Φάρμακα,αυτή η μάστιγα...

Καταρχήν χρόνια πολλά σε όλους κ όλες.
Κατά δεύτερον, ο ψυχολόγος λέει ότι για την καλύτερη αντιμετώπιση της ψύχωσης, χρειάζεται ο ασθενής να δουλέψει,ο ψυχίατρος όμως δίνει τέτοια κ τόσα φάρμακα που ο ασθενής κοιμάται πολύ.Πως θα συμβαδίσουν τα φάρμακα με την εργασία; Μετά από πόσους μήνες εσείς ήσασταν σε θέση να δουλέψετε; Για εμάς έχουν περάσει μόνο 6 μήνες.Ο ψυχολόγος λέει να βρει δουλειά, έστω κ 5 ωρη άμεσα,ο ψυχίατρος λέει φάρμακα κ καθισιο...έλεος δλδ!!Τα φώτα σας παρακαλώ..

Μαγνησιο βιταμινη ντε κ ηλεκτρολυτεσ αυτα ειναι τα φωτα μου

Θα περίμενε κανείς ο ψυχίατρος και ο ψυχολόγος ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ να έχουν τον ασθενή σε προτεραιότητα και εν' συνεχεία να συνεργάζονται μεταξύ τους με την προυπόθεση ότι είναι ενήμεροι για την ύπαρξη ο ένας του άλλου.

Μάλλον κάτι δεν πάει καλά ε;

Tα φάρμακα δεν είναι μάστιγα αν σκεφτεί κανείς ότι άτομα με τέτοια προβλήματα πριν το 60' ιδρυματοποιούνταν, τους γινόταν λοβοτομή, ηλεκτροσοκ κ.α μεσαιωνικά.
Ούτε όμως είναι και η λύση στο πρόβλημα με τις τόσες πολλές παρενέργειες.
Δίνουν όμως μια ευκαιρία να έχεις μια πιο φυσιολογική ζωή.

Στο θέμα της δουλειάς.
Συμφωνώ πως όσοι ψυχωτικοί καταφέρνουν να εργαστούν έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής και ανάρρωσης.
Είναι σύνθετο πρόβλημα και δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη να βγεις στην αγορά εργασίας.
Η ανάρρωση θέλει χρόνο και οι δουλειές στις μέρες μας είναι πολύ απαιτητικές και αγχογόνες.

Αυτό που πρέπει να δει είναι κατα πόσο εξαφανίστηκαν τα συμπτώματα του, την λειτουργικότητα του, αν έχει γνωστικά προβλήματα (συγκέντρωση, μνήμη ,επίλυση προβλημάτων), αν κοινωνικοποιείται σε ικανοποιητικό βαθμό, αν έχει αντοχές.

Από ότι λες κοιμάται πολλές ώρες και αυτό είναι παρενέργεια των φαρμάκων αλλά και της πάθησης καθώς ο εγκέφαλος για να θεραπευτεί υπολειτουργεί κ κοιμάσαι περισσότερο. Αυτό θα ήταν πρόβλημα για μια πρωινή δουλειά. Μπορεί σιγά σιγά να προσπαθεί να κοιμάται λιγότερο κ να βάζει ξυπνητήρια. Αν έχει βραδινό χάπι μπορεί να το παίρνει λίγο πιο νωρίς το βράδυ.

Θεωρώ ότι είναι πολύ νωρίς για δουλειά παρόλο που το πρόβλημα του μπορεί να ήταν πιο ελαφρύ και να μη εμπίπτει στην κατηγορία της σχιζοφρένειας.
Θέλει μικρά κ σταθερά βήματα. Αν νιώθει έτοιμος για δουλειά μπορεί να δοκιμάσει. Αλλά μη τον πιέζετε αν δεν νιώθει έτοιμος.

οχι και μαστιγα τα φαρμακα, χωρις αυτα πως θα ημασταν, νομιζω εισαι υπερβολικος, τα φαρμακα ειναι αναγκαια συμφωνο με το serios.......
μην βλεπεις τα φαρμακα σαν εχθρο αλλα σαν μια πατεριτσα του μυαλου.

Τα φαρμακα ειναι η πατεριτσα του μυαλου, δυστηχως και το μυαλο σπαει και αναπτυσονται διαφορες ασθενειες ψυχωση διπολικες κλπ, και τα φαρμακα χρειαζονται για να μας κρατανε σε ισοροπεια.....
για να μην πεσουμε και χτυπησουμε με υποτροπες κλπ.... εγω 4 χρονια τα παιρνω καθε μερα δεν τα εχω ξεχασει καμια μερα...... και προσπαθω να κανω ποιοτικη ζωη να κοιμαμε καλα να γυμναζομαι και να τρωω σπιτικα ελληνικα φαγητα βιταμινες κλπ.....
μη βιαζεσαι να φτιαξει γρηγορα ο φιλος σου, μπωρει να του κανεις κακο και να υποτροπιαση....

Τα φάρμακα είναι καλά η ομοιόσταση είναι το πρόβλημα γι αυτό θέλει βιταμίνες δεν τα λέμε για πλάκα

Ναι,συγγνώμη για το βαρυγδουπο τίτλο,το έγραψα έτσι γιατί τα φάρμακα προκαλούν την υπνηλία κ μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο σε σχέση με την εργασία...όχι ότι τα θεωρώ μάστιγα,είμαι υπέρ.Απλα να είσαι λειτουργικός βρε παιδιά,όχι να τα παίρνεις κ να φυτοζωεις.. Μάλιστα,κατάλαβα πολλά από τις απαντήσεις...είδατε όταν συγκεντρώνονται τα μυαλά;;

Κοίτα να δεις
υπάρχουν πολλά στραβά και ανάποδα στον χώρο της ψυχιατρικής γιατί έχουμε να κάνουμε με παθήσεις που δεν είναι κατανοητές ακόμα και από τους ίδιους τους επιστήμονες.
Γνωρίζουμε για συμπτώματα και επιπτώσεις και ποια σημεία του εγκεφάλου πιθανόν επηρεάζει η πάθηση αλλά ο άνθρωπος είναι ένας πολύπλοκος οργανισμός και ειδικά ο εγκέφαλος του που οι δυνάμεις που υπάρχουν σ'αυτόν δεν θα έπρεπε να μας κάνει να βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα.

Το αγόρι σου αντιμετωπίζει κάτι που δεν έχει ίαση αλλά υπάρχει η δυνατότητα ανάρρωσης με τα πάνω και τα κάτω της. Μιλάμε για διαχείριση της κατάστασης και όχι για επίλυση του προβλήματος.
Υπάρχει κ το κομμάτι της αντιψυχιατρικής που αντιμετωπίζει τέτοιες παθήσεις με άλλους τρόπους εκτός των χημικών φαρμάκων αλλά δεν ξέρω αν προσφέρει λύση ή απλά διακυρήττει πως οι ασθενείς έχουν καλύτερη πορεία με λιγότερες υποτροπές και καλύτερη λειτουργικότητα.

Η δουλειά καθώς και η οικογένεια είναι κάτι που σε μας είναι κάτι σαν τελικός στόχος και με βάση την φιλοσοφία του καθενός.
Για να φτάσει κανείς σ'αυτό το σημείο υπάρχουν πολλές προυποθέσεις και εμπόδια που πρέπει να λάβει υπόψη του. Δεν είναι κάτι που γίνεται έτσι απλά.

Αυτό που γίνεται λανθασμένα συνήθως από τους γύρω μας είναι ότι επειδή αυτή η πάθηση δεν είναι όπως άλλες παθήσεις που είναι εμφανή τα προβλήματα όπως ένας σακατεμένος άνθρωπος μετά από ατύχημα ή ένας που έχει καρκίνο και σπαράζει από τον πόνο των χημειοθεραπειών, δεν κατανούν τις επιπτώσεις που έχει στην ζωή μας και η αλήθεια είναι ότι επηρεάζει όλους τους τομείς.