βουλημια

κατ αρχην καλημερα σε ολους

θα ηθελα και εγω με την σειρα μου να σας καταθεσω τις αποψεις μου σαν επαγγελματιας διαιτολογος για να μην υπαρχουν παρεξηγησεις σε τετοια καιρια θεματα

η βουλημια ειναι ενα καθημερινο προβλημα που συναντω στην δουλεια μου και μπορει να επιληθει.

για να επιτυχει η οποια προσεγγιση απο διατροφολογο πρεπει το ατομο που θα εμφανιστει στο γραφειο του να ειναι συνεργασιμο, να ακουει τι του λεμε και να τα εφαρμοζει

σημαντικο ειναι να μην βαζουμε ολους τους διαιτολογους σε ενα κουτι.

Ετσι στο παραπανω οταν επισκευτεστε εναν διαιτολογο οχι γιατρο με πτυχιο. αν ειναι ανωτατης εκπεδευσης εχι καλος μπορειτε να δοκιμασετε να τον εμπιστευτειτε. αν οχι του λετε να παει να σπουδασει 3-4 χρονακια ακομα και μετα να ξαναδουλεψει.
αν παλι ειναι ανωτατης εκπεδευσης και δεν σας καλυπτουν τα λεγομενα του μετα την δευτερη επισκεψη μπορειτε να βρειτε αλλο. γιατι κατα πασα πιθανοτητα επεζε ταβλι κατα την διαρκεια των σπουδων.

για επιπλεον πληροφοριες στειλτε ενα μυνημα στο e mail μου.

kalws hr8es sto forum!

Καταρχήν καλώς ήλθες...

Σχετικά με αυτά που αναφέρεις, και για να μη το πω διαφήμιση της δουλειάς σου,νομίζω ότι δεν ευσταθούν.Οι διατροφολόγοι - διαιτολόγοι ασχολούνται με το τελευταίο κομμάτι της θεραπείας και δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με τα αίτια.Αυτοί αντιμετωπίζουν το αποτέλεσμα...
Η βουλιμία έχει να κάνει με το ψυχικό κομμάτι του ασθενούς!Από εκεί ξεκινούν όλα.
Είναι διαπιστωμένο πως τα άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα πρέπει να απευθύνονται ΜΟΝΟ σε γιατρούς,και μάλιστα σε τέτοιους που είναι εξειδικευμένοι σε θέματα διαταραχής πρόσληψης τροφής ( ναι υπάρχουν, αν δεν το ξέρεις )!
Τώρα, όσο αφορά, διάφορες προτροπές - δήθεν συμβουλές - παραινέσεις κτλ, που αναφέρεις αυτές δε συνάδουν με το ύφος καλών επαγγελματιών αλλά διάφορων τυχαίων που λένε την κουβέντα τους και μετά εξαφανίζονται ως δια μαγείας...Γιατί σε πήρα στα σοβαρά άραγε;

Καλώς ήλθες.

Quote:

---

Originally posted by anthisdiet

η βουλημια ειναι ενα καθημερινο προβλημα που συναντω στην δουλεια μου και μπορει να επιληθει.

---

Η βουλιμία (ψυχογενής ή μη) έχει βαθιά ψυχολογικές ρίζες και για το λόγο αυτό, χρειάζεται απαραίτητα συνεργασία ειδικών και μη. Μια σκέτη καλή, ισορροπημένη διατροφή, δρα στο σύμπτωμα (κιλά) ωστόσο αυτό που οι έρευνες και η πράξη έχουν δείξει είναι ότι τα κιλά, στο 80% των ανθρώπων που επιλέγουν να τα χάσουν μεσω μιας δίαιτας και μόνο, επανέρχονται.

Αιτία είναι ότι αγνόησαν τον παράγοντα συναίσθημα. Τα αίτια και τους μηχανισμούς της συμπεριφοράς που προκάλεσαν και συντήρησαν μια κατάσταση. Καλώς ή κακώς, η διαιτα ως θεραπεία επιλογής για τη βουλιμία αποτελεί έναν μηχανιστικό τρόπο, κοντινό στο ιατρικό/μαθηματικό μοντέλο.
Οι άνρωπινες υπάρξεις όμως δεν είναι εξισώσεις. Εχουν συναισθήματα.
Δεν προσπερνώ την αξία των διατροφολόγων. Απλώς λέω ότι χρειάζεται συνεργατική/ολιστική προσπάθεια.

Quote:

---

Originally posted by anthisdiet
για να επιτυχει η οποια προσεγγιση απο διατροφολογο πρεπει το ατομο που θα εμφανιστει στο γραφειο του να ειναι συνεργασιμο, να ακουει τι του λεμε και να τα εφαρμοζει

---

Έχεις αναρωτηθεί αλήθεια γιατί πολλοί άνθρωποι, συνεργάσιμοι, δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν το στόχο τους ή κι αν τον πέτυχαν, δεν κατάφεραν να τον διατηρήσουν.

Αν θέλεις μια απλοική και γρήγορη δική μου απάντηση, είναι γιατί αγνόησαν το συναισθηματικό κομμμάτι.
Αν δεν υπήρχε αυτό, τότε
1. ολοι οι άνθρωποι στον πλανήτη θα ήταν συνεργάσιμοι
και άρα
2. δεν θα υπήρχε πρόβλημα βουλιμίας σε κανέναν.

Δυστυχώς, στις σύγχρονες κοινωνίες, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Έλλειψη βουλιμίας υπάρχει μόνο στην Αφρική, σε χώρες τριτοκοσμικές ενώ έλλειψη ανορεξίας υπάρχει μόνο σε μερικές ασιατικές κουλτούρες.

Quote:

---

Originally posted by anthisdiet
για επιπλεον πληροφοριες στειλτε ενα μυνημα στο e mail μου.

---

Για ποιο λόγο???
Το φόρουμ δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πάρουμε και να δώσουμε πληροφορίες?

ΥΓ. Η βουλιμία γράφεται με "ι".
Δεν είναι φιλολογικό το θέμα. Είναι κρίμα όλη μας η επαγγελματική καριέρα να στηρίζεται σε μια κατάσταση/λέξη που δεν μπήκαμε στον κόπο να μάθουμε πως γράφεται.

Θα ήθελα κι εγω να προσθέσω με την σειρά μου, πως ειναι πολύ σημαντική η συνβολή ενος ψυχολόγου σε οτιδηποτε εχει σχεση με διατροφική διαταραχή, ακόμα κι αν βρίσκεται στα πολύ αρχικά στάδια, ακόμα και αν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί διαταραχή.
Ο διατροφολόγος δεν μπορεί να δυεισδήσει τόσο βαθιά στην ψυχή μας για να δει τις πήγές, και δεν ειναι και η δουλεια του αμεσα νομιζω.....
Αν κάνω λάθος σ'αυτό διορθώστε με γιατι δεν ειμαι ειδική σε αυτο, απλα μιλάω εκ πειρας.

Καλώς ήρθες στην παρέα!!

Συμφωνω απολυτα ότι οποιαδηποτε διατροφικη διαταραχη ξεκινα απο το μυαλο μας. Ενας διαιτολογος μπορει να βοηθησει στο πρακτικο μέρος. Για την ουσιαστικη αντιμετωπιση του προβληματος όμως χρειαζεται η συμβολη ενός ειδικου.
Η διαιτολόγος που με παρακολουθεί (πτυχιουχος και με πολλες επιτυχίες) έχει καταφέρει να φτιάξει ενα ισορροπημένο πρόγραμμα που ταιριάζει στις ανάγκες μου. Στο αλλο το κομματι όμως, το συναισθηματικό, δεν μπορεί να με βοηθήσει...Δεν την κατηγορώ, ισα ισα η κοπέλα μου λέει συνέχεια, αν κάτι με απασχολεί να την παιρνω τηλέφωνο οποιαδήποτε ώρα, μου δίνει συμβουλές, με ενθαρρυνει, αλλα...κάτι λείπει. Κάτι που δεν μπορεί να πολεμήσει γιατι μόνο εγω μπορώ να το κάνω...Ετσι είναι βρε παιδια. Αν εγώ εχω στο μυαλό μου συνέχεια πως θα αποφυγω την διατροφικη "αμαρτια", μου φταιει ο διαιτολόγος; Αφου αυτό ειναι κάτι που παλευεται μεσα μας. Δεν εχω σκεφτει να καταφύγω σε ψυχολόγο, αλλα αν δω οτι δεν μπορω να το διαχειριστω μόνη μου, θα το κάνω...Νομιζω θα βοηθήσει...

Όταν επισκέφθηκα κάποια διατροφολόγο,πριν κάποιους μήνες, και τη ρώτησα αν κάτω από τις διατροφικές αυτές <<διαταραχές>> ενδέχεται να συνυπάρχει μιας καποιας άλλη μορφής - βιοχημική - διαταραχή στο σώμα,μου ανέφερε ότι αυτή μπορεί να κάνει μόνο υποθέσεις ή εικασίες κι ότι αν τις πάω κάποιες εξετάεις αίματος:βιοχημικές κτλ κτλ,θα μπορέσει να έχει μία εικόνα για να μπορέσει να μου δώσει ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο.Εννοείται βέβαια ότι στην ερώτηση μου δεν μπόρεσε να απαντήσει γιατί δεν ήταν σχετική με την ειδικότητα της...
Είναι πασιφανές ότι η γυναίκα,έτσι, μου ξεκαθάρισε τα επαγγελματικά της όρια και μέχρι ποιο σημείο μπορεί να βοηθήσει.Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι γιατροί!
Υπάρχουν ομως γιατροί,συνήθως παθολόγοι,που είναι ειδικευμένοι στις διαταραχές πρόσληψης τροφής και γνωρίζουν να σου πουν πως πρέπει να ξεκινήσεις!Σου κάνουν τις αρχικές εξετάσεις,έχεις μια αρχική προσέγγιση στο πρόβλημα και μετά σου λένε ποιες ειδκότητες ιατρών πρέπει να σε παρακολουθήσουν για περαιτέρω πιο εξειδικευμένη θεραπεία...ΝΟμίζω ότι αυτός ο τρόπος είναι ο πιο ενδεδειγμένος...Οργανωμένα και επιστημονικά πράγματα...

Πρώτο μύνημα εδώ μετά από αρκετό καιρό που σας επισκέπτομαι και θα ξεκινήσω λίγο επιθετικά.Πρωτ' απ ' όλα θα συμφωνήσω με τον nido.Σαν επαγγελματίας διαιτολόγος θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζεις ότι η βουλιμία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τον διαιτολόγο αποκλειστικά.Ο δικός μας ρόλος είναι να βοηθήσουμε στον σωστό σχεδιασμό και στην ομαλοποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς . Ο ρόλος του ψυχολόγου είναι να βοηθήσει τον ενδιαφερόμενο (δεν μου αρέσει ο όρος πελάτης και δεν είμαι γιατρός για να τον αποκαλέσω ασθενή),να ξεκαθαρίσει τα αίτια που τον οδηγούν εκεί.Όταν πλέον έχει κατανοήσει το λόγο και κάποιος ειδικός του έχει δείξει το δρόμο ,τότε είναι έτοιμος να έρθει σε μας και τότε πραγματικά μπορούμε να κάνουμε σωστά και υπεύθυνα την δουλειά μας.Και βέβαια ο κόσμος πρέπει να ζητά ανάλογα διαπιστευτήρια από εμάς.Γιατί στον χώρο μας κυκλοφορούν πολλά....παρατράγουδα.Να σε πληροφορήσω όμως ότι για να πάρεις το πτυχίο στην ανώτατη βαθμίδα εκπαίδευσης ,είναι δύσκολο να έπαιζες ...τάβλι ,εκτός αν είχες άλλους τρόπους να προωθηθείς .Και για να μην αδικήσω κάποιους θα σου πώ ότι -αν και εγώ προέρχομαι από την ανώτατη εκπαίδευση-έχω δεί δουλειά συναδέλφων (για π.χ. από ιεκ) που ήταν πολύ πιο αξιόπιστη σε σχέση με μερικούς ΄δικούς΄ μας. Και μια μικρή συμβουλή,αν μου επιτρέπεις :Τον ενδιαφερόμενο εσύ τον κάνεις συνεργάσιμο.Αν δεν ενδιαφερθείς πραγματικά γι αυτόν ,πετώντας του ένα χαρτί και περιμένοντας τα ευρώ του αυτόν τον απογοητεύει ,και τον στέλνει να αναζητήσει την τύχη του σε ένα πιο αξιόπιστο συναδελφο.Και αυτό το γεγονός θα κάνει εσένα κακό και αποτυχημένο επαγγελματία. Είναι στο χέρι σου λοιπόν να τον κάνεις συνεργάσιμο,εξηγώντας του αναλυτικά τις παραμέτρους μιας διατροφής και φροντίζοντας να δημιουργήσεις κλίμα εμπιστοσύνης.Σε σένα έχει αποθέσει κάποιες ελπίδες -και μάλιστα με το αζημίωτο- για να τον βοηθήσεις.Δεν σε πληρώνει για να γίνεις η προσωπική του Γκεστάπο.Δεν του λύνεις εσύ το πρόβλημα με ένα χαρτί,του δείχνεις το σωστό τρόπο για να μάθει να λύνει μόνος του το πρόβλημα .Αυτά,και συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.Δεν βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι ,αλλά μερικοί από μας καλύτερα να τηγανίζονταν κιόλας!!!

"Ετσι στο παραπανω οταν επισκευτεστε εναν διαιτολογο οχι γιατρο με πτυχιο. αν ειναι ανωτατης εκπεδευσης εχι καλος μπορειτε να δοκιμασετε να τον εμπιστευτειτε. αν οχι του λετε να παει να σπουδασει 3-4 χρονακια ακομα και μετα να ξαναδουλεψει.
αν παλι ειναι ανωτατης εκπεδευσης και δεν σας καλυπτουν τα λεγομενα του μετα την δευτερη επισκεψη μπορειτε να βρειτε αλλο. γιατι κατα πασα πιθανοτητα επεζε ταβλι κατα την διαρκεια των σπουδων"


δεν σχολιάσαμε και το πιο σημαντικό....λες και τα έτη σπουδών έχουν να κάνουν με το πόσο καλός είναι ο άλλον στη δουλειά του....μπορεί κάποιος διατροφολόγος, ψυχολόγος ή οποιοσδήποτε ειδικός που έχει να κάνει με την αντιμετώπιση ανθρώπων να έχει περάσει χρόνια και χρόνια διαβάζοντας και σπουδάζοντας...να ξέρει να σου πει για όλες τις θεωρείες και τις έρευνες που μπορεί να έχουν γίνει σε ένα τομέα και παρ?όλα αυτά να μην μπορεί να σε βοηθήσει καθόλου γιατί μπορεί να μην έχει επικοινωνιακές δεξιότητες....ειδικά άμα είναι αλαζονικός, όπως φαίνεται να είναι η παραπάνω κυριά από το post της, τότε...άστα...

Καλημερα σε ολους...Πολυ ενδιαφερουσες αποψεις.. Για μενα ενας διαιτολογος δε θα επρεπε καν να εμπλεκεται σε ατομα με διαταραχες προσληψης τροφης οταν αυτα τα ατομα ειναι στο αρχικο σταδιο της θεραπειας τους. Το προβλημα τετοιων ανθρωπων περιστρεφεται -η μαλλον εκφραζεται- με το φαγητο... Στην προσπαθεια να αποσυνδεσουν τα συναιασθηματα τους απο το φαγητο ποσο σκοπιμο ειναι να μιλανε και με καποιον 2 φορες το μηνα τουλαχιστον για το φαγητο...? Επισης στις σπουδες διαιτολογων πολυ λιγα καλυπτονται για τις διαταραχες προσληψης τροφων..Και οταν λεω λιγα δεν εννοω την εξαναγκασμενη σιτιση σε ανορεξικες κοπελες..Εννοω την ψυχοπαθολογικη διασταση του θεματος. Υπαρχουν ειδικα σεμιναρια που και αυτα ειναι λιγα για να αντιμετωπισουν το προβλημα.. Για μενα οι διαιτολογοι ειναι εφοδιασμενοι να αναγνωριζουν το προβλημα αλλα οχι να το αντιμετωπιζουν. Θα επρεπε να παρεπεμπονται τα ατομα εστω και "υποπτα" για διαταραχες προσληψης τροφης σε εξειδικευμενους ψυχολογους.. Και πανω σε αυτο, αν εχουμε ψυχολογο στην παρεα να μας πει ποσο η διδακτεα υλη της Παντειου η αλλης σχολης τους αφοδιαζει καταλληλα..

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΜΜΕΝΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

γεια σου και σενα...Σια μου μη διαρευσει τιποτα απο τα χθεσινα..δε θελω να μαθευτει

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

σε ευχαριστω
την κανω για νανι
φιλια

ΠΑΛΙ ΝΑΝΙ????????????????ΕΛΕΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!ΜΟΝΙΜΩΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ!!ΧΑ!ΧΑ!ΧΑ!