εισαι καλα παιδι μου?
Printable View
εισαι καλα παιδι μου?
Sweet μου... Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον... :)
Είμαι καλά... Δεν έχει συμβεί κάτι κακό με την υγεία μου, ευτυχώς. :)
Χάθηκα λιγάκι και ο λόγος ίσως να είναι κάπως κουτός... Είχα ανάγκη να κρατήσω απόσταση από κάθε τι που είχε σχέση με την παχυσαρκία.
Ίσως να ήταν αντίδραση στον περιορισμό του δακτυλίου...
Πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να έρθω να σας πω το τί νιώθω μήπως και καταφέρω να το ξεπεράσω, αλλά ντρεπόμουν χωρίς να ξέρω το λόγο....
Τελικά αυτό που διαπίστωσα, 2,5 μήνες μετά την επέμβαση είναι πως πιο πολύ περιορίστικα ψυχικά, παρά «στομαχικά».
Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό.
Είναι τρομερό πράγμα να ξέρεις πως μπορείς να φας 150 γρ. μακαρόνια , αλλά περιορίζεις εσύ την ποσότητα και όχι ο δακτυλίος.
Από τη φύση μου είμαι άνθρωπος που δύσκολα μπορώ να δεχτώ περιορισμούς και απαγορεύσεις, ακόμα και αν ξέρω πως είναι για καλό μου και γι αυτό μου πήρε χρόνο μέχρι να συνηθήσω τα νέα δεδομένα.
Ένα άλλο σημαντικό πράγμα που κατάλαβα όλον αυτόν τον καιρό είναι το πόσο σημαντική είναι η γεύση στη ζωή μου.
Αναζητώ διαρκώς εύγευστα φαγητά, πολύ πιο έντονα από πριν. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που συμβαίνει αυτό. Ίσως είναι μια μορφή αντίδρασης κι αυτό. Δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση.
Πριν, πολύ εύκολα μπορούσα για μέρες να τρώω τροφές (λαχανικά, κρέας, ψάρι, οτιδήποτε) απλά βρασμένες και όχι κανονικά μαγειρεμένες σαν φαγητό (κυρίως λόγω βαρεμάρας). Τώρα ΈΧΩ ΑΝΑΓΚΗ να φάω εύγευστα φαγητά.
Γενικώς, μου πήρε αρκετό χρόνο να συνηθήσω την ιδέα και με δυσκόλεψε πολύ από ψυχολογικής πλευράς.
Σωματικά, δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Μετά από 3-4 εβδομάδες ήμουν εντελώς καλά. Δεν έχω κλείσει ακόμα τον δακτύλιο. Είμαι με 1 cc μέχρι να νιώσω έτοιμη 100%. ʼλλωστε ακόμα κι έτσι υπάρχει περιορισμός. Παρατήρησα πως μου αρέσει να νιώθω το αίσθημα της πείνας για λίγο. Εκτιμώ πιο πολύ τις τροφές με αυτόν τον τρόπο και αποκτούν γεύση και τα πιο άγευστα φαγητά.
Δεν είχα καμιά τρομερή απώλεια βάρους μέχρι στιγμής, όπως το περίμενα άλλωστε. Τον 1ο 1,5 μήνα έχασα 8 κιλά και τον επόμενο 1-2. Το παράξενο είναι πως στα ρούχα μου δεν βλέπω καμιά διαφορά. Δε νιώθω να έχω χάσει απολύτως τίποτα.
Οι θερμίδες που προσλαμβάνω είναι 1000 με 1500. Δεν κάνω καμιά συγκεκριμένη δίαιτα και σχετικά συχνά τρώω βλακείες. Ας πούμε μέσα στον Αύγουστο έφαγα 2 φορές πίτα-γύρο, κάτι που πρώτα δεν το έκανα σχεδόν ποτέ και σχετικά συχνά 1-2 κουταλιές Nutella.
Σκέφτομαι να πάω να τον κλείσω μετά τις 15-20 Σεπτέμβρη γιατί έχω αρχίσει να νιώθω πείνα μετά από 3-4 ώρες. Δεν ξέρω αν είναι normal αυτό, αλλά πρώτα έκανα και 6-7 ώρες να πεινάσω πραγματικά.
Βέβαια, εξαρτάται και από το τί έχω φάει. Αν έχω φάει φρούτα, θα πεινάσω στη μια ώρα. Αν έχω φάει κρέας, ψάρι, πατάτα, μακαρόνια, με κρατάει για αρκετή ώρα.
Επίσης, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με κάποια τροφή. Όλες κατεβαίνουν κανονικά, εκτός και αν δεν μασήσω καλά κάποια τροφή. Όχι τίποτα τρελλό όμως. Γενικώς, δεν έχω αλλάξει τον τρόπο μασήματος. Έτσι μασούσα και πρώτα.
Επισόδεια εμετού, δεν μπορώ να πω πως είχα. Μόνο 1-2 φορές, που δεν χρειάστηκε καν να το προκαλέσω με κάποιον τρόπο. Απλά έσφυξα το στομάχι (σα να έκανα κοιλιακούς, ας πούμε) και έφτυσα την τροφή που ανέβηκε στο στόμα.
Εν ολίγοις, το πιο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ψυχολογικό και κάποιες φορές ακόμα με ζορίζει, αλλά με τον καιρό υποθέτω πως θα το ξεπεράσω εντελώς. :)
Μου λείψατε πολύ όλοι σας... Θα τα λέμε συχνότερα στο μέλλον. :) :*
:)
ΠΟΛΥ χαιρομαι που σε βλεπω.......
μη το συζητας καν κοριτσακι μου!! ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ και δεν εμπαινες εφοσον αισθανοσουν ετσι, κι αυτο και να ξανακανεις αν σου ξανασυμβει....και δεν ειναι καθολου κουτος ο λογος...τον καταλαβαινω απολυτα...
το σημαντικο δεν ειναι να δινεις παρουσια εδω, το σημαντικο ειναι να κανεις οτι σε κανει να αισθανεσαι καλα...μονο γι αυτο μπαινουμε εδω..:)
μου εφερε μαλιστα μια σκεψη στο μυαλο η κουβεντα σου οτι ηθελες να απεχεις απο οτιδηποτε εχει να κανει με παχυσαρκια:πριν 1.5 μηνα κατεβηκα Αθηνα 1-2 μερες για να παω στη συνεχεια κυκλαδες.
Ημουν τοτε λιγα κιλακια παραπανω αλλα ειχα χασει και ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ πολυ διαφορετικα...αισθανομουν οτι παω καλα κι οτι εχω αλλαξει...
κανοντας μια βολτα στην αγορα ειδα κατι μπλουζες σε ενα καταστημα... μπηκα να δω απο κοντα και μονο οταν ημουν μεσα συνειδητοποιησα οτι το μαγαζι ειχε ρουχα μαντ φαινομενο κλπ!!!!!! πραμα που δεν το ειδα απ εξω....
δεν μπορω να σου περιγραψω ΠΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ενιωσα....
σαν να μην ειχα κανει τιποτα...σαν να με γυριζε αυτο μονο του στα ιδια....σα να μου ειπε καποιος "που πας ρε Καραμητρο, αυτα τα ρουχα ειναι για σενα"....
ευτυχως δεν εγινε καμια καταστροφη μετα , αλλα ενιωσα αυτο που ειπες...το ποση αναγκη ειχα να μη μου θυμιζει κατι το θεμα της παχυσαρκιας...εγω ενοιωθα υπο κατασκευη μοντελο και καποιος με εβαλε σε ενα μαγαζι για χοντρες.....
ασε...χαλια...
αυτο που λες για το καλο μαγειρεμα, το καταλαβαινω απολυτως και νομιζω εξηγειται πολυ απλα...
ειναι και για σενα οπως και για τους περισσοτερους απο μας, μεγαλη επιβραβευση το φαγητο...ειχες μαθει μεχρι τωρα να παιρνεις οση επιβραβευση χρειαζοσουν απο αυτο , μεσω της ποσοτητας...τωρα που δεν μπορεις λογω του περιορισμου, ο εαυτος σου σε οδηγει να παιρνεις οση περισσοτερη ευχαριστηση μπορεις απ τη μικρη αυτη ποσοτητα, μεσω της εντασης της γευσης...
αν και οταν βρεις και αλλους τροπους επιβραβευσης-παρηγοριας-αποφορτισης εκτος απ το φαγητο(εγω ακομα τους ψαχνω) τοτε θα νοιωθεις πολυ καλυτερα με τις μικρες ποσοτητες που τρως....
και ΔΕΝ ΕΧΑΣΕΣ ΛΙΓΑ!!!! εχασες 10 ολοκληρα κιλα!!!
ειναι μια πολυ καλη αρχη.....και μια αλλη κοπελα εδω, η σαντ νομιζω ειχε ανοιχτο τον δαχτυλιο για καιρο και εχανε αργα και σταθερα...οταν νοιωσεις ετοιμη, μπορεις να πας να τον γεμισεις λιγο αν θεωρησεις οτι δεν σε περιοριζει καθολου...οταν...
το οτι δεν κανεις καποια συγκεκριμενη διαιτα ειναι μια χαρα...αυτος ειναι ο σκοπος του δαχτυλιου, αν ηταν να κανεις συγκεκριμενη διαιτα γιατι να μπεις στην διαδικασια?(εδω δεν κανω εγω)
ΑΛΛΑ...αν μπορεσεις να αποφευγεις τα γλυκα, θα κανεις πολυ καλο στον εαυτο σου...
θα χαρω να τα λεμε αν και οταν θελουμε αλλα ΠΟΤΕ επιβεβλημενα...
φιλακια και κουραγιο
Ναι ξέρω ότι το εμβόλιμο σχόλιο μου είναι κάπως άσχετο,αλλά θέλω να πω στην Weeping Moon ότι είμαι κι εγώ ένας Anathema Fan...Φοράω κι ένα μπλουζάκι τους τώρα...:) :) :)
As I drift away... far away from you,
I feel all alone in a crowded room,
Thinking to myself
"There's no escape from this
fear,
regret,
loneliness..."
Μάλλον δεν έχω καλή διάθεση σήμερα...
Sweet, είσαι πραγματικά sweet! :)
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που αφήνουν ελευθερίες στους άλλους και χώρο να αναπνεύσουν και να κινηθούν όπως ακριβώς νιώθουν. :)
Βλέπω την πρόοδό σου και χαίρομαι πάρα πολύ που τα καταφέρνεις τόσο καλά! Και από όσο διαβάζω, πλέον είναι πιο εύκολα τα πράγματα για σένα! :)
Από τα βάθη της καρδιάς που σου εύχομαι τούτη τη φορά να είναι και η στερνή. :)
Βασικά αυτό που με δυσκόλεψε πολύ ήταν να «χωνέψω» πως πλέον δεν επιλέγω εγώ πόσο και πότε θα φάω αλλά ο δακτύλιος.
Πρώτα μπορούσα να μένω και ολόκληρη μέρα χωρίς να φάω, δίχως να με ενοχλεί κάτι. Ήταν όμως επιλογή δική μου. Δεν μου το επέβαλλε κανείς. Δεν με περιόρισε κανείς. Σε αντίθεση με τώρα που δεν έχω περιθώρια για τέτοιες συμπεριφορές πλέον.
Τα 10 κιλά είναι πολύ λίγα, για να λέμε την αλήθεια, μπροστά στα 100 που χρειάζεται να χάσω και σε συνδιασμό με τον αργό μου ρυθμό, αλλά δεν αγχώνομαι καθόλου. Δεν με βιάζει κανένας και μάλιστα το βρίσκω καλή ιδέα στο να χάνω έτσι.
Θα προλάβω να συνειδητοποιήσω την αλλαγή. Είμαι δύσκολη στις αλλαγές και χρειάζομαι χρόνο γι αυτές.
Περιμένω αυτόν το μήνα να φύγει ο φίλος μου για να μείνω μόνη μου και να τρώω πιο σωστά επειδή όταν είμαι μαζί του τρώω ότι βλακεία μας έρχεται. :p
Αυτόν τον μήνα που είμαστε μαζί αμφιβάλλω αν έχω χάσει κάτι. :p
Αυτό με τα ρούχα που λες, μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω. Για να φοράς «κανονικά» ρούχα θα πρέπει να φτάσεις 50... Είναι αυτό που θέλεις; :)
Αναρωτιέμαι μερικές φορές πόσο μίζερους μπορεί να μας κάνει η μόδα. Πόσο δυστυχισμένους...
Πάντως, αν κατάλαβα σωστά ποια ρούχα εννοείς (πάνω στην Εγνατία, κοντά στην Αριστετέλους; ), από αυτά ψώνιζα παλιότερα. Έχει πολύ καλά ρουχαλάκια. :)
Κλεάνθη, γεια! :)
Καιρό έχουμε να τα πούμε! :)
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που είσαι κι εσύ ένας Anathema fan! Και διάλεξες και τραγουδάρα για να παραθέσεις τους στίχους της... Το «Regret» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια τους... :)
Αααχ... Ας το ακούσω...
Ελπίζω να είναι καλύτερη η διαθεσή σου από προχθές... Αλλά κι αν δεν είναι... Απόλαυσέ το... Είναι τόσο όμορφο συναίσθημα η θλίψη...
Ναι είναι όμορφο συναίσθημα η μελαγχολία...Το θέμα είναι πόσο καλό μας κάνει, όταν είναι μόνιμη...Πάντως εγώ δεν έχω καμία αμφιβολία ότι και η μελαγχολία σε μερικούς είναι περισσότερο δημιουργική από κάποια άλλα συναισθήματα.Έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους να μας παροτρύνουν να είμαστε συνέχεια "στην πρίζα",κάτι σαν χαζοχαρούμενα ξωτικά...
Και ναι,έχω από προχθές που το τραγουδάω...
Visions of love & hate...
a collage behind my eyes...
Τελικά είναι τόσο ίδια δυο φαινομενικά αντιφατικά συναισθήματα...
σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια και χαιρομαι που με βλεπεις ετσι :)Quote:
Originally posted by WeepingMoon
Sweet, είσαι πραγματικά sweet! :)
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που αφήνουν ελευθερίες στους άλλους και χώρο να αναπνεύσουν και να κινηθούν όπως ακριβώς νιώθουν. :)
Βλέπω την πρόοδό σου και χαίρομαι πάρα πολύ που τα καταφέρνεις τόσο καλά! Και από όσο διαβάζω, πλέον είναι πιο εύκολα τα πράγματα για σένα! :)
Από τα βάθη της καρδιάς που σου εύχομαι τούτη τη φορά να είναι και η στερνή. :)
Βασικά αυτό που με δυσκόλεψε πολύ ήταν να «χωνέψω» πως πλέον δεν επιλέγω εγώ πόσο και πότε θα φάω αλλά ο δακτύλιος.
Πρώτα μπορούσα να μένω και ολόκληρη μέρα χωρίς να φάω, δίχως να με ενοχλεί κάτι. Ήταν όμως επιλογή δική μου. Δεν μου το επέβαλλε κανείς. Δεν με περιόρισε κανείς. Σε αντίθεση με τώρα που δεν έχω περιθώρια για τέτοιες συμπεριφορές πλέον.Τα 10 κιλά είναι πολύ λίγα, για να λέμε την αλήθεια, μπροστά στα 100 που χρειάζεται να χάσω και σε συνδιασμό με τον αργό μου ρυθμό, αλλά δεν αγχώνομαι καθόλου. Δεν με βιάζει κανένας και μάλιστα το βρίσκω καλή ιδέα στο να χάνω έτσι.
Θα προλάβω να συνειδητοποιήσω την αλλαγή. Είμαι δύσκολη στις αλλαγές και χρειάζομαι χρόνο γι αυτές.
Περιμένω αυτόν το μήνα να φύγει ο φίλος μου για να μείνω μόνη μου και να τρώω πιο σωστά επειδή όταν είμαι μαζί του τρώω ότι βλακεία μας έρχεται. :p
Αυτόν τον μήνα που είμαστε μαζί αμφιβάλλω αν έχω χάσει κάτι. :p
Αυτό με τα ρούχα που λες, μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω. Για να φοράς «κανονικά» ρούχα θα πρέπει να φτάσεις 50... Είναι αυτό που θέλεις; :)
Αναρωτιέμαι μερικές φορές πόσο μίζερους μπορεί να μας κάνει η μόδα. Πόσο δυστυχισμένους...
Πάντως, αν κατάλαβα σωστά ποια ρούχα εννοείς (πάνω στην Εγνατία, κοντά στην Αριστετέλους; ), από αυτά ψώνιζα παλιότερα. Έχει πολύ καλά ρουχαλάκια. :)
Κλεάνθη, γεια! :)
Καιρό έχουμε να τα πούμε! :)
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που είσαι κι εσύ ένας Anathema fan! Και διάλεξες και τραγουδάρα για να παραθέσεις τους στίχους της... Το «Regret» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια τους... :)
Αααχ... Ας το ακούσω...
Ελπίζω να είναι καλύτερη η διαθεσή σου από προχθές... Αλλά κι αν δεν είναι... Απόλαυσέ το... Είναι τόσο όμορφο συναίσθημα η θλίψη...
κι εμενα με απωθουν τρομερα οι αυταρχικοι και καταπιεστικοι ανθρωποι, ειδικα αυτοι που σε προτρεπουν να αυτομαστιγωνεσαι και το κανουν κι οι ιδιοι στον εαυτο τους και στους αλλους...
ισως γιατι αρκετο πατερναλισμο εχω δεχτει ως παιδι και θελω πλεον να ειμαι εγω υπευθυνη για τον εαυτο μου ...
ισως γιατι η αδυναμια μου να απαλλαγω απο συνειδητη και ασυνειδητη αποδοχη τετοιων συμπεριφορων, φταιει για πολλα θεματα μου και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ φταιει σε μεγαλο μερος για τα κιλα μου....
σε ευχαριστω επισης που πιστευεις σε μενα......
ειμαι οντως καλυτερα τωρα απο πριν, αλλα οχι, δεν ειναι τα πραγματα πια ευκολα για μενα...νοιωθω οτι δεν εχω βρει ολα οσα μου χρειαζονται για να τα καταφερω και φοβαμαι πολυ....συνεχιζω οσο μπορω, αλλα φοβαμαι πολυ.... :(
να σου πω ομως μια σκεψη που εκανα διαβαζοντας τους προβληματισμους σου για τον δαχτυλιο...
καταλαβαινω απολυτα αυτο που λες γιατι κι εγω ετσι θα σκεφτομουν για τον δακτυλιο και εν μερει, ετσι σκεφτομαι...
ΑΛΛΑ!!!!
θυμαμαι πολυ καλα, οτι ΕΣΥ δεν εκανες την επεμβαση μια τρελη βραδια καρναβαλιου...
σε προβληματισε πολυ καιρο..την ΗΘΕΛΕΣ πολυ καιρο....ευχοσουν να βρεις το κουραγιο να την κανεις... και τελικα το αποφασισες, και την εκανες!!!!το σκεφτοσουν καθε μερα που περνουσε και ευχοσουν να ερθει επιτελους η μερα που θα βρεις το κουραγιο!!! το θυμασαι????εισαι αξιεπαινη γι αυτο!!!
θεωρω λοιπον οτι ηταν μια συνειδητη και ωριμη επιλογη εκ μερους σου κι οχι μια υποχωρηση "σε καποιον που θα κανει κουμαντο στο στομαχι σου".....
γι αυτο , σου προτεινω να μη το βλεπεις σαν κατι που"κανει κουμαντο στο στομαχι σου παρα τις επιθυμιες σου", αλλα σαν κατι που ΕΣΥ ΟΡΙΣΕΣ να περιοριζει το στομαχι σου διοτι ΑΥΤΗ ειναι η επιθυμια σου!
ΕΣΥ οριζεις τον εαυτο σου, ΕΣΥ αποφασισες την λυση γι αυτο που σε ταλαιπωρουσε,ΕΣΥ με την αποφαση αυτη που αρχικα δειχνει υποχωρηση, στην πραγματικοτητα πηρες τη ζωη σου στα χερια σου!!!!!γιατι το ΗΘΕΛΕΣ γουιπιν μουν...το ΕΠΕΛΕΞΕΣ ηρεμα και ωριμα...
η ψυχικη δυσφορια που νοιωθεις πιστευω οτι ειναι κατι παροδικο στο σαφες ξεβολεμα απο την προηγουμενη κατασταση, στην μεγαλη αλλαγη συνηθειων στην ανασφαλεια για το πιθανο λαθος...θα περασουν ολα αυτα και σε λιγο θα νοιωθεις πολυ καλυτερα, μην ανησυχεις...θα τα καταφερεις!
αυτο με τα ρουχα που λες, ΔΥΣΤΥΧΩΣ με παιρνει ΠΟΛΥ απο κατω....ειναι ενας απο τους βασικους λογους δυστυχιας με αυτα τα κιλα, τα ρουχα που δεν μπορω να βαλω...και οχι, δε θελω να φτασω 50, με τα 70 θα ειμαι πολυ ικανοποιημενη και θα φοραω και αυτα που θελω δεν θα υπαρχει προβλημα...εχω ενα θετικο μεσα στην ταλαιπωρια, οι αναλογιες μου ειναι καλες και δειχνω πολυ φυσιολογικος ανθρωπος στα 70 και στα 80 ακομα..
επισης, το ιδανικο μου για μια ωραια γυναικα δεν ειναι το αποστεωμενο προτυπο, οσα κι αν εχω τραβηξει απο τα κιλα μου...
το μαγαζι που λεω ειναι στην αχαρνων...ημουν αθηνα οταν εγινε αυτο που σου ειπα..
ειμαι κι εγω αναθεματισμενο, παιδακια!!!!!
δεν ξερω τους στιχους απ εκσω αλλα μαρεσει τρομερα η μουσικη τους :)