Η προσωπική μου ιστορία

Φίλε μου Αλέξη πόσο δίκιο έχεις...

Και μόνο που το παλεύεις όπως λες και δεν το αφήνεις να σε κερδίσει, για \'μένα είσαι ήδη νικητής. Με τις συνθήκες της καθημερινότητας, δυστυχώς συμβαίνει σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Αν σκεφτείς όμως οτι μερικοί το ξεπερνάνε και άλλοι το έχουν ξεπεράσει ήδη, τότε να ξέρεις μπορούν και οι υπόλοιποι. Ένα καλό κολπάκι που πιάνει τις περισσότερες φορές, είναι όταν συμβεί να το αφήσεις χωρίς να προσπαθείς να το παλέψεις. Θα δεις, θα φύγει μόνο του. Για παράδειγμα, πήγαινε κάπου με το αυτοκίνητο, έχοντας κάποιον άλλο να οδηγεί. Τα συμπτώματα όπως λες θα αρχίσουν. Αφήσου λοιπόν χαλαρός εκείνη τη στιγμή και πες μέσα σου, αν πάθω κάτι στην τελική άλλος οδηγεί. Πολύ-πολύ να κλείσω τα μάτια μου στη θέση του συνοδηγού και να ακουμπήσω στο προσκέφαλο να ηρεμήσω, τι έγινε; Θα δεις οτι θα σου περάσει αμέσως. Αν δεν σου περάσει, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να λιποθυμήσεις. Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι έχουν λιποθυμήσει με αυτά τα συμπτώματα; Να σας πω εγώ; Απο αυτούς που ξέρω, κανένας!

Με υπομονή και θετική σκέψη την άσχημη ώρα, θα δεις. Θα συνέλθεις πάλι.

Alex,

αυτη η αρρώστια ειναι πολυ υπουλη. Εκει που νομίζεις ότι εισαι καλά γίνεται κάτι, αγχωνόμαστε και πάλι από την αρχή.

Πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από το αγχος. Να μην απομακρυθούμε απο τη ζωή αλλά να ζήσουμε με αυτήν την ευαισθησία τη ζωή μας.

Να μην εγκαταλείπουμε την θεραπεία μας, να σταθεροποιήσουμε τις σχέσεις μας με τον ψυχαναλυτή που θα εμπιστευτούμε, να αγωνιστούμε για ενα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον.

Αγώνας, αγώνας, αγώνας. Παλεύουμε για μας. Για τη ζωη μας , για όλα όσα θελουμε να ζήσουμε.

Η δικη μου προσωπική εμπειρία με την θεραπεία-όπως ισως θα διαβασες σε αλλα μηνυματα μου- είναι η ομοιοπαθητική. Δεν πηρα ποτε άλλα φάρμακα πλην τα ομοιπαθητικά, σύμπτωση? δεν ξέρω. Αλλά από την αρχή που συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν παει καλά, ζητησα βοήθεια σε ομοιοπαθητικό.

Για οτιδηποτε μου συμβαίνει (παθολογική ή ψυχολογικό) καταφεύγω στην ομοιοπαθητική .

Το κοινωνικό περιβάλλον το αντιμετώπισα με την φυγή, με την πλήρη απομάκρυνση. Σταθηκα τυχερή και έφυγα στο εξωτερικό, άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Κανένας δεν με πρόσεχε. Εκλαιγα στο μετρό, στους δρόμους, στα μουσεία. Κανεις δεν μου έδινε σημασία. Δεν ειχα και αυτό το άγχος. Εκρυβα το προβλημα απο τους δικους μου και ποτε κανείς δεν το έμαθε. οταν \"γυρισα\" ημουν σχεδόν καλά. Δεν ηθελα να τους φορτώσω. Πάντα έτσι κάνω και σε εγχειρήσεις παθολογικές που έκανα , μονη μου ήμουν στο χειρουργείο , μόνη μου και στο δωμάτιο με την αποκλειστική. Οταν γινόμουν καλά τους τηλεφωνούσα \"ε, τι κάνετε? Μόλις γυρισα απο ενα ταξίδι, κουράστηκα λίγο αλλά όλα καλά!\"..

Συνταγές και οδηγίες αντιμετώπισης του προβλήματος δεν υπάρχουν. Ο καθένας μας θα διανύσει τον δικό του δρόμο. ΑΝ μας παρακολουθουν απο δω επιστήμονες, ας βγάλουν τα συμπερασματά τους. Μακάρι να μπορέσουμε μέσα από τις δικές μας ιστορίες να τους βοηθήσουμε να βγάλουν κάποια άκρη και να βοηθήσουν τους ανθρώπους που υποφέρουν.

Αλέξ ! με όλη μου τη καρδιά σου ευχομαι δύναμη και κουράγιο για να ξαναβρείς τον εαυτό σου και να γίνεις ακόμα καλύτερος.

Με πολυ αγάπη

Παιδιά, η επαρχία έχει και τα καλά της. Ξέρετε τι είναι να ξεκινάς με το αυτοκίνητό σου να πας στη διπλανή πόλη ή χωριό και να κάνεις 5 λεπτά; Δυστυχώς στην Αθήνα τα πράγματα είναι διαφορετικά (και γνωρίζω οτι το ξέρετε). Και να μην έχεις ψυχολογικό πρόβλημα, το αποκτάς. Δεν θέλει πολύ, ένα-δυο φανάρια, μια καθυστέρηση στη δουλειά λόγω κίνησης, κάποιο μποτιλιάρισμα χιλιομέτρων ή μια απεργία, καλή ώρα όπως σήμερα. Πάει, σου την έδωσε!
Δεν θέλω να το παίξω έξυπνος. Απλά να σας δείξω με αυτό το παράδειγμα ότι δυστυχώς στα αστικά κέντρα υπάρχουν εκτός των άλλων και πολλά προβλήματα.

file Alex,
exo apo to 2002 pou mou exoun dimiourgithi kai men tetoia provlimata kai apo tote parakoloutho kai psixiatro.I diafora metaksi mas ine oti se kapoies krisis panikou ego loipothimisa 3 fores. i 1h pano se mixanaki stamatimenos se fanari,2h se ena club sta giannena kai i 3h mesa sto spiti mou, eno thimame kai mia loipothimia sta pedika mou xronia.Den thelo na se foviso me aftes den nomizo na simvenoun stous oipolipous, ase pou ego exo xamili piesi kai malon xoris na ine sigouro giayto loipothimao.
Mesa se afta ta 3 xronia perno ena farmako (zyprexa) gia 1.5 peripou xrono dokimasa kai to resperdal gia ligo ala den esthanomoun kala.Perno kai ligo seroxat pou ine antikatathliptiko.
Paratiro ston eafto mou se afto to diastima pos exo diathesi gia douleia pigeno se ergasies tou magaziou pou exoume{eftixos dioti sigoura den tha ergazomoun} , ala den exo diathesi gia taksidia,giati exo fovia, kai entones diakopes , diladi vgeno apo to spiti kanonika ala apofeygo ta polisixnasta meri kai ta taksidia , protimo tin isixia . Apofeygo sinantisis filon kai polles sizitisis...
Ara den ise o monos me tetoia provlimata kai poli xirotera....
me to stomaxi pali apo mikros den dexomoun trofes ana periodous, tis evgaza, piga kai ego arxika se gastrenterologo ala tipota .. ..
efxome na mas pane ola kala... :D
Nikos

!

καλησπερα και απο μενα,ειναι πραγματι πολυ δυκολο το αγχος δεν αντεχεται,εγω ομως θελω να σταθω σε ενα σημειο,το αγχος σου να μην σε περασουν ψυχωτικο(τρελο οπως εγραψες),δηλαδη εγω που ειμαι ψυχωτικος πρεπει να κλειστω σε ψυχιατρειο απο μονος μου; συγνωμη αλλα για εμενα δεν ξεχωριζεις απο ολους αυτους που στιγματιζουν ανθρωπους επειδη απλα ηταν ατυχοι ουτε εσυ το επελεξες ουτε εγω ομως.Συγνωμη και παλι αλλα με ενοχλησε παρα πολυ το οτι ηθελες να ξεχωρισεις τον εαυτο σου απο τους ΤΡΕΛΟΥΣ, σαφως και δεν εισαι αλλα σε ρωτω πιστευεις οτι στην εποχη μας υπαρχει τρελα;.Γενικα οι ανθρωποι διαλεγουν τον ευκολο δρομο για να δειξουν οτι ειναι καλυτεροι,πως; βγαζοντας τους αλλους προβληματικους μην πεφτεις σε αυτην την παγιδα σε εποχες που γινονται προσπαθειες να ενημερωθει ο κοσμος και να καταλαβει οτι ειτε ψυχοτικος ειτε οτιδοιποτε αλλο απλα εχει μια αρωστεια και τιποτα αλλο.

ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΒΛΕΠΩ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΣ ΘΑΥΜΑΖΩ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΕΤΣΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΑΣ.
ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΣΧΕΤΙΚΕΣ, ΚΑΙ ΠΑΛΕΨΑ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΥΡΙΩς ΓΙΑ ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ.
ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΖΑ ΣΕ ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΘΥΜΑΜΑΙ...
ΣΤΑΘΗΚΑ ΤΥΧΕΡΗ.ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.
ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΗΤΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ.ΚΑΙ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ, ΝΟΜΙΖΩ!

γειά σας κι από εμένα παιδιά.είναι πραγματική ανακούφηση να βλέπεις ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζεις .πιστεύω μας κάνει να νιώθουμε ότι δέν είμαστε τόσο περίεργοι όπως μπορεί να νομίζουμε.Δέν έχουν σημασία οι ταμπέλες και οι ονομασίες για αυτά το κοινά μας προβλήματα αλλά το γεγονός ότι μπορούμε να τα συζητάμε και να βοηθάμε έστω και λίγο ο ένας τον άλλον.πιστεύω ότι άν ένας από εμάς καταφέρει να κάνει ένα μικρό βήμα προς τα μπροστά θα δώσει κουράγιο και στους υπόλοιπους.είστε όλοι σας δυνατοί άνθρωποι και αξιοθαύμαστοι ο καθένας για διαφορετικά πράγματα που έχει κάνει για να αντισταθεί σε αυτή την αρρώστια ή όπως θέλετε πείτε αυτό που μας συμβαίνει.
να είστε καλά.

Φίλε μου Dimiskai θα ήταν μεγάλο μου λάθος να υποτιμώ ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα τι στιγμή που και εγώ ταλαιπωρούμε και καταλαβαίνω πως είναι όταν ένα πρόβλημα διαταράσει τον ψυχικό κόσμο. Αν έδωσα αυτήν την εντύπωση έχω όλη την καλή διάθεση να διορθώσω ζητώντας συγνώμη για τη λανθασμένη εντύπωση που προκάλεσα άθελά μου. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος όμως καθώς δικαιολογημένα ενοχλήθηκες με αυτό που έγραψα για την έννοια \"ψυχωτικός\". Παρερμήνευσα τον όρο αυτόν όταν διάβαζα ένα άρθρο για τα διάφορα ψυχικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και η ερμηνεία από την πλευρά ψυχωτικός = τρελός ήταν άστοχη. Να με συγχωρείς και πάλυ καθώς δεν ήθελα να μειώσω κανέναν και καθώς δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που κατηγοροιοποιούν τους άλλους με την αρνητική έννοια αποφεύγωντάς τους. Είμαι πολύ ευαίσθητος σε αυτά τα ζητήματα για να βλέπω συναθρώπούς μου με προβλημα σαν το δικό μου ή και μικρότερο ή και μεγαλύτερο να τους βλέπω ψυχρά και να μη δίνω σημασία. Απεναντίας τους πονάω γιατί ξέρω τι παιρνούν και πόσο έχουν ανάγκη τη βοήθεια όλων μας όπως και εγώ και εσύ και όλοι μας τη δική τους. Καλά έκανες και με διόρθωσες γιατί μου αρέσει να μου επισημαίνουν τα λάθη μου. Ελπίζω να διαβάσεις την απάντησή μου.
Σε ευχαριστώ
Αλέξης