Καλησπέρα σας! Μιας και είμαι καινούργιο μέλος είπα να μοιραστώ και εγώ κάποια κόμπλεξ μου. Όπως καταλαβαίνεται απο τον τίτλο τα τελευταία 2 χρόνια διακατέχομαι απο κομπλεξ με το ύψος μου. Το θέμα βέβαια είναι οτι δεν είμαι καν κοντός, 19 ετων 1,75 χωρις παππουτσια...Ντάξει δεν με λες ψηλό αλλα ουτε και κοντό. Όλο αυτο το κόμπλεξ ξεκίνησε απο τοτε που ο 2 χρόνια μικρότερος αδερφός και ενας κολλητός(ίδιας ηλικίας με εμένα) μου με πέρασαν στο ύψος στην Β' λυκείου. Ξαφνικά έβαλαν ανάστημα και με πέρασαν και αυτο φαινεται να με πείραξε πολυ υποσυνείδητα...Έχω αναπτύξει μια άσχημη συνήθεια να κοιτάζομαι συνέχεια στον καθρέφτη και να παρατηρώ το ύψος μου... αν τύχει να γνωρίσω νέα άτομα το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να κοιτάω να είμαι ψηλότερος ή κοντύτερος,εαν είμαι ψηλότερος νιώθω αρκετά καλα εαν είμαι κοντύτερος νιώθω αρκετά ανασφαλείς...δεν ξέρω τι μου συμβαίνει... με όσους το έχω πει έχουν γελάσει καθώς μου λένε οτι έχω μια χαρά ύψος...δεν ξερω για ποιο λόγο νιώθω τόσο κοντός ή τόσο μειονεκτικά... σίγουρα κάπου αλλού ειναι το θέμα... ποια είναι η γνώμη σας?
