Στιγμές θάρρους και γενναιότητας

Το να έχεις μια ψυχική πάθηση εκτός του ότι πολλές φορές θεωρείται ότι είσαι υπεύθυνος γι'αυτήν γιατί πρόκειται για την λειτουργία του εγκεφάλου σου και ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι με κάποιον τρόπο είναι σαν να οδηγείς ένα αμάξι και ξαφνικά να άφησες το τιμόνι και να στούκαρες, οπτ είναι κάπως σαν ευθύνη σε σύγκριση με μια φυσική πάθηση όπως ο καρκίνος. Έτσι λέμε το έχασε, τρελάθηκε, έπαθε κατάθλιψη.
Επίσης ορισμένοι θεωρούν τους ψυχικά ασθενείς ευαίσθητες και αδύναμες υπάρξεις παραβλέποντας πως αντιμετωπίζουν μια αρρώστια που τους μετατρέπει πολλές φορές σε κουρέλια και καλούνται να μαζέψουν τα κομμάτια κ να ξεκινήσουν από το μηδέν.

Θα ήθελα να συζητήσουμε τις στιγμές που καταφέρατε να ξεφύγετε από το πλαίσιο του φόβου που για πολλούς από μας είναι καθημερινό φαινόμενο και να γράψετε στιγμές θάρρους και γενναιότητας.

Θα ξεκινήσω από μένα και θα αναφέρω 3 γεγονότα των τελευταίων 3 χρόνων που δεν φάνηκα κιοτής.

1) Το πρώτο περιστατικό ήταν το ταξίδι στο εξωτερικό. Φυσικά δεν ήμουν μόνος και τα περισσότερα διαδικαστικά για το ταξίδι δεν τα έκανα μόνος. Όμως κατάφερα να παραμείνω ψύχραιμος αν κ ήμουν στον 3ο χρόνο ανάρρωσης κ στην αρχή της ύφεσης και στο ταξίδι γνώρισα αρκετά άτομα και ήμουν κοινωνικός.

2)Η ανάβαση σε ένα κοντινό βουνό της περιοχής μου στα 1900μ όταν παρουσίαζα ακόμα θολούρα και παθητικότητα καθώς κ κόπωση από την πάθηση. Ήταν μια διαδρομή 5 ωρών περίπου με 13 km ανάβαση-κατάβαση που μου φάνηκε σαν αιώνας γιατί τα είχα φτύσει. Το τελικό συναίσθημα όμως ήταν αυτό της ανακούφισης και της ηρεμίας καθώς κ της χαράς.

3)Όταν στο ΙΕΚ φέτος παρουσίασα μια εργασία μπροστά στους συμμαθητές μου και αν συγκρίνω με άλλες παρουσιάσεις ήταν αρκετά καλή. Ήμουν λίγο αμήχανος αλλά ok.

Γράψτε κάποιες στιγμές που θυμάστε από την ζωή σας που σας έκαναν να γεμίσετε θάρρος.

Άρα μπορούμε να δουλέψουμε ευχαριστώ αυτά που εκανεσ δεν μπορούν όλοι οι υγιείς να τα κάνουν άρα συγνώμη αλλά είσαι χαζός που δεν καταλαβεσ ότι μπορείς να κανεισ τα πάντα

Θες να πεις elis οτι σ'αυτό που έλεγα ότι δεν μπορώ να εργαστώ αυτή την στιγμή κάνω λάθος;;
Βασικά έχω κάνει τέτοια δήλωση και φαίνεται απόλυτη. Αλλά για να το ξεκαθαρίσω δεν λέω πως δεν μπορώ να εργαστώ αυτή την στιγμή μιας και κάνω κάποιες εργασίες όπως με το αμπέλι και το μαγαζί των γονιών μου, αλλά θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να είμαι ανταγωνιστικός και να αντέξω τα ωράρια σε κάποιες άλλες δουλειές.
Γι'αυτό επέλεξα να κάνω ότι μπορώ στο θέμα της εξειδίκευσης κ πήγα στο ΙΕΚ όπου δοκιμάζω τις δυνάμεις μου κ στα εργαστήρια.

Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος γύρω μας αντιλαμβάνεται την ψυχική πάθηση ως ευθύνη, η πλειοψηφία τουλάχιστον.

Ακόμη και ανάλυση λόγου να κάνεις, η ίδια ακριβώς φωνή χρησιμοποιηείται πχ. λέμε "εβγαλε καρκίνο" (το ρήμα έχει ενεργητική φωνή, όπως όταν λες "έπαθε κατάθλιψη"). Τώρα τα "τρελάθηκε", "το έχασε", κτλ. τα λένε άνθρωποι με κακία και καμία αντίληψη του τι είναι η ψυχική υγεία. Λίγο ενημερωμένος/-η να είναι κάποιος, δεν τα λέει αυτά.

Προσωπικά δεν έχω να αναφέρω κάποιο κατόρθωμα μου. Όχι πως αισθάνομαι ότι μου λείπει θάρρος, αλλά δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό.

Quote:

---

Originally Posted by mila

Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος γύρω μας αντιλαμβάνεται την ψυχική πάθηση ως ευθύνη, η πλειοψηφία τουλάχιστον.

.

---

η περισσοτεροι ετσι το αντιλαμβανονται,και μαλιστα θεωρουν οτι δεν εχει την θεληση να αλλαξει.
πχ καποιος που εχει αντικοινωνικη διαταραχη, και εχει μπλεξει απο ανηλικος σε κλοπες ληστειες κτλ θεωρητε οτι αν ηθελε θα μπορουσε να αλλαξει.


εναν αλκοολικο δεν θα τον θεωρησουν εναν αρρωστο ψυχικα αλλα εναν μαλακα που πινει και δεν ξερει που να σταματησει. τα ιδια και για εναν ναρκομανη εναν χαρτοπαιχτη κτλ

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

η περισσοτεροι ετσι το αντιλαμβανονται,και μαλιστα θεωρουν οτι δεν εχει την θεληση να αλλαξει.
πχ καποιος που εχει αντικοινωνικη διαταραχη, και εχει μπλεξει απο ανηλικος σε κλοπες ληστειες κτλ θεωρητε οτι αν ηθελε θα μπορουσε να αλλαξει.


εναν αλκοολικο δεν θα τον θεωρησουν εναν αρρωστο ψυχικα αλλα εναν μαλακα που πινει και δεν ξερει που να σταματησει. τα ιδια και για εναν ναρκομανη εναν χαρτοπαιχτη κτλ

---

Άλλο πράγμα η προσωπική ευθύνη για μια κατάσταση κι άλλο η θέληση να αλλάξεις την κατάσταση αυτή. Δεν ευθύνεσαι αν έχεις γενετική προδιάθεση στην εξάρτηση ή αν το περιβάλλον που μεγάλωσες σου έχει δημιουργήσει ψυχολογικά, αλλά φταις αν δεν θέλεις να κάνεις το παραμικρό προκειμένου να αλλάξει αυτό.

εγω γενικος απο τοτε που επαθα ψυχωτικο επισοδειο κανω πολυ μετρημενη ζωη και ηρεμη δεν εχω κανει κατι το ιδιαιτερο...... παλιοτερα εκανα πολλα πραγματα γενικος ειχα μια ζωη σε δραση....... τωρα εχω το ακριβως αντιθετο ηρεμια.......

ασχετο μιλουσα με τον ξαδερφο μου που ειναι ψυχιατρος αγγλια, και μου ειπαι οτι θα παιρνω τη θεραπεια για παντα, επισης μου ειπαι οτι ο εγκεφαλος μου εχει προσαρμοστη στα φαρμακα και για αυτο δεν εχω ακαθησια κλπ και δε χρειαζομαι ακινετον τωρα και ας παιρνω μεγαλες δοσης σολιαν.....

Σειριε εστιασε στο οτι μπορεισ να κανεισ τα παντα η δουλεια ειναι δικο μου κολλημα μπορεισ να κανεισ οτι θελεισ