Θελω να μοιραστω μαζι σας οτι....

.....συνειδητοποιω οτι οποτε μου συμβαινει η σκεφτομαι κατι σχετικο με το κοινο μας προβλημα τελευταιως, κανω τη σκεψη "να το πω στα παιδια στο φορουμ"...

Συνεβαινε και στις παλιοτερες φασεις του φορουμ αυτο.Υπηρχαν ατομα που συμμετειχαν αρκετα και μιλουσαν και για τον εαυτο τους πολυ,καποια αλλα που ηταν λιγοτερο εξομολογητικα αλλα ενδιαφερονταν, κι αλλα που απλα παρακολουθουσαν αλλα ηταν εκει..το ενοιωθες...οπως τωρα...ηχηρες παρουσιες και ηχηρες απουσιες.
Υπηρχε ομως εντονη η αισθηση οτι υπαρχει διαθεση για προσφορα και διαθεση για να γινει "κατι" απο ολους...ειχαν γινει και τοτε πολυ ουσιαστικες ανταλλαγες μεταξυ μας....

Οταν για τεχνικους λογους εκλεισε το φορουμ χωρις να φταιμε ουτε τα μελη ουτε ο αντμιν, ενοιωσα μια αισθηση εγκαταλειψης...μια κανονικη απωλεια σαν τοσες αλλες που εχουν συμβει.. και σκεφτηκα οτι ειμαι και παλι μονη, κι οτι ισως να μη πειραζει και τοσο γιατι τελικα ειμαστε παντα μονοι, και η πραγματικοτητα που εχω να αντιμετωπισω και που θα εχω παντα να αντιμετωπιζω ειναι αυτη και καλυτερα να προσαρμοστω σε αυτην παρα να ζω ματαιωσεις...

Ολο τον πρωτο καιρο του φορουμ, οπως και οταν ξαναμπηκα προσφατα, μονο συζητουσα και σκεφτομουν...δεν εκανα καποια προσπαθεια αλλα το δουλευα συνεχεια στο μυαλο μου...με σκεψεις πανω στις εμπειριες τις δικες μου και των αλλων εδω μεσα, διαβαζοντας τις αποψεις τους, συνθετοντας τις σκεψεις ΤΟΣΩΝ χρονων απ την προσωπικη μου εμπειρια, αλλα δεν εκανα καμια κινηση...σκεφτομουν...και δουλευα την εμμονη ιδεα οτι πρεπει να βρω την λυση και να ειναι και ΟΡΙΣΤΙΚΗ....

Ωσπου πριν λιγο καιρο εγινε το κλικ...
Ο καταλυτης, ηταν τα λογια μιας κοπελας εδω μεσα και η προσωπικη της εμπειρια...ενα ισχυρο ερεθισμα στην ουσια...μου ελειπε ενας μικρος κρικος στην αλυσιδα που κατασκευαζα και ξαφνικα θεωρησα οτι τον βρηκα...
Η αιτια, ηταν το ποσο με εχει βασανισει αυτο το προβλημα οπως και ολους σας , και η βοηθεια ηταν απο οοοολη αυτη την εμπειρα σε ολες τις φασεις του φορουμ, που ηταν συσσωρευτικη...

Θα κανω κατι λοιπον....
θα κανω το κατι στο οποιο κατεληξα μετα απο οοοολα αυτα και απο 40 χρονια ταραχωδους βιου...

Και το συμπερασμα ειναι, οτι αν και τον σταυρο μας τον κουβαλαμε μονοι μας, και αυτο δεν θα αλλαξει ΠΟΤΕ, τελικα χρειαζομαστε τους αλλους....



Σημερα το μεσημερι πηγα στο σουπερ μαρκετ.
Στο κρεοπωλειο με εξυπηρετησε ενας νεαρος ψηλος και γεροδεμενος...καπως ευσωμος δλδ. αλλα και με μεγαλη κατασκευη, οχι χοντρος και με πολυ ευχαριστο προσωπο.Ομορφος και με πολλη ζωντανια...

Ζητησα αρχικα μοσχαρισιο κιμα και μετα φιλετα μοσχαρισια να ειναι μαλακα.
Μου εδειξε κατι μπριζολες και μου ειπε οτι ειναι πολυ καλες και οτι εχει καποιες που εχουν παραπανω λιπος και καποιες αλλες που ειναι εντελως απαχες.
του ειπα :"καλυτερα τις απαχες"
και συμπληρωσε: "μηπως προκειται για διαιτα; το λεω γιατι ζητησατε φιλετα, μετα μπριζολες απαχες...και...γιαυτο.."
του λεω"οχι ακριβως διαιτα, γενικα...για καλυτερα...".
μου λεει:"ειναι πολυ καλες αυτες, σας το λεω γιατι εγω που με βλεπετε, εχω χασει 80 κιλα!!!!!"και ελαμψε το προσωπο του...
κι αρχισε να μου λεει πως τις εκανε τις μπριζολες χωρις καθολου λαδι, κλπ...τροπους ψησιματος :)
μου λεει "ξερω τι σας λεω...εχω φαει εγω, κοπαδια ολοκληρα...μοσχαρι και κοτοπουλο..." οσα δεν μου ειπε με τα λογια του παιδια, μου τα ειπε με τα ματια...

Αυτο το παιδι μου ελεγε με το βλεμμα του "ειμαι πολυ χαρουμενος που τα καταφερα και ειναι και πολυ απλο, δεν ειναι τιποτε , θα στο πω κι εσενα, καντο, ειναι ευκολο...ελα να σου πω, θα στα πω ολα εγω, δεν χρειαζεται τιποτε αλλο, ελα να σου πω τι μου εχει συμβει!!!!"
ο συναδελφος του απο διπλα τον κοιταζε λιγο μαγκωμενος γιατι δεν ηξερε που το παει...

Αρχισε να μου τα λεει ολα μονορουφι για να μην τον παρεξηγησω και νομιζω οτι μου τα λεει επειδη με βρισκει παχουλη και γιαυτο υποπτευεται οτι κανω διαιτα...
γιαυτο και βιαστηκε να μου εξηγησει οτι ρωταει για διαιτα επειδη ζητησα φιλετα...αλλα ηταν τοσο φανερο οτι ηθελε μονο να προσφερει...

Ηθελε να πουμε κι αλλα, το εβλεπα, απλα δεν ηξερε οτι τα καταλαβα ολα ετσι κι αλλιως...

Αιφνιδιαστηκα και δεν τον ρωτησα περισσοτερα, τον ευχαριστησα χαμογελαστη, του ειπα οτι ειναι καταπληκτικο που εχασε τοσα κιλα και μπραβο του και εφυγα..

Με συγκινησε τοσο πολυ με την χαρα του αυτο το παιδι, και με τη διαθεση να μοιραστει...ακομα θα αναρωτιεται μηπως τυχον με προσβαλε...

Συγκινήθηκα πολύ όταν διάβασα αυτά που έγραψες...
Αισθάνθηκα πραγματικά αυτόν τον άνθρωπο που ήθελε να σου δώσει το χέρι του και να σου πει μπορείς και εσύ να το κάνεις δεν είναι τίποτα.....
Να σου κάνει μια αγκαλιά και να σου πει μην φοβάσαι θα τα καταφέρεις... εγώ είμαι εδώ να σε βοηθήσω σε ότι χρειαστείς...
Το χω ξαναπεί και στο παρελθόν αυτό αλλά θα το ξαναπώ γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό. Το περιβάλλον μας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο! Και τι δεν θα δινα αν ο αντρας μου μπορούσε να μου δώσει μια ώθηση προς τα πάνω!! Έχω αρχίσει να δέχομαι ότι δεν μπορεί και δεν το κάνει όχι ότι δεν θέλει!! Και έχω αρχίσει να προσπαθώ να στηριχτώ στα πόδια μου μόνη μου!! Αυτό βέβαια έχει τα καλά του έχει και τα κακά του! Αν τελικά καταφέρω να χάσω εντελώς μόνη μου αυτά τα κιλά, καταφέρνοντας να νικήσω και τις δικές του τρικλοποδιές δεν ξέρω μετά πως θα αισθάνομαι. Και πράγματικά είναι κάτι που με φοβίζει αυτό!!

Επανέρχομαι λοιπόν σε αυτά που έγραψες γλυκιά μου και σου λέω ότι χαίρομαι πράγματικά που μοιράστηκες μαζί μας αυτό που έγινε, σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και σου λέω ότι μα ότι χρειαστείς είμαι ΕΔΩ!!!

Quote:

---

Originally posted by sonia
.........
Και τι δεν θα δινα αν ο αντρας μου μπορούσε να μου δώσει μια ώθηση προς τα πάνω!! Έχω αρχίσει να δέχομαι ότι δεν μπορεί και δεν το κάνει όχι ότι δεν θέλει!! Και έχω αρχίσει να προσπαθώ να στηριχτώ στα πόδια μου μόνη μου!! Αυτό βέβαια έχει τα καλά του έχει και τα κακά του! Αν τελικά καταφέρω να χάσω εντελώς μόνη μου αυτά τα κιλά, καταφέρνοντας να νικήσω και τις δικές του τρικλοποδιές δεν ξέρω μετά πως θα αισθάνομαι. Και πράγματικά είναι κάτι που με φοβίζει αυτό!!

Επανέρχομαι λοιπόν σε αυτά που έγραψες γλυκιά μου και σου λέω ότι χαίρομαι πράγματικά που μοιράστηκες μαζί μας αυτό που έγινε, σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και σου λέω ότι μα ότι χρειαστείς είμαι ΕΔΩ!!!

---

ευχαριστω Σονια μου, κι εγω ειμαι εδω για σενα...

σε αυτο που ειπες για το θεμα της συμπαραστασης του αντρα σου, τι ακριβως σε φοβιζει δλδ? το πως θα αντιδρασεις απεναντι του εννοεις οταν τα καταφερεις?
εσυ εισαι που μας ελεγες οτι ο αντρας σου δεν βοηθαει και μαλιστα σου ειχε πει οτι δεν ζητησε ποτε να αδυνατισεις κι οτι ετσι σε αγαπησε?
υποθετω οτι το εχεις κανει, αλλα, προσπαθησες να κανεις μια κουβεντα μαζι του και να του εξηγησεις οτι ακομα κι αν του αρεσεις και τωρα, ειναι πολυ σημαντικο για σενα την ιδια αυτο που θες να κανεις κι οτι εφοσον σε αγαπαει οπως λεει θα ηθελες να βοηθησει κι αυτος στον στοχο σου?να του τονισεις μαλιστα οτι το θεμα δεν ειναι αισθητικο για σενα(λεμε τωρα) αλλα φοβασαι πολυ για την υγεια σου, κι αν σε θελει κι αυτος κοντα του για πολλα πολλα χρονια, θα πρεπει να βοηθησει να κανεις κατι τωρα που εισαι ακομα νεα..

Καλημέρα
Δυστυχώς τα έχω ξαναπεί και ματαξαπεί.

Έχω πει όλα αυτά που είπες και επίσης το γεγονός ότι αν δεν αδυνατίσω δεν θα κάνουμε παιδί.
Μου λέει ναι ναι... είναι υποστηρικτικός για κανα 2 βδομάδες... και την τρίτη βδομάδα πάει σαν να μην το συζητήσαμε ποτέ. Σαν να μην υπάρχει το πρόβλημα.
Και ξέρεις είναι πρόβλημα μεγάλο γιατί για σκέψου να έχω εγώ να παλέψω με τα δικά μου θέλω (θέλω να φάω μια σοκολάτα π.χ.) και να καταφέρνω και να λέω όχι δεν θα την φάω και να έρχεται να μου λέει θες σοκολάτα???
Όσο αφορά τον φόβο είναι ακριβώς αυτό που είπες. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω απεναντί του αν και εφόσον καταφέρω να χάσω αρκετό βάρος!! Τον έχω ανάγκη και αυτή την στιγμή σε κάτι τόσο σημαντικό για μένα δεν είναι εδώ! Τότε θα τον έχω ανάγκη?

Quote:

---

Originally posted by sonia
Καλημέρα
Δυστυχώς τα έχω ξαναπεί και ματαξαπεί.

Έχω πει όλα αυτά που είπες και επίσης το γεγονός ότι αν δεν αδυνατίσω δεν θα κάνουμε παιδί.
Μου λέει ναι ναι... είναι υποστηρικτικός για κανα 2 βδομάδες... και την τρίτη βδομάδα πάει σαν να μην το συζητήσαμε ποτέ. Σαν να μην υπάρχει το πρόβλημα.
Και ξέρεις είναι πρόβλημα μεγάλο γιατί για σκέψου να έχω εγώ να παλέψω με τα δικά μου θέλω (θέλω να φάω μια σοκολάτα π.χ.) και να καταφέρνω και να λέω όχι δεν θα την φάω και να έρχεται να μου λέει θες σοκολάτα???
Όσο αφορά τον φόβο είναι ακριβώς αυτό που είπες. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω απεναντί του αν και εφόσον καταφέρω να χάσω αρκετό βάρος!! Τον έχω ανάγκη και αυτή την στιγμή σε κάτι τόσο σημαντικό για μένα δεν είναι εδώ! Τότε θα τον έχω ανάγκη?

---

λιγο παιδικο αυτο που κανει...το αντιμετωπιζει πολυ επιφανειακα, μαλλον δεν εχει καταλαβει το μεγεθος του προβληματος...
πως θα σου φαινοταν αν του εδειχνες το φορουμ? να δει ποσο μας απασχολει και μας ποναει αυτο το θεμα και ποσες ωρες ξοδευουμε εδω με την ελπιδα και μονο οτι μπορει να βελτιωθει?
θα μπορουσε επισης να του μιλησει καποιος γιατρος σου...ο γυναικολογος για παραδειγμα, ισως ετσι το παρει πιο σοβαρα κι αφου δειχνει τοση επιπολαιοτητα ας τον τρομαξει και λιγο...
ασε που μου μπαινουν ιδεες με το θεμα του παιδιου...μηπως και δεν πολυθελει να κανετε παιδι για να ειναι το παιδι σου?

να ξερεις παντως οτι ειναι μια πολυ ευαισθητη ισορροπια η αντιμετωπιση του συντροφου σου.και η αντιθετη σταση, το να σε προετρεπε δλδ για διαιτα θα μπορουσε να σου δημιουργησει αμφιβολιες για το ποσο σε αγαπαει ... η σωστοτερη σταση ειναι να βοηθανε οταν τους το ζητησεις και μονο..
θυμαμαι παλιοτερα σε μια μακροχρονια σχεση που ειχα, ο φιλος μου, πολυ διακριτικα μεν, πολυ συχνα δε, με προετρεπε σε καλυτερη διατροφη, η σε καποια προσπαθεια για να χασω κιλα, κι οχι μονο με λογια αλλα και με το παραδειγμα του (αυτος ηταν λεπτος ετσι κι αλλλιως αλλα τρεφοταν μονιμως πολυ πιο σωστα απο μενα). Μια μερα λοιπον τον ρωτησα τι θα εκανε αν εβαζα ΑΛΛΑ 10 κιλα...και μου απαντησε αστειευομενος μεν, φρικαρισμενος δε, οτι θα με χωριζε....γελωντας....
σε πληροφορω οτι το επομενο διαστημα εβαλα αλλα 10 κιλα....
νομιζω οτι τον κεντριζα σε ολη τη διαρκεια με αυτο το θεμα και δεν εχω ξεκαθαρισει ακομα μεσα μου αν δοκιμαζα την αγαπη του η αν τον κεντριζα για να φυγει...

οσο γι αυτο που λες για το οτι δεν ξερεις οταν τα καταφερεις πως θα νοιωθεις που τωρα που τον χρειαζεσαι δεν εναι εδω, θα δουμε πως θα νοιωθεις Σονια μου,κι οπως νοιωθεις θα πραξεις...
κανεις δεν ειναι κανενος οσα συμβολαια κι αν κανουμε και ολα τα αισθηματα αποδεικνυονται μονο στην πραξη και συνεχως...
δεν χρειαζομαστε βαριδια πανω μας, γιαυτο δεν θελουμε και τα κιλα μας...θελουμε να γινουμε επιτελους ελευθεροι ανθρωποι....

Και εγώ στο παρελθόν με άλλες σχέσεις που είχα λειτουργούσα όπως είπες... Μόλις μου έλεγε ο άλλος κάνε δίαιτα εγώ έπερνα κιλά. Τότε όμως δεν ήμουν εγώ έτοιμη να το αντιμετωπίσω. Τώρα είμαι!
Αυτό που λες με τον γιατρό δεν είναι κακή ιδέα και θα το σκεφτώ πως θα μπορούσα να το κάνω!
Το σίγουρο είναι και τώρα που το συζητάμε και όταν το σκέφτομαι μόνη μου είναι ότι πρέπει να προχωρήσω μπροστά μόνη μου και αν στην διαδρομή μπορέσει να με ακολουθήσει καλώς αν όχι θα δω από κει και πέρα πως θα νιώσω και τι θα κάνω!!!
Σήμερα ας πούμε τον έκανα χρυσό να πάμε για ένα μπάνιο!!! Γυμναστική!!! Βαριέται!! Όλη μέρα και εγώ μέσα στο σπίτι μεγάλος ο κίνδυνος να ανοίξω το ψυγείο!! Θα μου πεις γιατί δεν φεύγεις εσύ? Δεν μπορώ συνέχεια να φεύγω γιατί τότε πάει αλλού το θέμα.... ΑΚόμα το προσπαθώ....

Quote:

---

Originally posted by sonia
Και εγώ στο παρελθόν με άλλες σχέσεις που είχα λειτουργούσα όπως είπες... Μόλις μου έλεγε ο άλλος κάνε δίαιτα εγώ έπερνα κιλά. Τότε όμως δεν ήμουν εγώ έτοιμη να το αντιμετωπίσω. Τώρα είμαι!
Αυτό που λες με τον γιατρό δεν είναι κακή ιδέα και θα το σκεφτώ πως θα μπορούσα να το κάνω!
Το σίγουρο είναι και τώρα που το συζητάμε και όταν το σκέφτομαι μόνη μου είναι ότι πρέπει να προχωρήσω μπροστά μόνη μου και αν στην διαδρομή μπορέσει να με ακολουθήσει καλώς αν όχι θα δω από κει και πέρα πως θα νιώσω και τι θα κάνω!!!
Σήμερα ας πούμε τον έκανα χρυσό να πάμε για ένα μπάνιο!!! Γυμναστική!!! Βαριέται!! Όλη μέρα και εγώ μέσα στο σπίτι μεγάλος ο κίνδυνος να ανοίξω το ψυγείο!! Θα μου πεις γιατί δεν φεύγεις εσύ? Δεν μπορώ συνέχεια να φεύγω γιατί τότε πάει αλλού το θέμα.... ΑΚόμα το προσπαθώ....

---

ναι, ισως εχεις δικιο. ισως κι εγω να αντιδρουσα ετσι γιατι δεν ημουν ετοιμη να το αντιμετωπισω τοτε...

οσο για το θεμα με την κινηση , τις εξοδους κλπ, μην αφηνεις κανεναν να σε τραβαει κατω να βαλτωνεις....η τραβηξε τον μαζι σου πανω η πηγαινε μονη σου....ειναι αρρωστια το βαλτωμα..

εχω μεγαλη αναγκη να πεταξω ολα τα βαρη απο πανω μου.....

και δεν εννοω μονο τα σωματικα, αλλα ειναι ΚΑΙ αυτα....
εννοω ολα αυτα που με βαραινουν και με κρατανε πισω...απ οτι θαθελα να κανω, απ οτι θα μπορουσα να κανω...απο μια ζωη οπως θα την ηθελα...

τα κιλα δεν ειναι τυχαιο περιστατικο σε αυτη την ιστορια, ειναι η σωματοποιηση ολου αυτου που συμβαινει...ολων των φοβων...των φοβων για την ζωη στην ουσια...φοβηθηκα να ζησω....

το μετανοιωνω...

καλησπερα,

αυτα τα "αλλα" βαρη τα εχουμε ολοι λιγο ως πολυ νομιζω. Ελπιζω οτι βγαζοντας απο πανω μας τα πραγματικα βαρη, θα φυγουν και αυτα.
ο κοινωνικος ρατσισμος ειναι - τουλαχιστον για μενα - πολυ εντονος. Μονο απο τον ανθρωπο μου δεν τον αντιμετωπιζω. Απο ολους τους αλλους το βιωνω καθημερινα. Βαρεθηκα να με κοιτανε με λυπηση, πολυ δε περισσοτερο να με αποκλειουν απο διαφορες δραστηριοτητες και ενεργειες, χωρις καν να με ρωτανε αν θελω να συμμετασχω..
Αλλα η ζωη ειναι πολυ μικρη για να στενοχωριομαστε...
Προσφατα εχασα εναν απο τους καλυτερους μου φιλους. 35χρ. τιποτα δεν προλαβε να ζησει σχεδον... Και δεν ηταν παχυσαρκος...
Η μητερα μου μου ειπε προχτες οτι δεν της αρεσε ενα ρολοι που της πηρα γιατι κατω απο την ωρα και τα λεπτα, εμφανιζονται τα δευτερολεπτα... και την αγχωνει να τα βλεπει να παιρνουν.
Η ζωη ειναι ωραια, και θα την κανουμε καλυτερη. Ο καθενας για τον εαυτο του και ολοι μαζι...

Quote:

---

Originally posted by Marley
καλησπερα,

αυτα τα "αλλα" βαρη τα εχουμε ολοι λιγο ως πολυ νομιζω. Ελπιζω οτι βγαζοντας απο πανω μας τα πραγματικα βαρη, θα φυγουν και αυτα.
ο κοινωνικος ρατσισμος ειναι - τουλαχιστον για μενα - πολυ εντονος. Μονο απο τον ανθρωπο μου δεν τον αντιμετωπιζω. Απο ολους τους αλλους το βιωνω καθημερινα. Βαρεθηκα να με κοιτανε με λυπηση, πολυ δε περισσοτερο να με αποκλειουν απο διαφορες δραστηριοτητες και ενεργειες, χωρις καν να με ρωτανε αν θελω να συμμετασχω..
Αλλα η ζωη ειναι πολυ μικρη για να στενοχωριομαστε...
Προσφατα εχασα εναν απο τους καλυτερους μου φιλους. 35χρ. τιποτα δεν προλαβε να ζησει σχεδον... Και δεν ηταν παχυσαρκος...
Η μητερα μου μου ειπε προχτες οτι δεν της αρεσε ενα ρολοι που της πηρα γιατι κατω απο την ωρα και τα λεπτα, εμφανιζονται τα δευτερολεπτα... και την αγχωνει να τα βλεπει να παιρνουν.
Η ζωη ειναι ωραια, και θα την κανουμε καλυτερη. Ο καθενας για τον εαυτο του και ολοι μαζι...

---

Καταλαβαινω τι εννοεις, εγω ομως πιστευω το αντιθετο...οτι αν δεν βγαλουμε αυτα τα "αλλα" βαρη, δεν προκειται ποτε να βγαλουμε και τα σωματικα βαρη, η για να σου πω κατι γνωριμο, θα εχουμε παντα την ταση να τα ξαναποκτησουμε...

νομιζω συγκεκριμενα οτι πρεπει να το κανουμε παραλληλα και οτι οσο καλυτερευουμε την σχεση μας με τον εαυτο μας και το ξεφορτωμα των "αλλων" βαρων, τοσο θα φευγουν και τα κιλα χωρις την διαθεση να ξαναρθουν....

θα μου πεις ισως "το χεις δει πολλες φορες αυτο να γινεται?"
οχι....το εχω δει πολυ λιγες φορες να γινεται, γι αυτο και εχω δει τοσες πολλες φορες πολλους ανθρωπους να ξαναγυρνανε στα ιδια και στα ιδια και να ταλαιπωρουνται....
γιατι κοιτανε να απαλλαγουν απο τα κιλα τους χωρις να βρουνε και να λυσουν το τι ειναι αυτο που τους οδηγει εκει....
και αυτο το "αυτο" ειναι ακριβως τα "αλλα" βαρη....

το να τα πεταξουμε λοιπον, ειναι για μενα μονοδρομος....η ετσι η ποτε δεν θα γινει τπτ μονιμο....

και παντως, εγω δεν μιλουσα για τον ρατσισμο η καποιο τετοιου ειδους προβλημα, που ειναι ουσιαστικα η αντιμετωπιση των ΤΡΙΤΩΝ...(ρατσισμο δε νοιωθω να αντιμετωπιζω , ισως δεν το αντιλαμβανομαι)

μιλουσα για βαρη που προκαλω ΕΓΩ στον εαυτο μου...οπως ο φοβος να ρισκαρω, ο φοβος να εκτεθω, ο φοβος να δωσω χωρις ορια, η αδρανεια, το βολεμα στις ευκολιες μου, για αυτα τα πραγματα μιλαω εγω, που δεν τα προκαλουν τα κιλα...αντιθετα ΑΥΤΑ προκαλουν τα κιλα...

Γεια σας,
μετα απο πολυ καιρο γυρισα στο φορουμ και ειδα αυτα τα σχολια σας.
Θα σας πω λοιπον τι εκανα εγω...
Πριν απο 4 μηνες ειχα φτασει στο απροχωριτο και πηρα αποφαση να λαβω δραστικα μετρα...δηλωσα λοιπον στον συντροφο μου πως ειτε σταματαει την γκρινια και με υποστηριζει να κανω κατι για το παχος ειτε παιρνει δρομο....
Τοσο απλα και τοσο κοφτα...
Ηξερα πως αμα συνεχιζε η ολη κατασταση θα πεθαινα..καθε χρονο εβαζα 10 κιλα...
Πρωτη φορα με ειδε τοσο αποφασισμενη και πρωτη φορα δεν αστιευομουν...
Εκανα λοιπον το προγραμμα μου...και στην αρχη γκρινιαζε λιγο...αλλα δεν τον ακουγα..
Τωρα...με βλεπει και με καμαρωνει:-)))
Εχασα σχεδον 20 κιλα...εγινα πολυ πιο δραστηρια και πιο χαρουμενη...
Μην αφηνετε τους αλλους να σας κανουν κουμαντο ή να σας δινουν δικαιολογιες
Η ζωη και το σωμα μας πρωτα ανηκει σε εμας!!!

Γεια σου ΜΑΡΙΑ_Κ
Καλως ξαναρθες :)

Ετσι ειναι οπως τα λες. Η ζωη μας ανηκει σε μας και εχω και την υποψια οτι δεν εχει και επαναληψη....

Μπραβο σου για την δυναμικη αρχη σου στο χασιμο του βαρους σου, ευχομαι να συνεχισεις ετσι μεχρι εκει που θελεις.

εγω κοριτσια να σας πω την αληθεια ενδιαφερομαι περισσοτερο για μενα παρα για το τι λενε οι αλλοι.
ειμαι αποφασισμενος τωρα να χρησιμοποιησω τον δακτυλιο ως μεσο για να γινω ξανα οπως ημουνα. εκανα αρκετα σπορ, σερφινγκ, σκι βουνου κλπ. αλλα σταδιακα μειωνα τις δραστηριοτητες και αυξησα το βαρος μου. χωρις καλα καλα να καταλαβαινω πως...
τωρα ειμαι στο ανωτερο σημειο μου. 153kg. ευτυχως ειμαι σχετικα ψηλος και δεν μου φαινεται τοσο πολυ. αν και στα κιλα δεν υπαρχει δυστυχως ταβανι, ειμαι αποφασισμενος να παρω δραστικα μετρα για τον ευατο μου πρωτα απ ολα και οχι για τους αλλους...

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΙΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑΚΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ. ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ. ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΑΣ. ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΒΙΑΖΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΜΑΣ ΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ. ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΣΟΝΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΑΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΑΡΟΣ? ΑΝ ΟΧΙ ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΤΙ ΟΦΕΛΟΣ ΕΧΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ?? ΚΑΙ ΠΕΣ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ
ΣΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ΕΣΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ? ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ?


αυτα τα "αλλα" βαρη τα εχουμε ολοι λιγο ως πολυ νομιζω. Ελπιζω οτι βγαζοντας απο πανω μας τα πραγματικα βαρη, θα φυγουν και αυτα. ΜΑΡΛΕΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ. ΠΡΩΤΑ ΛΕΝΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΙΛΑ.

ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΧΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ . ΠΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΝΑΚΙ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΑΣ., ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΛΩΝΕΤΕ. Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΜΑ ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ

σας χαιρετω και εγω.
απο σημερα και για 20 μερες ειμαι διακοπες και σκοπευω να περασω τελεια.
θα ειμαι με καλη παρεα, και προσπαθω να αποβαλλω απο πανω μου το βαρος των επιπλεον κιλων. θα με κοιτανε ολοι στην παραλια περιεργα.. αλλα τους "προκαλω" να με ξανασυναντησουν στην ιδια παραλια του χρονου...
φιλια