H Δυστυχία στις μέρες μας
Παρατηρώ ότι αυτό που με κάνει δυστυχισμένο και κατα επέκταση αυτό που κάνει δυστυχισμένους και τους συνανθρώπους μου είναι η διαπίστωση οτι αυτό που είμαστε την δεδομένη στιγμή δεν είναι αρκετό.
Επικρατεί μια φυγή από αυτό που είμαστε ή από αυτό που εσφαλμένα διαπιστώσαμε πως είμαστε και καταφεύγουμε σε λύσεις που υποτίθεται είναι βελτίωσης.
Έτσι για παράδειγμα μπορεί να διαπιστώσει κάποιος:
Οτι δεν είναι αρκετά όμορφος
Οτι δεν είναι αρκετά έξυπνος
Οτι δεν έχει αρκετά λεφτα
Ότι δεν είναι αρκετά κοινωνικός
κ.α
Η λίστα είναι μακριά και όσο δεν κατανοούμε τον εαυτό μας, τόσο προσπαθούμε να τον ορίσουμε με ταμπέλες ή συμπεράσματα που τοποθετούμε μέσω της σύγκρισης ή της κριτικής που μας ασκείται από την κοινωνία και τους γύρω μας.
Υπάρχουν πολλά τσιτάτα όπως:
Αγάπα τον εαυτό σου. Αν δεν τον αγαπάς δεν μπορείς να αγαπήσεις.
Αποδέξου αυτό που είσαι
Και φτάνουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε πως να αγαπήσω τον εαυτό μου όταν δεν γνωρίζω τι είναι αγάπη και πως να τον αποδεχτώ όταν δεν γνωρίζω ποιος πραγματικά είμαι. Να αποδεχτώ και να αγαπήσω μια Ιδέα που έχω για μένα ή αυτό που πραγματικά είμαι;;
Έτσι ερχόμαστε στην παραδοχή οτι αυτό που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι η Άγνοια.
Απλά μερικές σκέψεις που όποιος θέλει συμμετέχει.
