βαρεθηκα να με ρωτανε ολοι αν περιμενω παιδι.

γεια σας.

ποτε δεν πιστευα οτι θα εμπαινα σε ενα τετοιο φορουμ.

με λενε αναστασια και ειμαι 27 χρονων, ποτε δεν ειχα ιδιαιτερο προβλημα με κιλα.

εχω υψος 1.78 και ειμαι 95 κιλα. πριν ενα χρονο ημουν
72 κιλα.

στις διακοπες ειχα βαλει 5 κιλα και αποφασισα το φθινοπωρο να κανω χημικη διαιτα για να τα χασω γρηγορα.

εκει ηταν και το μεγαλο μου λαθος.
τα κιλα τα εχασα, αλλα οχι για πολυ.

ενω δεν ετρωγα πολυ, αρχισα να βαζω παλι κιλα. ξαναπροσπαθησα να κανω διαιτα και τοτε εχασα τον ελεγχο.

αποφασισα λοιπον να μην ξανασκεφτω το θεμα των κιλων και αρχισα να τρωω απιστευτες ποσοτητες.

νιωθω οτι εχω ξεχυλωσει το στομαχι μου, δεν χορταινω ποτε και αν αρχισω να βαζω κιλα με τον ιδιο ρυθμο, τον επομενο χρονο δεν θα μπορω ουτε να περπατησω.


τα αποτελεσματα των περριτων κιλων σ'εμενα (φανταζομαι και σε πολλους απο εσας ) ειναι:

-χωρισα
-εχασα την αυτοπεποιθηση μου
-ποναει η μεση μου
-δεν εχω ρουχα να βαλω


το χειροτερο απο ολα ομως ειναι οτι δεν εχω κουραγιο για διαιτα.

Ανάστα,

Καταρχήν, καλώς ήλθες στη διαδικτυακή κοινότητα...

Διάβασα προσεκτικά τη δημοσίευση σου και έχω να παραθέσω τα εξής:

Πολλές φορές, κοιτώντας εκ των έσω ένα πρόβλημα,είμαστε τόσο πολύ μπερδεμένοι και απεγνωσμένοι που νομίζουμε ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε δεν το έχει κανένας άλλος.Παρατηρούμε την - στα δικά μας τα μάτια - πτώση και νιώθουμε τόσο, μα τόσο μόνοι, μέσα στο πρόβλημα...Κυρίως δε,αισθανόμαστε αδύναμοι να κάνουμε μια νέα αρχή που εκ προοιμίου θεωρούμε πως θα είναι καταδικασμένη να μην έχει αποτέλεσμα ( ειδικά αν έχουμε προσπαθήσει ξανά).

Λοιπόν,θα σε πληροφορήσω πως κάτι παρόμοιο με σένα είχα ( έχω ; ) κι εγώ.Μάλιστα εγώ είμαι και μια περίπτωση που δε συναντάται και τόσο συχνά - όντας άντρας.

Ας πούμε ότι είμαι θύμα μιας << χημικής >> υποθερμιδικής διατροφής η οποία είχε ώς αποτέλεσμα την αναστάτωση της όρεξης μου και την γενικότερη απορύθμιση του οργανισμού μου...

Πιο συγκεκριμενα ακολούθησα για κάποιους ,κυρίως ψυχολογικούς ( <<εγκεφαλικούς >>) λόγους μια γρήγορη δίαιτα.Έχασα αρκετό βάρος και αρκετά άμεσα, αλλά δεν μπόρεσα να το διατηρήσω.Αμέσως μετά το χάσιμο ξεκίνησε η διαδικασία της αντίδρασης του οργανισμού μου.Αυτή κυρίως εκδηλώθηκε μ' ένα μόνιμο γουργουρητό στο στομάχι που μου έδινε την αίσθηση της μόνιμης πείνας - ακόμα και αν είχα φάει μεγάλη ποσότητα...

Όπως καταλαβαίνεις τα κιλά ξανάρθαν και έφεραν και παρέα, προκαλώντας μου δυσφορία και στενοχώρια.Όπως καταλαβαίνεις η ψυχολογική μου κατάσταση δεν ήταν και στα καλύτερα της και αναθεμάτιζα κι εγώ την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω αλχημείες και αυτοσχεδιασμούς με τη διατροφή μου...

Λίγο αργότερα ακολούθησε ο φαύλος κύκλος της ανορεξίας ( υποσιτισμού - υποθερμιδικής καταναγκαστικής δίαιτας ) - υπερφαγίας ο οποίος με βασάνισε ( βασανίζει ; ) αρκετό καιρό...

Κλεάνθη σ'ευχαριστω πολύ

είναι περίεργο που ένας άγνωστος σε κάνει να νιώθεις τόσο όμορφα με τόσο απλά λόγια.

Εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου. Σ' ευχαριστώ.

Παρακαλώ...Κάθε νέα προσπάθεια είναι επιθυμητή και επιβάλλεται...Εγώ την έχω ξεκινήσει κάποιο καιρό και ελπίζω...Γιατί όχι κι εσύ; :) :) :)