Εμένα τελικά ποιο είναι το προβλημά μου;

Μπήκα σε αυτό το site σε μια φάση της ζωής μου που η δίαιτα μου είχε γόνει έμμονη ιδέα. Μετά σας έχασα για λίγο και τώρα να μαι πάλι να αναρωτιέμαι.

Ας πάω λίγο πιο πίσω

Εγώ μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ πίσω στο παρελθόν ήμουν τέρας αυτοπεπίθησης. Τέρας όμως!1,63, 75 κιλά και αισθανόμουν μια χαρά, τα είχα καλά με τον εαυτό μου και την εμφάνιση μου και αυτό έβγαινε και προς τα έξω μια μικρή μπουλούκα απόλυτα ισορροπημένη... και ξαφνικά έχασα την μπάλα!

Ερωτεύτηκα και με τον φίλο μου είπαμε να χάσω κάποια κιλά, σε φάση να με βοηθήσει. Ξεκίνησα χαλαρά καί χωρίσ να καταλάβω σε ποιο σημείο έχασα τον έλεγχο. Μου έγινε έμμονη ιδέα. Το φαγητό μου προκαλούσε τρομερό άγχος. Έκανα υποθερμιδικές δίαιτες και εξαντλητική γυμναστική. Όσο μεγάλωνε το άγχος τόσο πιο αφύσικα αντιδρούσα. Έφτασα 61 κιλά και ήθελα να χάσω άλλα 5. Και δεν μπορούσα...

Για μέρες δεν έτρωγα και μετά έτρωγα απίστευτες ποσότητες φαγητού σε σημείο να κάνω εμετό.

Πήρα πίσω 5 κιλά και είμαι πάλι σε δίαιτα. Πάλι έρχονται μέρες που κυλάω και τρώω σε σημείο που δεν μπορώ να αναπνεύσω. Με βλέπω και αισθάνομαι άσχημη πρησμένη χοντρή. Το φαγητό είναι συνέχεια στο μυαλό μου, μου προκαλεί πανικό. Ακόμα και όταν τρώω αυτά που πρέπει να φάω από την διαιτολόγο έχω τύψεις μετά....

Δεν ξέρω αν πρέπει να γράφω στην βουλιμία ή στην παχυσαρκία, προς το παρόν γράφω και στα 2.

Έκανα το τεστ και σκόραρα 40.... και εκόμα δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα μου.

Μα γιατί να φοβάμαι την ώρα τπυ φαγητού;

Ελπίδα, γεια και χαρά!

Χαίρομαι που μοιράστηκες, κι εσύ, την ιστορία σου μαζί μας, και πίστεψε με, δε διαφέρει και πολύ από τις δικές μας.

Κάπως έτσι, ξεκινήσαμε κι εμείς να λειτουργούμε, διατροφικά.Κάναμε διάφορες ακρότητες,μπήκε ο οργανισμός σε στερητική φάση και μετά αντέδρασε με παρόμοιους τρόπους αυτών που αναφέρεις.Με λίγα λόγια, περιγράφεις βουλιμικές καταστάσεις - αν αναρωτιέσαι για το τι πρόκειται.Μπορείς να διαβάσεις κι άλλες δημοσιεύσεις στο φόρουμ, για να δεις επιπλέον αναφορές τέτοιων επεισοδίων.

Εννοείται,λοιπόν, πως για να ξεφύγεις από αυτά,πρέπει να μπεις σε μια σωστή διατροφική πορεία. ΠΡΕΠΕΙ ν' ακολουθήσεις το ενδεδειγμένο, επιστημονικό πρόγραμμα της διαιτολόγου!Πρέπει ν' αποβάλεις τις τύψεις σου οταν τρως ( εκεί θέλει δουλειά το μυαλό...)Μην ξεχνάς πως οι αυτοσχέδιες δίαιτες πείνας διαιωνίζουν και επιτείνουν το πρόβλημα και δε θα σου δώσουν μόνιμη λύση.Αυτές, άλλωστε σ' έκαναν να φτάσεις ως εδώ!

Φαντάζομαι,σίγουρα, θες να βρεις τι προκάλεσε την αναστάτωση αυτή στο σώμα σου.Για να το κατορθώσεις,σαφώς και πρέπει να ψάξεις μέσα σου.Να βρεις τις σκέψεις - το εγκεφαλικό κομμάτι της διαταραχής - που σ' έκαναν ν' αυτοαμφισβητηθείς σαν άνθρωπος.Κάτι <<ενόχλησε>> την αυτοπεποίθηση σου και στήριξες τη δύναμη σου, σαν άτομο, στην εικόνα σου.Ταύτισες την αξία σου με την εμφάνιση σου και αυτό σε οδήγησε, ν' ακολουθήσεις ανθυγιεινές, διατροφικές πρακτικές.Τώρα, αν θες να το δεις και ακόμα βαθύτερα και ψυχαναλυτικά,πρέπει να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό, αλλά δε νομίζω ότι συνίσταται και σε όλες τις περιπτώσεις ( αναλόγως σε τι βαθμό έχεις το πρόβλημα ) - ίσως αυθυποβάλλεσαι περισσότερο έτσι.

Εν κατακλείδι, θέλω να σημειώσω, πως μια κοπέλα του ύψους σου και των κιλών σου, δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως παχύσαρκη (απλά,εσύ νιώθεις ως τέτοια λόγω του τρόπου σκέψης )!Σίγουρα, είσαι σε μια κατάσταση που εκδηλώνεται με βουλιμικά επεισόδια, οπότε εκεί πρέπει να στρέψεις την προσοχή σου.

ΜΗΝ κάνεις ακρότητες, είναι καταραμένος ο φαύλος κύκλος...

Εύχομαι να έχεις μια σταθερή πορεία και καλή συνέχεια σε ότι και να κάνεις...

Φιλικά.

Αισθάνομαι πολύ μικρή και πολύ χαζή γιαυτό που θα πω αλλά ο λόγος που έπεσα σε αυτή την λούμπα είναι ο άνθρωπος μου...
Ξεκίνησε σε φάση να κάνω κάτι για μένα, να χάσω κανα κιλό στο χαλαρό και ξαφνικά η στήριξη του έγινε απαίτηση κι εγώ ήθελα να τον ευχαριστίσω. Αλλά κάποια στιγμή σταμάτησε να μου είναι εύκολο, ήθελα να το επισπεύσω να γίνω όμορφη γιαυτόν ΄και γρήγορα για να είναι αυτος ευτυχισμένος και κατ' επέκταση εμείς και εγώ και κάθε φορά που αποτύχαινα τον έβρισκα απεναντί μου.

Αισθάνομαι ακόμα πιο χαζή γιαυτό που θα πω τώρα. Μετά απο 2,5 χρόνια σχέση, όπου έχουμε συζήσει έχουμε περάσει τόσα και είμαστε ή μαλλον είμασταν τόσο δεμένοι έφτασα στο σημείο να του πω ότι αφού είμαι εγώ άσχημη και χοντρή να αρχίσει να πηγαίνει με άλλες, να έχει ένα όμορφο κορμι στο κρεβάτι του μέχρι να το αποκτήσω κι εγώ και να μπορώ να του το προσφέρω. Και εκείνος συμφώνησε. Και ακόμα προσπαθώ να γίνω όμορφη για έναν άνθρωπο που δεν στέκεται δίπλα μου και όχι πια για μένα. Φαντάζομαι ότι αυτά είναι αρκετά για να κλονίσουν την αυτοπεποίθηση μου....
Έχω σκεφτεί ότι μπορεί να το λέει για να με ενεργοποιήσει και να μην το εννοεί αλλα ακόμα και έτσι εμένα με χαλάει.
Έχω βαρεθεί να του δίνω αναφορά τι έφαγα και τι έκανα στο γυμναστήριο και όσο και αν προσπαθω αυτά τα χρόναι δεν είναι αρκετό ποτέ γιαυτόν. Όσο και αν έχανα δεν του έφτανε. Μου συμπεριφερόταν σαν να τον δουλεύω, σαν να μην έκανα τίποτα ενώ εχανα και φαινόταν. Για να μην πω για όταν πήρα τα 5 κιλά που ανέφερα.
Και αισθάνομαι χαζή που επέτρεψα σε κάποιον άλλο να γ**ησει την δική μου ψυχολογία.

Από τοτε που ξεκίνησα την προσπάθεια αυτή είμαι δυστιχισμένη. Έχω χάσει την αγάπη για τον εαυτό μου, την αυτοπεποίθηση μου, την όρεξη μου για να κάνω πράγματα, να ζήσω....

Τι μικροί και αδύναμοι που μπορούμε να γίνουμε κάποιες φορές και με πόση ευκολία Θέε μου;!

Σε ευχαριστώ Κλεάνθη για την απάντηση σου και για τις ευχές σου. Από ότι είδα εσύ τα κατάφερες, είσαι το ινδαλμά μου!!!:)

Κατ' αρχήν, elpida , νομίζω, ότι είναι θετικό που έχεις αναλύσει - μακροσκοπικά τουλάχιστον - το πρόβλημα, βρίσκοντας τι ακριβώς είναι εκείνο που σε ώθει να έχεις μια διατροφική <<αναστάτωση>>.Σίγουρα, είναι η αρχή για να ξεπεράσεις τις δυσκολίες...

Βασικά, είναι περιττό να πω, πως δεν σου αξίζει ν' αυτοκατηγορείσαι τόσο και να νομίζεις ότι έχεις φερθεί χαζά.Σκέψου, πως ο λόγος που αναφέρεις, είναι από τους πιο συνήθεις που ακούγονται από τα άτομα που έχουν τέτοιες, προβληματικές, διατροφικές, συμπεριφορές.

Κάποιος, από το οικείο τους περιβάλλον, που τους επηρεάζει - έμμεσα ή άμεσα - τους πιέζει να κάνουν κάτι, ν' αλλάξουν, να γίνουν κάποιοι άλλοι, για να τους αποδεχθούν.

Όμως, αυτομάτως, γεννιέται η εξής ερώτηση: Γιατί να δεχθεί - έστω και για λίγο - να είναι δίπλα τους ένας άνθρωπος, αφού θέλει να είναι - ουσιαστικά - μ' έναν άλλον, διαφορετικό; Γιατί να μπει στη διαδικασία να διαθέσει τον χρόνο του μ' ένα άτομο που δεν το αποδέχεται ως σύντροφο - φίλο;Και το κυριότερο, ποιος και πως, τους έδωσε το δικαίωμα να μας επηρεάζει τόσο;
Μήπως εμείς διαθέσαμε το έδαφος να μας πιέσει - πληγώσει;Μήπως το εσωτερικό μας οικοδόμημα ήταν έτοιμο να καταρρεύσει με την πρώτη εξωτερική παρέμβαση;

Μην πλανιέσαι!Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους να μας στηριξουν στις προσπάθειες μας!Το να επικρινόμαστε, μ' αυτόν τον τρόπο,από κάποιον, δε δείχνει ενδιαφέρον.Δείχνει εσωτερικό κενό και κομπλεξισμό.Δείχνει προσπάθεια να εξυψωθεί ο άλλος στα μάτια μας,επειδή νιώθει - εκείνος - κατώτερος...

Εγώ τέτοια άτομα δεν τα θέλω δίπλα μου!Αρκετή αυτοκριτική κάνω στον εαυτό μου, δε χρειάζεται ν' ακούω τα σχόλια του καθενός.Προσπαθώ να αποκτήσω αυτογνωσία για να μην χρειάζεται να με καταβάλουν ψυχικά οι έξωθεν επικρίσεις.Δε δέχομαι τέτοιες, παρα μόνον καλοπροαίρετες συμβουλές...

Γι' αυτό,βάλε τα κάτω και ζύγισε τα.Στάθμισε τα καλά και τα κακά που παίρνεις από αυτούς που είναι δίπλα σου.Δες τι σε ωθεί να συνεχίζεις την προσπάθεια σου και τι την υπονομεύει.Κατά πόσον θες να συνεχίσεις μια προσπάθεια που σε αποδυναμώνει και σου στερεί περισσότερα από αυτά που σ' εφοδιάζει;Αξίζει να κάνεις συμβιβασμούς που σε κάνουν δυστυχισμένη;

Σ' ευχαριστώ που διέθεσες χρόνο για να διαβάσεις την απάντηση ενός απλού, μη επιστημονικά ειδικευμένου, ανθρώπου.

ΥΓ:

Quote:

---

Από ότι είδα εσύ τα κατάφερες, είσαι το ινδαλμά μου!!!

---

:) :) :) Δεν τα έχω καταφέρει ακόμα, απλά είμαι τυχερός που έχω βρει δραστηριότητες και απασχολούν το μυαλό μου.Δε σκέφτομαι το οποιοδήποτε πρόβλημα και βρήκα <<παραθυράκια>> για να παίρνω θετική ενέργεια.Η πορεία μου δεν είναι ακόμα σταθερή αλλά το παλεύω και ελπίζω κάποια στιγμή να το ξεπεράσω.

Το ίδιο εύχομαι ασφαλώς και για σένα.Να περνάς καλά και να είσαι δυνατή...Για ΕΣΕΝΑ και όχι για κάνέναν άλλον!Στο κάτω - κάτω πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται να σώσει τον άλλον;Στην αρχή και στο τέλος βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό...

Έχω κάνει κι εγώ τέτοιες βλακίες Ελπίδα μου... Να ρίχνω τον εαυτό μου ακόμα χαμηλότερα τη στιγμή που χρειάζομαι κάποιον να με τραβήξει πάνω... (Όχι ότι τώρα δεν θα το ξαναέκανα... απλά δεν έχει χρειαστεί)
Βασικά πιστεύω πως όταν το είπα περίμενα μιαν απάντηση του στυλ: " Όχι γλυκιά μου... δεν έισαι χοντρή και άσχημη... μα τι είναι αυτά που λες? Εμένα μου αρέσεις έτσι όπως είσαι..."
Όμως δεν έγινε έτσι... ¨οσο χαμηλότερα ρίχνω τον εαυτό μου τόσο πιο εύκολα πατάνε πάνω...
Δεν είσαι χαζή!! Μια ευαίσθητη ψυχούλα είσαι που χρειάζεται ένα στήριγμα αυτή τη στιγμή... Μην κατηγορείς τον εαυτό σου από πάνω.. Δεν θα το αντέξει και αυτο...
(ΥΓ. Πόσα εύκολα τα λες όλα αυτά όταν προκειται για κάποιον άλλο, και πόσο δύσκολο είναι να τα τηρήσεις όταν πρόκειται για σένα...)

Ελπίδα, να σε ρωτήσω κάτι;Ο σύντροφός σου ξέρει ότι αντιμετωπίζεις πρόβλημα βουλιμίας;Αναγνωρίζει ότι, εν μέρει, είναι κι εκείνος υπαίτιος;Αν ναι, εξακολουθεί να έχει την απαίτηση από σένα να εξαντλείς τον οργανισμό σου με δίαιτες και γυμναστική;Και να σε πιέζει ακόμα περισσότερο όταν κάνεις το "σφάλμα" να πάρεις κανένα κιλό παραπάνω;Αν τα πράγματα είναι έτσι, τι δουλειά έχεις μ'αυτό τον άνθρωπο;Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις κάποιον που αγαπάς, ακόμα κι αν σου κάνει κακό.Το ξέρω γιατί τοέχω βιώσει και σαν παρατηρητής κ σαν πρωταγωνίστρια.Πριν κανα δυο χρόνια, η κολλητή μου έφτασε ένα βήμα πριν την καταστροφή για ένα αγόρι που τη μείωνε καθημερινά.Εγώ, από την άλλη, ύστερα από ψυχανάλυση συνειδητοποίησα ότι για τη βουλιμία που αντιμετωπίζω ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος ο πρώην μου που με ωθούσε έμμεσα να αλλάξω για να γίνω "καλύτερη", με αποτέλεσμα να φτάσω πρώτα να γίνω κόκκαλο και τώρα να έχω να αντιμετωπίσω και βουλιμικά επεισόδια.
Αν θέλεις πραγματικά να γίνεις καλά, δε βλέπω άλλη λύση εκτός από το να απομακρύνεις αυτό τον άνθρωπο από τη ζωή σου.Διαφορετικά, θα είναι πάντα εκεί να σε κάνεις να νιώθεις ανεπαρκής και να σε οδηγεί στο να κάνεις κακό στον εαυτό σου.Σκέψου το και δες αν αξίζει.Στην τελική, αυτή τη στιγμή κάνεις προσπάθεια να αλλάξεις τη ζωή σου.Επομένως, δε νομίζεις πως η καινούργια σου ζωή θα ήταν καλύτερη με ένα καλύτερο άνθρωπο στο πλάι σου;

ελπιδα μου,
νομιζω οτι δεν σου φταιει ουτε ο συντροφος σου ουτε κανεις.
εσυ φταις που δεν αγαπας τον ευατο σου (οπως οι περισσοτεροι απο εμας για να γραφουμε σε αυτο το foroum)και μονο γι΄αυτο.
εχεις επιλεξει εναν ανθρωπο που ειναι διατεθειμενος να παει με αλλη
γιατι εσυ δεν εχεις τελειο κορμι?
σου αξιζει τετοια συμπεριφορα?
σκεψου το κοπελα μου....
εγω παλι ειμαι στην ιδια κατασταση οποτε δεν μπορω να σε κρίνω και μπορω να σε καταλαβω
(εχω ομως μια σχεση που με στηριζει! παρολο που εγω δεν στηριζω τον ευατο μου)
Εγω εχω πει πολλες φορες χωριζουμε γιατι δεν ειμαι καλα με τον ευατο μου αλλα βρηκα υποστηριξη και συμπαρασταση. πιστευω οτι αν δεν εβρισκα θα εφευγα.
ειμαι ηδη ασχημα δεν θα αφηνα αλλον να με κανει χειροτερα!!!

πρεπει να αρχισουμε να πιστευουμε στον ευατο μας

angel_sky, δεν μου φταίει ο άνθρωπος μου, εγώ μου φταίω και γιαυτό με λέω χαζή. Αρχικά είχαμε κάνει μια κουβέντα για το σώμα μου και εγώ ήθελα να το αλλάξω, να το βελτιώσω απλά στην πορεία μου έγινε τρομερό άγχος και όλες οι μικρές αποτυχίες με καταρράκωναν. Πιστεύω ότο το ότι σκέφτεται να πάει με άλλη δεν έχει ν ακάνει αποκλειστικά και μόνο με ην εμφάνιση μου. Λόγω της δουλειάς του περνάμε μια περίοδο τώρα που βρισκόμαστε σπάνια γιατί είναι εκτός Αθήνας και πιστεύω ότι συνδιαστικά οι φυσικές του ανάγκες τον επηρεάζουν προς τα εκεί. Σήμερα τον έπιασα να κλαίει, αισθανόταν άσχημα που έφερε την σχέση μας σε αυτό το σημείο.
Ξέρω ότι είναι άδικο να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον που αγάπησες σε κάτι άλλο αλλά τον αγαπώ κι εγώ και έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση που δεν είμαι έτοιμη να την αφήσω.

Ότι πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας είναι το μόνο σίγουρο απλά ακόμα δεν έχω βρει τον τρόπο...

smoke08 Δεν το ξέρει. Το πρώτο μου επισόδειο με είχε τρομάξει πάρα πολύ. Είχα καταάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ότι είχα πέρασει το όριο και του μίλησα αμέσως γιαυτό θεωρώντας ότι αν το κάνω γνωστό θα είναι πιο εύκολο να το αντιμετωπίσω. Θύμωσε μαζί μου γιατί το θε'ωρησε σημάδι αδυναμίας. Όπως θύμωνε μαζί μου όταν δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου. Επικοί καυγάδες, να τσακωνόμαστε για να φάω μια μπουκιά ακόμα, και εγώ να την τρώω και να πηγαίνω για εμετό και να ξανατσακωνόμαστε. Πραγματικά πιστεύω ότι ήθελε να με βοηθήσει και να με στηρίξει και στην προσπάθεια μου να χάσω βάρος αλλά και στις περιόδους που με έβλεπε να κάνω ακρότητες απλά δεν ήξερε και δεν ξέρει πως. Είναι άνθρωπος που μεγάλωσε σε πολύ αυταρχικό περιβάλλον και ίσως ο τρόπος αυτός να είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει.
ΊΣως πάλι να πρέπει να σταματήσω να δημιουργώ δικαιολογίες για όλους και για όλα και να σταθώ στα πόδια μου.

Είμαι πολύ ευτυχισμένη που είμαι εδώ. Είναι το μόνο μέρος που μπορώ να μιλήσω για αυτά χωρίς να φοβάμαι αν θα γελάσει ή αν θα θυμώσει κάποιος μαζί μου.

Σας ευχαριστώ και καλή δύναμη σε όλους σας.

Γεια σου βρε Ελπιδα που μονο ονομα και πραμα δεν εισαι!!1
Τι επαθες μανα μου και εχεις χασει την μπαλα σε τετοιο σημειο??
Και αν γινεται συνηδητα για τον ευατο σου ,καποια στιγμη το δικαιουσε.
Αλλα για τους αλλους ρε ελπιδα?!
Και ειδικα υποτηθεται για αυτον που ειναι ο ανθρωπος σου??!!
ΟΧΙ ΡΕ ΕΛΠΙΔΑ!!!!!ΟΧΙ!!!!
Πες πρωτα ενα μεγαλο ΟΧΙ!!!!Πρωτα σ'αυτον και μετα στον ευατο σου ,γιατι καλη μου εχεις χασει τον προσανατολισμο σου.
Δεν φτα νει που εχουμε ολους αυτους εξω απο τα σπιτια μας ,θα εχουμε να αντιμετωπισουμε την μα..κια και στο σπιτι μας μεσα???????
Εσυβρε Ελπιδα δεν κανεις διαιτα για τον ευατο σου,για να αισθανεσαι εσυπιο καλα,αλλα για να ειναι πιο ευτυχισμενος ο δικος σου στο κρε...τι!!!
Και μεχρι τοτε εσενα σε τρωει τα σωθηκα σου και εισαι επι μονιμου βασεως δυστηχισμενη?!?!
Σου απαντω εχοντας διαβασει και το μυνημα που εχεις στειλει στο αλλο θεμα.
Κοιτα ματια μου πρωτα τον ευατο σου.Και εαν εσυ εισαι καλα ΣΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΩ γιατι εχει αποδειχτει επαννηλειμενα αυτο που σου λεω ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟς ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!!!!
Εισαι πολυ ΑΔΙΚΗ με τον ευατο σου ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ ,χωρις να σημαινει αυτο οτι και το παλληκαρι σου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙς ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ!!
Ακομα και οταν αδυνατισεις Ελπιδα μου εαν πορευεσαι με αυτες τις αντιληψεις θα εισαι παντα με μια αμφιβολια και ενα μονιμο αγχος ......
Δεν ειναι αυτο το ζητουμενο.Πρεπει να το καταλαβεις!!!
ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙς ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ!!!!!!!!
Απο εμενα οτι θελεις .μπορουμε να μιλαμε οποτε θελεις αρκει να βρεις ξανα την ΕΛΠΙΔΑ!!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!

Ναι δεν το κάνω πρώτα για μένα αλλά πρώτα γιαυτόν, έχεις δίκιο άλλα έχει πηδηχτεί τόσο πού η ψυχολογία μου τον τελευταίο καιρό που δεν μπορώ να πώ αυτό το όχι. Μου έγινε έμμονη ιδέα και έπεισα τον εαυτόμου ότι μόνο ετσι θα είμαι ευτυχισμένη, όταν θα είμαι αδύνατη. Ότι όλα μου τα προβλήματα θα εξαφανιστούν με τα κιλα... και είναι ωραίο αυτό το παραμύθι dexa και παρόλο που ξέρω ότι είναι παραμυθι το κυνηγάω ακόμα και αυτό και το ουτοπικό του happy end

ΕΛΠΙΔΑ ΜΠΕΣ ΣΤΟ CHAT

Διαβάζοντας αυτά που γράφεις ανατρίχιασα. Είναι σαν να γράφω εγώ ? ίσως κάποια χρόνια πριν. Και έχουμε και το ίδιο όνομα και αναπόφευκτα το φριχτό παρελθόν ζωντανεύει.
Έτσι ένοιωθα κι εγώ επί 14 χρόνια. Όταν με φώναζε αγελάδα, όταν δεν είχαμε ερωτικές σχέσεις, όταν δούλευα σαν την μαλακισμένη 14 ώρες για να έχει τα πάντα, και πλήρωνα τα πάντα, μεγάλωνα ένα παιδί και είχα το μαλάκα να κάνει τα σχόλιά του για την εμφάνισή μου.
Είχα αφεθεί, μισούσα τον εαυτό μου, και ακόμα δεν έχω ξεπεράσει το συναίσθημα ότι για ότι μου συμβαίνει φταίει το «πάχος» μου.

Όταν μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι μια φορά με είχε φλερτάρει ένας ωραίος άντρας είχα γυρίσει σπίτι και έκλαιγα με μαύρο δάκρυ χωρίς να ξέρω γιατί.
Είχα χάσει την Ελπίδα, μια Ελπίδα που δεν την έβλεπαν οι άλλοι αλλά ούτε κι εγώ πια. Είχα καταρρακωμένη την αυτοπεποίθησή μου, ένοιωθα σαν ζώο που δουλεύει και προσφέρει μόνο. Κι όμως κάποιος βρέθηκε αυτό το ζώο να το κοιτάξει!

Δεν σε συμβουλεύω να χωρίσεις όπως κατέληξα εγώ όταν κάποια μέρα το ¨ζώον¨ τα πήρε τα βρόντηξε και έφυγε, αλλά να το παλέψεις. Να μάθεις όμως να σε ΕΚΤΙΜΑΣ πρώτα εσύ, να δίνεις στον εαυτό σου χαρές, να γελάς να είσαι ευτυχισμένη.
Αυτή τη στιγμή είσαι μέσα στο σκοτάδι, ξέρω πως είναι. Δεν βλέπεις καν την έξοδο από το τούνελ. Κι όμως είναι εκεί. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μας αγαπήσουν γι? αυτό που είμαστε, και να είμαστε πολύ πιο ευτυχισμένοι από πριν. Και τουλάχιστον μην επιτρέπεις σε κανένα να καταρρακώνει τη ΓΥΝΑΙΚΑ που κρύβεις μέσα σου, το θηλυκό.
Δεν έχεις ?όπως κι εγώ- να παλέψεις με τα κιλά σου αγαπητή Ελπίδα. Με την ψυχολογία σου έχεις να παλέψεις πρώτα όλων.

Σου εύχομαι καλή επιτυχία.
Υ.Γ. Σιγά τα πολλά κιλά ρε παιδάκι μου!! Σιγά! Ηρέμησε λίγο, και μην ξαναπείς τον εαυτό σου βοδάρα γιατί θα τα πάρω κανονικά. Αυτοεκτίμηση? If you know what I mean.

ΝΑ 'ΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ARTEMIS!!!!
Aκους ελπιδα?
Τα νεα απο πρωτο χερι!!!
Τα νεα ειπα?Και τα παλια μαζι εννοουσα!!!
Να τα παρεις υποψην πολυ σοβαρα .
ΦΙΛΙΑ!!!

Tα ακούω, και πόσα κοινά artemis! και τα 14ωρα και να δουλεύω σαν το ζώον και να τον σπονσοράρω και να με μειώνει.... αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω, δεν θέλω να φύγω τον αγαπάω! ή μήπως είναι όλη αυτή η μαυρίλα που με κάνει να πιστεύω ότι αυτός είναι ο άνθρωπος μου και κανένας άλλος.....

Ελπιδα σαν να βλεπεις ΦΩΣ!!!
Ε ανοιξε και μπες βρε κουκλα τι το σκεφτεσαι!!!

ΦΙΛΙΑ!!