Printable View
Υπαρχει στο σχολειο μια κοπελα που 99% πασχει απο αυτη την ασθενεια ή κατι παρεμφερες.Επειδη απ οτι εχω ακουσει η οικογενεια της δεν δειχνει καμια προθεση να βοηθησει θα ηθελα να ξερω ποιος ειναι ο καλυτερος τροπος να βοηθησουμε αυτη τη κοπελα χωρις ομως να κανουμε την κατασταση χειροτερη.Ευχαριστω προκαταβολικα
ΠΡΕΠΕΙ να δει κάποιον ειδικό!
Τώρα αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα και χωρίς να είμαι ειδικός προτείνω τα εξής:
Πρέπει πρώτα να καταλάβετε αν έχει κάτι τέτοιο η κοπέλα, ή αν πρόκειται για κάποιο άλλο εσωοικογενειακό πρόβλημα.Μπορεί να αντιμετωπίζει κάποια κατάσταση ,που να της έχει -γενικότερα- χαλάσει την διάθεση - και μπορεί να έχασε λίγο βάρος.
Αν πράγματι έχει νευρική ανορεξία, τότε σίγουρα πρέπει να δει κάποιον ειδικό ή τέλοσπαντων να συζητήσετε και να σου πει τι συμβαίνει με την σίτιση της,αν τρώει ή δεν τρώει κτλ κτλ.
Όλα αυτά με τρομερά λεπτό τρόπο πρέπει να γίνουν γιατί συνήθως, τα άτομα αυτά δεν δέχονται βοήθεια και δεν παραδέχονται ότι έχουν πρόβλημα.
Πάντως ,αν όντως έχει νευρική ανορεξία πρέπει να πεισθεί πως βρίσκεται σε μια ανθυγιεινή κατάσταση που αργά ή γρήγορα θα την οδηγήσει στην κατάρρευση.
Γενικώς,συζήτα μαζί της και <<ψάρεψε>> την.Πες της : Έχεις αδυνατίσει αρκετά,κάνεις κάποια δίαιτα;Σε προτιμούσα καλύτερα με λίγο βάρος παραπάνω.(ʼν είχε πότε παραπάνω βάρος...)
Ή με εξαιρετικά λεπτό τρόπο βγείτε μια μέρα έξω και τυχαία σταματήσετε να φάτε κάτι ή καλέστε την σε κανα τραπέζι καμιά μέρα να δείτε την αντίδραση της στο φαγητό.
Πάντως, εσείς δεν μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα.Εξάλλου αν δεν ενεργοποιηθεί πάλι η διάθεση της να φάει δεν γίνεται να πεισθεί πως πρέπει να σιτίζεται...
Είναι τρομερά επικίνδυνη η νευρική ανορεξία.Σε προχωρημένες περιπτώσεις χρειάζεται και νοσηλεία και σίτιση με σωλήνα, γιατί μπορεί να οδηγήσει και στον θάνατο.
Θα συμφωνήσω με τον Κλεάνθη σε ότι σου λέει. Δεν γνωρίζω την σχέση που έχεις με αυτήν την κοπέλα, αν είσαι και πόσο είσαι κόντα της και πόσο φυσικά σε αισθάνεται αυτή δικό της άνθρωπο και σε εμπιστεύεται. Η εμπιστοσύνη να ξέρεις είναι το κυριότερο σε αυτές τις καταστάσεις. Προσπάθησε να συζητήσεις μαζί της αλλά μην της δείξεις ότι λυπάσαι την κατάστασή της. Μάθε αν μπορείς αν έχει κρίσεις βουλιμικές, αν τρώει δηλαδή και κάνει εμετό. Για βοήθεια απο εκεί και πέρα σίγουρα χρειάζεται ειδικός και ίσως και νοσηλεία ανάλογα βέβαια και με τον βαθμό του προβλήματος. Βάση ειδικών οι ασθενείς που βρίσκονται στα αρχικά στάδια (λιγότερο απο 6 μηνες ή μικρή απώλεια βάρους) μπορούν να θεραπευθούν χωρίς να εισαχθούν στο νοσοκομείο. Για να πετύχει φυσικά αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να πεισθεί και να θέλει να το κάνει αλλά θα πρέπει να πεισθεί και η οικογένεια της ότι όντως έχει (αν έχει όπως λές) κάποιο πρόβλημα και χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση. Αν λοιπόν έχεις και την δυνατότητα να έρθεις σε επαφή με κάποιο άτομο της οικογένειας καλό θα ήταν να επισυμάνεις αυτό που εσύ βλέπεις για το άτομο αυτό.
Ίσως οι πληροφορίες σου φανούν χρήσιμες: http://www.stress.gr/disorder.php?id=22