυτα που με προσδιοριζουν ως ανθρωπο.
Ο μονος τροπος ειναι να φυγω εξω να πω ενα 'ευχαριστω για τα υλικα αγαθα που μου προσφεραν και να κανω οτι σκατα ειναι να κανω...
Δεν θελω να ξαναακουσω χαιδευτικα λογια και ηρωινοπροστασιες βαρεθηκα την υποκρισια και την καλυψη.
Σιχαθηκα την ψευτοκαλοσυνη και το συμφερων που μας διακατεχει ακομη και εμενα τον ιδιο.

''

Δεν θελω να προλαβω να τους δω να μεταμορφωνοντε σε οτι συχενοντουσαν και σε οτι δειχναμε με το δαχτυλο.Δεν θελω να εχω καμια σχεση

Καμια αλλη ικανοτητα δεν με χαρακτηριζει εκτος απο την ευγενια που τωρα καταλαβα τι κρυβει απο πισω της...
Και εγω τωρα 22 ετων να πρεπει να βρω μια ισσοροπια και να πνιξω οτι σκεφτομαι γιατι δεν αξιζει να τα μιλησω γιατι οσο μαλθακο με εκανε το εκανε απο φοβο μην της γινω ''τερας...Απλα η αμορφοσια καμια φορα σε εχει η στο ενα η στο αλλο ακρο γονεις συναισθηματικα ανωριμοι γαμωτο....
Δεν γινεται να συνεχισω ετσι με τιποτα...Δεν θελω να ακολουθησω κανενος τα χναρια...

Εγώ είμαι τερασ έχω σχιζοφρένεια κ δουλεύω γτ μου την έδωσε που με δειραν στο στρατό τέλος πάντων να μη στα πολυλογω αυτό ήθελα να κάνω δηλαδή να δουλέψω αυτό έκανα είμαι ένα ευτυχισμένο τερασ εσύ καλώς είσαι όπως είσαι η μάνα σου είναι πανέξυπνη που σε προστατεύει εγώ κατάλαβα πόσο καλή μάνα είναι μέσα από σένα

Ωραια τοτε ας ζησει η μανα μου τοτε ρε μανγκα εγω τι δουλεια εχω?Ας πεφτω στην αγκαλιτσα της να με χαιδευει οποτε παραταω τα παντα...Ας γινω και εγω σαν αυτην αντικοινωνικη...Ας ζησω τοτε για την μαμα μου...Μιας και αφου τοσα χρονια με ταιζει οπως λεει ας αλλαξουμε λιγο τους ρολους..Αφου απετυχα στα αλλα ας κατσω να την ταιζω και να την νταντεβω γτ της χρωσταω λεμε....Δλδ με τα πολλα κανεις παιδια για να τα εχεις αργοτερα υπηρετακια γιατι τους δωσαμε και θα τα παρουμε με το παραπανω...Εγω τετοια αρρωστια δεν προκειτε να την ανεχτω...Δεν γινεται μαν δεν παει αλλο...Αχ ποσα κενα θα της γεμισω θα ηθελα να ηξερες...Αλληλοεξυπηρετηση λεμε και κλεμε...
Ο μπαμπακας μου ο καλως δεν θελει να ακουει για σχεδια και βουρκωνει λεγοντας στην αρχη αφου δεν μπορεις μωρε θελει αυτο θελει το αλλο εχτες σταματησε για λιγο βουρκοσε και μου ειπε μηχανικα κανε αυτο που νομιζεις την περνει χαμπαρι πως τρωει συγκρουση μεσα του...Μια αιδια η ολη κατασταση...Ολη ομως...

Η υποκρισια σταματαει εκει που αρχιζουν τα κενα....Κοιτα το αποδεχομαι....Παω να βαλω τα καλυτερα ρουχα ρε τουλαχιστον αφου δεν μπορω να φτιαξω τα μεσα μου ας φτιαξω τα εξω μου...Θα συνηθισω απλα θα τρεμω στην ιδεα να μεινω γυμνος...Η τεχνη του πολεμου...Ελα καληνυχτα.

Οι γονείς σου είναι υπέροχοι γτ δε σου λείπει τίποτα ούτε βέβαια έχεις κάτι παραπάνω πέρα από δύο βασικά πράγματα που εκτιμώνται από μερικούς εκεί έξω δεν πουλασ κ αγαπάς έτσι ήμουν κι εγώ στα είκοσι τρία μου με απάτησε η γυναίκα που θα παντρευοσουν μάλλον στα εικοσιπέντε με παράτησαν οι φίλοι μου κι έπαθα ψύχωση πάω στρατό τρώω κ ξύλο γτ έκανα μαλακιεσ κ παθαίνω σχιζοφρένεια είχα δύο επιλογές η να ζήσω ή να πεθάνω λέω θα δουλέψω κ να πάει να γαμηθει έχω πτυχίο ΤΕΙ κ πήγα κι έγινα αγρότης γτ δεν άντεχα να είμαι υπάλληλος να μη στα πολυλογω τώρα συνηλθα δέκα χρόνια μου πήρε να συνέλθω έμαθα μόνος μου τα πάντα κι έγραψα τα πάντα στα αρχιδια μου οπότε αν θεσ να ζήσεις για σένα ετοιμάσου για πόλεμο σε πληροφορω τα καψονια της δουλειάς θα τα συνιθησεισ καλή επιτυχία θα κανεισ μια επιλογή για όλη σου τη ζωή

Δεν μπορω να καταλαβω τι εννοεις υπεροχοι?Υπερχο ειναι το κλιμα του να ξυπνας μια ζωη σε ενα σαλονι που ο καπνος ειναι παντου η απελπισια και η μιζερια και οφοβος του μην τον πιασουν ειναι στον αερα το καλημερα που αν ηταν μουφα το πραγμα επερνες ενα ελα το μπου η η μαμα που ελεγε ελα μωρε εεεελα μιλα του...Η τα μπουνιδια και οι χλεπες??Η μηπως το οτι ρουφαγε και δεν με αφηνε να βγαινω μην μπλεξω?Η τα μυστικα με την μαμα που πηγαινε και ανοιγε το στωμα της και μου την πεφταν???Μια ζωη ημουνα μεστο παχος και μια ζωη πρωι βραδυ με κοιταγανε και γελαγανε και παραπονιοντουσαν οτι δεν τους κανω πλεον να γελανε...Εγω γτ νιωθω πως ημουνα η καυλαντα τους και μονο???ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΙΣΟΡΟΠΙΑ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΟΣ.2 ΑΚΡΑ!Ο ενας φοβος η αλλη πνιγμενο συναισθημα...Δεν προκειτε να σου αναλυσω αλλα γτ κατανταει κλισε.Και τωρα που ηρθα στα κιλα μου πρωτη φορα στην ζωη μου με κοιταει και μου λεει πως εισε ετσι η αλλη τρεχει τρωει ενα καρο σοκολατες γτ λεει της φτιαχνουν την ψυχολογια και εχει γινει σαν βομβα και εγω σαν τον λακαμα τον επικριτικο μπαμπα μου προσπαθοντας να της εξηγησω πως θα γινεις γρια και θα κλανεις μεντες στο πρωτο σκαλι κουλαρε...Αλλα νταξι αυτηδεν πινει ζαμπον αλλα τσοκο κοιτα πλακα που εχουμε ρε μαλακα....Δεν ξερω αν θα προλαβω να φτασω στην ηλικια σου σοως..
Πριν 3 μερες ελεγα να φυγω για τον ιδιο λογο που για να παω σε αγροκτιμα μακρια απο εδω να δουλεψω...Να φυγουν ολα απο πανω μου σπιτια σκυλια γατια και αρχ@δια...Εγω και τα απεραντα θερμοκηπια παρεα με τα σταρια να με χαιδεουν καθως θα φυσαει...Η τελευταια λυση ελις ειναι αυτη!Τροχοσπιτο του κωλου και χωραφι...Πινα και αυτοκτονια η και τπτ φουντες να φτιαχνουν το ονειρο...

22 αμορφωτος και αχαρτος η μονη λυση ειναι επιδοτιση και αγιος ο θεος...Βρε σαλιγκαρια ειναι αυτα?Μελλισια?Κανναβοσχηνα ?Οτι δηποτε μακρια απο αυτο που μου δημιουργει κατωτερα συμπλεγματα...Χερια εχω ποδια εχω τα κακαλα και κανα σεμιναριο μου λυπουν για να την κανω...Δεν με βλεπω για ΤΕΙ αυτα συνηθος τα κανεις ποιο νωρις οχι τωρα που αυριο θα κλεω γτ θα θελω να φουνταρω...Ακομη και να φυγω πισω απο τις αποφασεις και την αποφασιστικοτητα υπαρχει παντα το σπρωξε πεσε.///..