ανορεξία-τρόπος ζωής?

Γεία σας,
Θα ήθελα και έγω να μιλήσω για το πρόβλημα που αντιμετωπίζω ή μαλλον που ''προκαλω'' στον εαυτό μου.
Δεν μπορώ να πω με βεβαιώτητα ''ειμαι ανορεξικία'',αλλα μπορώ να πω με σιγουρια πως η εμμονή μου με το φαγητό πλεόν ελέγχει τον τρόπο ζωης μου,και έχω πλήρης συνήδειση για το πόσο πολυ με επηρεάζει ψυχολογικά όλο αυτο,ομως δυστυχώς αυτή η κατάσταση ειναι μέρος της ζωής μου 3.5 χρόνια τωρα και δεν μπόρω να το ελεγξω πλεον.Το ακομη χειρότερο ειναι πως δεν ξέρω έαν θέλω να το ελεγξω,και θα εξηγήσω στην συνέχεια τι εννοώ με αυτό.Αρχικα να πώ πως ποτέ δεν είχα προβλημα με το βάρος μου,αυτή την στιγμή έχω ύψος 1.67 και ειμαι 46 κιλά ενω όταν ξεκίνησα να φλερτάρω με την ανορεξία ήμουνα 58 κιλά.Ξεκίνησα θέλοντας να χάσω 4 κιλά,και πάντα αποδεχόμουνα τον εαυτό μου οπως ήμουνα και μάλιστα μου άρεσα αρκετα.Όταν έχασα ομως τα πρώτα κιλά μπήκα αυτομάτως στην παγίδα του να θέλω να χάσω και άλλα και εφτασά να ζυγίζω το περασμένο καλοκαίρι 43 κιλά.Αρχισα να καταλαβαίνω πως έχω πρόβλημα όταν εποιανα τον εαυτό μου να αποφεύγει να πιεί ακομα και χυμό με φίλους μου γιατί πιστευα πως αυτό θα με παχαινε.Ζήτησα βοήθεια απο έναν διατολόγο και με εβαλε σέ ένα πρόγραμμα διατροφής και έβαλα 10 κιλα σε 2 μήνες.Εγινα 53 κιλά και το αποτελεσμα ήτανε να πέσω σχεδον σε καταθλιψη και να βλέπω τον εαυτό μου χοντρο και άσχημο.Ενιωθα αποτυχημένη(ενω η ιδια αρχικα ήθελα να πάρω κιλά)και κλειστηκα στο σπιτι μου για καιρο χωρίς εκτος απο το να πηγαινω στην σχολή και στην δουλεία μου να κάνω τίποτα άλλο.Οπότε πολύ γρηγορα πάλι έπεσα στα 41 κιλά,και ένιωθα και πάλι ικανοποιημένη με την εικόνα μου.Τους τελευταίους εξι μήνες με πολλά παράπονα απο το αγόρι μου άρχισα να τροω και πάλι λίγο και πήρα 5 κιλά.Το θέμα είναι οτι με αυτά τα κιλά (46) νίωθα και πάλι χοντρή ενω ξερω πως δεν ειμαι και δεν θέλω καν να βγαίνω απο το σπίτι,στεναχωρόντας και το αγόρι μου και τον ευατό μου.
Το χειροτερό όλων είναι οτι ενω μέχρι τώρα δέν έκανα καμία κίνηση ωστε να αποβάλλω το φαγητό,πλεόν αρχισα να
λειτουργώ και με αυτό τον τρόπο.Και αυτό θέλω να το σταματήσω..Ομώς οσο ασχημό και περίεργο και αν ακουγεται
τρεμω στην ιδέα να πάρω κιλά και πρωτιμώ να περνάω αυτή την κατάσταση.Είχα κάποιες δυσκολίες στην ζωή μου αλλα ξέρω καλα πως αυτό δεν είναι δικαιολογία γιαυτη την κατασταση..
Ντρεπομαι πολύ που γράφω για το προβήμα αυτο ενώ υπάρχουν πολυ χειρότερα..
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

καλημέρα crisalide
1. έχεις πολύ ωραίο νικ...
2. Καλως μας ήρθες

είμαι και γω νέο μέλος και ελπίζω να σε βοηθήσει αυτό το φόρουμ όσο βοηθά και μένα

κάνε μια "βόλτα" στιν ενότητα με την βουλιμία για το θέμα τις αποβολής φαγητού. Κάνεις εμετό ή παίρωεις καθαρτηκά?

όπως και να χει, να θυμάσαι οτι ο οργανισμός δεν αποβάλει όλο το φαγητό με αυτους τους τρόπουσ, λόγο άμυνας...οπότε μακροχρόνια δε σε βοηθάει αυτός ο τρόπος να αδυνατίσεις...απλά σε καταρακώνει ψυχολογικά!

Πόσα πιστεύεις οτι πρέπει να είναι τα κιλά σου? και όταν σε πιάνουν τα κάτω σου πόσα θες να είναι τα κιλά σου?

crisalide_21 καλώς ήλθες!

Η κατρακύλα του οργανισμού, αναφορικά με τις διατροφικές και ακυρωτικές πρακτικές καθαρτικού τύπου, δεν έχει όρια για κάποιον που έχει διαταραχή πρόσληψης τροφής.

Στην αρχή θα είναι η υπέρμετρη άσκηση.Μετά, μπορεί να είναι, ο εμετός,τα καθαρτικά, τα διουρητικά και ποιος ξέρει τι άλλο, που νομίζει ο καθένας πως έχει αποτέλεσμα στο χάσιμο βάρους.Σίγουρα ξέρεις πως δε θέλει πολύ χρόνο για κάποιον σαν κι εμάς να βρει μια αυτοκαταστροφική <<πατέντα>> που να θεωρεί πως προκαλεί απώλεια βάρους.

Πάντως,φαντάζομαι το έχεις καταλάβει, πως το ζήτημα είναι να τα καταφέρεις ν' αλλάξεις λίγο τον τρόπο σκέψης σου και τη γενικότερη αντιμετώπιση που έχεις σχετικά με το πόσο και το γιατί πρέπει να τρως.Τώρα, αν το θες να το δεις πιο ψυχαναλύτικά, ίσως με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, ( ή και μόνη σου ενδεχομένως ) καταλάβεις γιατί έχεις θέσει τον εαυτό σου σε αμφισβήτηση και γιατί νιώθεις ότι μπορείς ν' επιβεβαιωθείς μέσω της εικόνας που δείχνεις ως προς τους άλλους.

Αναρωτιέσαι ποιος είναι είναι ο λόγος που έχεις ταυτίσει την ωραία εικόνα με μια κοπέλα βάρους 46 κιλών;Γιατί ενώ ξέρεις πως είσαι λεπτή θες να χάσεις κι άλλο;Γιατί, όσο χαμηλά και να φτάσεις, είσαι ανικανοποίητη με το αποτέλεσμα;


Φιλικά.

Καλή συνέχεια σε ό,τι καλό για σένα κάνεις.

Σας ευχαριστώ καταρχήν για το χρόνο σας..

Προσπαθώ να αποβάλω το φαγητό με καθαρκτικά,αρχικά το έκανα μια φορά την εβδδομάδα,τώρα το κάνω κάθε μέρα
και κάποιες φορες δύο φορές μέσα στην μέρα.Έχει γίνει τρόπος ζωής μου και δυστυχώς και έαν δεν το κάνω δεν
λειτουργέι η μέρα μου καλά..Νίωθω την κοιλία μου προσμένη και ντρέπομαι να βγώ απο το σπίτι.Δεν ξέρω αν
με καταλαβένετε.Gilie είμαι 46 κιλά με υψος 1.67 αυτή την στιγμή,και νίωθω πάρα πολύ ασχημα με τον εαυτό μου.Θέλω να χάσω
3 κιλά ακόμα ωστε να έχω την ασφάλεια πως και να βάλω κάποια δεν θα περνάω τα 46.Οι θερμίδες που καταναλώνω
καθε μέρα κυμαίνονται μεταξύ 350-600 και ικανοποίηση για μένα είναι όταν δεν τροω τίποτα.
Δυστυχώς όμως όσο και αν με επηρεάζει όλο αυτό,ξέρω οτι θα το κάνω και την επόμενη μερα..

Όσο αναφορα την υπέρμετρη άσκηση Kleanthis,εγω ξεκίνησα λιγάκι αντίστροφα γιατι πρώτα μείωσα σε υπερβολικό
βαθμό την πρόσληψη τροφής,μετά ξεκίνησα την διαδικασία αποβολής του φαγητού και τώρα ξεκίνησα γυμναστήριο
με την δικαιολογία πως έτσι θα μπορώ να τροω λίγο περισσότερο κάνοντας γυμναστική,αλλα δυστυχώς αντι γιαυτό
ικανοποιούμαι τόσο πολύ με το αποτέλεσμα που προσέχω ακόμα πιο πολύ τι τρόω.
Προσπαθώ να αλλάξω τρόπο σκέψης αλλα είναι αδυνατόν.Μόλις πάρω κάποια κιλά νίωθω αποτυχημενη και κλείνομαι
στο σπίτι μου χωρίς να θέλω να με δεί κανείς και να μου πεί πως πάχυνα,οπότε προτιμώ να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου.
Το ωραίο δεν το έχω ταυτίσει με τα 46 κιλά.Το ωραίο δεν συμβαδίζει με το πόσα κιλά ειναι κάποιος.Το ιδανικό
όμως για τον εαυτό μου είναι αυτό.Είναι πια θέμα φόβου..Αποτυχίας το να πάρω κιλά.Αποτυχία στον εαυτό μου..

όσο για οτι ξέρω οτι είμαι λεπτή,σαφώς και ξέρω.Δεν μπορώ να σου πω οτι με βλέπω χοντρή θα ημουν ψεύτρα.Αλλα
δεν με βλέπω έτσι πως με βλέπουν οι άλλοι.Υπερβολίκα λεπτή.Θεωρώ πως είμαι φυσιολογική και έχω περιθώρεια να
χάσω άλλα τρία κιλά ωστε να νίωθω περισσότερο ασφάλεια.

chrisalide σε καταλαβαίνω. Έχω νιώσει και έχω σκεφτεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως εσύ. Αλλά τώρα προσπαθώ να σταματήσω να έχω αυτό τον τρόπο σκέψης. Όχι γιατί με καταστρέφει σωματικά, αλλά γιατί, όπως λες κι εσύ, με κάνει να κλείνομαι μέσα στο σπίτι και να χάνω τις χαρές της ζωής.

Το σημαντικό είναι ότι έχεις κάνει το πρώτο βήμα: να συνειδητοποιήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά και να ζητήσεις βοήθεια. Εγώ θα σε συμβούλευα να δεις και κάποιον ειδικό, όταν νιώσεις έτοιμη.

:( Ξέρω πως δεν αντέχω να δω τον εαυτό μου να παχένει,η αληθινή καταθλιψή και δυστυχία μου για μένα είναι τότε.Οπότε προτιμάω ναμην τρόω,και να είμαι στα επιθυμητα κιλά για μένα και να ειμαι ηρεμη και ασφαλής μέσα στα δικά μου πλαισια παρά να πάρω εστω και μισό κιλο...Το ξέρω το δοκίμασα και με δεν ωφελεί..
Το μόνο που με πληγώνει είναι οτι το αγορι μου είναι τόσο στεναχωρημένος μαζί μου.Ο ίδιος μου λέει πως με προτιμάει σε πιο φυσιολογικά κιλά,αλλα εγώ μονο που μου λένε πως αν βάλεις 5 κιλά θα είσαι πολύ καλή και αρα σε φυσιολογικά κιλά ειναι σαν να μου λένε πρέπει να χάσεις και άλλα ωστε να είσαι ακόμα πιο μακρυά απο τον κίνδυνο:το φυσιολογικό δηλαδή...
όταν είχα βάλει τότε τα δέκα κιλά με βοήθεια διαιτολόγου και είχα πάει 53 είχα πέσει σε πραγματική κατάθλιψη.Δεν βγήκα απο το σπίτι μέχρι που εγινα 41 κιλά.Ηταν η χειρότερη περίοδο της ζωής μου.
Ξέρω ακούγεται παράλογο..Ξέρω΄πόσο δυσκολο ειναι να με καταλάβει κάποιος που αυτα δεν τα έχει περάσει ποτε,αλλα έτσι είναι..
Όταν πάω σε μαγαζί με ρούχα ρωτάω πάντα την πωλήτρια έαν το παντελόνι με παχένει μέχρι να ακούσω πως δεν υπάρχει αυτό ΄που ΄σκέφτομαι...Φοράω νουμερο 24 απο 27 που φοραγα πριν κάτι χρόνια και όσο πέφτω νούμερο είμαι και πίο ευτιχισμένη.Έξω δεν τροω ποτέ με την δικαιολογία πάντα πως έχω φάει..συνέχεια μιλάω για φαγητό με άλλους,τους ρωτάω τι φάγανε πως ήτανε λές και προσπαθώ να τραφώ με σκέψεις..Το ελάχιστο φαγητό που θαφάω πάντα το έχω συνδέσει με τον πονο που θ αμου προκαλέσει για να το αποβάλω και με πονάει ψυχικά..κουράστικα και βαρέθηκα..Αλλα δεν αντεχω να πέφτω σε καταθλιψη επειδή πήρα βάρος.
Πρίν μια βδομάδα πήγα να αγοράσω μια αθλητική φόρμα εφαρμοστή.,και με ικανοποιήση εβλεπα πως ολες μου ήτανε πολύ φαρδίες..Και τότε δοκίμασα μια που μου ήτανε εφαρμοστή και σχεδόν πήγα να τρελαθώ.Η πωλήτρια μου είπε πως η φόρμα που ειχα βάλει και μου ητανε εφαρμοστή ήτανε small για παιδάκια 7-9 χρονών και αστειευτηκέ μαζί μου πως είμαι πολύ λεπτή και εγώ ηρέμησα.Οταν πήγα σπίτι όμως ένιωσα σχεδον άσχημα.
Και μετά η ντροπή καθε φορά που παω στο φαρμακείο..και ζητάω τα φάρμακα..οι δικαιολογίες που πρέπει να βρω γιατι τα θέλω και για ποίον,και κάθε φορά η αίσθηση πως ξέρουν γιατί τα παίρνω..Και το μόνιμο ζύγισμα για το πόσα κιλά είμαι..Λες και τα πάντα εξαρτόνται απο αυτο..?και ετσι πως τα χω κάνει,δυστυχώς εξαρτόνται απο αυτό..
Πόσο ανακουφιση πάντως νιωθω που δεν είμαι η μόνη που σκέφτεται έτσι..

γλυκια μου καλως μας ηρθες..μου θυμιζεις ελεεινα πολυ τον εαυτο μου..και εγω δεν εβγαινα απο το σπιτι μου, και γω δεν χαιρομουν την ζωη μου και γω ταλαιπωρουσα τον εαυτο μου και πολλα αλλα..γιατι ολα αυτα??..επειδη ημουν αδυνατη και ηθελά να φτασω ακομα πιο κατω ωστε να ειμαι ακομα πιο αδυνατη..νομιζοντας πως θα ειμαι πιο ευτυχισμενη..η ειλικρινη και περα για περα αληθινη διαπιστωση μου ειναι πως τα κιλα ευτυχως-δυστυχως δεν σε κανουν ευτυχισμενη..ευτυχισμενη σε κανει ο τροπος που βλεπεις την ζωη σου..την καθε μερα σου..σαν να ναι η τελευταια..γιατι αν ειχαμε μονο μια βδομαδα ζωης ας πουμε, δεν θα μας ενοιαζε τιποτα απο ολα αυτα!//τιποτα!..θα κοιτουσαμε να την ζησουμε στο επακρον χωρις χαζες δικαιολογιες για μια ζωη που σπαταλαμε ολημερις και οληνυχτις!..την μισησα την βουλιμια μου..και την πρωην ανορεξια μου..τις μισησα γιατι με κατεστερψαν ..και το εννοω..!μου δημιουργησαν προβληματα που με ακολουθουν και ποσα αλλα επροκειτο να μου παρουσιαστουν στην συνεχεια!..δεν σου κρυβω οτι μολις τωρα κοιταξα την κοιλια μου..βλεπεις, εφαγα γιαουρτι και εχω πρηστει..και δεν θελω να με βλεπω καν πρησμενη..ακομα εχω κουσουρια απο ολο αυτο..δεν το χω περασει ολκληρωτικα αλλα προσπαθω..πριν 1,2, 3 χρονια την κοιτουσα καθε 5 λεπτα..τωρα την κοιταω καθε 2 ωρες..ειναι βελτιωση..πιστεψε με..για αυτο δεν με παιρνει απο κατω!ολα χρειαζονται υπομονη..αυτο μου χει μα8ει η ζωη μου ως τωρα..παλεψε το..μπορεις..ειμαστε πολλες που ακνουμε τον ιδιο αγωνα!..μπορουμε!αληθεια σου λεω!

Η κοιλία μου είναι το χειρότερο σημείο μου..
Μόλις φάω πάντα πρίζεται..και με κάνει να νίωθω πως πάχυνα..
Δεν θέλω να γίνω ποτε τρομερά-τρομερά αδυνατή(κάτω των 40 κιλών) αλλα ξέρω πως όσο πιο κάτω είμαι σε επιπεδα κιλών τόσο πιο ασφαλής είμαι ότι δεν θα παχύνω..Δέν ξέρω εαν συμφωνω με αυτο που΄λες πως ευτιχισμένους μας κάνει ο τρόπος που ζούμε,γιατι και τα κιλά μας μέσα στην ζωή είναι,συντελούν την εμφάνιση μας,και εαν και δεν είναι το πλεόν καθοριστικό μια ωραία εμφάνιση για όλους,για κάποιους είναι σημαντικός παράγοντας..Και καλως,ή κακώς εχω μπεί σε αυτή την διαδικασία.Είναι σαν να νίωθω ντροπή να με δει κάποιος μια μέρα που έχω φάει γιατι αυτός θα αισθανθεί ασχημα και με την σειρά μου και εγώ.Και ναι κάθε μέρα λέω στον ευατό μου πως είναι η τελευταια μερα που αποβάλω το φαγητό πως ειναι ο τελευταίος μήνας που τροω ελάχιστα και θα προσπαθήσω να αθλούμαι στο μέλλον πάρα πολύ και να τρόω λιγο..αλλα οι μήνες περνάνε και αυτός ο τελευταίος ακόμα έρχεται..και ναι προτιμώ να ζώ με λίγα κιλά να στερούμαι φαγητό απο το να πέφτω στην καταθλιψη.Κλεισμένη σε ένα σπιτι ωστε να μην με βλέπει κανείς γιατι πάλι πέρασα τα 45 κιλά.
Κατατάλλα εχω καλή ζωή,αγόρι,σπουδές δουλεία..
Η ανορεξία είναι τρόπος ζωής για μένα και η πραγματική μου δυστυχία οταν προσπαθώ να βγώ απο αυτην.Τότε που παίρνω τα πρώτα 2-3 κιλά που δεν τα θέλω αλλα τρόω σαν να χω δώσει ελευθερο στον εαυτό μου.Και αν οντως εχεις περάσει αυτο το στάδιο,του να προσπαθείς να πάρεις λίγα κιλά καταπολεμόντας τους φόβους σου(ή εφιάλτες?) έχεις να αντιμετωπίσεις και τους σωματικούς πόνους σου..εκει που το δέρμα σου σχεδον πονάει και νίωθεις το σώμα σου να άλλαζει και πάλι,σαν να προσπαθεί κάτι να βγεί απο μέσα σου.Η ανορεξικία?Η βουλιμικία?δεν ξέρω τι..ξέρω πως σε μένα,βγαίνει απο μέσα η καταθλιψη και μου κάνει παρέα πολύ καιρό.
Ξέρω ποσο μεγάλο δώρο είναι η ζωή,είχα δυσκολίες κατα καιρούς οπως όλοι και όλες αλλα η κατασταση με το φαγητό δεν την ελέγχω..με ελέγχει free..
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για λόγια σου..αλλα ενώ θα θελά πολύ να αλλάξει όλο αυτο και να τρόω,θα το έκανα μόνο έαν καποιός μου εδινε υπόσχεση πως θα συνεχίσω να είμαι κάτω των 45 κιλών.Ξερω πως ακουγεται,αλλα ειναι αλήθεια.

το ξέρω πως θα ακουστεί λίγο παλαβό αλλά θα σου έλεγα να μην προσπαθήσεις να πάρεις βάρος και τουλάχιστον όχι γιατί το θέλει κάποιος άλλος. Το καταλαβαίνω οτι τρέμεις στην ιδέα οτι ξαφνικά χωρίς να μπορέσεις να το σταματήσεις το σώμα σου θα παχύνει και νομίζω οτι η ιστορία με το διαιτολόγο και τα συν 10 κιλά βοήθησε να μεγαλώσει ο φόβος σου αντί να σε κάνει καλά.
Η ανορεξία απο οτι ξέρω έχει να κάνει με την ψυχολογία. Τι έγινε και εμφανίστηκε στη ζωή σου; Μια δίαιτα απο μόνη της δεν κάνει μια κοπέλα ανορεκτική. Σε τι σου είναι χρήσιμη ακόμα; Αν δεν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα πως θα αποκατασταθεί η διατροφή σου;
Θα έλεγα να περιμένεις. Προσπάθησε να καταλάβεις αυτό που σου συμβαίνει και όταν είσαι έτοιμη θα δεις οτι θα είναι πιο εύκολο απο τις προηγούμενες φορές.
Πιστεύω οτι χρειάζεται πολύ θάρρος για να γράψεις αυτά που σε προβληματίζουν. Συνέχισε

crisalide-21 καλως ηρθες!!!
Δεν γνωριζω ακριβως πως αισθανεσαι ,γιατι εγω βρισκομαι στο αλλο ακρο απο εσενα.
Αλλα αυτο που θα σου ελεγα ειναι οτι θα επρεπε να επισκευτεις ενα ψυχολογο προς το παρον και οχι εναν διαιτολογο.
Αυτο νομιζω οτι θα σε βοηθουσε πολυ πιο αποτελεσματικα.
Τα πολλα λογια ειναι φτωχια ,και ξερεις και εσυ οι το να σου πουμε εμεις οτι τα κιλα σου σε σχεση με το υψος σου ειναι παρα πολυ λιγα ειναι το λιγοτερο και το πιο ευκολο,το θεμα ειναι οτι δεν θα μας πιστεψεις ,και το πιο πιθανον εαν το ακουσεις απο ενα ατομο με τα δικα μου τα κιλα ισως πεις οτι στα λεω απο ζηλεια.
Γιάυτο καλυτερα να πας σε εναν ειδικο ,που γνωριζει καλυτερα.
Εγω ευχομαι να γινεις καλα ,γιατι για μενα ολοι εμεις ειμαστε ασθενεις,και να εισαι ευτιχισμενη και υγιεις.

ΦΙΛΙΑ!!!!

Σ'ευχαριστώ,και δεν πιστεύω πως λες τιποτα απο ζήλεια,και όσο παράξενο και αν σου ακουστεί δεν κρίνω τους ανθρώπους απο τα κιλά τους ούτε απο την εμφάνιση τους.Μόνο τον εαυτό μου κρίνω απο αυτό.Και όπως έχω πεί δεν μπορώ να το ελέγξω.Με ελέγχει.Όπως και να χει σε ευχαριστώ.

by the way γιατί σβήστηκανε κάποια ποστ?

Quote:

---

Originally posted by crisalide_21
Προσπαθώ να αλλάξω τρόπο σκέψης αλλα είναι αδυνατόν.Μόλις πάρω κάποια κιλά νίωθω αποτυχημενη και κλείνομαι
στο σπίτι μου χωρίς να θέλω να με δεί κανείς και να μου πεί πως πάχυνα,οπότε προτιμώ να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου.

Το ωραίο δεν το έχω ταυτίσει με τα 46 κιλά.Το ωραίο δεν συμβαδίζει με το πόσα κιλά ειναι κάποιος.Το ιδανικό
όμως για τον εαυτό μου είναι αυτό.Είναι πια θέμα φόβου..Αποτυχίας το να πάρω κιλά.Αποτυχία στον εαυτό μου..

όσο για οτι ξέρω οτι είμαι λεπτή,σαφώς και ξέρω.Δεν μπορώ να σου πω οτι με βλέπω χοντρή θα ημουν ψεύτρα.Αλλα
δεν με βλέπω έτσι πως με βλέπουν οι άλλοι.Υπερβολίκα λεπτή.Θεωρώ πως είμαι φυσιολογική και έχω περιθώρεια να
χάσω άλλα τρία κιλά ωστε να νίωθω περισσότερο ασφάλεια.

---

Όλο το ζήτημα εντοπίζεται σε αυτά που γράφεις παραπάνω.Λειτουργείς όπως όλοι οι βουλιμικοί - ανορεκτικοί.Έχεις ταυτίσει την επιτυχία με την εικόνα και αυτό νομίζω πως είναι απότοκος μιας γενικότερης αμφισβήτησης του εαυτού σου σε ό,τι κάνεις.Κάνεις αυτή την εξίσωση: ΛΕΠΤΗ=ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.

Πάντως,νομίζω, πως η εμμονή μας με το βάρος, προέρχεται από το γεγονός πως μέσω της εικόνας, ψάχνουμε να βρούμε επιβεβαίωση.Ψάχνουμε να τονώσουμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση που τελικά δε μπορεί να τραφεί μέσω άλλων δραστηριοτήτων και εκτονώνεται μέσω της εμφάνισης.

Ίσως θα ήταν καλύτερα ν' αποκτήσεις περισσότερα ενδιαφέροντα που να σε κάνουν να νιώθεις περισσότερο δημιουργική και δραστήρια και να ξεφεύγεις κι έτσι από τη συνεχή σκέψη στο φαγητό.

Ξαναείπα,δεν εχω ταυτίσει το ωραίο με την εικόνα ενός λεπτού σώματος.Προυπήρξα πριν 4 χρόνια 58 κιλά (σχεδόν).Πράγμα που σημαίνει πως ζούσα και ήμουν ευχαριστημένη μέσα σε αυτά τα κιλά.Ουτε προτρέπω κάποιον να χάσει κιλά.Το οτι θέλω να ειμαι κάτω τον 45 μου δίνει μια ασφάλεια.Δεν με κάνει να αισθάνομαι περισσότερο όμορφη.Με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής και δεν μπορώ να βγώ απο όλο αυτό.Με πεδευεί και κουράζει αλλα η εικόνα μου με περισσότερα κιλά με κουράζει περισσότερο ψυχολογικά.Δεν ειπα πως το να παραμένω λεπτή ειναι η επιτυχία του εαυτού μου.Ειπα το αντίθετο και ναι έχει διαφορά.Είπα πως οταν παίρνω κιλά νίωθω αποτυχία.Αποτυχία γιατι αυτο ξέρω πως θα με ρίξει στην κατάθλιψη και΄ενώ το ξέρω πήρα έστω και ένα κιλό.Και όσο αναφορά τα ενδιαφέροντα μου,σπουδάζω και δουλεύω στο εξωτερικό,εχω αγόρι φίλους και η μέρα μου είναι παντα τόσο γεμάτη που μου μένουν ελάχιστες ώρες για ύπνο(εκτός απο το καλοκαίρι που έχω πολύ χρόνο).Ομως δυο πραγματα γίνονται πάντα σε αυτή την μέρα.Να μετρησω τις θερμίδες που έφαγα,να αποβάλλω αυτο που εφαγα,και αν έχω φάει πολύ παραπάνω απο όσο αξιζα,να μου στερήσω το να βγώ να χαλαρώσω να κάνω πράγματα που μου αρέσουνε.
Και σου μία απλή ερωτήση.Αν γυριζες το χρόνο πίσω πρίν πέσεις στην ανορεξία η στην βουλιμια(δέν ξέρω τι αποτα δύο έχεις) θα το άλλαζες?και σου λέω πως δεν θα το άλλαζες..μπορεί να το ξεκινούσες και πολύ πολύ νωρίτερα...
Είναι αδύνατον να το ελεγξεις.Ναι υπάρχει θέληση απο όλους μας να ζήσουμε φυσιολογικά.Δεν φτάνει όμως..Μακάρι να μπορέσω μια μέρα να ζώ χωρις να με ενδιαφέρει τι έφαγα αν είναι η κοιλια μου πρισμένη κτλ..Μπορεί να είναι η πιο ευτιχισμένη περιοδός μου.Μεχρι τότε όμως δεν αφήνω τον εαυτό μου να πέσει σε μια άλλη κατάθλιψη γιατι πήρα εστω και ένα κιλό.

εγω προσωπικα αν γυρνουσα τον χρονο πισω φυσικα και θα το αλλαζα ολο αυτο..γιατι πολυ απλα μου χει στερησει χρονια απο την ζωη μου..
αλλα θα συμφωνησω μαζι σου στο σημειο οτι τα βουλιμικα μου προσφεραν μια ασφαλεια..ρε παιδια δεν ξερω πως να το εξηγησω αλλα πριν 3 βδομαδες περιπου, λεω στον εαυτο μου..εχεις απιστευτη αναγκη τωρα να κανεις βουλιμικο..να φας πολυ..να ευχαριστηθεις..και ας το αποβαλλεις με οποιο τροπο τελοσπαντων...ειναι πολυ αντιφατικο συναισθημα..και πιστεψτε με εκεινη την στιγμη το ειχα πραγματικη αναγκη..δεν το εκανα εννοειται..γιατι πλεον με φοβιζει ο εαυτος μου..
καλως-κακως ξυπναω και κοιμαμαι με την σκεψη του τι θα φαω σημερα, ποσο θα φαω, τι ωρες θα φαω, αν θα φαω μονη μου(με φοβιζει οταν ειμαι μονη μου), υπολογιζω θερμιδες κ.τ.λ..πλεον ειναι μια αυτοματη μηχανικη διαδικασια..δεν φταιω..με καθοριζει..και υπαρχουν στιγμες που αναρωτιεμαι..θα γινω ποτε ξανα φυσιολογικη?..να τρωω κια να μην με νοιαζει?..να βγαινω εξω και να παιρνω σοκολατα ροφημα και οχι κοκα κολα light?..και ολα αυτα..δεν ξερω αν θα γινω ποτε..ειλικρινα μιλαω..
αλλα δεν σταματαω να ελπιζω..γιατι και παλαιοτερα, πριν 1 χρονο ας πουμε ελεγα πως παντα θα ειμαι μια βουλιμικη η οποια θα τρωει συνεχεια και θα παιρνει καθαρτικα να αποβαλλει το φαγητο..που τελικα το κατεριψα αυτο το δεδομενο..αρα ειναι στο χερι μου..
προς το παρον εχω κανει βηματα..κουραστηκα να ελεγχω..αλλα θα το παλεψω..
το ιδιο να κανεις και συ crisalide..τα 45 κιλα ειναι πολυ λιγα..πρεπει να το συνειδητοποιησεις αυτο για να προχωρησεις στο επομενο βημα..
σκεψου ποσα χανεις προκειμενου να μενεις ισχνη..υγεια, εξοδους, ζωη..που ευτυχως-δυστυχως ειναι πολυ μικρη η ζωουλα μας..δεν ειναι για χασιμο!

free εχεις πολύ δικαιο όποτε σε διαβάζω είναι σαν να διαβάζω την φωνή της λογικής και ας αντιμετωπίζεις και εσυ προβήματα με το φάγητο και ας τα ξέρω όλα αυτα,είναι διαφορετικά να τα ακούς και να σε προτρέπει ένας ανθρωπος που περνάει τα ίδια με σένα απο έναν που ΄δεν καταλαβαίνει γιατί το κάνεις όλο αυτό και σου δίνει συμβόυλές.
Ομως επειδη έχεις βρεθεί και εσύ στην θέση μου(η βρίσκεσαι ακόμα δεν ξέρω)ξέρεις πως χωρίς αυτό δεν νίωθουμε ασφαλεια..Δεν μπορώ να πώ ψέμματα..΄ξέρω πως κάθε φορά που θα τρόω θα νίωσω τύψεις και ξέρω πως αν αρ΄χισω να τρόω με δικαιολογία το κάνω για τους άλλους θα περάσω τα 50 κιλά και τότε θα με κυριευσει πάλι κατάθλιψη.Όπότε οχι..Οχι άλλα χαμένα χρόνια κλεισμένη στο σπίτι με κατάθλιψη.Καλυτερα να ζώ την ζωή μου έτσι παρά να ονειρευομαι την ζωή μου προσπαθώντας να ξεπεράσω το προβλημά μου κλεισμένη σε ένα σπιτι.
free παντως μου κάνει εντυπωση που λες πως παίρνεις προιόντα Light΄,εγω ναι μεν παίρνω προιοντα χαμηλων λιπαρών αλλα τρόω και καθε μέρα κάτι με πολλές θερμίδες.Πχ τρόω 200 θερμίδες φαγητού γιαουρτι φρουτα δεν ξέρω και εγώ τι,και οι υπόλοιπες θερμίδες πηγαίνουνε σε κάτι παχυντικο πχ κομμάτι σοκολάτας,σε πολύ μικρη ποσότητα κάτι τηγανητό κάτι με λιπαρά για να μην έχω αποθυμένα και με ποιάσει βουλιμια.
Σε καταλαβαίνω παντως απιστευτα πολύ.οτι δεν μπορεις να καταλαβεις τι σε ποιανει.Μα είναι σαν να σε οδηγει κάτι αλλο εκει..σε κυριευει.Τρως κάτι με τυψεις...στα γρήγορα και με στεναχώρια για να το αποβάλλεις μετά με πόνο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που μια μέρα που ξυπνησα χαράματα να φάω το γιαούρτι μου το είχε φάει την προηγούμενη μέρα ο πατέρας μου χωρις να ξέρει ο ανθρωπος..και άρχισα να χτυπάω τον τοιχο με κλοτσιές απο τα νεύρα μου..να κλαίω και να θέλω να φύγω απο το σπίτι γιατι κάποιος μου έφαγε ένα γιαουρτι σε ένα γεμάτο απο φαγητά ψυγεία..Τραγικο παιδια!
αλλα η καθημερινότητα μας...Ευχομαι σε όλους να καταφέρετε το καλύτερο.Εστω και μία κοπέλα που φλερτάρει με την ανορεξία αν μας διαβάζει ας φυγει τώρα που είναι νωρίς.Γιατί εμεις δεν μπορούμε..
Σε κανέναν δεν συμβουλεύω να γίνω ανορεξικός..και αν εμεις δεν επιλέγουμε να την σταματήσουμε είναι γιατί τρέμουμε την κατάθλιψη..τις κακες εκεινες μέρες.Ευχαριστώ έναν έναν για τις συμβουλές σας.Αυριο φεύγω και πάλι Αγγλία,δουλεια σπουδές το αγόρι μου ,οι φιλοι μου και η ανορεξία.Παντού μαζί μου...Ελπιζω όταν ξαναμπώ ένας απο εμάς να είναι καλά.
FREE και στους υπολοιπους φυσικα..σας το ευχομαι...