Θεραπεύτηκα;;;

Γεια σε όλες και όλους σας!!! Θέλω να σας κάνω μια ερώτηση. Πόσος καιρός πρέπει να περάσει χωρίς βουλιμικά επεισόδια για να πει κάποιος με σιγουριά ότι είναι καλά;

Γεια και χαρά!Από την εμπειρία, σαν παθών, πιστεύω ότι χρειάζεται τόσος καιρός, ούτως ώστε το μυαλό να ξεκολλήσει και να επανέλθει και το σώμα αργά - αργά.Σε κάθε άτομο είναι εντελώς εξατομικευμένος αυτός ο χρόνος και δε νομίζω ότι μπορεί να είναι λιγότερο από έξι μήνες - ένα χρόνο.
Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ν' αυθυποβάλλεται, κάποιος, και να λέει:Έχει περάσει λίγος καιρός, με πιάνει βουλιμικό επεισόδιο,είμαι σε έξαρση,ας το προχωρήσω...
Έχω δει κάτι περιπτώσεις με άτομα να βασανίζονται χρόνια και να τους έχει εντυπωθεί και στο μυαλό η ιδέα πως θα το έχουν για την υπόλοιπη τους ζωή αυτό.

Θα συμφωνήσω με τον Κλεάνθη.

Είναι μεγάλο ζήτημα το τι ακριβώς σημαίνει "θεραπεία" και πότε θεωρούμε ότι αυτή είναι επιτυχημένη.
Είναι μήπως επιτυχημένη όταν περάσουν 6 μήνες χωρίς βουλιμικά επεισόδια?
Ή μήπως πρέπει να περιμένουμε όλη μας τη ζωή για να τσεκάρουμε αν υποτροπιάσουμε ποτέ, οπότε και να μιλήσουμε για θεραπεία ή μη.

Για μένα, το σημαντικό είναι το εδώ και τώρα. Πως αισθάνομαι στο εδώ και τώρα. Αισθάνομαι ότι τα καταφέρνω? Αισθάνομαι δυνατός, με θέληση να συνεχίσω την καλή προσπάθεια? Έχω μειώσει ή εξαλείψει τα βουλιμικά επεισοδια?

Αυτός είναι ο κριτής.

ΑΚΥΡΟ

Κλεάνθη, το Σ/Κ που μας έρχεται θα κατέβω προς τα μέρη σου. Θα τριγυρνάω στους δρόμους της Πάτρας φορώντας κερατάκια διαβόλου!!!

Εγώ αύριο ανεβαίνω Αθήνα για κλοουνοδουλειές!Ωραία η σύμπτωση έ; :) :) :) :)

Eπιστροφή στην καρναβαλόπολη τη Δευτέρα!

Με το καλό να έλθεις και καλά να περάσεις! :) :) :)

ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΟΛΟ ΦΑΓΗΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΑΛΛΑ ΕΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΛΟΓΟ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΣΟΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΟΝΑΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙς ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΑΕΙ ΠΟΛΥ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΟΤΙ ΤΣΑΚΙΖΩ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣΑΕΙ Κ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟς ΑΛΛΟΣ Κ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ!!!ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ,ΔΕΝ ΑΝΕΧΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΥΡΙΛΕΚΤΙΚΑ....

και εγω δεν ειμαι καλα αυτο το διαστημα..καθολου βασικα...πηρα 3 κιλα επιπλεον, δεν μου φταναν αυτα που ειχα και δεν ξερω τι να κανω..σημερα εχω φαει μονο φρουτα και σκεφτομαι να το κανω για καμια εβδομαδα ακομα...δεν υπαρχει λυση..ειμαι χαλια!

Sofia και Free, έχετε δοκιμάσει να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό; Νομίζω πως είναι απαραίτητο για να ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα να συμβουλευτούμε κάποιον ψυχολόγο και κάποιον διαιτολόγο. Αν είχατε άσχημες εμπειρίες με ψυχοθεραπεία και διαιτολόγους στο παρελθόν, μην απογοητεύεστε. Ναι, κάποιο μπορεί να είναι άχρηστοι, κάποιοι μπορεί να κοιτάνε μόνο τα λεφτά, όμως σίγουρα κάπου υπάρχει κάποιος που μπορεί να βοηθήσει. Και, φυσικά, στον διαιτολόγο μην ξεχάσετε να πείτε το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε. Γιατί στην περίπτωσή μας δεν αρκεί μόνο μία δίαιτα για να χάσουμε βάρος. Πρέπει πρώτα να τα βρούμε με τον εαυτό μας, διαφορετικά το μόνο που θα πετύχουμε είναι ένας φαύλος κύκλος: όσο πιο πολύ πιεζόμαστε να χάσουμε βάρος, τόσο περισσότερα βουλιμικά επεισόδια θα έχουμε. Δεν έχετε παρατηρήσει ότι όταν προσπαθείτε να αδυνατίσετε τότε είναι που βάζετε κιλά; Η συμβουλή μου είναι να αναβάλετε για λίγο την προσπάθεια για δίαιτα μέχρι να ανακαλύψετε την αιτία που σας οδήγησε στη βουλιμία και να τη διαγράψετε. Και στη συνέχεια, όταν θα είστε πια ήρεμες, θα είναι πιο εύκολο να πετύχετε το στόχο σας.

Η ιδεα του ειδικου ο.κ ακουγεται και πιθανον να ειναι καλη και ακομα ισως για καποιους ειναι η λυση.Προσωπικα πιστευω οτι εχει καπια μειονεκτιματα πρωτον το κοστος, δευτερον η ιδεα του ψυχολογου για μενα θα λειτουργουσε καταπιεστικα δηλ.παω εκει πληρωνω αρα πρεπει να γινω καλα,τριτον οταν καποιος εχει καποιες ιδεες και καποια στανταρ ειναι δυσκολα να του τα βγαλει καποιος αλλος απο το κεφαλι του εγω για παραδειγμα παντα θα θεωρω ¨το ωραιο¨ για μενα και το σωμα μου το αδυνατο πες το κομπλεξ ,βλακεια και οτι αλλο θες εμενα αυτο μου αρεσει ομως.smoke08 εχεις απολυτο δικιο στο να μην πιεζομαστε να χασουμε βαρος γιατι επιδυνωνει το προβλημα ,αυτο θα προσπαθησω να κανω αν και σε αυτο με εμποδιζουν τα ρουχα μου που αρχιζουν να με στενευουν αλλα θα το ξεπερασω (τουλαχιστον αυτο λεω στον εαυτο μου).Το τι μας εχει οδηγησει στην βουλιμια ειμαι σιγουρη οτι ολη μας το ξερουμε απλα πλεον πιστευω οτι ειτε εχουμε συμβιβαστει σε φαση τρωω οσο θελω και δεν περνω ή περνω λιγα κιλα ενω παραλληλα με ηρεμη ειτε εχει γινει συνηθεια αλλα θελω να γινω αισιοδοξη και να πιστεψω οτι δεν ειμαι αδυναμη θα μπορεσω να ζησω οπως πραγματικα θελω καπια στιγμη χωρις να εξαρτωμαι απο την τεραστια ποσοτητα φαγητου...

Ναι,εντάξει...κανείς δε βρίσκεται σ'αυτόν τον κόσμο για να σώσει κανέναν!Επαγγελματίες είναι οι ψυχολόγοι - ψυχίατροι - ψυχοθεραπευτές,τα λεφτά τους θέλουν να βγάλουν,σαν χρήματα σε βλέπουν.

Αν εμείς δεν είμαστε δυνατοί να σώσουμε τον εαυτό μας, τότε κανείς δε θα το κάνει!Ο γιατρός θα σου δείξει τον εξατομικευμένο σωτήριο δρόμο κι εσύ θα περπατήσεις εκεί πάνω.
Κάποιοι θα φτάσουν στο τέλος του μονοπατιού και θα σωθούν,κάποιοι θα σκοντάψουν στις λακούβες,θα τραυματιστούν αλλά θα προχωρήσουν,κάποιοι θα εγκαταλείψουν στη μέση της διαδρομής και κάποιοι δε θα ξεκινήσουν ποτέ!
Το θέμα είναι πόσο συνειδητοποιημένος είσαι μέσα στο πρόβλημα και κατα πόσον έχεις <<αυτοψυχαναλύσει>> τη συμπεριφορά σου και τις καθημερινές πρακτικές που εφαρμόζεις.
Τα βουλιμικά επεισόδια και τα πιστεύω μας περί του <<ωραίου>> κλπ, είναι αποκυήματα βιωμάτων και όχι απλές απόψεις που προέκυψαν μέσα σε λίγα λεπτά τόσο αβασάνιστα...

Προσωπικά, οι ανασκαφές των έσω μου έχουν ξεκινήσει πολύ καιρόοοοοοοοο τώρα - πάντα, χωρίς τη βοήθεια κανενός - και έχω κατανοήσει πολλές μου αντιδράσεις και πράξεις...
Κι έπεται συνέχεια...

Και εγω αυτο προσπαθω να κανω να αυτοψυχαναλυομαι ξερω γιατι οδηγουμε εκει και τα βαθυτερα αιτια και τα επιφανειακα, αλλα ξερεις τι,οτιδηποτε και να σκεφτω καταληγω στο οτι ναι μεν θελω να ξεφυγω απ΄την βουλιμια αλλα θελω και να αδυνατισω στο πισω μερος του μυαλου μου παντα υπαρχει αυτη η σκεψη μπορει να γινεται να γινουν και τα δυο ταυτοχρονα αλλα δυστυχως μου εχει εντυπωθει τωρα τελευταια πολυ εντονα( πιο εντονα απο παλια)οτι για να φτασω εκει που θελω πρεπει να τρωω ενα τοστ, για παραδειγμα, την ημερα κατι το οποιο ενυσχυει την βουλιμια δεν αντεχω να νιωθω το στομαχι μου γεματο η σκεψη με τρελαινει κυριολεκτικα και μεσα μου ξερω οτι εαν απλα σταματησω τα βουλιμικα και θα αδυνατισω και θα ειμαι υγειης αλλα ενω κοιμαμαι ετσι το βραδυ το πρωι ξυπναω και νιωθω το στομαχι μου χαλια απο την υπερφαγεια και αμεσως θελω να φαω κατι και μετα κατι αλλο και ...χαλια...τις τελευταιες μερες πραγματικα υποφερω νομιζω κοντευω να παθω καταθληψη δεν εχω ορεξη να μιλαω σε κανεναν νιωθω τοσο κατωτερη οχι τοσο λογο εμφανισης οσο για αυτη μου την αδυναμια λες και περνω ναρκωτικα νιωθω και υποτροπιαζω αφου οταν δεν εχω βουλιμια ξυπναω και λεω :¨4η μερα που ειμαι καθαρη¨...πραγματικα ειμαι τραγικη...

Σοφία, σε καταλαβαίνω απόλυτα, κι εγώ έτσι νιώθω μετά από κάθε βουλιμικό επεισόδιο. Την επόμενη μέρα, όταν ξυπνάω, αισθάνομαι στο στομάχι μου τα ίχνη από τη χθεσινή παρασπονδία και αμέσως έρχονται στο μυαλό μου σκηνές που με κάνουν να νιώθω αηδία και ντροπή. Τις τελευταίες μέρες έχω καταφέρει να ελέγξω λίγο το διατροφικό μου πρόβλημα. Κάθε φορά που πάει να ξεκινήσει ένα βουλιμικό επεισόδιο προσπαθώ να το σταματήσω εγκαίρως, ενώ έχω καταφέρει να περιορίσω και τις μέρες εξαντλητικής νηστείας που έπονται συνήθως ακολουθώντας ένα πρόγραμμα διατροφής. Όμως, η ψυχολογία μου είναι πιο χάλια από ποτέ. Έχω φοβερή εσωστρέφεια, πρωτόγνωρη για μένα, ενώ συνέχεια περνάνε από το μυαλό μου μαύρες σκέψεις, όπως ότι είμαι άχρηστη και αδύναμη και ότι έχω απογοητεύσει τους πάντες. Τις φίλες μου, γιατί το πρόβλημά μου δε μου επιτρέπει να τις στηρίζω στα δικά τους, το αγόρι μου, γιατί κάθε μέρα προσθέτω προβλήματα στη σχέση μας με το να του κλαίγομαι συνέχεια ότι του αξίζει κάποια καλύτερη, με λιγότερα κόμπλεξ και εμμονές, τους γονείς μου, γιατί τελευταία έχω αποκτήσει μία εντελώς επιθετική συμπεριφορά απέναντί τους. Δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, παρόλο που έχω καταφέρει να μείνω λίγες μέρες καθαρή (όχι όμως αρκετές για να πω με σιγουριά ότι δε θα επιστρέψει...)

Quote:

---

Originally posted by smoke08
Δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, παρόλο που έχω καταφέρει να μείνω λίγες μέρες καθαρή (όχι όμως αρκετές για να πω με σιγουριά ότι δε θα επιστρέψει...)

---

Τα συμπτώματα είναι όμοια σε όλους μας!Η συμπεριφορά μας, μετά τα επεισόδια, είναι ίδια!Ο φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται συνεχώς...

Σίγουρα δεν είμαστε καλά,ακόμα και αν είμαστε <<καθαροί>>,γιατί κάποια βαθύτερη,εσώτερη ισορροπία, μέσα μας ή στο μυαλό μας αν θες,έχει διαταραχθεί...
Εκεί πρέπει να ψάξουμε...
Η βουλιμία είναι αποτέλεσμα,η αιτία είναι άλλη...