Μικρά tips για βουλιμικούς

Καλημέρα σε όλους!


Είμαι νέος μέλος εδώ. Βρήκα αυτό το site τυχαία ψάχνοντας για δίαιτες. Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν από 5 μήνες αλλά έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα το σταματήσω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Από την πρώτη στιγμή που κατάλαβα ότι κατι δεν πάει καλά άρχισα να διαβάζω άρθρα και βιβλία πάνω στη βουλιμία, να συμβουλεύομαι τη διαιτολόγο μου και φυσικά να σκέφτομαι πολύ το μέλλον μου αν συνεχίσω να κάνω κακό στον εαυτό μου. Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας κάποια κολπάκια στα οποία κατέληξα για να μπορώ να περιορίζω τα βουλιμικά μου ξεσπάσματα.
1. Το σίγουρο είναι ότι η αυστηρή δίαιτα/αφαγία μετά από ένα βουλιμικό επεισόδιο το μόνο που κάνει είναι να μας ξαναοδηγήσει σύντομα στο επόμενο βουλιμικό επεισόδιο. (αυτή η λογική στέρησης με έκαψε εμένα...) Είναι ένας φαύλος κύκλος υπερβολικής στέρησης και επακόλουθου ξεσπάσματος. ʼρα, μετά από μια κρίση βουλιμίας ακολουθούμε μια πιο ελαφριά διατροφή μέχρι να έρθουμε στα ίσα μας.
2. Καλό θα ήταν όταν βλέπουμε ότι πάει να μας πιάσει κρίση βουλιμίας να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε τις τύψεις και τις ενοχές που θα νιώσουμε αμέσως μετά, το κακό που θα προκαλέσουμε με τον εμετό-καθαρτικά, τη διατροφή μας που θα την καταστρέψουμε αν ξανακυλήσουμε. Επίσης, χρησιμό θα ήταν να καταγράψουμε σε ένα χαρτί τρόπους απόσπασης της προσοχής μας από το φαγητό ώστε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο και να προλάβουμε το επεισόδιο βουλιμίας. Π.χ. μπορούμε εναλλακτικά να τρέξουμε στον υπολογιστή μας και να μπούμε γρήγορα-γρήγορα σε αυτό εδώ το forum να αντλήσουμε δύναμη (το έχω κάνει), να πάρουμε τηλέφωνο κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, να κάνουμε κάποια δουλειά στο σπίτι (μακριά από την κουζίνα), να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή ό,τι άλλο πιστεύουμε ότι θα μας ευχαριστήσει/αποσπάσει.
3. Να απομακρύνουμε από το σπίτι τυχόν λιχουδιές οι οποίες μας βάζουν σε πειρασμούς. Έτσι, ακόμα κι αν μας πιάσει λαιμαργία θα τη βγάλουμε με.... πορτοκάλια και ρυζογκοφρέτες :-)))
4. Να προσπαθήσουμε να ''ακούμε'' το σώμα μας. Δηλ. να τρώμε όταν πεινάμε και μέχρι να χορτάσουμε. Να μην πέφτουμε στην παγίδα της λεγόμενης ''συναισθηματικής'' πείνας. Βέβαια, όταν μας πιάνει το βουλιμικό επεισόδιο είναι σίγουρο ότι θα φάμε μέχρι να σκάσουμε κι όχι μέχρι να χορτάσουμε αλλά σιγά-σιγά ίσως καταφέρουμε να διαχωρίσουμε το όριο μεταξύ κορεσμού και ''σκασίματος''. Για να το πετύχουμε αυτό, καλό θα ήταν να τρώμε αργά, να πίνουμε άφθονο νεράκι και να είμαστε συγκεντρωμένοι στο φαγητό μας.
5. Τα πολλά και μικρά γεύματα μπορούν να αποβούν σωτήρια στην αντιμετώπιση της βουλιμίας διότι δε μένουμε πολλές ώρες με άδειο στομάχι κι έτσι μετριάζεται λίγο η όρεξή μας ενώ παράλληλα δεν αισθανόμαστε ότι στερούμαστε φαγητό. Μια καλή συχνότητα γευμάτων είναι κάθε 4 ώρες απ' ό,τι έχω διαβάσει.
Αυτά έχω στο μυαλό μου προς το παρόν. Ελπίζω να φανούν χρήσιμα. Κι εγώ προσπαθώ να τα ακολουθώ. Αυτές τις μέρες είμαι στη φάση της ελαφριάς διατροφής διότι την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη έφαγα τον άμπακο.
Αν θυμηθώ κάτι άλλο θα ξαναμπώ να το καταγράψω.


Καλή μας προσπάθεια!

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙΡΙΟ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΩ

Τη στιγμη που μας κατακλιζει η επιθυμια για βουλιμικο να φερνουμε στο μυαλο μας ενα ατομο πολυ σημαντικο στη ζωη μας(γονεις,συντροφος,φιλος, αδερφια,ο,τι εχει ο καθενας πιο ιερο)και να πουμε δυνατα στον εαυτο μας''ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΟ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ/ΤΗΣ''.ΟΧΙ ρε Γ----- ΔΕ θα το κανεις!!Αφου εγκεφαλικα ειναι ολα αυτα ως επι το πλειστον,ας το πολεμησουμε με τα δικα του οπλα.Με τα οπλα της κατευθυνσης της σκεψης.Και ας τη στρεψουμε εναντιον του................

Οποιος εχει καποια αλλη ιδεα η εχει αποφυγει βουλιμικο με καποιον τροπο ας το μοιραστει μαζι μας,ειναι πραγματικα χρησιμο....

εγω οταν σταματησα τους εμετους επινα παρα πολυ νερο σε σημειο σκασμου που δεν υπηρχε χωρος για λιγουρα και σιγουρα ουτε και γι απαγορευμενη τροφη.μπορει να επινα και 5 λιτρα καπιοες μερες αλλα αν δειτε οτι αναγουλιαζετε μην πιεζεστε μικρες γουλιες καθε τοσο.Ασε που αδυνατιζεις κιολας απ'το πολυ πιπι!

πεντε λιτρα ? αυτο κακο κανει παρα καλο
το καλυτερο ειναι να κατευνασεις τη πεινα με κανενα αγγουρακι, καμια ντοματουλα και κανενα αυγουλακι, δε παχαινουν και γεμιζουν τη κοιλιτσα. εμενα με φουσκωνει ενας ντοματοχυμος τυπου v8. στον οποιο προσθετω λιγο πιπερακι για νοστημια
υστερα αλλη μια λυση ειναι να παρεις τους δρομους να δεις τις βιτρινες η απλα να περπατας ακουγωντας δυνατα την αγαπημενη σου μουσικη (ξελαμπικαρει και το μυαλο ετσι ).

Σε τι κανει κακο το νερο?δεν επινα παντα τοσο πολυ.Παντως κανει πολυ λιγτερο κακο απο καθαρτικα και εμετους, εγω απ' αυτα κατεστρεψα την υγεια μου και επαθα τα μυρια οσα και οχι απ' το νερακι το ευλογημενο.

εχω διαβασει οτι η υπερκαταναλωση βλαπτει , νομιζω στα νεφρα, πεντε λιτρα ειναι πολλα η ποσοστητα που συνισταται απο ειδικους ειναι γυρω στο 1.5 λιτρο (με διακυμανσεις αναλογα το υψος , το βαρος και τη δραστριοτητα ), θα ψαξω και θα σου πω που το διαβασα

Δε νομίζω ότι κάνει κακό η μεγάλη ποσότητα του νερού.Πέρα απ' ότι δημιουργεί μια πρόσκαιρη διάταση του στομάχου.

Ε οκ, μην πιεις κι ένα βυτίο! :)

οντως το ΠΑΡΑ πολυ νερο κανει κακο..
σιγουρα οχι τοσο κακο οσο οι εμετοι, αλλα δεν κανει καλο..
μιλαμε για πανω απο 3-3,5 λιτρα
αυτο που κανει ειναι να διαλυει υπερβολικα τα θρεπτικα συστατικα (οχι θερμιδες, αλλα ιχνοστοιχεια, βιταμινες κλπ) και να μην γινεται καλη απορροφηση τους απο τον οργανισμο...

Ρε παιδια μην τρελενεστε διευκρινησα οτι ηταν λιγες οι φορες που το κανα παντως τα νεφρα μου εναι super στομαχι και εντερο χαλασα μα εμετους και καθαρτικα.

Εγω παντως διαβασα το τοπικ 'συνεπειες τις βουλιμιας' σε αυτο το φορουμ, οπου τα γνωριζουμαι ολοι αλλα ειναι αλλιως να το διαβαζεις και να βλεπεις οτι τα μισα τα εχεις ηδη παθει! οποτε οταν μου ερχεται να κανω τα χαζα ριχνω μια ματια εκει και παιρνω τα ισα μου.

Zeta έχω πάθει καρδιακή αρρυθμία από τις κουταμάρες που έκανα.Εξετάσεις κάθε τέσσερις μήνες και τεστ.Σου λέει κάτι αυτό;


Καλή δύναμη σε όλους!

Έχω κι ΄αλλα κόλπα! Όταν η κρίση έρχεται...
- τρέχουμε αμέσως να πλύνουμε τα δόντια μας
- τρέχουμε αμέσως στην ντουλάπα και δοκιμάζουμε όοοοοοολα τα αγαπημένα μας ρούχα
- τρέχουμε αμέσως για ντουσάκι με αφρόλουτρα & μετά βάζουμε κρέμες και αρώματα και κανακεύουμε τον εαυτό μας!

Αυτό με το πλύσιμο των δοντιών το έχω δοκιμάσει και πιάνει. Και όχι μόνο βούρτσισμα αλλά και νήμα, στοματικό διάλυμα, τα πάντα. Τις απλές "κρίσεις" τις αναχαιτίζει. Καλή βρίσκω και την ιδέα της ντουλάπας. ΄Εχω πάντα 1-2 απίστευτα μοντελάκια που έχω χρυσοπληρώσει και ΔΕΝ μου μπαίνουν ή μου είναι τόσο τσίτα που δεν τα φοράω. Μία δοκιμή λοιπόν λίγο πριν υποκύψω και ίσως.....ίσως και να το γλυτώσω. Κάθε ιδέα, κάθε φορά που του ξεφεύγουμε, καλή είναι!

Quote:

---

Originally posted by kat201161
πάντα 1-2 απίστευτα μοντελάκια που έχω χρυσοπληρώσει και ΔΕΝ μου μπαίνουν ή μου είναι τόσο τσίτα που δεν τα φοράω.

---

ʼστα έχω τόσα πράγματα, από πανάκριβα έως νορμαλ & δεν μου μπαίνει τίποταααααααα:(

Καλημέρα!

Προχθές το βράδυ γύρω στις 22.30 με 00.00 είχα μια έντονη παρόρμηση για βουλιμικό. Γύρισα σπίτι από την καφετέρια που είχα πάει γύρω στις 22.00 κι ενώ ήπια ένα ποτήρι γάλα με 2 φέτες ψωμί με είχε πιάσει επιθυμία να φάω κι άλλο. Δεν πείναγα, ούτε όμως ένιωθα και χορτασμένη. Ψαχούλευα το ψυγείο, λιγουρευόμουνα κάτι βουτήματα και κάτι κάσιους, σκεφτόμουνα να φάω τη φασολάδα που είχε περισσέψει από το μεσημέρι. ʼνοιγα-έκλεινα με εκνευρισμό τα ντουλάπια. Τελικά αποφάσισα να ξαπλώσω και να ξεχαστώ. Με τριβέλιζε όμως και πάλι η σκέψη του βουλιμικού για κανένα 2ωρο οπότε είχα αρχίσει και να ψιλοπεινάω. Προσπαθούσα να σκέφτομαι άσχετα πράγματα. Σκεφτόμουνα συνέχεια τις αρνητικές συνέπειες που θα είχε στην ψυχολογία μου αν έπεφτα με τα μούτρα στο φαγητό, τη φουσκωμένη κοιλιά, την απογοήτευση της επόμενης μέρας, το πώς θα με έβλεπε ο φίλος μου, το καινούργιο εφαρμοστό φόρεμα που πήρα και που σκοπεύω να το βάλω την ερχόμενη Δευτέρα κτλ. Μόλις έφερνα στο μυαλό μου το φαγητό μου έτρεχαν τα σάλια και το στομάχι μου σαν να γουργούριζε. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μησύχαζα με τίποτα. Από τη μία έλεγα να φάω λίγο, από την άλλη ήξερα ότι αν ξεκίναγα να τρώω θα κατέληγα σε επεισόδιο. Ήταν φοβερά έντονη η παρόρμηση αλλά για πρώτη φορά κατάφερα να την καταπολεμήσω.
Νιώθω πολύ περήφανη που πέτυχα κάτι τέτοιο αλλά με προβληματίζει το γεγονός ότι ήταν τόσο δυνατή η τάση για βουλιμικό αν κι είχα φάει για βράδυ έστω και κάτι ελαφρύ.