Μυνημα προς ναυτιλομένους
Καλημέρα σε όλες και όλους!
Ένιωσα την ανάγκη να γράψω μετά από καιρό. Λοιπόν, πάει καιρός τώρα που έχει να με πιάσει πανικός. Όχι πως δεν μου "χτυπά" την πόρτα ανά διαστήματα, απλά δεν του ανοίγω. Επίσης έχουν μειωθεί τα ψυχωσωματικα. Με θυμούνται αραιά και που μα κάθε φορά που νιώθω κάτι απλά δεν δίνω σημασία και σιγά σιγά υποχωρεί. Επίσης, απέκτησα μια ωραιότατη νεύρωση στομάχου, αλλά οκ, θα περάσει και αυτή.
Δύο διαφορετικοί γιατροί μου είχαν πει πως έπρεπε να πάρω σεροξατ. Δεν ήθελα φάρμακα και έτσι δεν τα πήρα. Επέλεξα τον λίγο πιο δύσκολο δρόμο. Έτσι λοιπόν άρχισα να περπατάω. Ταχυπαλμιες, αρρυθμίες, δυσφορία, κομμένα πόδια στα πρώτα 200 μέτρα. Έχει υπάρξει και φορά που πήρα τηλέφωνο να έρθουν να με μαζέψουν γιατί ένιωθα τόσο χάλια που νόμιζα ότι θα πέσω κάτω. Όλα όμως είναι θέμα συνήθειας. Ότι και αν πάθαινα την επόμενη μέρα ξαναπροσπαθουσα. Κάθε φορά που βρισκόμουν στο σπίτι και ένιωθα κάπως, έβαζα ακουστικά και άκουγα μουσική μέχρι να με πονέσουν τα αυτιά μου. Ξεκίνησα να βγαίνω με την οικογένεια μου και με τους φίλους μου μετά από έναν ολόκληρο χρόνο και αν και τις 10 πρώτες φορές ένιωθα παγωμένος και δεν ευχαριστιομουν τίποτα την 11η τα κατάφερα... Ξεκίνησα να κάνω περισσοτερο σεξ. Μέχρι πριν από κάνα 6μηνο δεν είχα όρεξη και χρησιμοποιουσα της περισσότερες φορές κλασσικές γυναικείες τεχνικές για να το αποφύγω [emoji12]... αλλά "πίεσα" τον εαυτό μου και σιγά σιγά ήθελα όλο και περισσότερο.
Άρχισα να μιλάω με τον εαυτό μου κάθε φορά που ξαπλώνω και λεγε λεγε τον έπεισα σε πολλά πράγματα...
Σταμάτησα να είμαι το καλό παιδί με το σκυφτό κεφάλι. Έκοψα κάθε σχέση με ανθρώπους που θεώρησα τοξικους. Δεν μπορείς να τους αποφύγεις βέβαια όλους, αλλά μπορείς να κρατάς σκληρή στάση απέναντι τους και να είσαι εσύ από πάνω και πίστεψε με κάποια στιγμή αρχίζουν και σε φοβούνται και να σταματούν να ασχολούνται μαζί σου. Άλλαξα διατροφή. Στεγνά και ετοιματζιδικα κόπηκαν μαχαίρι.
Το φόρουμ επίσης μου έκανε τεράστιο καλό. Μου άπλωσαν πολύ από εσάς το χέρι και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την παρηγοριά που μου δώσατε τα βράδια που ο πανικός με επνιγε καθώς επίσης και για τις συμβουλές σας.
Εδώ και λίγο διάστημα νιώθω πως όλο αυτό τελειώνει. Νιώθω πως βρήκα την έξοδο και μένουν λίγα βήματα ακόμα για να βγω. Τελειώνω λέγοντας πως όλα είναι θέμα εκπαίδευσης. Εκπαιδευεις τον εαυτό σου καθημερινά σε κάποια πράγματα και δεν σταματάς πάρα μόνο όταν σου γίνουν συνήθεια.
Εύχομαι απο τα βάθη της καρδιάς μου καλά Χριστούγεννα! Να είστε πάντα καλά!
Εστάλη από HUAWEI VNS-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App