Δεν πάω καλά!

Δεν πάω καλά παιδιά. Μ' έχει πιάσει μια απίστευτη λύσσα για γλυκό. Δουλεύω πολύ. Ώρες πάνω στο κομπιούτερ. Κάθε τόσο πετάγομαι και τσιμπάω μαλακίες. Χθες έφαγα ένα τσιπς (και μου 'βαλε και τις φωνές ο γιος μου που του το έφαγα!)... μετά έφαγα ένα πιάτο γλυκό του κουταλιού... μετά έφαγα γιαούρτι με μέλι... μετά έφαγα ψωμί με σαλάμι... μετά έφαγα μισή κουβερτούρα Παυλίδη... Μετά έκλαιγα! Σήμερα, έφαγα πάλι γλυκό του κουταλιού... Και ψωμί με κέτσαπ! (αν είναι δυνατόν!)... και την άλλη μισή κουβερτούρα... και ζυγίστηκα και έχω βάλει δύο κιλά. Και το βασικό είναι ότι ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΦΑΩ!!!!!!!!!!!!!!!!! Και κάνω και γιγάντια προσπάθεια να μη σηκωθώ από το κομπιούτερ και ανοίξω την κατάψυξη και "σκίσω" το παγωτό σοκολάτα που έχει μέσα!
Δεν πάω καλά παιδιά! Δουλεύω και καπνίζω και τρώω. Τελεία! Βρίστε με. Πείτε μου κάτι. Χαστουκίστε με. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. ʼσε που ο άντρας μου είναι στη Βουλγαρία για δουλειά και με παίρνει στο τηλέφωνο και με ρωτάει πώς τα πάω κι εγώ του λέω τρίχες! Θα γυρίσει και θα είμαι ... ο καλός Θεούλης ξέρει πόσα κιλά παραπάνω θα είμαι!

και εγω Δεν παω καλα καθε βραδυ τρωω παγωτο και γλυκα αλλα δεν τρωω φαγητο πολυ και εχω πολυ αχος δεν ξερω τι εχω τελευταιες μερες?

Κορίτσια, μήπως μας έχει πιάσει ...η άνοιξη και οι ωραίες μέρες που τις περνάμε δουλεύοντας πάνω στον υπολογιστή μας; Εγώ συνήθως παραδίνομαι σ' αυτή την τρέλα υπερφαγίας με χίλιες δυο δικαιολογίες, τώρα όμως το παλεύω. Λίνα μπορείς, να πας λιγότερες φορές στο ψυγείο! Βέρα σκέψου το καλοκαίρι, μην χαλάς αυτό που κατάφερες!

Δεν ξέρω ποια είναι η συνταγή που μπορεί να σταματήσει έναν άνθρωπο που βρίσκετε σε περιόδο στρες να
καταφεύγει στη μόνη ευχαρίστηση του φαγητού όχι επειδή πεινάει ή του αρέσει αυτό που τρώει αλλά
επειδή βρίσκει εκτόνωση το άγχος του και οι μαύρες σκέψεις του.
Όλος ο κόσμος περνά περιόδους στρες, άγχος από δουλειά ή από άλλα προσωπικά προβλήματα
όμως εμείς αντιδρούμε πάντα έτσι...
θυμάμαι πέρσι την ημέρα της eurovision που ο άντρας μου είχε πάει σε κάποιο Κώστα που γιόρταζε
κι είχα μείνει μόνη στο σπίτι..του είπα πως δεν θα πάω γιατί θέλω να δω την eurovision, τώρα που το
σκέφτομαι δεν ήταν αυτός ο λόγος αλλά επειδή δεν είχα τίποτα καλό να φορέσω, δεν μου χώραγε και τίποτα..
θα ήταν εκεί όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί.. με καλοικαρινά παντελονάκια και μπλουζάκια..είχαν να με δουν
από τα ..Χριστούγεννα!! έτσι θα ανακάλυπταν πως στο μεταξύ είχα πάρει άλλα 15 κιλά..
κι εγώ θα καθόμουν αμίλητη κι αγέλαστη σε ένα καναπέ να μιλάω με τις κοπέλες για τα νεογέννητα μωρά τους..
εκείνο το βράδυ παράγγειλα από ένα κινέζικο 3 φαγητά που σε κανονικές συνθήκες θα χόρταιναν 3 άνθρωποι..
τα έφαγα όλα! σκεφτόμουν πως άλλο ένα καλοκαίρι θα με έβρισκε με όλα αυτά τα κιλά πάνω μου..
έβλεπα την Παπαρίζου με το αέρινο φουστανάκι του Cavalli και σκεφτόμουν τι υπέροχα γυμνασμένα ποδαράκια
που έχει..αλλά εγώ πως για άλλο ένα καλοκαίρι θα ίδρωνα στις παραλίες,
θα είχα δύσπνοια όταν θα χε καύσωνα, θα ζεσταινόμουν σε αυτά τα φρικτά συνθετικά ρούχα της ματ.
κι όμως όλες αυτές οι σκέψεις αντί να γίνουν ένα κίνητρο να ξεκινήσω μια καλύτερη διατροφή
με έκαναν να φάω κινέζικο τηγανητό ρύζι με αυγό σε απίστευτη ποσότητα ένα κουτί νουντλς,
ένα ακόμα κουτί που δεν θυμάμαι τι είχε και 3 παγωτά... εκείνο το βράδυ ήμουν
πολύ δυστυχισμένη.. εκείνο το βράδυ είχα τη χειρότερη κρίση άπνοιας στον ύπνο..
τα θυμάμαι όλα αυτά σαν να ήταν εφιάλτης..και κάθε πρωί που ξυπνάω κάνω την ίδια σκέψη..
θεέ μου ας μη ξαναγίνω έτσι..

Λίνα δεν μπορώ να σε βρίσω γιατί αν το κάνω θα ναι σαν να βρίζω τον ευατό μου..
απλώς χαίρομαι και σε θαυμάζω για την ειλικρίνεια σου, και πως δεν δικαιολογείς
αυτό που συμβαίνει. λοιπόν σε ευχαριστώ που είσαι ειλικρινής.
κάπου διάβασα πως οι πιο ψεύτες και αυτοί που έχουν τάση να δικαιολογούν
τον ευατό τους είναι οι παχύσαρκοι.. είμαι τρελλή από χαρά που δεν επιβεβαιώνεις
τον κανόνα όχι μόνο εσύ αλλά οι περισσότεροι σε αυτό το φόρουμ..
κι αυτό είναι το 1ο μισό της επιτυχίας! η αναγνώριση του προβλήματος στις
πραγματικές του διαστάσεις και χωρίς υστερίες..
δεν θα σου πω τα γνωστά τα τετριμμένα.. Λίνα λυπήσου τόσους αγώνες που χεις περάσει
για να χάσεις τόσα κιλά..μου τα χαν πει και μένα αλλά δεν πιάνουν αυτά σε μας..
ούτε θα πω Βέρα τι κάνεις εκεί πέρα? γιατί το κάνεις αυτό? τώρα αυτοκτονείς με γλυκά?
δεν σκέφτεσε που έφαγες νάρκωση για να χάσεις βάρος??
απλώς χαίρομαι που αναγνωρίζετε πως υπάρχει πρόβλημα και το μόνο που θα πω
είναι πως πρέπει κάτι να κάνετε γι αυτό.. όμως δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα γεμίσει
την ψυχή σας, δεν ξέρω τι λείπει γιατί δεν έμαθα ακόμα ούτε από την δική μου τι λείπει..
ξέρω μόνο πως δεν θέλω να γυρίσω πίσω.

Λινα ψυχραιμια..
τιποτε δεν χαθηκε, μονο η απελπισια μπορει να σε κανει να διατηρησεις αυτη την κατασταση της υπερφαγιας.
ισως και η τοση στερηση των υδατανθρακων να σουε χει δημιουργησει τετοια λαχταρα γι αυτους , αλλα βασικος λογος ειναι οπωσδηποτε η λασκαρισμενη βιδα που εχουμε ολοι και μας επαναφερει σε τετοιου ειδους συμπεριφορες σε στιγμες αδυναμιας...

εχω μια προταση για οσο διαρκει η κριση πουε λπιζω να ειναι συντομα...
φροντισε να εισαι εντελως χορτατη πριν πεινασεις...
ξεχνα για λιγο την ατκινς, κανε φρουτοσαλατες γιγαντιες και τρωγε οπως και σαλατες λαχανικων τεραστιες, οχι σκετες οι σαλατες, και με το σχετικο κοτοπουλο η τυρι...
φροντισε να εισαι μονιμως χορτατη με τετοιου ειδους τροφες, κι αν μετα απ ολα αυτα εχεις χωρο και διαθεση και για γλυκο, που ελπιζω να μην εχεις, η ποσοτητα που θα μπορεις να φας χωρις να σκασεις θα ειναι πολυ μικρη...

θα περασει κι αυτο...

μπαιονικ χαιρομαι που σε βλεπω να μιλας ετσι, με ειχες στεναχωρησει αρκετες φορες με απαντησεις σου σε αλλα μελη εδω, πραγματικα ετσι ακριβως οπως τα λες ειναι τα πραγματα..

εγώ έχω ένα προτείνω κάτι άλλο, για 1 μέρα να κόψεις τελείως την ζάχαρη, φρούτα, χυμούς
για να αποβάλεις εντελώς τη ζάχαρη από τον οργανισμό σου, δεν ξέρω τι σκατά παιχνίδια
παίζει με την ινσουλίνη αλλά το χω παρατηρήσει εκατομμύρια φορές πως όποτε φάω γλυκό
ακολουθούν τουλάχιστον 3-4 μέρες που θα φάω μαλακίες! μου ανοίγει ένα φαύλο κύκλο
τύψεων και κρίσεων βουλιμίας. μου φέρνει λιγούρες η κολοζάχαρη, με κάνει και πεινάω
συνέχεια.. και στη συνέχεια τομπαίρνει κι η ψυχολογία μου!
τα Αμερικανάκια λένε .. One Day at a Time! κι αυτό κάνω κι εγώ.. παλεύω την κάθε μέρα
χωρίς να βάζω ούτε στόχους βδομάδας γιατί με αγχώνουν..
μόνο μια μέρα Λίνα! μόνο μια καλή μέρα!

γειά σας, είμαι η πέγκυ και είμαι καινούρια. αντιμετωπίζω κι εγώ το ίδιο πρόβλημα! δεν έχω σταματημό! όσο κι αν σκέπτομαι ότι θέλω να αδυνατήσω( στη δουλειά), όταν γυρνώ σπίτι μόνο το ψυγείο μένει. και μετά βέβαια η κλασική κατάθληψη. τι θα κάνω με μένα δεν ξέρω...

λοιπον αυτο το οne day at a time το εχω σκεφτει κι εγω εδω και παρα πολυ καιρο και το εχω συζητησει μαλιστα εδω χωρις να το δω απ τα αμερικανακια....
οταν σκεφτηκα ποσα κοινα εχουμε με τους εθισμενους σε ουσιες...
πραγματικα νομιζω οτι ΜΙΑ απο τις λυσεις στο προβλημα αυτο, μαζι με οση δουλεια μπορει ο καθενας να κανει με το τερας μεσα του, ειναι το "μια μερα τη φορα"...

2sweet βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, και θα πρεπε να παρατηρήσεις
πως συνήθως τα παίρνω στο κρανίο μόνο σε περιπτώσεις που ΑΚΟΜΑ κι ΕΔΩ δεν είμαστε
ειλικρινείς με ότι μας συμβαίνει και το μόνο που αποζητούμε είναι παρεούλα και δικαιολογίες.
όπως λέει κι ο λαός "μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια"
επίσης τα παίρνω στο κρανίο όταν ακούω ιστορίες για αγρίους! (άσχετο!)

πεγκυ καλωσορισες...
οπως θα δεις εδω, αυτο που περιγραφεις ειναι ενα κοινο προβλημα σε πολλους...
αυτος ειναι ο προβληματισμος για την περιπτωση των περισσοτερων απο μας, κι αυτο πασχιζουμε να λυσουμε...
γιατι συμβαινει, πως να το σταματησουμε.....
ειναι ο αγωνας που εχουμε να κανουμε ολοι... μπορει να ειναι κοινος, αλλα η πορεια ειναι πολυ μοναχικη, οτι και να λεμε....
περιπλανησου, προβληματισου, προσπαθησε, και για οτι θες απο μας, καπου εδω 8α μαστε ολοι...

Quote:

---

Originally posted by bionic
2sweet βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, και θα πρεπε να παρατηρήσεις
πως συνήθως τα παίρνω στο κρανίο μόνο σε περιπτώσεις που ΑΚΟΜΑ κι ΕΔΩ δεν είμαστε
ειλικρινείς με ότι μας συμβαίνει και το μόνο που αποζητούμε είναι παρεούλα και δικαιολογίες.
όπως λέει κι ο λαός "μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια"
επίσης τα παίρνω στο κρανίο όταν ακούω ιστορίες για αγρίους! (άσχετο!)

---

σκεφτηκες καθολου μηπως, αυτο που εσυ αποκαλεις "περιπτωσεις που ακομα κι εδω δεν ειμαστε ειλικρινεις", ειναι μερος του προβληματος? ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ....
σκεφτηκες ποτε ποσα ατομα ειναι εγκλωβισμενα σε μπερδεμενες σκεψεις και υποθεσεις για τον εαυτο τους που τους μπλοκαρουν?
σκεφτηκες ποτε οτι η αντιμετωπιση για τετοιου ειδους περιπτωσεις ειναι η κατανοηση και η βοηθεια κι οχι η επικριση και τα νευρα?

σκεφτηκες καθολου γιατι να τα "παιρνεις στο κρανιο"????μηπως αναγνωριζεις σε αυτους μια δικη σου συμπεριφορα?
η ισως μια δικη σου συμπεριφορα που σιχαινεσαι και δε θες να ξερεις?

το οτι αντιμετωπιζουμε τα πραματα απο διαφορετικη σκοπια το εχω παρατηρησει...
απλα συμβαινει σε αυτο το ποστ να τα αντιμετωπιζεις κιε συ με τον τροπο που με ενδιαφερει εμενα (και χαρηκα πολυ γι αυτο)....δηλαδη , στην ΟΥΣΙΑ του προβληματος, στην ριζα του, κι οχι στην περιφερεια του, που ειναι το ποσες θερμιδες παιρνουμε καθε μερα, ποσο νερο πινουμε και ποσες φορες παμε τουαλετα

φιλακια

αυτό που αποκαλείς εσύ κατανόηση εγώ το αποκαλώ χάιδεμα στα αυτιά
και αυτοκοροιδία και αυτό που αποκαλείς εσύ επίκριση εγώ το αποκαλώ
επαναφορά στην πραγματικότητα.
ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον ευατό του, και ας τον διαθέσει όπως νομίζει
όμως εγώ λέω και θα λέω την γνώμη μου πάντα και ας είναι μερικές φορές η πικρή αλήθεια.
και όχι δεν αναγνωρίζω τον ευατό μου σε ποστ του τύπου πάχυνα αλλά δεν έφταιγα.
το ποστ της Λίνας δεν είχε καμιά σχέση με αυτά.
επίσης θεωρώ πως μέχρι κάποιος να ανακαλύψει τα βαθύτερα αίτια μιας κατάστασης
θα χει φτάσει στα 120 κιλά που ήμουν..μέεεεχρι να τα ανακαλύψει καλύτερα να μετράει
τις θερμίδες του, το νερό του και να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα..
χίλιες φορές να μετράει πόσες φορές πήγε στην τουαλέτα από το
να αυτοπαραμυθιάζεται πως αν και 100 κιλά και βάλε οι άντρες κάνουν ουρά ποιος θα κόψει
πρώτος τις φλέβες του.. είναι ότι πιο γελοίο έχω ακούσει..
καλύτερα αντιμετωπίζεις μια κατάθλιψη ή μια αγχώδη διαταραχή στα 80 παρά στα 120
κι αυτό οφείλεις να το παραδεχτείς.

Quote:

---

Originally posted by bionic
αυτό που αποκαλείς εσύ κατανόηση εγώ το αποκαλώ χάιδεμα στα αυτιά
και αυτοκοροιδία και αυτό που αποκαλείς εσύ επίκριση εγώ το αποκαλώ
επαναφορά στην πραγματικότητα.
ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον ευατό του, και ας τον διαθέσει όπως νομίζει
όμως εγώ λέω και θα λέω την γνώμη μου πάντα και ας είναι μερικές φορές η πικρή αλήθεια.
και όχι δεν αναγνωρίζω τον ευατό μου σε ποστ του τύπου πάχυνα αλλά δεν έφταιγα.
το ποστ της Λίνας δεν είχε καμιά σχέση με αυτά.
επίσης θεωρώ πως μέχρι κάποιος να ανακαλύψει τα βαθύτερα αίτια μιας κατάστασης
θα χει φτάσει στα 120 κιλά που ήμουν..μέεεεχρι να τα ανακαλύψει καλύτερα να μετράει
τις θερμίδες του, το νερό του και να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα..
χίλιες φορές να μετράει πόσες φορές πήγε στην τουαλέτα από το
να αυτοπαραμυθιάζεται πως αν και 100 κιλά και βάλε οι άντρες κάνουν ουρά ποιος θα κόψει
πρώτος τις φλέβες του.. είναι ότι πιο γελοίο έχω ακούσει..
καλύτερα αντιμετωπίζεις μια κατάθλιψη ή μια αγχώδη διαταραχή στα 80 παρά στα 120
κι αυτό οφείλεις να το παραδεχτείς.

---

κανεις δεν μιλησε για χαιδεμα στα αυτια....
την γνωμη του με ειλικρινεια λεει ο καθενας εδω μεσα ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ..αυτο κανω κι εγω....δεν λεω ψεματα σε καποιον που νομιζω οτι εχει λαθος εντυπωση γι αυτο που του συμβαινει..

απλως μερικοι , αναμεσα τους κι εσυ, εχουν υπαρξει εξαιρετικα αγενεις με μελη εδω χωρις να υπαρχει κανενας λογος γι αυτο, και χωρις να ειναι μια αντιμετωπιση που βοηθαει κανεναν.....

αυτο ακριβως (η αναιτια αγενεια) με κανει να πιστευω την προσωπικη εμπλοκη (αυτο δηλαδη που ειπα "μηπως τελικα αναγνωρισες δικες σου συμπεριφορες" και αντιδρας τοσο ακραια)

ΣΥΜΦΩΝΩ και επαυξανω, οτι μεχρι να βρει κανεις τις αιτιες η και χωρις να τις βρει, ειναι μια χαρα σταση το να προσπαθει με τα συμπτωματα. καμια αντιρρηση σαυτο...απλα πρεπει να εχει κατα νου να κανει ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ και μια πιο βαθια προσπαθεια για το προβλημα (οχι επαναπαυομενος στα κιλα του , αλλα παραλληλα) και να μην εξαντλει ολο του το δυναμικο σε ωριαια μετρηση γουλιων και μπουκιων γιατι μια μερα θα καταληξει στα ιδια (κατα τη γνωμη μου)..

δεν ξερω ποιος ειπε οτι κανουν ουρες οι αντρες και κοβουν τις φλεβες τους (οπως ακομα και τωρα διακωμωδωντας λες)
αν μιλας για το οτι πολλα ατομα απο δω, αναμεσα τους δεν σου κρυβω οτι ειμαι κι εγω, εχουν καλη ερωτικη ζωη και ειναι ευχαριστημενοι απο αυτην κι απο την αντιμετωπιση των αντρων που τους ενδιαφερουν, αν αυτο επειδη δεν σου συμβαινει εσενα το θεωρεις και ψεμα, σε πληροφορω οτι δεν ειναι καθολου....

υπαρχουν πολλα ατομα που δεν τους εχει ισοπεδωσει το προβλημα αυτο, χωρις να σημαινει κι οτι τους αρεσει η κατασταση αυτη η δεν την αναγνωριζουν ως προβλημα..τι να κανουμε τωρα δηλαδη? σε οποιον δυσαρεστειται απο το γεγονος αυτο, περαστικα...