προβλημα ή ειναι ολα στο μυαλο?

γεια σας!! αυτο το site ειναι πραγματικα υπεροχο και μπορω να πω οτι ειναι η πρωτη φορα-μολις σημερα το ανακαλυψα-που νιωθω οτι δεν ειμαι μονη μου...τα πραγματα για μενα εχουν ως εξης...οταν ημουν μικρη δεν ειχα συνειδητοποιησει οτι ειχα ορισμενα παραπανισια κιλα και μπορω να πω οτι δεν μ ενοχλουσαν...ωστοσο απο τοτε που μπηκα στο λυκειο πολλα πραγματα αρχισαν να αλλαζουν και ετσι σιγα σιγα αρχισα να βλεπω κατι σε μενα το οποιο δε μου αρεσε..απο τη στιγμη που καταλαβα οτι θελω να χασω καποια κιλα τοσο για την εξωτερικη εμφανιση μου οσο και για την υγεια μου το συζητησα με τους γονεις μου οι οποιοι με μεγαλη προθυμια δεχτηκαν να με πανε σε καποιο διαιτολογο...σε σχετικα μικρο χρονικο διαστημα καταφερα να χασω 8 κιλα.. ειχα υψος 1.64 και ημουν 57 κιλα..τα κρατησα και απο μονη μου εχασα αλλα 3-4 με αποτελεσμα να ειμαι πολυ ευχαριστημενη και η ζωη μου να εχει αρχισει να μπαινει σε πολυ ομαλους ρυθμους..παρ ολα αυτα το λυκειο ειναι μια απτις δυσκολοτερες περιοδους στη ζωη και λιγο το διαβασμα λιγο το αγχος λιγο ο περιορισμενος χρονος με "ωθησαν" στο να βαλω και παλι περιπου 7-8 κιλα..απο τοτε και μεχρι σημερα το βαρος μου αυξομειωνεται...οι διαφορες κυμαινονται γυρω στα 2-3 κιλα...αν και τρωω υγιεινα (αποφευγω τα πολλα γλυκα και τα λιπαρα), δεν ασκουμαι κυριως επειδη δεν εχω χρονο. Ετσι αυτη τη στιγμη -μπαινω στα 18- αν και οι περισσοτεροι μου λενε πως δεν εχω καποιο προβλημα και πως τα κιλα μου ειναι φυσιολογικα, εγω καθε αλλο παρα ευχαριστημενη ειμαι...Επιπλεον τωρα τελευταια πιανω τον εαυτο μου να ασχολειται συνεχως με το φαγητο...Υπαρχουν μερες που τρωω ελαχιστα ή ακομα και τιποτα, καταναλωνοντας μονο μεγαλες ποσοτητες νερου..υπαρχουν αλλες που τρωω φυσιολογικα...και δυστυχως υπαρχουν καποιες μερες που τρωω απεριοριστα...δε μπορω να σταματησω τον εαυτο μου..η ακομα και αν τον σταματησω..δε μπορω να σταματησω να σκεφτομαι το φαγητο...μπορω ολη μερα να ασχολουμαι με το ποσα κιλα ειμαι, ποσα πρεπει να χασω και πραγματικα πιστευω πως το βαρος μου ειναι η πηγη ολων των προβληματων μου...Νομιζω πως το πρωτο πραγμα που παρατηρει καποιος πανω μου ειναι το οτι δεν ειμαι αδυνατη..μου εχει γινει πλεον εμμονη ιδεα και δεν μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο...ολοκληρη η ζωη μου κινειται γυρω απο μια διαιτα...εχω αρχισει και παλι να χανω βαρος αλλα εκει που επι μια βδομαδα λιμοκτονω κυριολεκτικα ερχεται εκεινη η μερα που θα φαω οτιδηποτε βρω μπροστα μου...και μετα μισω τον εαυτο μου που αφεθηκε και παρασυρθηκε...ολο αυτο εχει αρχισει πλεον να με κουραζει σωματικα και πνευματικα και δεν καταλαβαινω γιατι δεν γινεται απλα να το βγαλω απτο μυαλο μου και να ζησω κανονικα!! οι γυρω μου ειναι ευχαριστημενοι απο μενα..ο φιλος μου μου λεει οτι ειμαι τελεια ετσι ακριβως οπως ειμαι...το ιδιο και οι γονεις μου και οι υπολοιποι φιλοι μου...ομως αυτο που θελω πραγματικα ειναι να ειμαι αδυνατη...και τοτε θα λυθουν ολα μου τα προβληματα....η μηπως οχι??

καλωσορισες mariza :)
αληθεια, ποια ειναι αυτα τα "ολα σου τα προβληματα" που νομιζεις οτι θα λυθουν αν χασεις κιλα?
απο τα λιγα που μας ειπες για σενα, εγω βλεπω μια κοπελα (που ταλαιπωρειται μεν) αλλα ειναι νεα, ωραια(ακομα κι αν δεχτουμε αρχικα οτι εχεις καποια κιλα να χασεις, παραδεχεσαι ελπιζω οτι αυτα ειναι λιγα, επομενως δεν σε παραμορφωνουν, απλα σε απασχολουν) που εχει γονεις που την αγαπανε κι εναν φιλο που επισης την αγαπαει και μαλιστα την θεωρει τελεια ετσι οπως ειναι...ποια ειναι λοιπον τα προβληματα σου? αν θελεις, μας λες...

OXI...ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!..κουκλιτσα μου που μιλας και τοσο ομορφα, ο τροπος που σκεφτεσαι σε κανει να το πιστευεις..ουσιαστικα μια διαιτα ειναι ενα πραγμα, ενα συστημα που το ελεγχεις μονο ΕΣΥ..οποτε πιστευεις πως ειναι ο μονος τροπος να κρατησεις τον "ελεγχο" ...αλλα στην πραγματικοτητα χανεις τον ελεγχο γιατι ξεφευγεις απο τα στανταρ του οργανισμου σου και πας να καταφερεις κατι ακατορθωτο..
ξεκινησα απο μια απλη διαιτα στα 16 μου..ημουν 71 κιλα και 1.72 υψος τοτε...ηθελα να φτασω 61..και ειχα πει πως θα μουν ευχαριστημενη..δεν ημουν ομως..επιζητουσα ολο και πιο κατω ωσπου καποια στιγμη χαθηκα μεσα στον ιδιο μου τον εαυτο, στις ιδιες μου επιθυμιες..τωρα ειμαι 19.5..συνεχιζει το φαγητο να ναι η πρωταρχικη μου σκεψη οταν ξυπναω, οταν τρωω, οταν κοιμαμαι..πρωι, μεσημερι, βραδυ..ολες τις ωρες..πισω απο καθε μπουκια μου κρυβεται και ενας ανεξηγητος πονος..ακαταλαβιστικος ομως...μεχρι και πισω απο καθε υγιεινη μπουκια..3,5 χρονια τωρα φαγητο δεν εχω ευχαριστηθει..ειναι ενας εμμεσος (και πολλες φορες αμεσος) εχθρος μου..με μισει και το μισω...ή τουλαχιστον ετσι νομιζω..
θελω να γινω καλα..να σταματησει να με απασχολει πια αυτη η εμμονη..με κουρασε πολυ...αλλα πραγματικα δεν το χω παρει αποφαση ακομα..ετσι νομιζω αλλα ουσιαστικα δεν το χω αποφασισει..γιατι αν το χα αποφασισει θα εκανα τα παντα...θα πηγαινα σε καποιο γιατρο..θα το παλευα..
το παλευω καθημερινα οσο μπορω αλλα δεν το χω ξεπερασει..ετσι νομιζα..τα επεισοδια εχουν μειωθει..βασικα δεν κανω πλεον εκτος απο μερικες μερες(λιγες) που τρωω παραπανω αποτι συνηθως και φυσικα με τρωνε οι τυψεις(παροτι δεν ειναι αναγκαιο γιατι για καποιον τριτο ειναι απλα ενα φυσιολογικο φαγητο, για μενα ειναι υπερβολικα πολυ ομως)..
ειμαι ευχαριστημενη οταν τρωω κουακερ με λιγο γαλα ολη μερα..αντε και λιγο γαλατακι επιπλεον...
το καταλαβαινω οτι αυτο δεν θα πρεπε να με ευχαριστει γιατι κανω κακο σε μενα..κι ομως δεν το συνειδητοποιω..ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ...το θελω πισω υπερβολικα πολυ καποιες στιγμες..ή μαλλον οχι καποιες στιγμες ..ολες τις στιγμες..
βαρεθηκα ομως..τα βαρεθηκα ολα..βαρεθηκα να περιστρεφεται ολη μου η ζωη πισω απο ενα κομματι φαι, γλυκο..οτιδηποτε και αν κανω να σκεφτομαι αυτο..εχω καταντησει να μην καταλαβαινω ποτε πειναω πραγματικα γιατι συνηθω ςη πεινα μου κανει την εμφανιση της για να καλυψει συναισθηματικα κενα ή τελοσπαντων αλλου ειδους κενα..
βγαινω εξω με φιλους και παντα παιρνω coca-cola light...γιατι?..γιατι φοβαμαι..δεν θελω να τρωω μπροστα τους..ειναι σαν να φανερωνω καποιο μυστικο μου..καποιο μυστικο που κρυβω τοσο καλα ή νομιζω οτι κρυβω καλα τελικα..
ποτε δεν τρωω οτι μου κανει πραγματικη ορεξη..γιατι ΠΑΝΤΑ κανω διαιτα..νομιζω οτι κανω δηλαδη..
κοριτσακι μου ολα ειναι στο μυαλο, ολα τα προκαλει το μυαλο μας, εμεις επιλεγουμε να μην ειμαστε καλα, να φτανουμε στον πατο τον εαυτο μας γιατι τον μισουμε..λογος?..ανυπαρκτος. .θελουμε με κατι να ασχολουμαστε..νομιζουμε οτι το ελεγχουμε ενω μπορει να συνειδητοποιησουμε αργα οτι αυτο μας ελεγχει..
κανουμε την ζωη μας να περιστρεφεται γυρω απο μια ουτοπια..γυρω απο ενα παραμυθι που σιγα-σιγα μετατρεπεται σε εφιαλτης..
πρεπει να την αγαπησουμε την ζωη..γιατι ετσι πρεπει..απλα ΠΡΕΠΕΙ!..ειναι μικρη..αυριο ο καθενας απο μας μπορει να πεθανει..και αυτο δεν το λεω για να παιρνουμε κουραγιο..το λεω γιατι ισχυει..ειμαστε ανθρωποι..φθαρτοι..καθε μερα μπορει κατι να συμβει και να ναι η τελευταια μας..για αυτο πρεπει να την ζουμε...αν θελουμε πραγματικα ολα ξεπερνιουνται...εχουμε πολλα να ζησουμε..εγω ηδη στερηθηκα 3 χρονια απο την ζωη μου..θα μου πεις βεβαια πως ακομα ειμαι μικρη..ναι ειμαι..αλλα μου λειπουν αυτα τα χρονια γιατι δεν τα εζησα καθολου..το μονο που με απασχολουσε ηταν το φαγητο ακομα και οταν ημουν πολυ αδυνατη...για αυτο λεω πως ολα ειναι στο μυαλο..αγαπησε εσενα ΤΩΡΑ..μην ατο αφηνεις για αργοτερα γιατι θα θες και συ να γυρισουν πισω οσα εχασες..
ειμαστε εδω για οτι θες..διπλα σου..σε φιλω..

Καλώς ήρθες!Αν πρόλαβες να διαβάσεις κάποια από τα μηνύματα εδώ μέσα θα δεις ότι οι περισσότεροι από εμάς κάπως έτσι ξεκίνησαν.Το μόνο που θα καταφέρεις τρώγοντας ελάχιστα ή ακόμα και τίποτα όπως αναφέρεις παραπάνω είναι να ρίξεις πολύ χαμηλά τον βασικό σου μεταβολισμό με αποτέλεσμα κάθε φορά που θα κάνεις δίαιτα να είναι όλο και πιο δύσκολο να χάσεις τα κιλά που έβαλες.Όταν δεν τρώμε τίποτα χάνουμε πολλά υγρά, μυικό ιστό και ελάχιστο λίπος.Ο οργανισμός μας είναι πολύ έξυπνος, αν δεν τρως τίποτα για κάποιες μέρες την πρώτη μέρα που θα φας θα το αποθηκεύσει όλο στις λιποαποθήκες σου γιατί τον φαίρνεις σε κατάσταση πανικού και θέλει να αμυνθεί.Έπισης χάνοντας μυικό ιστό ο οργανισμός θέλει λιγότερες θερμίδες για συντήρηση.Αφού η πρώτη σου απόπειρα απώλειας κιλών ήταν με την βοήθεια διαιτολόγου (πολύ θετικό αυτό) γιατί δεν ακολουθείς και πάλι εκείνη την διατροφή; Στο παρελθόν σε είχε βοηθήσει πολύ, γιατί όχι και τώρα;Το ότι τρως κάποιες φορές απεριόριστα μου φαίνεται πολύ λογικό από την στιγμή που κάποιες άλλες φορές είσαι στην απόλυτη στέρηση.Το φαϊ δεν είναι εχθρός μας στην προσπάθεια απώλειας κιλών αντίθετα αν το χρησιμοποιούμε σωστά είναι ο καλύτερος μας σύμμαχος και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε.
Ακολούθησε την δίαιτα που έχεις στα χέρια σου, προσπάθησε να μην πανικοβάλεσαι και όλα θα πάνε καλύτερα, θα δεις!

γεια σας και παλι!!
σας ευχαριστω πραγματικα πολυ για τις συμβουλες σας...και ξερω πως εχετε δικιο...παρ'ολα αυτα ακριβως επειδη απ' οτι διαβασα και τις ιστοριες αλλων μελών ολα καπως ετσι ξεκινανε...εχω μπει σε μια λογικη που δε μου κανει καλο και αυτο μπορω να το αναγνωρισω. όμως δεν μπορω να κανω τιποτα για να το αλλαξω. θελω να ειμαι αδυνατη και μονο αυτο μπορω να σκεφτω! τωρα, 2sweet2be4go10,οσο για το ποια ειναι ολα αυτα τα προβληματα...φυσικα ξερω πως τα "προβληματα " που εχω τωρα δεν ειναι τιποτα μπροστα σε αυτα που θα πρεπει να αντιμετωπισω αργοτερα και το παραδεχομαι οτι δεν εχω καποιο τρομερο προβλημα...το μονο προβλημα μου ειναι οτι δεν μου αρεσει ο εαυτος μου! need2lose νομιζω πως ειπες ακριβως τη λεξη που αισθανομαι. πανικοβαλλομαι! ολο αυτο μου εχει δημιουργησει πανικο και δεν μπορω να κανω τιποτα με τη λογικη μου! με κραταει μακρια απο αυτα που θελω και μακρια απο τη ζωη μου, που οντως μπορει να γινει πολυ ομορφη αν τη ζησω φυσικα...ναι αλλα δεν μπορω...οπως δεν μπορω να κανω και εκεινη τη διαιτα...η οποιαδηποτε αλλη διαιτα...Για μενα διαιτα σημαινει να μην τρωω τιποτα!! ολες οι διαιτες εχουν κατι παραπανω..κατι για να μη νιωθεις οτι στερεισαι...free, βλεπω πως εχεις ζησει παρομοια κατασταση και χαιρομαι που εχεις φτασει στο σημειο να τα βλεπεις ολα οπως πρεπει και οχι οπως θελεις...σας ευχαριστω ολους πολυ γιατι ξερετε, προσπαθω να εξηγησω στους γυρω μου τι σκεφτομαι οταν με ρωτανε τι μου συμβαινει και γιατι ειμαι συνεχεια κλεισμενη στον εαυτο μου, αλλα δεν καταλαβαινουν!! φτανουν στο σημειο να κατανοουν οτι θελω να χασω μερικα κιλα αλλα απο εκει και περα δεν καταλαβαινουν γιατι μου εχει γινει εμμονη...οι γονεις μου δε δεν μου λενε τιποτα γιατι φοβουνται...περσι τετοιο καιρο επειδη δεν ετρωγα καθολου επι δυο βδομαδες, ηταν σιγουροι οτι ειμαι "στα προθυρα νευρικης ανορεξιας"...και οντως ισως να ημουν...ομως σταδιακα αρχισα και παλι να επανερχομαι στα φυσιολογικα-για μενα-...το φαγητο ειναι ο χειροτερος εχθρος μου...νομιζω πως αν εχανα θα ειχα περισσοτερες ευκαιριες, περισσοτερους ανθρωπους γυρω μου και οτι θα ημουν ευτυχισμενη...γιατι τωρα δεν ειμαι!! θελω να αδυνατισω για να μη ντρεπομαι στη παραλια, για να φοραω τα ρουχα που μου αρεσουν, για να χαιρομαι να βλεπω τον εαυτο μου στον καθρεφτη και για να σταματησω να νομιζω πως τα κιλα μου ειναι το σημα κατατεθεν μου...!
συνεχιστε...αυτο το site ειναι πολυ καλο...η βοηθεια που προσφερετε ειναι πολυ μεγαλη...το οτι υπαρχει καποιος που σε καταλαβαινει ειναι το πρωτο βημα για να βοηθησεις πρωτα απο ολα εσυ τον εαυτο σου...

Αφού είναι ξεκάθαρο πως το κόλπο του να μην τρως τίποτα δεν λειτουργεί, γιατί δεν δοκιμάζεις κάτι άλλο; Μην λες δεν μπορώ , φυσικά και μπορείς!
Το βασικότερο πρόβλημα είναι το μυαλό, από μικροί όταν μας λένε ότι κάτι είναι απαγορευμένο εκεί "κολλάμε" είναι δείγμα της ανθρώπινης λογικής.Αν κλειδώσουν μια πόρτα και αφήσουν όλες τις άλλες ανοιχτές στην κλειστή δεν θα θέλεις να πας;Έτσι είναι και με το φαι,κλειδώνουμε την πόρτα που πίσω του βρίσκεται το φαγητό τριγυρνάμε σε όλα τα άλλα δωμάτια που έχουν ανοιχτές τις πόρτες αλλά το μυαλό μας το βασανίζει αυτό με την κλειστή πόρτα.Αν ανοίξεις μόνη σου αυτή την πόρτα θα δεις ότι δεν ήταν κάτι τόσο τρομερό! Αν κρατιέσαι έξω από αυτή με νύχια και με δόντια κάνοντας ότι δεν υπάρχει δίνεις τελικά πολύ σημασία στο περιεχόμενο της , το αφήνεις να μονοπωλεί τις σκέψεις σου και τελικά αργά ή γρήγορα θα ορμήσεις σ'αυτή την πόρτα και τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά γιατί έχεις μεγεθύνει τόσο πολύ την σημασία του να μπεις που ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο για σένα με την λάθος στάση που κράτησες έχει γίνει το παν.
ʼνοιξε την και παίρνε από αυτήν μόνο τα όμορφα καθαρά πράγματα που βρίσκονται σε περίοπτες θέσεις (καλές τροφές) και όχι όλη την σαβούρα που αφήσαν εκεί για να την ξεφορτωθούν (σκουπιδοτροφές).Μην βασανίζεις τον ευατό σου τι σου έχει κάνει ο κακομοίρης; Ο.Κ. κάποιες φορές λυγίζει αλλά νομίζω ότι όλοι κάποιες φορές λυγίζουν, δεν καταφέρνεις τίποτα τιμωρόντας τον.Αγάπησε τον και δίδαξε του τρόπους για να τα καταφέρει, μόνο η αγάπη βοηθάει. Αν κάνεις εχθρό τον ίδιο σου τον ευαυτό τότε ποιος θα σε βοηθήσει;

το παν για μένα είναι να μπει κάποιος σε πρόγραμμα! για να πετυχουμε αυτό που θέλουμε πρέπει να το παλέψουμε. Αν κάτσω να παραπονιέμαι συνέχεια (όχι πως δεν το κάνω) θα μείνω στάσιμη! πρέπει να ξέρω τι θέλω και πρέπει να φτιάξω ένα πρόγραμμα διατροφής - άσκησης για να το πετύχω! έτσι σκέφτομαι εγώ... δεν ξέρω αν συμφωνείται...
φιλάκια