προβλημα σχεσεων

κοριτσακια μου εχω διαπιστωσει κατι το οποιο αρχικα δεν με ανησυχουσε αλλα τωρα με ανησυχει...
με το που παω να κανω σχεση με καποιον(ολα αυτα απο τοτε που ξεκινησε η βουλιμια μου), ξαφνικα ενω μου αρεσε πολυ πριν, μετα τοπν βαριεμαι ελεεινα..σε σημειο σιχαμαρας..δεν το εχω παθει 1 και 2 φορες..το παθαινω συνεχεια!..
τι ασχημο συναισθημα ειναι αυτο?..απο την μια με πηγαινω υπο του εδαφους(λογω ψυχολογιας βουλιμικων) και απο την αλλη με παω τοσο πανω που νομιζω πως κανενας δεν ειναι για μενα??..ολους τους θεωρω αναξιους και "ελαττωματικους"?
και πειτε οτι καποιον τον θελω πολυ, παρα πολυ και με φτησει..τοτε θα κολλησω οπως συμβαινει στις περισσοτερες αυτο..αλλα μετα αν γυρισει και παει να γινει κατι, ξεκολλαω και τον σιχαινομαι κιολας!.
μηπως τελικα πρεπει να παω σε ψυχολογο για αλλο λογο και οχι για την βουλιμια?..
εχω αρχισει να ανησυχω ..σοβαρα!

free, διαβασα ξαναδιαβασα το μηνυμα.........και στην αρχη δεν σου κρυβω δεν ηξερα τι να σκεφτω ..........ετσι απλα σαν γυναικα.........οχι σαν ειδικος .........και το διαβασα παλι.......Ξαφνικα διαπιστωσα πολλα αν .........πολλες υποθεσεις.......και απο την αλλα σκεφτομαι μηπως η αναγκη σου να ξεφυγεις απο τη βουλιμια.......επειθε τον εαυτο σου , το μυαλο σου οτι ο καλυτερος τροπος ειναι μια σχεση ?
Μια σχεση με καποιον οχι επειδη σε ειχε εντυπωσιασει πραγματικα αλλα γιατι πιστευες οτι επρεπε να μπεις σε μια σχεση και την ειχες ωραιοποιηση στο μυαλο σου......και φυσικα στη συνεχεια η πραγματικοτητα ηταν εντελως διαφορετιικη........οποτε δικαιως ενοιωθες οπως ενοιωθες !
Μηπως τελικα free, ο μεγαλος ερωτας δεν σου εχει χτυπησει την πορτα ακομα και αδικα ανησυχεις?
θα ελεγα να χαλαρωσεις ........να ηρεμησεις .........και κυριως να μην βαζεις ταμπελιτσες του τυπου εχω προβλημα...........κουβεντιασε και λιγο με τη free .........ξερεις ποσα πολλα θα ανακαλυψεις οτι εχετε να πειτε ?
καντο κατι σαν προβα τζενεραλε ...........πριν το ψυχολογο!

Εγώ πιστεύω ότι η κατάσταση που περιγράφεις προηγείται της βουλιμίας και δεν αποτελεί συνέπειά της αλλά, κατά κάποιο τρόπο, αιτία της. Έχεις πει ότι πάσχεις από βουλιμία από πολύ μικρή, επομένως προφανώς τότε αντιμετώπιζες διαφορετικά το θέμα των σχέσεων.

Εγώ νομίζω, και στο λέω επειδή το έχω δει σε άτομα του περιβάλλοντός μου αλλά και σε μένα, ότι τα εναλλασσόμενα συναισθήματά σου απέναντι στα αγόρια φανερώνουν κάτι το... ανικανοποίητο. Δηλαδή, όταν σου αρέσει κάτι πολύ, κάποια στιγμή το βαριέσαι. Αυτό είναι πολύ άσχημο συναίσθημα, γιατί κάποια στιγμή καταλήγεις να μη βρίσκεις νόημα πουθενά.

Αν, λοιπόν, την ίδια συμπεριφορά την έχεις όχι μόνο απέναντι στα αγόρια, αλλά απέναντι στα πάντα, τότε έχεις βρει την αρχή του προβλήματος! Δε θέλω να είμαι απόλυτη και να πω: "να η αιτία του προβλήματός σου", αλλά εγώ προσωπικά ανακάλυψα ότι κάτι τέτοιο με οδήγησε εδώ. Πράγματα που με ενθουσίαζαν σταματούσαν γρήγορα να με ενθουσιάσουν και δεν έβρισκα πουθενά κάτι όμορφο, κάτι που να με κερδίσει.

Συμφωνώ με Life. Χρειάζεται να κάνεις μια μεγάαααλη συζήτηση με τον εαυτό σου...

smoke kaki,αυτο το ανικανοποιητο εγω το εχω και με σφραγγιδα γιατρου!!!!!! ενθουσιαζομαι ευκολα ,καταφερνω πραγματα και μετα τα παραταω χανω το ενδιαφερον ............τοτε τι κανεις πως το παλευεις?
και ειναι μια συνεχη κατασταση πουθενα δεν μπορω να βρω κατι να κολλησω ............ειναι απαισιο..............φθανεις στην πηγη και δεν πινεις νερο!

Δεν νομιζω οτι το προβλημα σου ειναι οτι τους θεωρεις αναξιους και ελαττωματικους. Δεν πιστευω οτι ισχυει αυτο.

Ενθουσιασμος που εντος ολιγου εξανεμιζεται. Και εξανεμιζεται ακριβως επειδη ο αλλος σου δινει σημασια! Γι'αυτο και δεν πιστευω στο "απλως δεν εχει βρεθει ο καταλληλος". Το θεμα ειναι να ψαξεις τα βαθυτερα κινητρα σου σε καθε ερωτικη προσεγγιση.

Τις περισσοτερες φορες δυστυχως ξεκιναμε μια ερωτικη σχεση προβαλλοντας στον αλλο χαρακτηριστικα δικα μας, ελλειψεις δικιες μας, απωθημενα δικα μας μεχρι που αλλοιωνουμε τελειως την εικονα του. Ο αλλος δεν υπαρχει, δεν εχει προσωπο. Υπαρχει μονο στο βαθμο που θα ικανοποιησει τις αναγκες μας, που θα ικανοποιησει την ανασφαλεια μας, σαν σανιδα σωτηριας απο τον ιδιο μας τον εαυτο.

Μηπως λοιπον αυτο που ψαχνεις υποσυνειδητα σε καθε ερωτικη σχεση ειναι η αποδοχη; Η ληθη της ανασφαλειας σου; Και ετσι μολις την παρεις, μολις τον "κατακτησεις" τον βαριεσαι γιατι πολυ απλα δεν εχει κατι αλλο να σου δωσει. Και πρεπει να βρεις αλλον και μετα αλλον και μετα αλλον μενοντας διαρκως ανικανοποιητη. Γιατι αυτο που λειπει μεσα σου προσπαθεις να το παρεις απ'εξω. Η πληγη ομως ειναι παντα ανοιχτη και ειναι αδυσωπητη.. ζηταει κι αλλο, κι αλλο κι αλλο κι εσυ της κλεινεις το στομα με παροδικα παυσιπονα.. Ειναι ο καινουριος "ερωτας"; Ειναι το φαγητο; Ειναι απλως παυσιπονα...

ελινα συμφωνω μαζι σου..απο τις προσσεγισεις που εχω κανει εγω σε αυτο τον τομεα της ζωης μου εκει τεινω..δεν ειναι θεμα "καταλληλου"....εχουν βρεθει πολλα ατομα που ανετα θα μπορουσαν να ναι καταλληλοι, που με ικανοποιουσαν στο μεγιστο, που σημαινα πολλα για αυτους...οταν αρχιζουν λοιπον να μου δειχνουν οτι ναι, ειμαι διπλα σου, σε θελω, ξεκιναμε μια σχεση και θα ειμαστε μαζι, τοτε φευγω!..
χθες πριν κοιμηθω εγραφα και καθως εγραφα μου ηρθε το εξης στο μυαλο..απο μικρη δυσκολευομαι να δεχτω τις αλλαγες στην ζωη μου..σε μεγαλο βαθμο ομως..ακομα και αν ειναι θετικες..
σχεσεις δεν εχω κανει μεγαλες, μαχιμουμ 1,5 μηνα για τον λογο που περιγραφω..μια σχεση ομως συμφωνα με αυτα τα δεδομενα ειναι μια αλλαγη..απο κει που ειμαι μονη μου, ειμαι με καποιον, απο κει που εβγαινα οποτε ηθελα με φιλες,βγαινω με αυτον και πολλα πολλα αλλα κοινα που υπαρχουν απο κει και επειτα ...μηπως τελικα δυσκολευομαι να δεχτω αυτη την αλλαγη?..πραγματικα οσο και να μου αρεσει το ατομο, μετα ξενερωνω ή μαλλον νομιζω οτι ξενερωνω γιατι αλλου ειναι η βαση τελικα!..επισης τωρα που το σκεφτομαι εχω την ταση να αρχιζω κατι και να το παραταω στην μεση..πραγματα που μου αρεσουν πολυ, δημιουργικες ασχολιες η οτιδηποτε αλλο, τα αφηνω λιγο διαστημα μετα αφοτου τα ξεκινησω..μεχρι και αυτο δειχνει το μεγεθος της μη ανεκτικοτητας μου στην αλλαγη..ετσι το ερμηνευω εγω..δεν ξερω!..θα ηθελα να ακουσω και εσας..φλκ!

Ισως να ειναι ο φοβος της αλλαγης. Γιατι ομως καποιος να φοβαται το καινουριο, την διαφορετικη τροπη των πραγματων; Ειδικα σε ο,τι αφορα τις σχεσεις, η αλλαγη ενεχει "κινδυνους": φοβος απωλειας, εγκαταλειψης, απιστιας κλπ. Ειναι μια κατασταση την οποια, απο τη στιγμη που περιλαμβανει δυο ατομα, δεν μπορεις να "ελεγξεις". Αρα ξαναγυρναμε στο θεμα της ανασφαλειας...
Και κατι ακομα... Εχεις σκεφτει ποτε μηπως πιστευεις κατα βαθος οτι δεν σου αξιζει η ευτυχια; Μηπως υποσυνειδητα αποκλειεις τον εαυτο σου απο την ευτυχια ;

Ξερεις τι πιστευω πραγματικα; Οτι αν εχουμε μια ευκαιρια σ'αυτον τον κοσμο, αυτη ειναι μεσω των ουσιαστικων σχεσεων. Οταν αφηνεσαι, οταν οι ψυχες σας γινονται ενα. Δεν μπορεις να φανταστεις ποσα πραγματα θα κερδισεις με αυτο.. Με την αληθινη επαφη.. Αλλα θελει δυναμη...

Το εχω ζησει αυτο που περιγραφεις. Μεχρι που γνωρισα τον ανθρωπο μου... Στην αρχη δεν αντεχα, ημουν σκετο αγριμι, δεν με ενδιεφερε. Επειδη ηταν ο πρωτος που νοιαστηκε για'μενα, ο μονος μη περιθωριακος- μη μαλ.. Δυσβασταχτο! Με αγαπαει τοσο ομως που αρχισα κι εγω να με αγαπαω.. Και αρχισα να αλλαζω.. Να συνειδητοποιω, να μη φοβαμαι.. Και ξεφυγα απο τον φαυλο κυκλο των ημι-σχεσεων..

Θελω να πω οτι η ευτυχια βρισκεται τοσο κοντα, σε πραγματα που εμεις σνομπαρουμε και τα κλωτσαμε μακρια χωρις δευτερη ευκαιρια. Δεν ειναι κριμα;;...

Ξεχασα να σε ρωτησω free! Βουλιμικα εχεις ακομα;

Μπραβο free μπραβο!!!!
Πολυ καλα κανεις ,και δεν ειναι καθολου κακο να βαριεσαι και οταν βαριεσαι να σταματας!!!
Φαντασου μνα βαριοσουνα αλλα να μην τολμουσες να το κοψεις ,και να τον ετρωγες στην μαπα μια ζωη!!??/
Αλλωστε ετσι πρεπει να αντιμετωπιζεις τον ευατο σου !!Να τον εχεις ψηλα,ετσι ωστε και ολες να σε εχει κορονα στο κεφαλι του!!
Το αντιθετο ειναι μεγα λαθος!!Ψαχνουν αφορμη για να πατανε επι πτωματων!!!Ε!!!Να μην την δωσουμε την ευκαιρια !!Μεχρι εκει να μας κοβει!!Γι'αυτο λεω παλι!!

ΜΠΡΑΒΟ FREE ΜΠΡΑΒΟ!!!ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΜΠΡΑΒΟ!!!

Και να δεις οταν ερθει η μεγαλη ωρα θα το καταλαβεις!!Ουτε εσυ θα την γλιτωσεις!!

ΦΙΛΙΑ!!!!

ελινα βουλιμικα οχι..τελειωσε αυτο το κεφαλαιο της ζωης μου..εκτος απο 1-2φορες τον μην απου θεωρω πως εχω φαει πολυ και παιρνω καθαρτικα!..αλλα και αυτα με το ζορι πλεον..απλα ο μεταβολισμος μου ειναι πατοςςςς...μπορει να μενω 3 μηνες στα ιδια κιλα..και εκει ειναι που απογοητευομαι αλλα συνεχιζω!..δεν μπορω να γυρισω πισω..βασικα δεν θελω πια!με κουρασε!..
δεχα μου σε ευχαριστω..τελικα δεν πρεπει να το βλεπω και τοσο αρνητικα..τουλαχιστον τολμαω να πω οχι και να συνεχισω!