Βοήθεια....!

Γεια σας, είμαι μια μητέρα και αντιμετωπίζω πρόβλημα με την κόρη μου. Είναι 21 χρονών, και εδώ και τρία χρόνια πάσχει από Βουλιμία και Νευρική Ανορεξία. Η ίδια δεν θέλει να δεχτεί κάποια βοήθεια, και δεν αναγνωρίζει το πρόβλημα της... έχει για κάποιο διάστημα πάρει seroxat τα οποια της χορήγησε ψυχίατρος αλλά πλέον δεν τα παίρνει αρνειται... αρνείται ακόμα ότι έχει πρόβλημα. Το βάρος της έχει μειωθεί αισθητα, μας λέει πως είναι 48 κιλά και είναι 1,68 αλλά μάλλον είναι πολύ λιγότερο... Κάνει μανιακώς διάδρομο και γυμναστική επί τρεις ώρες τρώει μόνο πρωινό και αυτό ελάχιστο, παίρνει καθαρτικά κάθε μέρα, περίοδο δεν έχει και έχει χάσει 3 δόντια από τους εμετούς...

Είμαι απελπισμένη, δεν ξέρω πως να βοηθήσω το παιδί μου το οποίο οδεύει προς τον θάνατο....

Σας παρακαλώ εκλιση κάποιος να με βοηθήσει, να μου δώσει κάποια συμβουλή, τι να κάνω...

Σας ευχαριστώ εκ των προταίρων...

Ακόμα μια ερώτηση που θεωρώ πως είναι και η πιο σημαντική.... Πως μπορώ να την κάνω να καταλάβει πως έχει πρόβλημα, γιατί μεχρι στιγμής δεν αποδέχεται το πρόβλημα της και λέει πως όλα είναι μια χαρά πάνω της...
Πως λοιπόν μπορώ να της δώσω να καταλάβει πως χρειάζεται βοήθεια γιατί οδεύει προς την καταστροφή; Ή πως μπορώ εγώ να την οδηγήσω εκούσια ή ακούσια προς το νοσοκομείο, κι αν αυτό είναι νομικά δυνατόν (είναι 21 χρονών).

αγαπητη mitera
ΔΥΣΤΥΧΩΣ υπαρχει ενας κοινος παρονομαστης στα ατομα που εχουν αυτο το προβλημα κι αυτος ειναι, οτι τιποτε δεν μπορει να γινει για να σωθουν αν δεν συνεργαστουν....
γι αυτο θα προτεινα να επικεντρωθειτε στο να πεισθει η κορη σας για κατι τετοιο διοτι να τη συρετε ειναι αδυνατον...
αν δεν εχετε καλη επικοινωνια μαζι της, ισως ενα ατομο της εμπιστοσυνης της θα ειχε καποιες ελπιδες να την επηρρεασει.... πρεπει να κερδηθει η εμπιστοσυνη της και να θελησει η ιδια να γινει καλα, δεν υπαρχει αλλος τροπος απ οτι ξερω...
καλη τυχη

Το μόνο σίγουρο στην περίπτωση της κόρης σας είναι ότι πρέπει η ίδια να καταλάβει ότι έχει πρόβλημα αλλά χωρίς να πιεστεί. Όπως είπε η 2sweet είναι καθαρά θέμα εμπιστοσύνης. Πρέπει να την κάνετε να σας εμπιστευθεί και σίγουρα πρέπει να εμπιστευθείτε εσείς έναν ειδικό γιατρό ο οποίος θα σας καθοδηγήσει για όλα. Ίσως χρειάζεται και νοσηλεία όπως λέτε το οποίο φυσικά θα το κρίνει ο γιατρός. Με πολύ αγάπη, συμπαράσταση και σταθερά βήματα θα βρείτε την λύση. Καλή επιτυχία!

Συμφωνώ και εγώ με την kxristina. Θα πρέπει να κάνεις σωστά και μελετημένα βήματα για να μπορέσεις να πλησιάσεις με τον σωστό τρόπο την κορούλα σου. Η γνώμη μου έιναι ότι μόνο ένας ψυχοθεραυπευτής είναι ο πλέον αρμόδιος να σε καθοδηγήσει να το πετύχεις σωστά και αποτελεσματικά. Ο nido ενδεχομένως να μπορεί να σε συμβουλέψει για ειδικούς ψυχοθεραπευτές. Εύχομαι να καταλάβει και να αποδεχθεί πολύ σύντομα η κόρη σου το πρόβλημα της και να βοηθήσει τον εαυτό της. Κουράγιο....:)

Ίσως να βοηθούσε να μιλήσει η κόρη σας με άτομα που είχαν και ξεπέρασαν ένα παρόμοιο πρόβλημα.Κυρίως όμως απευθεινθείτε σε έναν ειδικό ή σε κέντρο. Για την ανορεξία υπάρχουν, εξαρτάται βέβαια κ η πόλη.Κ κάτι ακόμα,θεωρητικά είναι σχετικά θετικό το ότι το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε στη αρχή της εφηβείας.Καλό κουράγιο.

Θα ήθελα να μου δώσετε το όνομα κάποιου ειδικού αν γνωρίζετε.
Nido αν γνωρίζεις κάποιον ειδικό σε παρακαλώ δώσε μου κάποιο τηλέφωνο να επικοινωνήσω, γιατί προς το παρόν απευθύνομε σε ανθρώπους που τις δίνουν φάρμακα και η συμπεριφορά της έχει γίνει επιθετική.

ευχαριστώ

Quote:

---

Originally posted by mitera
Ακόμα μια ερώτηση που θεωρώ πως είναι και η πιο σημαντική.... Πως μπορώ να την κάνω να καταλάβει πως έχει πρόβλημα, γιατί μεχρι στιγμής δεν αποδέχεται το πρόβλημα της και λέει πως όλα είναι μια χαρά πάνω της...
Πως λοιπόν μπορώ να της δώσω να καταλάβει πως χρειάζεται βοήθεια γιατί οδεύει προς την καταστροφή; Ή πως μπορώ εγώ να την οδηγήσω εκούσια ή ακούσια προς το νοσοκομείο, κι αν αυτό είναι νομικά δυνατόν (είναι 21 χρονών).

---

Για να μπει στο νοσοκομείο χωρίς τη θέληση της, τα πράγματα είναι δύσκολα, μιας και είναι ήδη ενήλικη. Χρειάζεται παρέμβαση εισαγγελέα και αυτή μπορεί να γίνει, μόνο εάν η κόρη σου, θεωρηθεί ότι έχει θέσει σε σοβαρό κίνδυνο τον εαυτό της, τόσο σοβαρό, ώστε να απειλείται η ζωή της.

Αυτό που είναι σημαντικό από σένα mitera αλλά και γενικότερα από το στενό περιβάλλον της, είναι να πάρει το μήνυμα ότι είστε "μαζί της", ότι την υποστηρίζετε χωρίς να την κρίνετε. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη...

Το να πειστεί και να δεχτεί να επισκεφθεί έναν ψυχολόγο, εάν η ίδια δεν αναγνωρίζει ότι θα τη βοηθήσει μια τέτοια προσπάθεια, είναι και αυτό μια δύσκολη διαδικασία, που απαιτεί προσεκτικά και αργά βήματα.
Εύχομαι υπομονή και καλή δύναμη στην προσπάθεια σου.


ΥΓ. Έστειλα πριβέ μήνυμα, αποφεύγω να δίνω τηλέφωνα στο φόρουμ, για ευνόητους λόγους.