H ΑΠΟΓΝΩΣΗ Η ΙΔΙΑ!

Γεία σε όλους.
'Hρθα και εγω στη παρέα σας.Τελευταία φορά που εγίνα μέλος forum με αντίστοιχο περιεχόμενο ήταν όταν είχα πάρει για τα καλά τον κατήφορο της ανορεξίας.Σταμάτησα μετά απο το εξιτήριο μου απο νοσοκομείο και κρατούσα απλά τον ευατό μου στάσιμο στα κιλά που ήδη ήμουν.Παιδία όμως τώρα βρίσκομαι σε απογνώση.
Μετά απο κάτι που έφερε πολύ πόνο στη ζωή μου και που ένιωσα πως έχασα τον εαυτό μου,πήρα κάποια κιλά.
Σίγουρα τα 4kg δεν είναι λόγος να πανικοβάλεται ενας φυσιολογικός ανθρώπος αλλα για μένα που έπεφτα σε καταθλιψη και μόνο στην ιδέα να έχω ένα κανονικό βάρος δεν είναι οτι καλύτερο.
Προσπαθω να το πολεμήσω αλλα λόγω ψυχολογίας μου φαίνετε βουνό να το αντιμετωπίσω.
Ελπίζω πως το να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας εδώ θα με βοηθήσει.

beckham καλώς ήλθες!

Δεν ξέρω κατά πόσον η νοσηλεία σου στο νοσοκομείο σε <<ταρακούνησε>>, αλλά σίγουρα νομίζω ότι δε σε συγκλόνισε τόσο ώστε ν' αλλάξεις τον τρόπο που αξιολογείς ή αντιμετωπίζεις μια κατάσταση που σε πονάει.

Η αυτοτιμωρία, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και οι ενοχές, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκτονώνονται μέσω της ανορεκτικής διατροφικής σου συμπεριφοράς, γιατί μετά και απο τη νοσηλεία σου στο νοσοκομείο,κατάλαβες, ότι όχι μόνο δε λύνουν κανένα πρόβλημα αλλά το αντίθετο:ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ στο ήδη βεβαρημένο σου παρόν.

Προσπάθησε να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου.Δικαιολόγησε τον.Επιβράβευσε τον.Ασχολήσου με κάτι που σε κάνει να νιώθεις καλά και απόφυγε όλες αυτές τις αυτοκαταστροφικές διατροφικές πρακτικές.


Χρωμάτισε τον εαυτό σου μέσω των δικών σου εικόνων και όχι μέσω της εντύπωσης των άλλων.ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥ σωστά!

Φιλικά. :)

bekham καλωσορισες
δεν σου κρυβω οτι μου φαινεται ανησυχητικο το οτι ενω πριν λιγο καιρο βγηκες απο το νοσοκομειο οπως μας ειπες, αυτοπροσδιοριζεσαι με ενα τικερακι που εχει στοχο χασιματος βαρους.....

δεν μας ειπες το υψος σου και την ηλικια σου.
μπορεις να μας τα πεις?

το οτι εβαλες 4 κιλα δεν λεει και πολλα πραγματα αν ενα φυσιολογικο βαρος ειναι ΑΛΛΑ 5 κιλα για παραδειγμα....
οπως πολυ καλα ξερεις η ανορεξια ειναι μια πολυ σοβαρη και επικινδυνη διατροφικη διαταραχη που δεν φευγει ετσι απλα επειδη ξεφευγεις απο τον θανατο με μια νοσηλεια...θελει πολυ δουλεια και κυριως ψυχολογικη υποστηριξη απο ειδικους για να καταφερεις να ισορροπησεις και να δεις τον εαυτο σου με "κανονικα" ματια....η πραξη εχει δειξει οτι δεν μπορει καποιος που εχει κυλησει σε μια τοσο αποπροσανατολιστικη κατασταση οπως η ανορεξια να βγαλει τα παραμορφωτικα γυαλια που φοραει ΜΟΝΟΣ του.
δοκιμασες να το κανεις αυτο? υπαρχει μια συνεχεια στην παρακολουθηση σου απο ψυχολογο η ψυχιατρο, μετα την νοσηλεια σου?

Καλώς μας ήρθες,bekham!
Καταλαβαίνω πως το να χάσεις τα κιλά αυτά είναι για σένα ίσως ο μόνος τρόπος,
που γνωρίζεις να επαναφέρεις την τάξη στη ζωή σου...Όχι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις!
Χρειάζεται χρόνος και συντονισμένη προσπάθεια για να γίνουν οι επιθυμητές (?) αλλαγές...
Εντωμεταξύ,εμείς είμαστε εδώ για σένα!
Φιλάκια πολλά!

αα ρε και να χα 4 κιλα να χασω!!!!!!

σορυ αλλα το εννοω
δεν ειναι οτι δε σε νιωθω
απλα εσυ δεν με νιωθεις
και ουτε στο ευχομαι βεβαια
καλη απεξαρτηση
και χαιρομαι και δεν χαιρομαι που εισαι μαζι μας
αλλα ελπιζω να αλλαξουμε ολοι τις συνηθειες μας

Κάποιος έχει να χάσει 4 κιλά,κάποιος 18 και κάποιος 70...
Την σωματική και ψυχική μας υγεία μη χάσουμε...
Παλεύουμε να μας βρούμε,όχι να μας χάσουμε ολότελα κι εμάς!

Γειά σας. Σας διαβάζω καιρό και αποφάσισα να γίνω μέλος για την υποστήριξη. Εγω είμαι κλινικά βουλιμική. Προσπαθώ χρόνια να ισορροπήσω τι σε ψυχολόγο πήγα τι σε διαιτολόγο είδα βελτίωση. Σε περιόδους κρίσεις αρχίζω πάλι. Είναι πολύ κουραστική να καθορίζει τη ζωή σου το φαγητό. Μόνο όταν είμαι καλά εσωτερικά έχω μια βελτίωση και στους εμετους. Διαβαζα
τη bekham και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πριν τη ψυχοθεραπεία περναγα απο τη βουλιμία στην ανορεξία και τουμπάλιν!!!! Τώρα έμεινα στη βουλιμία κάτι είναι και αυτό. Τέλος πάντων οποιαδήποτε μορφή εμμονής να έχει κάποιος είναι πρόβλημα. Είμαι στη σκέψη μήπως και να κάνω κάποια επεμβάση αλλα είμαι και φοβιτσιάρα. Α! ξέχασα είμαι 38 χρονών με 2 παιδιά το δεύτερο το έκανα πρίν 15 μήνες ύψος 1,68 και 95 κιλά! και μια κοιλιά Α Ι Σ Χ Ο Σ !!!!!

Είναι πολυ άσχημο να πιστεύεις πως όλος σου ο κόσμος παιδιά έχει να κάνει με το πόσο αδύνατο είναι το σώμα σου αλλα πραγματικά νομίζω πως όσοι έχουμε αυτό το κόλλημα και αυτη την "αρρώστεια" αν και γνωρίζουμε οτι κάτι τέτοιο είναι χαζό....δεν μπορούμε να το αλλάξουμε!!!4 κιλά μπορεί να έιναι λίγα για κάποιους,ωστόσο εγώ θα ξαναχαμογελάσω μόνο αν φύγουν απο πάνω μου.Ειναι ψυχοφθόρο όσο δεν πάει.Δεν μπορώ να νίωσω άνετα μέσα στο πετσί μου,δεν τολμώ να φορέσω καλοκαιρινά ρούχα,αισθάνομαι σαν να είμαι σε ξένο σώμα και το μόνο που νίωθω ειναι θυμό,αηδία και απόγνωση.Δυστηχώς δεν είναι και εύκολο να τα χάσω επειδή εχω καταστρέψει το μεταβολισμό μου.Είχα συνηθίσει τον οργανισμό μου να ζεί με ένα τόστ και ενα γιαούρτι όποτε τώρα οτιδήποτε πάνω απο τις θερμίδες ενος γιαουρτιού μου προσθέτει κιλά.Ελπίζω σύντομα να ακούγομαι λιγότερο απελπισμένη πάντως

beckham
επειδη προσφατα βγηκα απ αυτη τη φαση κ οχι τελειως ακομα..
το θεμα καλη μου ειναι οχι μονο να αναγνωρισεις το προβλημα αλλα να μην καταθεσεις τα οπλα κ να πεις οτι θα σε βοηθησεις..
η παθητικοτητα του τυπου οτι δεν μπορουμε να το αλλαξουμε δεν ταιριαζει σε κανενα κ ειδικα σε νεαρα ατομα..
εγω οπως κ αλλοι/ες ειναι το ζωντανο παραδειγμα..
ολα κουκλα μου αλλαζουν συνεχως ακουσια κ εκουσια κ ισως αυτο να μας οδηγησε κ εκει που εισαι τωρα..
οπου υπαρχει θεληση υπαρχει κ τροπος..
ξερω οτι ολα αυτα μπορει να ακουγονται ουτοπικα κ οτι ειναι δυσκολος καιρος για παραμυθια ομως θελω να πιστευω οτι ο,τι εξαρταται απο εμας δεν μπορει να χαθει..
αυτα κ μακαρι συντομα να βγεις απο αυτη τη φωνουλα που σε καταδυναστευει γιατι απλα δεν σου αξιζει, σε κανεναν μας..
οτι θες εδω ειμαι
φιλακια :)

Quote:

---

Originally posted by beckham
Είναι πολυ άσχημο να πιστεύεις πως όλος σου ο κόσμος παιδιά έχει να κάνει με το πόσο αδύνατο είναι το σώμα σου αλλα πραγματικά νομίζω πως όσοι έχουμε αυτό το κόλλημα και αυτη την "αρρώστεια" αν και γνωρίζουμε οτι κάτι τέτοιο είναι χαζό....δεν μπορούμε να το αλλάξουμε!!!

---

beckham,
όταν κάτι αναγνωρίζουμε ότι είναι χαζό, δεν μπορούμε όμως να το αλλάξουμε, υπάρχει μία και μόνο ερμηνεία: το αναγνωρίζουμε εγκεφαλικά, το κατανοούμε νοητικά όμως συναισθηματικά δεν το έχουμε αναγνωρίσει ακόμη. ʼλλο λέει η ψυχή σου και άλλο λέει το κεφάλι σου! Μια γέφυρα ανάμεσα σε αυτά τα δύο, μια λιγότερο συγκρουσιακή σχέση μεταξύ τους που μπορεί να προέλθει από βαθιά επικοινωνία με τα σκοτεινά και εσώτερα κομμάτια του εαυτού σου μπορεί να σε βοηθήσει να πας παρακάτω.

καλή δύναμη στην προσπάθεια σου.

Καλημέρα σε όλους. Θα ήθελα εάν κάποιος απο εσάς προκαλεί εμετούς να μου γράψει τρόπους που βοηθάνε να τους σταματήσει. Είμαι 38 και έχω ξεχάσει απο πότε ξεκινησα. Εχω δοκιμάσει ψυχοθεραπεία ομοιοπαθητική βελονισμό και διαλογισμό. Τελευταία σκέφτομαι να δοκιμάσω και τον υπνωτισμό. Η αλήθεια είναι ότι με τα παραπάνω τους μείωσα.Δεν καταφερα όμως να τους κόψω Π Ο Τ Ε. Πραγματικά είναι πολύ κουραστική και ψυχοφθορά διαδικασία και με ταλαιπωρεί χρόνια. Δεκτή η οποιοδήποτε συμβουλή μπάς και καταφέρω να την αλλάξω αυτή τη καταστάση!!! Σας ευχαριστώ.

Φαντάζομαι ότι η μέθοδος που έχει αποτέλεσμα στο να κόψεις τον εμετό είναι εξατομικευμένη.Δε λειτουργούν όλα σε όλους.Νομίζω πως μια καλή αρχή είναι να δεις πόσο κακό κάνεις στον εαυτό σου.Κοίτα εδώ:http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ad.php?tid=305

κleanthi σ'ευχαριστώ για το μηνυμα. Δεν χρειάζεται να τα διαβάσω(αν και τα έχω διαβάσει πιο παλιά), γιατί τα ξέρω ήδη. Απο τη στιγμή που προκαλώ εμετούς απο 14 - 15 χρονών περίπου πιστέψε με τα ξέρω Ο Λ Α. Αν ήταν τόσο εύκολο να το σταματήσω θα το είχα κάνει. Είναι σαν τους αλκοολικούς ή τους ναρκομανείς. Κάθε φορά λες ότι θα είναι η τελευταία!!!!! Είναι πολύ δύσκολο να απεξαρτηθείς απο οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης. Ολη μου τη ζωή τη θυμάμαι στη προσπάθεια. Γι'αυτό ζητάω συμβουλές μήπως κάποια δεν την έχω σκεφτεί και δεν την έχω δοκιμάσει. Γι'αυτό ότι ξέρει ο καθένας είναι ευσπρόδεκτο.

zaira,
προσωπικα, αφου προσπαθησα να ξεμπλεξω απο την ανορεξια αρχισα τα βουλιμικα επεισοδια ειδικα οταν βρισκομουν σε ασχημη συναισθηματικη κατασταση (αγχος, φοβος, ανασφαλειες, νευρα, απογοητευσεις)..οποτε αρχιζα να τρωω μηχανικα τροφες ασχετες μεταξυ τους χωρις να πειναω κ μεχρι να σκασω κυριολεκτικα...οποτε το μυαλο μου απασχολουνταν με αυτο, ενιωθα τυψεις, ξεχναγα τα προβληματα μου, προκαλουσα εμετο κ ενιωθα καλυτερα με τον εαυτο μου...αυτο ειχε συνεβη ευτυχως μονο 3 φορες...το σταματησα εγκαιρα οταν πριν απο καθε επεισοδιο σκεφτομουν γιατι το κανω αυτο, εβαζα φρενο στο μυαλο (κ αρα κ στο χερι που με ταιζε αυτοματως) κ προσπαθουσα να ειχα συναισθηση των σκεψεων μου...τουλαχιστον απο τοτε αν εχω καποιο βουλιμικο που κ που προσπαθω να πω οτι το εκανα περασε κ αυριο θα ειμαι παλι στο προγραμμα μου κ να μεινω μακρια απο τουαλετα η καθε μορφη ακυρωτικης μεθοδου (χαπια ευτυχως δν εχω δοκιμασει ποτε)..ισως θα μπορουσες να καταγραφεις συναισθηματα εκεινες τις ωρες κ να ζυγιζεις τις συνεπειες τις οποιες διαβασες...δεδομενου ομως οτι αυτο γινεται απο τοσο μικρη ηλικια μηπως θα επρεπε να απευθυνθεις κ σε καποιον ειδικο?γιατι ολα ειναι στο μυαλο μας τελικα..επισης προσπαθησα να εχω πιο μικρα κ συχνα γευματα ωστε να μην εχω βουλιμικες εξαρσεις κ τα παρεπομενα τους...ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο να απεξαρτοποιηθεις απο ολο αυτο...

καλο κουραγιο!!



http://www.something-fishy.org/reach/waystocope.php
http://www.something-fishy.org/reach/treatmenttypes.php
http://www.something-fishy.org/reach/takecareofyou.php

ίσως κ αυτές εδώ οι σελίδες σε βοηθήσουν αν κ ειναι στα αγγλικά.



http://www.something-fishy.org/reach/takecareofyou.php