Πλήρης απογοιτευση...

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ημουν ενα παιδι χαμηλων τονων και ιδιαιτερα ντροπαλο.Καταλαβα ομως οτι δεν ειμαι φυσιολογικη στην εφηβεια μου,οπου οποτε ερχοταν η ωρα να πω μαθημα η να σηκωθω στο πινακα ετρεμα (κυριολεκτηκα ετρεμα) και αλλαζε εντελως η φωνη μου.Οπως ειναι φυσικο καθως μεγαλωνα εγω μεγαλωνε και το προβλημα.Φοβαμαι να μιλησω,νιωθω οτι εχω παντοτε αδικο,φοβαμαι να αλλαξω οτιδηπιτε στην εμφανιση μου,νιωθω οτι δε μου ταιριαζει τιποτα και φυσικα εχω σοβαροτατο προβλημα στη σχολη που ειμαι ,καθως ντρεπομαι να δειξω την εργασεια μου στη καθηγητρια (οχι να παρουσιασω,απλα της δειξω) γιατι νιωθω οτι θα την απογοιτευσω.Δε χρειαζεται να μιλησω για το πως νιωθω απενταντι στην οικογενεια μου,φανταζεστε...οπως ειναι φυσικο οδηγιθηκα σε καταθλιψη απο τα 19 μου,δεν ηξερα τοτε τι ειχα,ημουν εντελως κλεισμενη στον εαυτο μου.Μονιμα ειχα ενα πονο στο στομαχι,εμενα αυπνη υα βραδια,εκλεγα και ενιωθα μετανιωμενη για τα παντα στη ζωη μου.Ενιωθα ενα λαθος.Τωρα στα 22 μου ο πατερας μου καταλαβε οτι δεν παει αλλο η κατασταση (δε χρειαστηκε να του πω κατι)και πηγαμε σε νευρολογο,οπου μου εγραψε χαπια (escitalopram sanzoz) απο τα οποια παιρνω μισο χαπι καθυμερινα.Τα χαπια ειναι για το αγχος απο οτι μου εξηγισε.Τους πρωτπυς 6 μηνες ειδα μεγαλη διαφορα (μου φαινεται απιστευτο οτι κοιμαμαι με κλειστο το φως και χωρις διακοπες στον υπνο).Αλλα ως εκει...τωρα νομιζω οτι "ξανακυλησα" και ειμαι ξανα στην αρχη.Παλι ανγχωνομαι,ειμαι συνεχως θλιμενη κτλ...Αλλα το χειροτερο απο ολα ξερετε ποιο ειναι;οτι καταλαβα τη πηγη του κακου,και αυτη ειμαι εγω...εγω εχω το προβλημα,καταλαβα οτι ετσι ειμαι σαν ναθρωπος και οτι κανενα χαπι δε θα με αλλαξει.Εχω προβλημα με την αυτοπεποιηθηση,εχω δουλεψει,εχω προσπαθησει αλλα τιποτα.Ενα μηδεν νιωθω.Και δε πιστευω αυτο να αλλαξει ποτε...γιατι ειναι του χαρακτηρα μου μαλλον.
Οπως και να εχει το χαπι εκανε καπως υποφερτη τη κατασταση,ισως ο οργανισμος μου να το συνηθησε τωρα(;).Η νευρολογος μου ειπε οτι αν δε δω διαφορα να διπλασιασω τη δοση.Ο πατερας μου μου ειπε οτι δεν υπαρχει λογος.
Θα ηθελα να ακουσω καποια γνωη..το ξερει κανεις σας αυτο το χαπι;Θα υπαρξει λυση στο προβλημα μου;Πρεπει να απευθυνθω σε καποιον;
Απλα ΘΕΛΩ να γινω σαν τις αλλες κοπελες της ηλικιας μου.Να βγαινω να μη ντρεπομαι,να ειμαι εξωστρεφης.Δε θελω να ζω ετσι αλλο

Επειδη και εγω εχω παρομοια θεματα με σενα απο την εφηβεια αυτο που καταλαβα ειναι πως μονοι μας μονο μπορουμε να το αλλαξουμε αυτο να αποδεχτουμε το ποιοι ειμαστε να αγαπησουμε και να σεβομαστε τον εαυτο μας και γιατι απο κει ξεκινουν ολα τα προβληματα και σου μιλαω εγω που ακομα και σημερα υποφερω απο καταθλιψη και κοινωνικη φοβια σε μεγαλο βαθμο,βγαινω εξω για ενα καφε και δεν μπορω να περασω καλα,πολλες φορες μου τη δινει και ο τονος της φωνης μου,οτι συμπεριφερομαι σαν παιδακι και αλλα πολλα.Κανενα χαπι δεν διορθωνει το πραγματικο προβλημα..

κ γω ετσι ημουν στο παρελθον. με καταθληψη κ κοινονικη αγοραφοβια για 4 χρονια περιπου. ερπεπε να καταλαβω οτι το μονο που μετραει στη ζωη μου ειναι το πως ειμαι εγω. πλεον ειμαι καλυτερα εγω κ σπουδαζω σε ιεκ που τα παω σχετικα καλα... εκανα παρες κ ξανα εμςινα μονος κ τωρα ψαχνω για ξανα. τελικα ολλοι μονοι ειμαστε...

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

εγω θα σου ελεγα να κοιταξεις τον εαυτο σου πρωτα... φτανει π.χ. να εισαι ανοιχτη με τον κοσμο κ οι παρεες θα ερθουν... ας αργησουν κ λιγο... κλαιν

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

Το πρόβλημα δεν είσαι εσύ τόσο όσο η πεποίθηση σου ότι όλα αυτά που βιώνεις αποτελούν κάποιου είδους μοιρα παρά κάτι που επιδέχεται αλλαγή.. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παγίδα..
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν είναι ακριβώς θέμα προσωπικότητας, είναι αποτέλεσμα εμπειριών και άλλων παραγόντων και φυσικά αλλάζει.. (!!!) Θέλει να βγεις από το καβούκι σου, να εκπαιδευτείς περισσοτερο στην διεκδικιτική συμπεριφορά, να αποκτήσεις κοινωνικά skills τα οποια θα σε βοηθήσουν να κάνεις ουσιαστικές σχέσεις.. Ομως όλα αυτά κατακτιούνται.. Αρκεί φυσικά να έχεις την διάθεση να αλλάξεις..
Αν δυσκολευεσαι πολύ μπορείς να απεθυνθείς σε έναν ψυχολογο ή σε μια ομάδα προσωπικής βελτιωσης.. Σημαινοντα ρόλο παίζει το περιβάλλον σου πάντως.. Να το θυμάσαι.. Οσο πιο ουσιαστικές σχέσεις έχεις και όταν οι άνθρωποι που επιλέγεις δίπλα σου πιστεύουν σε σένα, θα δεις θαύματα.. Επέλεξε αξιόλογους ανθρώπους!!!
Ολα όσα σου λέω είναι διαπιστώσεις την δικής μου προσωπικής αλλαγής..

Αμα ηξερεσ ποσο ρολο παιζει το περιβαλλον δε θα πηγαινεσ στο γιατρο