Δεν Αντέχω ʼλλο Να Ζω Έτσι

Για πόσο ακόμα θα συνεχίζεται αυτό; Ξεκίνησα να γράφω σε αυτό το φόρουμ ενώ μετρούσα ήδη 1μιση χρόνο με διατροφικές διαταραχές. Τώρα κλείνω ένα χρόνο στο φόρουμ και είμαι ακόμα στην ίδια κατάσταση. Χθες είχα πάει σε ένα πάρτι γενεθλίων στο οποίο είχα πάει και ένα χρόνο ακριβώς. Η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Είμαι 3 κιλά περισσότερα από πέρσι και η αυτοπεποίθησή μου 3 μέτρα πιο βαθιά στο χώμα...

Όλον αυτό τον καιρό δεν έκανα τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ απολύτως! Έχασα ευκαιρίες, έμεινα κλεισμένη στο σπίτι άπειρες φορές, έκανα κοπάνες από τη δουλειά μόνο και μόνο επειδή μου ήταν απίστευτα δύσκολο να βγω έξω και να δουν οι άλλο άνθρωποι τα χάλια μου, δε βαφόμουν, δεν περιποιούμουν τον εαυτό μου... Έχω να αγοράσω καινούργιο παντελόνι από πέρσι, επειδή έχω παχύνει και δε θέλω να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι χρειάζομαι μεγαλύτερο νούμερο! Αυτή τη στιγμή δε μου κάνουν τα παντελόνια που βρίσκονται στη ντουλάπα μου και αντί να πάω να αγοράσω καινούργια, φοράω κάτι παλιές μου φόρμες! Ακόμα και στη δουλειά, ακόμα κι όταν βγαίνω το βράδυ!

Δεν αντέχω άλλο, έχω κουραστεί. Ξοδεύω κάθε μήνα τα 4/5 του μισθού μου σε ψυχολόγους και οι γονείς μου δεν ξέρουν τίποτα... Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να μένω σε δικό μου σπίτι, όπως ονειρεύομαι τόσον καιρό, αλλά η κωλοαρρώστια δε με αφήνει ούτε αυτό να κάνω! Αν δεν είχα διατροφική διαταραχή, τώρα θα μπορούσα να ξοδέψω τα λεφτά μου για τα ενοίκια! Όχι σε γιατρούς, ψυχοθεραπείες, γυναικολόγους και όλους αυτούς που πρέπει να με εξετάσουν για να γίνω καλά...

Δεν ξέρω τι να κάνω... Έχω παρατήσει τη σχολή, έχω μια πάρα πολύ καλή δουλειά η οποία με πιέζει και με κάνει χειρότερα... Αξίζει να τα θυσιάσω όλα αυτά για μια κωλοαρρώστια; Συνέχεια σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα, και δουλειά και σχολή και χρήματα, και να πάω να ζήσω με το αγόρι μου σε ένα νησί, να ζήσω ήρεμα, μακριά από όλες αυτές τις αναμνήσεις...

Έχω δοκιμάσει όλες τις αντοχές του εαυτού μου. Ξέρω πόσες μέρες αντέχω χωρίς φαγητό... Ξέρω πόσες ώρες αντέχω πάνω στο διάδρομο του γυμναστηρίου χωρίς να πέσω ξερή... Ξέρω αντίθετα πόσο φαγητό χωράει στο στομάχι μου χωρίς να ξεράσω... Ξέρω πόσο μπορώ να προσποιηθώ ότι είμαι καλά και να χαμογελάω όταν μέσα μου σκέφτομαι συνέχεια ότι θέλω να πεθάνω... Δεν ξέρω αν θα αντέξω όμως να ζήσω άλλο ένα χρόνο μέσα στα σκατά. Δεν θα το αντέξω. Προτιμώ να πεθάνω.

Και δεν είναι ότι δεν προσπαθώ! Έχω κάνει μεγάλη πρόοδο. Πάρα πολύ μεγάλη. Εχω καταβάλει τεράστιες προσπάθειες. Σκεφτείτε, έχω αρχίσει να βγαίνω από το σπίτι μου ακόμα και στα 49 κιλά!!! Που όταν είχα πάει 46 αισθανόμουνα τόσο βόδι που είχα κλειστεί στους 4 τοίχους για 2 μήνες!!Τώρα έχω συνειδητοποιήσει ότι όχι, δεν είμαι τέρας που έχω πάει 49, αλλά αλήθεια σας λέω, δεν αντέχω να ζω και να είμαι 49 κιλά με ύψος 1,56! Δεν αντέχω να έχω αυτά τα βουλιμικά επεισόδια, στα οποία μπορώ να φάω ποσότητες που οι περισσότεροι εδώ μέσα ούτε που έχουν φανταστεί!

Είναι τόσο άδικο... Γιατί να συμβαίνει αυτό; Γιατί να κάνουμε πράγματα που δε θέλουμε; Δεν καταλαβαίνω... Γιατί σήμερα έφαγα 30 μπισκότα, 2 μπολ γάλα με δημητριακά, 1 τεράστια ομελέτα, 1 πιάτο πατάτες τηγανιτές και 1 σάντουιτς με ζαμπόν, τυρί και μουστάρδα, αφού δεν ήθελα να το κάνω; Αφού ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ ΚΑΙ Η ΟΜΕΛΕΤΑ!!! Γιατί τα έφαγα; Ποιος διάολος μπήκε μέσα μου και με έκανε να τα φάω;;;

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω έτσι. Φοβάμαι ότι ανά πάσα στιγμή θα κάνω καμιά τρέλα. Στη δουλειά, όπου έχω και τη μεγαλύτερη πίεση, φοβάμαι πως θα πάθω νευρικό κλονισμό και θα κάνω κάτι που θα μετανιώσω...Ή ότι θα λιποθυμήσω... Δεν ξέρω... Θέλω απεγνωσμένα να φύγω. Αλλά δεν ξέρω πού στο διάολο να πάω...

smoke08 , η χαιδευτικα καπνισμενο μου οπως σε λεει το σοφακι ...............εγω με 49 κιλα θα εκανα παρτυ στη μυκονο!
Αλλα εδω τα πραγματα ειναι αρκετα σοβαρα ............η ψυχαναλυση θελει πολυ χρονο...........μηπως θα επρεπε παραλληλα να επισκεφτεις και ενα ψυχιατρο ?
γνωμη μου ετσι.................δε τετοια φαση ημουν τον αυγουστο ..........ενα ελαφρο αντικαταθλιπτικο που θα σε ανεβασει λιγο δεν σε καθιστα αυτοματα και τρελλη! οπως οι περισσοτεροι πιστευουν ..........για λιγο μεχρι να βρεις τις ισσοροπιεςσου...........κριμα δεν ειναι να χασεις μια πολυ καλη δουλεια και τις σπουδες σου ?
εγω σε αυτη την ηλικια ..........ξεκινησα σπουδες χωρις οριζοντα προοπτικης να τις αξιοπησω .............οσο για δουλεια θα ηταν ΘΕΙΟ δωρο!
σκεψου λοιπον ..........ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ , ΝΕΑ ,ΑΔΥΝΑΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗ ΜΟΡΦΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΛΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ .............ποσοι εχουντις ιδιες δυνατοτητες .............ριξε μια ματια γυρω σου?
ΚΑΙ οταν νοιωσεις την αναγκη καπου να πας στειλε μηνυμα ...........ο καναπες μου σιγουρα θα σε φιλοξενησει μαζι με καφεδακι και κουβεντουλα!
το εχωνοιωσει αυτο συναισθημα .............ωρες ωρες ηθελα να παρω το αυτοκινητο και να φθασω Κομοτηνη ..............πνιγομουν.................. τι θα εκανα δεν ηξερα .................απλα να ξεφυγω απο ολα ..............αλλα καποια πραγματα δεν ειναι ευκολο ...........απλα τα παλευουμε ....................εμεις θα τα κανουμε καλα και οχι αυτα εμας!
χαμογελα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Smoke08, αν και είμαι νέα στην παρέα, αν και αντιμετωπίζω την αντίστροφη έκδοση του ίδιου προβλήματος (νοσογόνος παχυσαρκία) άκουσε με λίγο. Ψυχραιμία!!! Τα συναισθηματα αυτά τα έχω βιώσει και εγώ κατα καιρούς. Κλείσε τα μάτια και ηρέμησε. Αύριο ξεκινά μια καινούρια μέρα, συγκεντρώσου σ' ό,τι καλό μπορείς να βρείς πάνω σου και μέσα σου!! Κάτι θα βρεις! Και πάλεψε. Πάλεψε με το μυαλό σου, γιατί αυτό τα κάνει όλα. Το σώμα δεν φταίει για να το τιμωρείς!! Όλα θα πάνε καλά! Δεν είσαι μόνη σου, είμαστε και εμείς εδώ!

Quote:

---

Originally posted by Life!
....εγω με 49 κιλα θα εκανα παρτυ στη μυκονο!

---

εγώ στο νοσοκομείο... αλλα 59 κιλα θα έκανα παρτυ οχι στην Μυκονο...στο Λονδίνο!!

χωρις πλακα παντως, συμφωνώ με την Life, πρεπει να αποκτυσεις λιγη παραπανω αυτοπεποίθηση, κοριτσαρα εισαι μια χαρα...παρε λιγο την κατασταση στα χέρια σου...παρε την ζωη σου στα χερια σου, μην αφηνεις μια μανια να κανει κουμαντο στην ζωουλα σου...μη ξεχνας...σ'αγαπαει πολυς κοσμος και δεν αντεχει να σε χασει!!

Life, το έχω σκεφτεί για τον ψυχίατρο, αλλά οι δύο ψυχολόγοι στις οποίες πηγαίνω (για διαφορετικό λόγο στην καθεμία) υποστηρίζουν ότι είμαι από τις πιο "ελαφρές περιπτώσεις" και πως αν το παλέψω λίγο παραπάνω θα καταφέρω να το ξεπεράσω και χωρίς φάρμακα.

Carettaki, σε ευχαριστώ! Το ξέρω πως δεν είμαι μόνη μου εδώ μέσα. Μόνο εδώ μπορώ να βρω άτομα που με καταλαβαίνουν ΑΠΟΛΥΤΑ.

Gilie, να 'σαι καλά! Γέλασα με αυτό που είπες για το νοσοκομείο! Αλλά μετά μελαγχόλησα πάλι... Γιατί έχω επίγνωση ότι το βάρος μου δε με καθιστά χοντρή, ούτε καν γεματούλα, κι όμως εξακολουθώ να έχω τόσο χαμηλή αυτοπεποίθηση σαν να είμαι τέρας!!! Και μπορεί να με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι από τη ζήλεια όταν βλέπω στο δρόμο αδύνατες κοπέλες, αλλά πιο μεγάλο σφίξιμο με πιάνει όταν βλέπω παχουλούλες κοπέλες με αυτοπεποίθηση που θα ζήλευαν τα μοντέλα στα καλλιστεία... ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΤΗ ΒΡΩ ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ;;;;

smoke εγώ προτείνω να επισκεφθείς ψυχίατρο.Σου λένε ότι θα το ξεπεράσεις χωρίς φάρμακα όχι για να αποφύγεις τα φάρμακα αλλά για να μην σε χάσουν απο πελάτισσα.Και μόνο το γεγονός ότι δεν μπορείς να ξεπεράσεις το πρόβλημα με 1 ψυχολόγο και πας σε 2 σημαίνει πως μάλλλον δεν είναι επαρκής η δουλειά πο κάνουν.Οι ψυχίατροι κάνουν δουλειά., εξάλλου σπουδάζουν 6 χρόνια ιατρική και 4-5 για ειδικότητα ψυχιατρικής.Οι ψυχολόγοι μόνο 4 και άντε να κανουν και 1 χρόνο μεταπτυχιακό,οπότε και μόνο απο θέμα γνώσεων να το δεις θα καταλάβεις πως οι ψυχίατροι με ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία μπορουν να σε βοηθήσουν πολύ περισσότερο απο τους ψυχολόγους.

smoke08,
αν καταλαβαίνω καλά, είσαι πολύ θυμωμένη με τον εαυτό σου και σε...μαλώνεις. Ενεργοποίησες την "θείτσα με την βίτσα" που οι περισσότεροι έχουμε μέσα μας και άρχισες τον καυγά με την smoke08. Συνήθως, αυτό φέρνει αντίστροφα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, μας μπλοκάρει, μας αποδιοργανώνει και φέρνει απογοήτευση, στα όρια της κατάθλιψης.

Λες οτι πηγαίνεις σε 2 ψυχολόγους, αν και για διαφορετικά θέματα.
Είναι τόσο μπερδευτικό αυτό!!!
Αναρωτιέμαι αν οι ψυχολόγοι στους οποίους πηγαίνεις το γνωρίζουν αυτό. Θα ήταν σκόπιμο να το συζητήσεις μαζί τους και ίσως να επιλέξεις έναν μόνο ψυχολόγο, για όλα τα θέματα που σε απασχολούν.

ΥΓ. jvanis, ίσως δε γνωρίζεις ότι οι ψυχολόγοι που κάνουν θεραπευτική δουλειά, έχουν 4 χρόνια βασικών σπουδών ψυχολογίας, 3 χρόνια εκπαίδευσης σε κάποιο ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και τουλάχιστον άλλον 1 χρόνο για την απόκτηση του τίτλου του "ψυχοθεραπευτή", σύνολο δηλαδή, 8 χρόνια.

Νικο είσαι ψυχολόγος και προσπαθείς να υπερασπιστείς την δουλεία σου και καλά κάνεις.Παρόλααυτά αμφιβάλλω αν οι μισοί από τους συναδέλφους σου έχουν κάνει τόσα χρόνια εκπαίδευσης όσα αναφέρεις πριν ανα αρχίσουν αν εξασκούν το επάγγελμά τους.Εξάλλου κανένας νόμος δεν τους υποχρεώνει να κάνουν κάτι πέρα απο τα 4 χρόνια των βασικών σπουδών τους και μια μικρή ίσως πρακτική εξάσκηση.Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα σύγκρισης των γνώσεων με τους ψυχιάτρους -ψυχοθεραπευτές.Εξάλλου επειδή έχουν περισσότερες γνώσεις μπορούν να χορηγούν και φαρμακευτικές αγωγές.

Να επαναφερω λιγακι το θεμα των ψυχολογων-ψυχοθεραπευτων και αλλα ψυχο-.... Δεν αρκει η εκπαιδευση που προαναφερθηκε κατα την δικη μου ταπεινη γνωμη...Ενας ανειδικευτος στα θεματα διατροφικων διαταραχων ψυχο-τετοιος δεν βοηθαει (δεν λεω οτι κανει κακο γιατι ειναι λιγο παρακινδυνευμενο σαν δηλωση)..

Ειδικευμένος στα θέματα των διατροφικών διαταραχών μπορεί να δηλώνει οποιοσδήποτε,το θέμα είναι αν ρωτάει κανείς και ζητάει αποδεικτικά για αυτή την δήθεν εξειδίκευση.Πήγε ποτέ κανείς σε ψυχολόγο και ζήτησε πέρα απο το πτυχίο να δει αποδεικτικά εξειδίκευσης πάνω σε κάποιο θέμα που επικαλείται πως έχει εξειδίκευση?Και ακόμα και να του έδειξε κάτι ο ψυχολόγος,π.χ. συμμετοχή σε ένα συνέδριο με θέμα διατροφικές διαταραχές,αυτο δεν λέει τίποτα γιατί όποιος πληρώνει συμμετοχή στο συνέδριο,παίρνει και βεβαίωση ακόμα και αν δεν παραβρεθεί εκεί.Η εξειδίκευση δεν πιστοποέίται απο παρακολούθηση σεμιναρίου, αλλά μετά από πολύμηνη εντατική παρακολούθηση μαθημάτων και συμμετοχή σε κλινική άσκηση,κατί που σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνει

jvanis την τελευταια φορα που ρωτησα θεραπευομενο για τα διαπιστευτηρια του θεραπευτη του συγκρουστηκα με τοιχο...Σου λεει κατι αυτο? Εμεις οι ιδιοι δε θελουμε να δουμε την αληθεια καταματα...Οσο για την ειδικευση των ψυχο-τετοιων ειναι σαν τους διαιτολογους..οτι δηλωσεις εισαι..και αυτο γιατι δεν υπαρχει νομικο πλαισιο να καλυπτει το "καταναλωτικο" τους κοινο.. βλεπω πολλες φορες την ταμπελα κλινικος διαιτολογος..ποιος ακαδημαικος τιτλος απονεμει τετοια ιδιοτητα? πως μπορει καποιος να μαθει την αληθεια...γιατι μη μου πεις οτι γινεσαι κλινικος με την κλινικη εμπειρια της χαροκοπειου γιατι εχω ξεχασει και τη γαργαλιερα σπιτι για να γελασω

Είχα μια συμφοιτήτρια που επειδή δούλεψε σε κλινική έξι μήνες έβαλε στην κάρτα της τον τίτλο κλινική διαιτολόγος,σου λέει κάτι?Χωρίς κανένα μεταπτυχιακό απλά γιατί έτσι αυτοβαφτίστηκε.Κλινικός διαιτολόγος είναι μόνος όποιος κάνει μεταπτυχιακό στην κλινική διατροφή και κανένας άλλος.Ούτε βέβαια οι εκατοντάδες γιατροί που αυτοβαφτίζονται παθολόγοι-διαιτολόγοι χωρίς να έχουν κανέναν τίτλο σχετικό με διατροφή.Όλα είναι θέμα ελεγκτικών μηχανισμών ,όσο αυτοί δεν υπάρχουν ή λειτουργούν για να λαδώνονται,ποτέ κανένας υποψιασμένος καταναλωτής δεν θα μπορέσει να βρει το δίκιο του.

Εγώ πάντως, θυμάμαι όταν έκανα στη σχολή ψυχολογία (διάφορα είδη κιόλας) έμαθα ότι ο διαχωρισμός έχει ως εξής:

ο Ψυχολόγος ασχολείται με την ψυχούλα μας γενικά. Είτε νοσεί, είτε όχι.
Εφόσον όμως νοσεί, πρέπει να πάμε σε Ψυχίατρο για να τη θεραπεύσει, όχι απαραίτητα με φάρμακα.
Η ψυχανάλυση που είναι η πιο γνωστή σ' αυτούς που δεν ασχολούνται με το θέμα, είναι απλά ένας κλάδος της ψυχιατρικής.

ʼρα διαχωρισμοί σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους δεν έχουν να κάνουν με τα χρόνια σπουδών γιατί το αντικείμενο είναι που μετράει και τα μαθήματα.
Μια οποιαδήποτε ειδικότητα που υπάρχει και σε ΤΕΙ και σε ΑΕΙ έχει τα ίδια χρόνια σπουδών. Είναι όμως ισάξιες;


Και για να γυρίσουμε στη smoke08 μιας και αυτή θέλει τη στήριξή μας και όχι οι ψυχο-τέτοιοι όπως λέει και ο kammenos, εγώ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πηγαίνεις σε 2. Ακόμα κι αν είναι διαφορετικά τα προβλήματα, δε μπορεί να σε βοηθήσει ένας να τα λύσεις; Γιατί, χωρίς να ξέρω, νιώθω ότι η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο ένας, μπορεί να ακυρώνει τη μέθοδο του άλλου...

1ον smokeki moy ελα ρε κοπελια παρε μια βαθια ανασα ,και ηρεμησε!!
Δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα!!Απλα εσυ τα βλεπεις ετσι.Τωρα θα μου πεις οτι αυτο ειναι το μεγαλο σου προβλημα.Πως θα σταματησεις να βλεπεις ετσι τραγικα τα πραγματα εσυ?
Εχεις δικιο.Να σου πω το ποσο γελοιος ειναι ο αριθμος των κιλων σου δεν εχει νοημα γιατι δεν θα με πιστεψεις.Μπορω ομως να σε καλεσω στο σπιτι μου να σε φιλοξενησω για οσο θελεις και να ζυγιζομαστε καθε μερα μαζι ,να τρωμε καθε μερα μαζι,και να περναμε την καθε μερα μαζι για οσο διαστημα αντεξεις.Νομιζω οτι θα αλλαξεις τουλαχιστον λιγο αποψη για την κατασταση σου.
Απο την αλλη θα σου πω οτι συμφωνο οτι δυο γιατροι δεν σου κανουν καλο.
Οτι ισως και οι δυο γιατροι μπορει συμπτωματικα να μην ειναι οι καλοι γιατροι για σενα ,και να μην μπορουν να σε βοηθησουν οπως θα επρεπε κανονικα.Ισως θα επρεπε να αλλαξεις και να βρεις εναν γιατρο αλλα λεων!!!!
Ισως να σου στειλω μια φωτο μου να την βαλεις πανω στο ψυγειο σου και οταν πας να το ανοιξεις να σοκαριζεσαι και να μην τολμας να το ακουμπησεις!!!
Ισως στα 49 κιλα να μην σου μπαινουν τα παντελονια σου ,αλλα ισως στα 49 κιλα να εισαι πιο ομορφη,θυληκη κατεργαρα γυναικα απο οτι ησουν στα 46!!!
Ισως να πρεπει να σταματησεις την στερηση απο τον ευατο σου.Να τρως οτι θελεις οποτε τα θελεις αλλα με μετρο.πχ.θα τρωω 1 σοκολατακι την ημερα.Δικαιουμε 1 πιτσα στις 10 μερες.2 φορες την εβδομαδα οσπρια η λαχανικα,1 φορα σουπα,1 φορα ζυμαρικα,και να τα τρως οπως θελεις και οση ποσοτητα θελεις ,αλλα πιθανον αυτο που σου λειπει ειναι ενα προγραμμα στο φαγητο σου.
Γιατι παραδεχτειτε το τελικα αυτη η περιβοητη μεσογειακη διατροφη ηταν και ειναι καταπληκτικη και εκανε την δουλεια της πολυ καλα χωρις να χρειαζεται ο κοσμος να στερηται τιποτα η να κανει διαιτες!!

Οσο για τους επιστημονες που υπαρχουν εδω μεσα δεν νομιζεται οτι πια πρεπει να σταματησεται !!!ΑΡΚΕΤΑ!!!Θελεται να συμμετεχεται,να λετε την αποψη και την γνωμη σας ,να μας βοηθατε με τις επιστημονικες συμβουλες σας??ΔΕΚΤΟ!!Αλλα μεχρι εκει!!!Εδω μεσα δεν ειναι ΡΙΝΚ για να λυνεται τις διαφορες σας στην πρωτη αφορμη και αιτια!!!Ανοιξτε ενα δικο σας θεματακι που θα μπορειται να μαλωνεται ανενοχλητοι χωρις να χρειαζεται να σας παρακολουθουμε και χωρις να μας κουραζεται και εμας που εχουμε πιο σοβαρα προβληματα απο τις διαφορες σας πιστεψτε με!!!
Να ειστε σιγουροι οτι την smoke δεν την βοηθησατε!!!Μπορει μαλιστα να την εχεται προβληματισει περισοτερο!!

ΦΙΛΙΑ!!!!!

Γεια σου ρε Dexara! Όχι, η αλήθεια είναι ότι παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη συζήτηση περί ψυχολόγων και ψυχίατρων, διότι είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει αρκετά.

Ο λόγος για τον οποίο πάω σε δύο ψυχολόγους δεν είναι επειδή η κατάστασή μου είναι... κρίσιμη και πιστεύω ότι δύο ψυχολόγοι θα με βοηθήσουν καλύτερα. Κατ' αρχάς, ναι, γνωρίζουν η μία για την άλλη. Ξεκίνησα να βλέπω την πρώτη ψυχολόγο πριν από ένα χρόνο. Μέσα σε αυτό το διάστημα με βοήθησε αρκετά σε διάφορα προσωπικά μου προβλήματα (σχέσεις με γονείς, προβλήματα αυτοπεποίθησης κτλ.), αλλά στο διατροφικό θέμα δεν κάναμε και μεγάλη πρόοδο. Έτσι απευθύνθηκα σε μία δεύτερη, η οποία έμαθα ότι είναι εξειδικευμένη σε διατροφικές διαταραχές (και με αποδεικτικά και με ό,τι θέλετε, σε περίπτωση που αναρωτηθεί κανείς).

Έτσι, η πρώτη ψυχολόγος συμφώνησε ότι αυτό είναι το καλύτερο που έχω να κάνω, μου πρότεινε όμως να διακόψουμε τις επισκέψεις μας σταδιακά. Οπότε τώρα πηγαίνω 1 ή 2 φορές το μήνα στην πρώτη και συζητάμε για άλλα θέματα (άγχος, δουλειά, ερωτικές σχέσεις κτλ.) και μία φορά τη βδομάδα στη δεύτερη και συζητάμε για τη διατροφική διαταραχή.

Και σε περίπτωση που κάποιος σκεφτεί ότι οι δύο ψυχολόγοι συμφώνησαν με αυτή την κατάσταση για να τα... κονομάνε, τότε σας πληροφορώ ότι, χωρίς να τους το ζητήσω, επειδή κατάλαβαν ότι η οικονομική μου κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη και ότι οι γονείς μου δεν γνωρίζουν τίποτα, ώστε να με στηρίξουν οικονομικά, μου πρότειναν και οι δύο ξεχωριστά να με χρεώνουν στη μισή τιμή. Έτσι στην πρώτη δίνω τώρα ένα γελοίο ποσό, ενώ πολλές φορές μου έχει κάνει πολλές συνεδρίες δώρο (Χριστουγέννων, Πάσχα κτλ!!!) και στη δεύτερη δίνω ένα μεγαλύτερο ποσό αλλά και πάλι όχι τραγικά μεγάλο.