Quote:
Originally posted by Musudaki
Καλημέρα σε όλους!
Καλημερα αγαπητη μουσουδακι.
Νομιζω οτι παρα τις αγαθες σου προθεσεις, εχεις κανει ορισμενες παρανοησεις που θα ταλαιπωρησουν και τους δυο σας και πιθανοτατα και την σχεση σας...και εξηγουμαι αναλυτικα..
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ για τις συμβουλές σας!!! Πραγματικά είναι πολύτιμες!
Έχουμε εξελίξεις στο πεδίο, αφού χθες προέκυψε σχετική κουβέντα επί του θέματος. Του είχα πει κάποια στιγμή ότι από Σεπτέμβριο θα τον βοηθήσω να βρούμε διαιτολόγο και θα αρχίσουμε μαζί να πηγαίνουμε εκεί για να ξεκινήσουμε μαζί την προσπάθεια.
οταν λες οτι του το ειχες πει, εννοεις οτι του το ειχες ανακοινωσει, η σου ειχε ζητησει ο ιδιος κατι τετοιο και του το υποσχεθηκες? επειδη θεωρω πολυ πιθανο οτι ΕΣΥ του το ειχες πει, νομιζω δεν λαμβανεις σοβαρα υποψη αυτο που ηδη σου ειπαμε: δεν μπορει να γινει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τιποτε αν δεν το θελει και δεν το ζητα ιο ιδιος...καθε δικη σου πιεση ειναι μονο αγχος και στεναχωρια...προσωπικα με μια συμπεριφορα σαν αυτη που ειδα απο εσενα (αγχωτικη και πιεστικη αν και με τις καλυτερες προθεσεις) θα μπορουσα να βαλω αλλα 20 κιλα...τωρα αν στον φιλο σου λειτουργησει θετικα, τι να πω...μακαρι...
Γενικότερα η στάση μου δεν είναι επικριτική με το πάχος, ούτε αποκαρδιωτική. Σε κάθε ευκαιρία του τονίζω πόσο όμορφος είναι, πόσο μου αρέσει, θέλω να κάνουμε πολύ σεξ, ενώ του τονίζω ότι εγώ είμαι εδώ να τον στηρίξω και να τον βοηθήσω σε αυτή την προσπάθεια και θέλω να την περάσουμε ΜΑΖΙ!
ολα τα παραπανω ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, κι αυτο ακριβως θα ηταν και το βοηθητικο να κανεις. με μια σημαντικη υπογραμμιση ομως... εισαι εκει να το περασετε μαζι εαν και εφοσον το θελησει και στο ζητησει.....οχι , εισαι εκει να το περασετε μαζι ΤΩΡΑ γιατι το αποφασισες εσυ....
Περί μαγειρικής: εγώ είμαι health-freak με την έννοια ότι δεν τρώω ούτως ή άλλως τηγανητά, σάλτσες και γενικότερα παχυντικά πράγματα, οπότε ούτως ή άλλως η μαγειρική μου είναι διαίτης από τη φύση της...
αυτο ειναι πολυ καλο και βοηθητικο, μπορεις με το παραδειγμα σου ΚΑΙ ΜΟΝΟ και οχι με κουβεντες για το ποσο πρεπει να αποφευγει αλλου ειδους φαγητα, αλλα και με την μαγειρικη σου, να τον βοηθησεις να θελησει να υιοθετησει κι αυτος μια τετοια διατροφη σε μονιμη βαση.
Χθες λοιπόν, του ξεκίνησα κουβέντα για ποιούς διαιτολόγους έχω βρει μέσω internet και γνωστών και βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν τοίχο: δεν το συζητάει καθόλου να πάμε σε διαιτολόγο, ισχυριζόμενος ότι προ-μπαλονάκι είχε πάει σε 4 και δεν είχε δει καμία διαφορά. Η άποψή του είναι ότι θα ξεκινήσει μόνος του αφού ξέρει τι πρέπει ή δεν πρέπει να τρώει. Απίστευτη αρνητικότητα, δεν φαντάζεστε! Σαν να πάτησα κάλο!
εμ τον πατησες, δεν τον πατησες?...αγαπητη μου μουσουδακι, δεν ειναι φανερο απο τις αντιδρασεις του οτι δεν το θελει ο ιδιος αλλα απανταει στα δικα σου θελω επι του θεματος? αφου δεν θελει διαιτολογο, ποιος ο λογος να ψαχνεις διαιτολογους? μπορει να πλαναται στο οτι θα τα καταφερει μονος του, αστον να δοκιμασει και δινε του μονο την βοηθεια που σου ζηταει, ΑΝ στην ζηταει.. ...
Η κουβέντα είχε όμως άσχημη εξέλιξη... με την έννοια ότι εμένα με έπιασαν τα κλάματα και κλαψούριζα σαν μικρό παιδί. Το θέμα είναι ότι ο ίδιος μου έχει παραδεχθεί ότι πριν να ξεκινήσουμε να είμαστε μαζί (κοντεύουμε να κλείσουμε χρόνο) ήταν πάρα πολύ κλειστός άνθρωπος, με σχεδόν ανύπαρκτες εμπειρίες σχέσεων με το άλλο φύλο. Ένας σημαντικός λόγος (αν όχι ο μοναδικός) ήταν το πρόβλημα παχυσαρκίας του που τον αποξένωνε και τον γέμιζε ανασφάλεια.
ωραια... αντιλαμβανομαι οτι ηταν μια αντιδραση σου στην συναισθηματικη πιεση που ενοιωσες, αλλα για τον ιδιο μονο αφχος και δυστυχια προσφερουν αυτες οι αντιδρασεις, παντως οχι κινητρο....
Πλέον είναι ερωτευμένος και ευτυχισμένος μαζί μου (έτσι μου λέει / μου δείχνει / τον πιστεύω) και εγώ από τη μεριά μου ακριβώς το ίδιο. Δεν μένουμε μαζί επισήμως, αλλά εγώ είμαι με το βαλιτσάκι μου πέρα-δώθε σπίτι του και καταλήγουμε να μένουμε μαζί 3-4 φορές την εβδομάδα + σαββατοκύριακα. Αν το δούμε θεωρητικά το θέμα λοιπόν: έχουμε μια υγιέστατη σχέση.
Αυτό που του τόνιζα και με έπιασε το παράπονο χθες (και το έχω ξανακάνει στο παρελθόν...) είναι ότι αφού όντος είναι ερωτευμένος / ευτυχισμένος μαζί μου, και πλέον δεν έχει ανασφάλειες ότι εγώ θα φύγω (τα είχαμε αυτά στην αρχή) γιατί δεν με "εκμεταλλεύεται" και εμένα και την όλη μας σχέση, να πάρει δύναμη και να ξεκινήσει. Εγώ τόσο καιρό που είμαστε μαζί, επίτηδες δεν τον πίεζα ιδιαίτερα (σχεδόν καθόλου) να κάνει δίαιτα και αυτός είχε επαναπαυθεί. Χθες μου εξομολογήθηκε ότι έχει πάρει 10 κιλά άπό τότε που ξεκινήσαμε! Το θεωρώ προσωπική μου αποτυχία αυτό κι εκεί με έπιασε το παράπονο. Πώς διάολο τον εμπνέω αν με έχει γραμμένη?
κι εδω, αγαπητη μουσουδακι, κανεις την βασικη παρανοηση, αυτη που νομιζω οτι φταιει για οσα περνας και για τον τροπο που το σκεφτεσαι ΣΥΝΟΛΙΚΑ.. αυτο που του συμβαινει, ειναι κατι εντελως δικο του και δεν αφορα εσενα, οσο κι αν θελεις να σας σκεφτεσαι σαν ενα σωμα-μια ψυχη...οταν δεν θελει/μπορει να προχωρησει δεν γραφει ΕΣΕΝΑ, απλα η ριζα του προβληματος του ειναι ΑΛΛΗ απο το οτι δεν ειχε σχεση, η βοηθεια, η αγαπη η...η.... η.... ποια ειναι αυτη η ριζα? πρεπει να ψαξει να τη βρει...ΑΥΤΟΣ, οχι εσυ....παιρνεις προσωπικα και αντιδρας σαν να σε αφορα καθε αποτυχια του στο θεμα...ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ.ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ. εχεις υιοθετησει ενα προβλημα που δεν ειναι δικο σου και κανεις κακο και σαυτον και σε σενα...κι εδω θα ηθελα να σου πω και την εντυπωση που εχω συνολικα, κι αν κανω λαθος, με διορθωνεις....εχω την αισθηση οτι δεν σε στεναχωρει μονο το θεμα της υγειας σου, αλλα και αυτο της εμφανισης του, της κοινωνικης αποδοχης κλπ κλπ κλπ..οχι για σενα μονο, αλλα για τον ιδιο, γιατι ενω θα μπορουσε να ειναι ενας πανεμορφος αντρας, εχει παραμορφωθει απ τα πολλα κιλα που κουβαλαει και δεχεται κι ολον αυτον τον κοινωνικο ρατσισμο που μας πειργραφεις παρακατω....εχω δικιο η αδικο? σε απασχολει και γιαυτον τον λογο η οχι? εαν ομως ετσι συμβαινει, και σε απασχολει ΚΑΙ γι αυτους τους λογους, εχω να σου πω οτι εσυ ΕΤΣΙ τον γνωρισες...με ποιο δικαιωμα εχεις φαγωθει να τον αλλαξεις εαν δεν το θελει ο ιδιος? μπορει να του λες με πολλα κι ωραια λογια οτι τον αγαπας ετσι κι αλλιως, οι πραξεις σου ομως, η επιμονη σου να αδυναρτισει, το ψαξιμο για διαιτες (που δεν σου ζητησε) τα κλαματα, οι υπερβολες, δειχνουν ακριβως το αντιθετο.....οτι ΔΕΝ σου κανει οπως ειναι και θαθελες να ηταν καπως αλλιως...κι αυτο προσλαμβανει....εαν λοιπον οντω ς σου αρεσει κι ετσι, αστον να ειναι "ετσι" για οσο αυτος θελει...κι αν τελικα θελει να ειναι για παντα, ειναι δικο σου θεμα το τι θα κανεις με την διαχειριση του δικου σου εαυτου (αν θα παραμεινεις η οχι στην σχεση) τον δικο του, αστον να τον διαχειριστει κεινος...παρα τα οσα μπορει να νομιζεις για τις ερωτικες σχεσεις, παραμενουμε 2 ξεχωριστοι ανθρωποι με ελευθερη βουληση και κανεις δεν ειναι κανενος για να αποφασιζει γι αυτον τιος κινησεις του...,
Υποτίθεται ότι δύο άνθρωποι είναι μαζί - ομάδα στη ζωή για να βοηθάει ο ένας τον άλλον να βελτιώνονται!
η βοηθεια δινεται ΑΦΟΥ ζητηθει...βοηθεια με το ζορι, δεν ειναι βοηθεια, ειναι επιβολη...
Υπάρχει κάτι κρυμμένο μέσα του, ένα μαύρο κουτί με αρνητικές σκέψεις και ανασφάλειες που το κρατάει επασφράγιστο! Τον ικέτευα χθες να μου ανοιχτεί, να τα βγάλει από μέσα του ώστε να τα πολεμήσουμε μαζί. Τοίχος.... Ναι, έχω αναφέρει να το δούμε το θέμα και ψυχολογικά ζητώντας βοήθεια από κάποιον ειδικό, αλλά μαντέψτε... Τοίχος!
ετσι ακριβως οπως το λες...εχεις την εντυπωση οτι δεν υπαρχει στον καθενα μας ενα τετοιο μαυρο κουτι?εχεις την εντυπωση οτι δεν εχεις ΕΣΥ ενα τετοιο μαυρο κουτι? αν την εχεις, απλα δεν το εχεις ανακαλυψει ουτε εσυ η ιδια...οσο για το "ανοιγμα" καλη μου φιλη, ενα τετοιο ανοιγμα στα εσωψυχα του καθενα, δεν γινεται γιατι καποιος του το ζηταει, εστω κι αν ειναι αυτος ποπυ μοιραζεται τοσα και τοσα..δεν ζητ
ειται , ουτε εκβιαζεται αυτο το ανοιγμα...το κανει ο καθενας εκει που νοιωθει ασφαλης οτι ειναι αποδεκτος κι εκει που νοιωθει οτι θα τον καταλαβουν....κι ο φιλος σου βρισκεται σε θεση αμυνας απεναντι σου γιατι του κανεις μια συνεχη 'επιθεση καλης θελησης " επι του θεματος...πως λοιπον να σου ανοιχτει την στιγμη που δεν νοιωθει αποδεκτος και δεν νοιωθει να καταλαβαινεις αυτο που του συμβαινει? πως να σου ανοιχτει οταν ειναι απασχολημενος στονα αποκρουει τις επιθεσεις ενδιαφεροντος που του κανεις? μονο να περιχαρακωθει περισσοτερο μπορει αν δεν χαλαρωσεις...
Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. 2sweet2b4go10: δεν έχει αλλάξει τις διατροφικές του συνήθειες δυστυχώς! Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ είναι να σου γίνει καθημερινή συνήθεια, χωρίς πλέον να το σκέφτεσαι. Μόνο έτσι θα διατηρηθείς στην ισορροπία και δεν θα κάνεις σκαμπανευάσματα! Το ξέρω αυτό, δεν νομίζω ότι μπορώ να του το μεταδώσω.
συμφωνω μαζι σου. δεν ξερεις πως να το χειριστεις..
και πραγματι αυτος ειναι ο μονος τροπος να τα καταφερει κανεις...ο μονος τροπος να το μεταδωσεις ειναι με το ζωντανο παραδειγμα σου και με το να τον παρασυρεις σε αυτον τον τροπο ζωης, χωρις ομως συζητησεις και νουθεσιες...δεν λεω οτι θα πετυχει σιγουρα. ισως ο φιλος σου δεν αδυνατισει ποτε, ΟΤΙ κι αν κανεις..καταλαβαινεις την νδιαφορα? ισως δλδ . να μην υπαρχει τπτ που να εκανες ΕΣΥ και να εφερνε σαν αποτελεσμα το να αδυνατισει......αλλα ΑΝ κατι πετυχει θα ειναι αυτο. το να το θελησει μονος του δλδ..
Τελευταίο γιατί σας ζάλισα: μιλάμε για κοινωνικό αποκλεισμό, για βλέμματα απαξιωτικά, για χαρακτηρισμούς υποβιβαστικούς και ναι υπάρχουν αυτά που κάνουν τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τη μάστιγα της παχυσαρκίας να κλείνονται ακόμα περισσότερο στον εαυτό τους και στο ψυγείο. Τα βλέμματα τα είδα κι εγώ το καλοκαίρι που είμασταν διακοπές - ο κόσμος είναι αδιάκριτος και κακός με τα μάτια του. Δεν το ήξερα.
τωρα το εμαθες :)
Όμως, αναρωτιέμαι: όταν έχεις έναν άνθρωπο που τον αγαπάς και σε αγαπάει, σε φροντίζει σαν τίποτε άλλο και το παραδέχεσαι κι εσύ ο ίδιος, σε γεμίζει, περνάς καλά, τον γουστάρεις, ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΝΕΕΣΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ???
ειναι απλο μουσουδακι.. αυτο συμβαινει διοτι το προβλημα σου ΔΕΝ ηταν το οτι δεν ειχες εναν τετοιο ανθρωπο....το προβλημα σου ηταν αλλο....ποιο???? αν θες, ψαχνεις και το βρισεκις...ΑΝ ΘΕΣ...δεν ξερουμε αν θελει ο φιλος σου, αλλα αν θελει θα ψαξει και θα το βρει και θα το λυσει...το σιγουρο ειναι οτι δεν μπορεις να το λυσεις εσυ για εκεινον...
Είναι δύσκολο (όχι ακατόρθωτο) να το κάνεις μόνος σου! Γιατί διάολο δεν "με χρησιμοποιεί"??? Τι σκατά κάνω λάθος? Μου λέει κι επιμένει πως θα το κάνει μόνος του και να σταματήσουμε να βγαίνουμε έξω για φαγητό (μια φορά στο τόσο βγαίνουμε) και να αποξενωθούμε κοινωνικά από φίλους και γνωστούς όσον αφορά τα φαγητά και να βγαίνουμε μόνο για ποτό/καφέ. ΟΚ, το δέχομαι... Αμφιβάλλω ότι θα γίνει κάτι όμως. Όταν ζεις στη στέρηση, κάποια στιγμή κάνεις ένα τεράστιο ΜΠΑΜ!
Έχω αρχίσε να αμφιβάλλω πλέον για τα συναισθήματά του για να καταλήξω κάπου... Αφού δεν τον "εμπνέω".... Εμένα μια φορά το χειμώνα μου είχε πει ότι μεγάλωσε λίγο ο ποπός μου (παιδιά είμαι 1,63 και 52 κιλά - δεν έχω θέμα), και πρόσεχα τη διατροφή μου μια εβδομάδα κι έκανα γυμναστήριο για να ξαναμικρύνει.... Για να του αρέσω...
εξακολουθεις να παιρνεις προσωπικα κατι που δεν αφορα εσενα, ΚΑΝ....δεν εχει να κανει με τα αισθηματα του προς εσενα το οτι δεν αδυνατιζει, εχει να κανει με κατι που ειναι ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ και αφορα ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΝ.το οτι εσυ, στην αναλογη περιπτωση αντεδρασες διαφορετικα, ειναι γιατι εσυ δεν εχεις το δικο του προβλημα...αν αυτος ηταν εσυ, δεν θα το ειχε ουτε αυτος, αν με εννοεις...
Σας κούρασα, συγνώμη αλλά ... καλό το φόρουμ τελικά! Τα βγάζεις όλα ρε παιδιάκι μου από μέσα σου :)
καθολου δεν μας κουρασες, μπορεις να ερεχεσαι οποτε θελεις και να μας λες οτι θελεις...(αυτο κανουμε ολοι :))
Σας φιλώ γλυκά και ... keep walking!
