Quote:
Originally posted by Ελινα
Σε καταλαβαινω.. Κι εγω δεν πιστευω οτι μπορει κανεις να με βοηθησει. Ολοι ξερουμε το σωστο, ολοι ξερουμε πανω κατω γιατι μας συμβαινει, ολοι ξερουμε την αισιοδοξη οπτικη ΑΛΛΑ δεν μπορουμε να τα κανουμε πραξη. Δινω ομως μεγαλη σημασια σε ο,τι λεει ο καθενας γιατι εκτος των αλλων, μπορει να διαβασεις μια κουβεντα που να σου χτυπησει ευαισθητη χορδη, να σου κανει το κλικ. Δεν ξερω αν σε εχει βοηθησει ποτε αυτος ο τροπος βεβαια..
Στην παρουσα φαση λεω στον εαυτο μου τα παρακατω:
1)Αφου εχω καταφερει κατι στο παρελθον, εστω και για μια μερα, σημαινει οτι μπορω να το ξανακανω.
2)Η ζωη κανει κυκλους, εχει μια τα πανω μια τα κατω της. Αν τα σκατωσω μια μερα, δεν χαθηκε ο κοσμος, σε ολους συμβαινει.
3)Μηπως τελικα πρεπει να αποδεχτω ο,τι μου συμβαινει; Οσο το πολεμαω, οσο με θεωρω προβληματικη βουλιαζω περισσοτερο. ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ Η ΕΛΙΝΑ, ΕΧΩ ΒΟΥΛΙΜΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ, ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ 7 ΚΙΛΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ (με την καλη εννοια) ΕΙΜΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΕΩΣ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΨΕΙΡΙΖΩ ΤΟ ΘΕΜΑ. Βαρεθηκα τον εμφυλιο πια.