geia sas...

Γεια σας και από εμένα. Παρακολουθώ το φορουμ εδώ και 1 χρόνο περίπου... Ήθελα από την αρχή να κάνω εγγραφή αλλά πάντα κάτι με εμπόδιζε... Να λοιπόν που πήρα τη μεγάλη απόφαση να αναζητήσω βοήθεια από εσάς. Θα σας παρακαλούσα να μη με αγνοήσετε και να μη με κάνετε ban λόγω της ηλικίας μου. Είμαι 16 αλλά πιστέψτε με, ενεργώ και σκέφτομαι σαν πολύ μεγαλύτερη. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω αναφορά στο πρόβλημά μου. Από 12 χρονών πάσχω από βουλιμία και μεγάλα διαστήματα αφαγίας. Δε θα το λεγα ανορεξία διότι οι περίοδοι είναι γύρω στις 3 βδομάδες και μετά ξαναγυρνάω στην κατανάλωση τεράστιων ποσοτήτων φαγητού χωρίς να χάνω πολύ βάρος (το πολύ 5-6 κιλά τα οποία ξανακερδίζονται μετά από καμια βδομάδα ανάκτησης των παλιών συνηθειών.) Ποια είναι όμως η αιτία αυτών των προβλημάτων; Η οικογένειά μου. Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και η μητέρα μου λείπει από το σπίτι όλη μέρα και γυρνάει αργά το βράδυ. Δεν έχω αδέρφια και έτσι μένω πάντα μόνη μου. Από φίλους τα πάω πολύ άσχημα. Έχω μια δυο φίλες αλλά η συμπεριφορά τους απέναντί μου δεν είναι η καλύτερη. Στο σχολείο όλες οι κοπέλες έχουν πολύ ωραία σώματα και εγώ είμαι η μόνη που έχω παραπάνω κιλά. Πολλά αγόρια με κοροιδεύουν. Το φαγητό μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Το σκέφτομαι 24 ώρες το 24ωρο. Όταν δεν περνάω κρίσεις αφαγίας πηγαίνω στα σουπερ μαρκετ και στα ζαχαροπλαστεία και παίρνω απίστευτα μεγάλες ποσότητες φαγητού τις οποίες καταναλώνω στο σπίτι. Και μετά έρχεται η απογοήτευση. Θεωρώ τον εαυτό μου άχρηστο χοντρό και ανίκανο να κοντρολάρει την επιθυμία για φαγητό. Αν και έχω προσπαθήσει να κάνω εμετό, ποτέ δεν το κατάφερα. Παίρνω καμιά φορά καθαρτικά τα οποία όμως μου προκαλούν πολύ μεγάλο πόνο και έτσι τα έχω κόψει. Δεν μπορώ να μιλήσω στη μητέρα μου γιαυτό... Το ξέρω... Θέλω να πάω σε ψυχολόγο όμως είμαι ανήλικη... Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου...
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας... Δείξτε κατανόηση.

chloet καλως ηρθες κουκλα μου.
Δεν θα σε αγνοησει κανεις ,και ολοι θα δειξουν κατανοηση.
Το προβλημα σου δεν εχει ηλικια δυστηχως.Και στην δικη σου ηλικια ειναι πιο επικυνδηνο για τι παιζεις με την αναπτυξη σου.
Σιγουρα η οικογενειακη σου κατασταση δεν ηταν οτι καλυτερο για ενα παιδι,και δεν ειχε και την υποστηριξη για να την αντιμετωπισεις.Γι'αυτο φανταζομαι οτι για σενα το φαγητο ειναι καταφυγιο........
Ομως ετσι ειναι η ζωη.........
και εσυ μεγαλωσες και πρεπει μονη σου να βαλεις στοχους και να κανει σχεδια για τον ευατο σου και για το μελλον σου.
Πρεπει να πεισμωσεις και να πεις οτι εσυ θα τα καταφερεις ,θα εισαικαλα,θα εχεις πανω απ'ολα την υγεια σου ,για να μπορεσεις να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου ,και να κανεις την ζωη που ονειρευεσαι πανω απ'ολα ευτυχησμενη!!!!!!!!!
Δες στον δημο σου εαν υπαρχει ψυχολογος.
Κρατα την διατροφη σου ,οσο μπορεις χωρις να σημαινει αυτο οτι θα γινει κατι τρομερο εαν καποια στιγμη θελησης να φας κατι αλλο.
Γιατι το ζητουμενο ειναι να διατηρησουμε και μια ποιοτητα ζωης και οχι να μιζεριαζουμε.
Εχεις ενα μεγαλο αβανταζ τα χρονια σου .Εισαι μικρη και τα κιλα μπορουν να χαθουν πιο ευκολα και σωστα .Και αν το κανεις οπως πρεπει δεν θα τα ξαναπαρεις ποτε!!!!!!!
Οσο για αυτους που σε κοροιδευουν για τα κιλα σου,σκεψου οτι ισως και να σε ζηλευουν
γιατι εισαι ομορφη και τα κιλα σου δεν ειναι υπερβολικα απλα εχεις πιασιματα,αρα μπορει στην ουσια να θελουν νασε κολακεψουν .
Στην ηλικια σας ομως βρε κουκλα μου τις περισοτερες φορες κανε τε το αντιθετο απο αυτο που θελεται.
Αλλωστε μην ξεχνας οτι οι πιο σεξι και θυλικες γυναικες στον κοσμο ειναι αυτες που εχουν σωμα με πιασιματα πχ.Μπινγιοσε η Μονικα Μπελουτσι.
Και παντα αυτες θα ειναι εχει αποδειχτει στο περασμα των αιωνων!!!!!!!!
Γιάυτο με ρεγουλα να χασεισ τα κιλα ,και οχι υπερβολες .Μην θελησεις να χασεις 15 και 20 και 25 κιλα νομιζοντας οτι ετσι ειναι το καλο και το ωραιο!!!!1
Μικρους στοχους ,και καθως θα χανεις θα βρεις και τα ιδανικα κιλα για σενα .
Το καθε σωμα ειναι μοναδικο μην το ξεχνας αυτο!!!!
Οσο για τα σουπερ μειωσε την καταναλωση οσο μπορεις και ξοδευε τα λεφτα σου στα προιοντα για τοπικο που λεσ οτι εχεις και σε αλλα καλλυντικα ,μανικιουρ η ρουχα!!
Περιμενω νεα σου.
ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!!

chloet καλώς ήλθες στην κοινότητα!

Δεν ξέρω πως έβγαλες το συμπέρασμα ότι ενδέχεται να σε κάνουμε μπαν!

Καταρχήν, δεν έχουμε το δικαίωμα από τεχνικής φύσεως ( στο φόρουμ ) να το κάνουμε αυτό,αλλά δεν υπάρχει και λόγος να γίνει.Είναι όλοι αποδεκτοί, εδώ, και είμαστε όλοι μια ομάδα που μοιραζόμαστε όμοιες εμπειρίες και παλεύουμε να ξεπεράσουμε τις διατροφικές μας διαταραχές.

Περιγράφεις καταστάσεις βουλιμικών κρίσεων που τις περνάμε ή εχουμε περάσει πολλοί από εδώ μέσα.Υπάρχουν άπειρες δημοσιεύσεις στο φόρουμ με παρόμοιες περιγραφές και μάλιστα από άτομα που δεν είναι 16 ετών (σαν κι εμένα :) )!

ʼλλωστε που είναι το κακό να είσαι 16;Γιατί ενοχοποιείς τον εαυτό σου που είσαι μια έφηβη;Μήπως ,γενικότερα, κάθε μέρα στήνεις το <<εγώ>> στον τοίχο και αυτοπυροβολείσαι;Μήπως τον κατηγορείς και για καταστάσεις που δεν ευθύνεσαι εσύ;Έχεις προσπαθήσει ποτέ να δικαιολογήσεις αυτό που σου συμβαίνει, σαν μια ασθένεια που προκλήθηκε εξαιτίας άλλων;

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να καταλάβει τι σε κάνει να ενεργείς αυτοκαταστροφικά.Βρες τις σκέψεις που θα σε οδηγήσουν σε βουλιμικά επεισόδια και έλεγξε τες.Μην ακούς τον καθέναν στο σχολείο,στον δρόμο...ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ σε τι κατάσταση είσαι ΚΑΙ ΔΕ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ να καταλάβει.Απλά αγνόησε τον!

Ξέρω... αυτές οι συμβουλές είναι για τα...σκουπίδια!

Δε μπορούν να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού και δεν είναι και κανείς ικανός να σου πει τι θα κάνεις,αλλά μπορείς σαν ιδέα, να ξεκινήσεις να τις επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου...


Καλή συνέχεια σε ότι λυτρωτικό για σένα κάνεις!Μπορείς ελεύθερα να γράφεις όσο συχνά θες!

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για την υποστήριξη... Πραγματικά..

Πάτα αν θες το chat να μιλήσουμε όλοι μαζί!:)

Κοριτσάρα αν και είμαι καινούριο μέλος, να σε καλωσωρίσω κι εγώ.
Και θέλω να σου πώ ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό μας.
Δεν έχει να κάνει αν μεγάλωσες μόνη σου ή αν οι γονείς σου είναι χωρισμένοι. Βγάλε τα αυτά απο το μυαλό σου. Δεν φταίει αυτό για τις διατροφικές σου ατασθαλίες.
Αντίθετα.... το ότι μεγάλωσες μόνη σου, δείχνει δυνατό και δυναμικό άτομο.
Κατάφερες να γίνεις ολόκληρη κοπέλα, και να διαμορφώσεις ένα τρόπο σκέψης μεγάλης γυναίκας;
Είσαι δυνατή. Θα αφήσεις να σε νικήσει η βουλιμία ή η ανορεξία;

Μην καταφεύγεις στο φαγητό για να καλύψεις συναισθηματικά κενά (το ίδιο έκανα κι εγώ κάποτε και κέρδισα το βραβείο των 50 κιλών!).
Διάβασε ένα βιβλίο. Πήγαινε μια βόλτα. Χάζεψε βιτρίνες με όμορφα ρούχα και σκέψου πόσο ωραία θα ήταν να σου χώραγαν! Πήγαινε σε ένα γυμναστήριο (σχεδόν όλοι οι Δήμοι έχουν προγράμματα δωρεάν γυμναστικής για τους δημότες τους) και καλό θα σου κάνει και γνωριμίες θα κάνεις.
Στην ανάγκη φάε 1-2 καρότα (αν τα μασουλήσεις αρκετά είναι πολύ γλυκά, καλύτερα κι απο αληθινό γλυκό!).

Κι ακόμα, αν νομίζεις ότι η μητέρα σου είναι άνθρωπος μορφωμένος (έστω και λίγο) και με κατανόηση, μίλα της. Θα σε βοηθήσει.

Κι εδώ είμαστε. Να τα λέμε και να βοηθάμε η μία την άλλη.

Φιλιά

chloet, να σε καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου. Θέλω να σταθώ στο σημείο που λες ότι θέλεις να πας σε ψυχολόγο όμως είσαι ανήλικη. Όπως λέει κ η dexa, το πρόβλημα αυτό δεν έχει ηλικία. Και όσο πιο νωρίς αρχίσεις να το παλεύεις, τόσο πιο γρήγορα θα το ξεπεράσεις. Το ότι συνειδητοποιείς ότι υπάρχει πρόβλημα είναι πολύ σημαντικό. Σκέψου όλα εκείνα τα άτομα που βασανίζουν τον εαυτό τους χωρίς να καταλαβαίνουν ότι καταστρέφονται...

Θα σε συμβούλευα να δεις κάποιον ειδικό. Εάν το πρόβλημά σου είναι οικονομικό, με λίγο ψάξιμο ίσως βρεις κάποιον που κάνει καλύτερες τιμές σε ανηλίκους ή που τους αναλαμβάνει δωρεάν. Διαφορετικά, υπάρχουν κάποια κέντρα ειδικά για διατροφικές διαταραχές που δε χρεώνουν καθόλου τους ασθενείς. Νομίζω, έχουν γραφτεί για αυτά σε άλλα posts.

Σου εύχομαι καλή επιτυχία. Όποτε νιώθεις την ανάγκη, γράφε στο forum!!! Νομίζω ότι θα νιώθεις καλύτερα...