Αντικαταθλιπτικά

Τις τελευταίες μέρες είμαι χάλια. Εκεί που τα πήγαινα μια χαρά, ξανάπιασα πάτο... Έχω αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου και έχω εξαντληθεί από τις προσπάθειες να γίνω καλά...Σκέφτομαι να ζητήσω από την ψυχολόγο μου να μου γράψει αντικαταθλιπτικά. Νομίζω ότι χρειάζομαι μια παραπάνω βοήθεια, γιατί δν μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου.Εσείς τι λέτε;Όποιος έχει εμπειρία από χάπια, μπορεί να μου απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις;Κατ' αρχάς, μπορεί η ψυχολόγος να χορηγήσει χάπια ή πρέπει να πάω σε ψυχίατρο;Επίσης, έχουν παρενέργειες;Αν τηρώ κατά γράμμα τις συμβουλές του γιατρού, θα έχω γρήγορα αποτέλεσμα;Μπορεί κάτι να πάει στραβά;Πείτε μου αν σας βοήθησαν όσοι έχετε πάρει, γιατί τελευταία μου φαίνεται πολύ ελκυστική ιδέα...

Καταρχήν, θεωρώ λάθος να σου φαίνεται σαν ελκυστική ιδέα, να πάρεις φάρμακα.Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι καραμέλες και πιστεύω ότι μόνο αν στα προτείνει η γιατρός σου πρέπει να σου χορηγηθούν.Ας πούμε πως είναι η τελευταία λύση για το πρόβλημα...

Ασφαλώς ,όπως θα έχεις ακούσει, πολλά από αυτά, δε χρειάζονται καν συνταγή ιατρού για να τα πάρεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει εντελώς αλόγιστα να τα χρησιμοποιούμε, γιατί έχουν και κάποιες παρενέργειες.

Ενδεικτικά αναφέρω - απ' ότι ξέρω και διάβασα - τα εξής:

Ξηροστομία , δυσκοιλιότητα , καταστολή , διαταραχές στύσης , διαταραχές της εκσπερμάτισης , ελάττωση της libido , ανοργασμία , αύξηση του βάρους , αϋπνία , ναυτία , αλλεργικές αντιδράσεις κτλ.

Βέβαια ,κάποια νεότερα αντικαταθλιπτικά στερούνται η παρουσιάσουν ελάχιστες παρενέργειες από αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω...

Γενικά, χονδρικά, είναι ρυθμιστές της διάθεσης και της συμπεριφοράς.

Κάποιες πληροφορίες παρμένες από ένα βιβλίο ιατρικής αναφέρονται στον κάτωθι ιστότοπο:http://night-flights.pblogs.gr/2006/...tathlipsh.html ( Μολονότι δεν είναι σελίδα ιατρού, είναι απόσπασμα από βιβλίο και είναι επιστημονικά σωστές. )

Ο ψυχίατρος έχει δικαίωμα να συνταγογραφήσει φάρμακα.
Αλλά δεν νομίζω ότι θα σε βοηθήσουν στο πρόβλημα σου. Δεν ειχα προσωπική εμπειρία σε ψυχοφάρμακα-ευτυχώς ? αλλά θυμάμαι ότι η μητέρα μου έπαιρνε κάποια περίοδο ηρεμιστικά και ήταν ολίγον ζομπι.
Νομίζω ότι απλά πρέπει να κάνείς λίγο υπομονή. Ο δρόμος είναι μακρύς και σίγουρα θα έχεις σκαμπανεβάσματα. Η θεραπεία που κάνεις με τον ψυχολόγο σου δεν δίνει καρπούς?

Ratataplan έχεις την κοινή, λανθασμένη αντίληψη που έχουν οι πιο πολλοί για τα αντικαταθλιπτικά ( μη με παρεξηγήσεις που το λέω κάπως άκομψα )!

Τα αντικαταθλιπτικά ΔΕΝ έχουν καμία μα καμία σχέση με τα ηρεμιστικά!Μην τα ονομάζεις ψυχοφάρμακα όλα και τα βάζεις στο ίδιο τσουβάλι!Είναι εντελώς χονδροειδής η ομαδοποίηση αυτή και δεν έχει κανένα επιστημονικό υπόβαθρο.

Συγκεκριμένα, τα ηρεμιστικά είναι μια άλλη κατηγορία φαρμάκων και έχουν άλλη ισχύ.Η δράση τους δεν έχει σχέση, με αυτή των αντικαταθλιπτικών, και χορηγούνται μόνο με συνταγή ιατρού.

Αυτά τα ολίγα για να ξεδιαλύνουμε απορίες και να εξαλειφθεί η σύγχυση περί φαρμάκων.

Να κάποιες ωραίες παραπομπές με κατηγορίες φαρμάκων στη ψυχιατρική:

http://www.stress.gr/medication.php
http://web4health.info/el/answers/bio-drugs-menu.htm ( Πολύ καλό! )

Έχοντας επισκεφτεί και ψυχίατρο και ψυχολόγο, μπορώ να σου πώ , ότι τα αντικαταθλιπτικά, τουλάχιστον εμένα με βοήθησαν πρόσκαιρα.
Νομίζω ότι καθένας μας είναι διαφορετικός και αντιδράει διαφορετικά.
Έχουν παρενέργειες,΄τουλάχιστον σε μένα όχι τίποτα το φοβερό, αλλά μετά απο λίγο καιρό στμάτησε η δράση τους, οπότε τα παράτησα. Ούτως η άλλως ποτέ δεν μ αρεσε οτιδήποτε χημικο.

οι πρώτες έρευνες για την δράση των αντικαταθλιπτικών στις ΔΠΤ έγιναν το 1982 και τα αποτελέσματα τους τα υποδέχτηκε -όχι μόνο η ελληνική- αλλά η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα με μεγάλο ενθουσιασμό. Ωστόσο, σύντομα ο ενθουσιασμός μετριάστηκε. Πλέον, ολοένα και λιγότερες ερευνητικές ομάδες ενδιαφέρονται για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της φαρμακοθεραπείας στις ΔΠΤ και η προσοχή έχει πια στραφεί στις ψυχολογικές θεραπείες.

Οι πρώτες έρευνες είχαν όντως δείξει ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι σαφώς δραστικότερα συγκριτικά με το placebo. Ο αρχικός ενθουσιασμός δυνάμωσε το 1984 με το βιβλίο των Pope και Hudson με τίτλο "New hope for binge eaters".
Φάνηκε ότι η συχνότητα των επεισοδίων βουλιμίας με την χορήγηση αντικαταθλιπτικών πράγματι μειώνεται έως και 55%

Όμως... όλες οι επόμενες έρευνες, δεν επιβεβαιωσαν τον αρχικό ενθουσιασμό και αποδείχτηκε, δυστυχώς ή ευτυχώς ότι τα αντικαταθλιπτικά έχουν μόνο περιορισμένη ευεργετική δράση.

1. υπάρχουν παρενέργειες (μικρές ή μεγάλες)
2. πολλοί πάσχοντες, αρνούνται να λάβουν φαρμακευτική αγωγή για ένα θέμα όπως η βουλιμία. Στο μυαλό των περισσοτέρων, μια διαταραχή πρόσληψης τροφής, δεν έχει την έννοια της ασθένειας/προβλήματος όπως πχ μια κατάθλιψη ή μια ψύχωση και έτσι η άρνηση για λήψη φαρμάκων μεγαλώνει.
3 (και μακράν σημαντικότερον): υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την μακρά διάρκεια των ευεργετικών αποτελεσμάτων των αντικαταθλιπτικών στην θεραπεία των ΔΠΤ. Παρόλο που τις πρώτες εβδομάδες μειώνεται η συχνότητα των επεισοδιων βουλιμίας, μέσα σε μόλις 4 μήνες, τα αντικαταθλιπτικά, είτε ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ είτε όχι, παύουν να βοηθούν, μιας και τα άτομα στο μεγαλύτερο ποσοστό τους επιστρέφουν στην αρχική συχνότητα επεισοδίων.

Μια γρήγορη ερμηνεία είναι ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν μπόρεσαν (και πως να το κάνουν άλλωστε!!!) να αλλάξουν τη σχέση εξάρτησης του ατόμου με το φαγητό (καλές και κακές τροφές, δίαιτα κτλ) Έτσι, οι προκλήσεις εμμετού, η κατάχρηση καθαρτικών κτλ επιστρέφουν τάχιστα.

Δεκτό Κλεάνθη. ʼλλωστε δεν είμαι γιατρός και η γνώμη μου είναι καθαρά υποκειμενική.
Ευχαριστώ και για τα link Είναι χρήσιμα

Quote:

---

( Μολονότι δεν είναι σελίδα ιατρού, είναι απόσπασμα από βιβλίο και είναι επιστημονικά σωστές. )

---

Εδώ κάνεις λάθος φίλε Κλεάνθη. Είναι σελίδα γιατρού και συγκεκριμμένα της υποφαινόμενης, η οποία είναι ειδικευόμενη στο γενικό μέρος της ειδικότητας της ενδοκρινολογίας από φέτος!:)
Δεν πρόκειται για καμιά σοβαρή γιατρό δηλ. :) με ειδικότητες και τίτλους, αλλά ξέρει να διαλέγει και να αξιολογεί τις πηγές της!

Ξαναπαντώ, γιατί δεν είχα προσέξει ότι είσαι και γιατρός ( ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις για την παράλειψη ) - με μπέρδεψε η ποιητική που αναφέρεις. ( Μ' αρέσει και μένα αρκετά, πάντως...:) )


Καταρχήν, καλώς ήλθες και χαίρομαι που είδες τη παραπομπή για τη σελίδα σου.Αλήθεια πως το κατάλαβες ότι την προσέθεσα εδώ; :) :)

Επίσης, χαίρομαι που είσαι και ενδοκρινολόγος, γιατί αν έχεις τη διάθεση και το χρόνο, μπορούν ν' απαντήθούν και κάποιες απορίες που παρουσιάζονται κατά καιρούς στις δημοσιεύσεις μελών - αν αποφασίσεις να είσαι ενεργό μέλος της κοινότητας,βέβαια.:) :) :)

Αλήθεια, οι πληροφορίες που παραθέτεις απο ποιο βιβλίο ειναι παρμένες;

Παιδιά, το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά, γιατί έχω κάνει αγωγή με αντικαταθλιπτικά (seroxat) είναι ότι δεν προκαλούν εθισμό (μπορείτε να το καταλάβετε και από τις γραμμούλες πάνω στα κουτάκια) αλλά όμως όπως όλα τα ΦΑΡΜΑΚΑ θέλουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Επιπλέον τα αντικαταθλιπτικά συνοδεύονται με ηρεμιστικά (τα συγκεκριμένα τουλάχιστον ναι) για να μην προκαλούν φαντάζομαι ταχυπαλμίες..(εκεί θέλει προσοχή) Τις πιο σοβαρές παρενέργειες όμως τις αντιμετώπισα όταν αναγκάστηκα να τα κόψω "μαχαίρι". Μόνιμη ζαλάδα, τάση για εμετό, κόπωση κτλ..Θέλει πολύ προσοχή στις δοσεις και σταδιακή ελάττωση..Όμω; οφείλω να ομολογήσω ότι με βοήθησαν πάρα πολύ (και δεν θεωρούμαι αδύναμη σαν χαρακτήρας, το αντίθετο μάλιστα).Είναι κάποια πράγματα που απλά δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις μόνος όση δύναμη και να έχεις..

Ελπίζω να βοήθησα

*Kleantis τι κάνεις καλό μου?*

Παιδιά, το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά, γιατί έχω κάνει αγωγή με αντικαταθλιπτικά (seroxat) είναι ότι δεν προκαλούν εθισμό (μπορείτε να το καταλάβετε και από τις γραμμούλες πάνω στα κουτάκια) αλλά όμως όπως όλα τα ΦΑΡΜΑΚΑ θέλουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Επιπλέον τα αντικαταθλιπτικά συνοδεύονται με ηρεμιστικά (τα συγκεκριμένα τουλάχιστον ναι) για να μην προκαλούν φαντάζομαι ταχυπαλμίες..(εκεί θέλει προσοχή) Τις πιο σοβαρές παρενέργειες όμως τις αντιμετώπισα όταν αναγκάστηκα να τα κόψω "μαχαίρι". Μόνιμη ζαλάδα, τάση για εμετό, κόπωση κτλ..Θέλει πολύ προσοχή στις δοσεις και σταδιακή ελάττωση..Όμω; οφείλω να ομολογήσω ότι με βοήθησαν πάρα πολύ (και δεν θεωρούμαι αδύναμη σαν χαρακτήρας, το αντίθετο μάλιστα).Είναι κάποια πράγματα που απλά δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις μόνος όση δύναμη και να έχεις..

Ελπίζω να βοήθησα

*Kleantis τι κάνεις καλό μου?* (κατα λάθος έκανα new topic, ας σβηστεί από τους admin και συγνώμη)

Καλώς σε βρήκα και σε ευχαριστώ για την παραπομπή. Το είδα από τα στατιστικά στην προέλευση. Πάτησα και βγήκα εδώ.
Έχω κάνει μια εργασία που παρουσίασα στις αρχές του Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη και αφορά την κοινή ενδοκρινική βάση τις κατάθλιψης με τις διαταραχές διατροφής. Οπότε ίσως μπορώ να βοήθησω. Θα την αναρτήσω στο μπλογκ μου αφού δημοσιευτεί στο περιοδικό πρώτα.
Προς το παρόν παρακολουθώ το πανελλήνιο συνέδριο ενδοκρινολογίας κι έτσι ως και την Κυριακή δε θα έχω χρόνο να ασχοληθώ, μετά όμως θα προσπαθήσω να συμμετέχω ενεργά.

Τις πληροφορίες τις πήρα από την αναδημοσίευση αυτού του κομματιού στο ίντερνετ κι όχι κατευθείαν από το βιβλίο. Κακώς δεν ανέφερα στο άρθρο τις πηγές μου. Ήμουνα νιούμπι τότε και δεν είχα οργανωθεί σωστά.

*Nassia γεια και χαρά!

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η εμπειρία που καταθέτεις!Γράφεις διαπιστώσεις που έχεις κάνει, εσύ η ίδια, και δε βασίζονται απλά σε ιστορίες άλλων.Χαίρομαι που τις μοιράζεσαι μαζί μας. :) :) :)

Σχετικά με τα αντικαταθλιπτικά:συνήθως, χορηγούνται μαζί με ηρεμιστικά και αυτό γιατί επιτείνουν και εξομαλύνουν τη δράση των δευτέρων ( αυτά γνωρίζω σε γενικές γραμμές ).

*mariakou

Eξαιρετικά χρήσιμο το θέμα που μελετάς!

Αυτή η αναλυτική, μικροσκοπική ανάλυση των συναισθημάτων ( άρα και καθημερινών πρακτικών) - σε επίπεδο χημείας - είναι τόσο ενδιαφέρουσα!

Αναμένουμε νέες δημοσιεύσεις, όταν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος και όρεξη. :) :) :)
Οποιεσδήποτε βιβλιογραφικές πηγές, καλοδεχούμενες...:)

Γεια σε όλους,

εχω αυτοάνοση Hashimoto και παίρνω Τ475 και saroten (αντικαταθλιπτικά) 35mg ενώ υπάρχει μια υποψία και για άλλο αυτοάνοσο νόσημα. δεν μου έχει δώσει τα αντικαταθλιπτικά ψυχίατρος αλλά ο ρευματολόγος (μεγάλη ιστορία)και δεν τα συνόδεψε με ηρεμιστικά. επειδή πάντα ήμουν απαισιόδοξη και down αισθάνομαι πολύ καλύτερα. εκ προοιμίου λεω ότι η δόση των αντικαταθλιπτικών είναι ελάχιστη (κανονικά η αγωγή για κατάθλιψη είναι 150). για ένα διάστημα -μια εβδομάδα-πήρα καποια άλλα πιο ισχυρά τα οποία μου δημιούργησαν πρόβλημα όταν τα έκοψα (ζαλάδες κτλ). με τα saroten είμαι καλά αλλά με φοβίζει μην ξανακυλήσω όταν τα κόψω.......

επίσης: ειμαι 162 και 68 κιλά τον νοεμβριο ήμουν 60. παλευω πολύ με αυτό και θέλω να αδυνατίσω τόσο πολύ!!!δεν μπορώ να ελέγξω όμως το φάγητό. πεινάω συνέχεια και νομίζω ότι είναι ψυχολογικό λίγο γιατί πάω γυμναστήριο 5 φορές την εβδομάδα(powerplate-διάδρομος-βάρη) προσπαθώ να μην τρώω και η ζυγαριά εκει....δεν κατεβαίνει...καμμιά ιδεά;
mariakou μπορείς να βοηθήσεις;ο μεταβολισμός μου είναι ήδη σε καταστολή νομίζω..καμμιά ιδέα; με έχουν τρελλάνει ο ενδοκρινολόγος και ο ρευματολόγος μου, και οι δυο το παιζουν κορυφαίοι και δεν ακούνε τι λέω.. pleaseeee.