Printable View
Στην Αμερική η προσέγγιση της βουλιμίας έκανε ένα κύκλο τα τελευταία 20 χρόνια, ξεκινώντας από τα κέντρα αδυνατίσματος, συνεχίζοντας με τους διαιτολόγους και καταλήγοντας στους ψυχολόγους.
Η ελληνική πραγματικότητα λέει ότι βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα στα κέντρα αδυνατίσματος και στους διαιτολόγους. Η ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Εχει αλήθεια κανείς μια τέτοια εμπειρία που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί μας?
...είναι τόσα πολλά ακόμα αυτά που θέλω να δοκιμάσω (τα φαγώσιμα καλέ...) πριν καταφύγω σε διαιτολόγο ή ψυχολόγο (στα κέντρα αδυνατίσματος δεν πάω... θα με βγάλουν στην τηλεόραση και ντρέπομαι!).
Εξάλλου τώρα το έμαθα το κόλπο... ό,τι κι αν φάω, μία ερωτική απογοήτευση μετά, με κάνει στυλάκι!
(χαμογελάκι... :))
Η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας..... αν όχι αιτία ψυχοθεραπείας! :D
κάθε φορά που μπλέκεται ο έρωτας στη ζωή μας μας κάνει να μη τρώμε, είτε λόγω ερωτικής απογοήτευσης είτε λογω ερωτικής διάθεσης και ενθουσιασμου.
Το πρόβλημα είναι η ανία. Αυτή κατ' εμέ είναι από τις κυριότερες αιτίες κατ' αρχήν παχυσαρκίας λόγω φυσικά πρόσληψης ανεξέλεγκτων ποσοτήτων τροφής.
Από εκεί κι έπειτα η τροφή παίζει πολλούς ρόλους πέρα από την επιβίωση. Απολαυση στο φαγητό και όχι σε άλλα πράγματα, έλλειψη διάθεσης για ζωή αφού δε μας νοιάζει πόσο τόφαλοι θα γίνουμε, φυσικά ερωτικό υποκατάστατο αφού σχετιζεται με τη γεύση και πολλά άλλα που μάλλον θα πρέπει να μας τα πούν οι ειδικοί της φορουμίας
Από εκεί κι έπειτα πολύ σημαντικό ρόλο για τις καταστάσεις βουλιμίας ή νευρικής ανορεξίας παίζουν τα πρότυπα που προβάλλονται στα μου μου ε, αν δει μάλιστα κανείς και τις στατιστικές, κορίτσια στην εφηβεία είναι τα περισσότερα θύματα τέτοιων καταστάσεων.Λόγος έχει γίνει και για έλλειψη στοργής απο το οικογενειακό περιβάλλον.
Ενιγουει, το σχιζοφρενικό των ας πούμε ανεπτυγμένων χωρών είναι στο ίδιο μπλοκ να υπάρχουν μπουτίκ με ρούχα στα οποία δε χωράει ούτε η γάτα μου, δίπλα τζάιρος (sic) με πίτα, παραδίπλα γυμναστήριο, νεξτ ζαχαροπλαστείο και πιο δίπλα τα βοδυ λαιν, τι να πει κανείς...
Quote:
Originally posted by nido
H ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Τι είναι αυτό?
Εγώ εχω επισκεφτεί κέντρα αδυνατισματος,διαιτολόγου� � κλπ...
Τελικά βρήκα λύση στην Herbalife και τα προιόντα της...
Βιολα, ξεκινα να χορεύεις και σου λέω εγώ αν θα σου μείνει γραμμάριο...:cool:
Viola,Quote:
Originally posted by viola17583
Quote:
Originally posted by nido
H ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Τι είναι αυτό?
Εγώ εχω επισκεφτεί κέντρα αδυνατισματος,διαιτολόγου� � κλπ...
Τελικά βρήκα λύση στην Herbalife και τα προιόντα της...
το 80% των ανθρώπων που προσπαθεί να χάσει κάποια κιλά μέσω μιας στερητικής δίαιτας, καταφέρνει αργά ή γρήγορα να ξαναπάρει τα κιλά.
Η ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής εστιάζει, εν μέσω άλλων, και στην αλλαγή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς του ατόμου, ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση του, βελτιώνοντας την αυτοεικόνα του έτσι ώστε να πετύχει ένα ουσιαστικό και μόνιμο αποτέλεσμα.
Εξ άλλου ο χορός είναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτικός, δέν είναι;
:)
Αλίκη,
καραψυχοθεραπευτικός είναι! Αθλεισαι (βελτίωση σώματος και λειτουργίας του οργανισμού) φλερτάρεις, (βελτίωση της ανάγκης για αποδοχή ), έκκριση ενδορφινών (βελτίωση της ψυχικής διάθεσης) και τέλος απολαμβάνεις περισσότερο τη μουσική...
Αν και τη καλύτερη δουλειά τη κάνει μάλλον η διαδικασία που λέει ο νιντο γιατί έχει μονιμα αποτελέσματα αφού μιλάμε για κανονική αλλαγή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς και στο κάτω κάτω για ν' αρχίσεις να χορεύεις πρεπει να εχεις ψιλοκαλή διάθεση....
ο μονος χορός που μου αρέσει είναι ο καθιστικός....;)
εμενα μου λες....το έχω κάνει αυτό....3-4 φορές ...Quote:
Originally posted by nido
Viola,Quote:
Originally posted by viola17583
Quote:
Originally posted by nido
H ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Τι είναι αυτό?
Εγώ εχω επισκεφτεί κέντρα αδυνατισματος,διαιτολόγου� � κλπ...
Τελικά βρήκα λύση στην Herbalife και τα προιόντα της...
το 80% των ανθρώπων που προσπαθεί να χάσει κάποια κιλά μέσω μιας στερητικής δίαιτας, καταφέρνει αργά ή γρήγορα να ξαναπάρει τα κιλά.
χάνω πρώτα τα κιλά και μεσα σε ενα καλοκαίρι .......αντε γεια....παλι στα προηγούμενα επίπεδα....
Γιαυτο βιολα η λύση που προτείνει ο νιντο θεωρώ ότι είναι η καλύτερη γιατί αλλάζεις πραγματικά στάση ζωής απέναντι στο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τη τροφή. Και φυσικά trust me, η σωματική άσκηση πάσης φύσεως, κάνε ό,.τι σου γουστάρει αρκεί να κινείσαι. Μια απόφαση είναι....
kai pws tha to kanw egw ayto...to thelw pragmatika... mexri twra to fagito einai gia mena apolaysi kai tis perissoteres fores exodo apo to agxos,tin melagxolia,kai ta provlimata poy me apasxoloyn....
Bιολα το καταλαβαίνω αυτό που μου λες, γιατί πολλοί έχουμε περάσει τη φάση κατά την οποία μόλις είμαστε χάλια βρίσκουμε παρηγοριά στο φαγητό και κυρίως στα γλυκά. Εδώ καλύτερα να σου απαντήσει ο νιντο αλλά να ξέρεις, ότι όλοι έχουμε προβλήματα και στις δύσκολες ώρες μια ανθρώπινη κουβέντα, ένας φίλος, μια βόλτα (ως μορφή εκτόνωσης-εγώ χρησιμοποιώ γρήγορο περπάτημα) σε ηρεμούν. Ολα μέσα στο μυαλό μας είναι, αρκεί να του κάνουμε αυτό το κλικ και να γυρίσουμε το διακόπτη από την άλλη πλευρά. Ολα εχουν να κάνουν με το τροπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Ολα, από το πιο απλό μέχρι το πιό δύσκολο. Και μη ξεχνάς, όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις, ανάλογα με το τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε. Αυτο λεει ο νιντο να αλλάξουμε, το τρόπο σκέψης...
Good luck!!
Οι υπερβολές κάθε είδους, είτε πρόκειται για τροφή, είτε για ποτά, ναρκωτικά, υπερβολική ερωτική δραστηριότητα και άλλες, πιο αθώες, νομίζω οτι έχουν τη ρίζα τους σε κάτι ανικανοποίητο μέσα μας. Δυστυχώς, όσο και να πάρουμε απ' αυτό στο οποίο είμαστε εντοπισμένοι δεν έρχεται η ικανοποίηση παρά μόνο προσωρινά.
Απ' οτι έχω καταλάβει από προσωπική πείρα (και όχι από επιστημονική γνώση) ακόμα κι αν καταπιεστούμε να το κόψουμε ή ξανακυλάμε με μεγαλύτερη ένταση ή βρίσκουμε κάτι άλλο για να κολήσουμε. Γιατί η ανάγκη παραμένει.
Νομίζω οτι πρέπει να το αναγνωρίσουμε ως ψυχολογικό κενό, και να μπούμε στη μακρά διαδικασία να το αποδεχθούμε κυρίως συναισθηματικά.
Πιστεύω κι εγώ πως οι διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας βοηθάνε πολύ γιατί χτυπάνε το πρόβλημα στη ρίζα του. ....αν βρείς τον κατάλληλο θεραπευτή. Γιατί αλλιώς την έχεις βάψει.