Καλησπερα,είμαι νέο μέλος

Καλησπερα σε ολους! Ειμαι νεο μελος στο φορουμ και χαιρομαι που υπαρχει μια σελιδα με ανθρωπους που μπορουν να καταλαβουν κ ισως να βοηθησουν ατομα που αντιμετωπιζουν ψυχολογικα προβληματα.Συγχαρητηρια στους δημιουργους του σαϊτ!
Λοιπον, να πω κ λιγα λογια για μενα.Ειμαι 31 χρονων και απο τα 20 μου χρονια περιπου αντιμετωπιζω διαφορα ψυχολογικα και απο τοτε παιρνω και φαρμακα.Η πρωτη διαγνωση ηταν ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη και μετα απο καποια χρονια εγινε μειζων καταθλιψη.Αν και τα τελευταια χρονια ειμαι πολυ καλυτερα,διαπιστωνω τωρα τελευταια καποια περιεργα πραγματα στον εαυτο μου.Δηλαδη,δυσκολευομαι να κανω καποια πραγματα που ισως θεωρουνται φυσιολογικα οπως το να βγω να κανω ψωνια π.χ.στο σουπερμαρκετ η το να παω στο φουρνο να παρω ψωμι.Νιωθω πως ολοι κοιταζουν εμενα και αυτο με αγχωνει σε σημειο που να νιωθω ντροπη και να κοκκινιζω.Ακομη φοβαμαι π.χ. να μην παραπατησω και πεσω και γελουν ολοι μαζι μου.Γενικα νιωθω πολυ αβολα οταν βρισκομαι εξω και κανω το παν για να γυρισω στο σπιτι μου και να νιωσω καλα.Συνηθως,μονο στο σπιτι που ειμαι μονος,νιωθω καλα και ηρεμος.Εχω σκεφτει μηπως εχω αγοραφοβια αλλα αφου περνω ηδη φαρμακα για την καταθλιψη πως γινεται να εχω αγοραφοβια?Δεν θελω να σας κουρασω αλλο,αν μπορει καποιος να με βοηθησει θα το θελα πολυ.Συμπληρωματικα,να πω οτι τα φαρμακα που περνω ειναι το zoloft(αντικαταθλιπτικο) κ το tavor (αγχολυτικο).Συγνώμη αν σας κουρασα και παλι συγχαρητηρια για το site!:)

Καλησπερα φίλε.
Θα σου πω πως το βλέπω και γω το πράγμα και πες μου αν κάνω κάτι λάθος.

Απο τη δική σου την περίπτωση και απο ενα σωρρο άλλες περιπτώσεις, ξέρεις τι παρατηρώ? Οτι έχεις πολύ δυνατή ψυχή. Και εσύ και οι άλλοι ....και εγώ επίσης. Και ξέρεις γιατί? Γιατί καταφέρνει κάθε φορά να επιβάλλει τη δύναμη της επάνω σου.

Και αυτό γιατί το λέω ? Γιατί όσα φάρμακα και να πάρεις, οτι και να κάνεις ουσιαστικά ο εαυτός σου σε νικάει.Σε νικάει γιατί είσαι άνθρωπος και έχεις την δύναμη να επιβάλλεις αυτό που θέλεις εσύ για πραγματικότητα. Όταν όμως δεν μπορείς να ελέγξεις την βαθύτερη θέληση σου, σε οδηγεί αυτή από μόνη της προς την τελειοποίηση σου σαν ον. Γιατί η φύση βλέπεις παλεύει να προστατεύσει τον εαυτό της.

Αν έβλεπες απο άλλη οπτική γωνία τα θέματα που σε απασχολούν και άφηνες λίγο τον εαυτό σου ελεύθερο ως προς το να \"ρεζιλευτεί\" , να υποστεί την ντροπή και γενικά να το αφήσεις να εξελιχθεί, ίσως τελικά να είναι η μόνη λύση.

Επειδή και γω βρίσκομαι σε δύσκολη φάση της ζωής μου οπως θα διαβάσεις στο δικό μου τόπικ,προσπαθώ να σκεφτώ καθαρά και να κάνω τις σωστές επιλογές ως προς την ουσιαστική επίλυση του προβλήματος μου. Σκέφτομαι οτι αν μετατρέψω τους συνανθρώπους μου σε \"ψυχολόγους\", ίσως να ελαφρύνει η βαριά συνείδηση της θέλησης μου για τελειότητα και να συμβιβαστώ με την ενίοτε \"αδύναμη\" ή τελος πάντων έντονη συναισθηματική πλευρά του εαυτού μου.

Είναι σίγουρα \"επικίνδυνο\" ή δύσκολο τέλος πάντων να γίνει αυτό πράξη, αλλά ισως να έχει τελικά τα καλύτερα αποτελέσματα ....

Αυτά προς το παρόν.

Γεια σου ledzep κ σ\'ευχαριστω για την απάντηση σου.Νομιζω πως εχεις δικιο σ\'αυτα που γραφεις. Δεν ειναι λυση τα φαρμακα,αυτο καταλαβαινω και γω μιας και τα παιρνω μεγααααλο διαστημα και ξερω. Ισως το να αφησεις τα πραγματα να εξελιχθουν,χωρις να σε νοιαζει που θα καταληξουν,να ειναι η καλυτερη λυση.

Ελα που ομως μερικες φορες σε φθειρει τοσο αυτη η κατασταση,που δεν αντεχεις κ λες \"μα ετσι θα ειμαι συνεχεια?μηπως να ζητησω βοηθεια απο γιατρο(αν κ ξερεις οτι η λυση τις πιο πολλες φορες θα ειναι τα φαρμακα)?\"

Διαβασα το τοπικ σου και μπορω να πω,πως ενιωσα καπως ξαλαφρωμενος αφου υπαρχουν και αλλοι που αντιμετωπιζουν τετοιες καταστασεις και δεν ειμαι ο μονος.
Οσο για αυτο που λες οτι σκεφτεσαι να μετατρεψεις τους συνανθρωπους σου σε \"ψυχολογους\" και ισως αυτο να ελαφρυνει την κατασταση σου, συμφωνω απολυτα και ενας απο τους λογους που γραφτηκα σ\'αυτο το σαϊτ(ειμαι και γω καινουριος) ειναι αυτος. Και νομιζω πως οταν καποιος αντιμετωπιζει ή εχει αντιμετωπισει μια παρομοια κατασταση με τη δικη σου,ισως μπορει να σε βοηθησει και να σε καταλαβει καλυτερα.

Α και να αναφερω και ενα δικο μου τροπο αντιμετωπισης της καταστασης μου -Ειμαι ετοιμος να βγω εξω και αρχιζω να σκεφτομαι πως θα αντιμετωπισω το ενα ή το αλλο και πιανω τον εαυτο μου να λυγιζει, τοτε γυριζω και του λεω (του εαυτου μου) \"ελα ρε ηρεμησε και γραφτους ολους εκει που ξερεις και ας παν να πουν οτι θελουν,κανε εσυ αυτο που γουσταρεις και μη σκεφτεσαι για το τι θα συμβει\"- αυτη ειναι μια δικη μου \"αυτοαμυνα\" θα μπορουσα να πω.

Ειναι πραγματι δυσκολο,οπως λες κ συ ledzep, αλλα νομιζω και γω, πως ισως τα αποτελεσματα να ειναι πολυ καλυτερα απ\'οτι με μια φαρμακευτικη αντιμετωπιση.
Ευχαριστω,παω να συνεχισω το διαβασμα του τοπικ σου και οχι μονο :)

Πιστεύω στη βοήθεια της ψυχοθεραπείας ή της συμβουλευτικής σε συνδυασμό με την δική μας συνεχή προσπάθεια για αυτογνωσία γτ πολύ απλά μόνοι μας είναι αρκετά δύσκολο να αντιληφθούμε τη \"προβληματική\" πορεία σκέψης μας που μας όδηγησε στο αδιέξοδο γτ μπορεί να είναι μεταμφιεσμένη τόσο καλά που να μην την αντιλαμβανόμαστε (φυσικά κάθε ανθρωπος και κάθε κατάσταση είναι διαφορετική...)
Όσο για τη φαρμακοθεραπεία αν ρωτήσεις όλα τα άτομα που τη λαμβάνουν πιστεψέ με κανείς δεν έγινε τολμηρός και ήρεμος ή κάτι διαφορετικό απο αυτό που είναι, απλά τα φάρμακα σε κάποιους τους έβγαλαν απο τη δύνη αβάσταχτων σκέψεων ώστε να μπορέσουν στη πορεία να δουλέψουν με τον εαυτό τους και να τον βοηθησουν να προσπαθήσει να οδηγηθεί σε μια καλύτερη ζωή. Ιδίως στη κοινωνική φοβία οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω ακούσει κάποιον που να του έλυσε το πρόβλημα κάποιο φάρμακο, ίσως να μην ένιωθαν τα σωματικά προβλήματα όπως να ανεβαίνει η αδρεναλίνη,εφίδρωση,ταχυκα ρδίες κλπ αλλά ο φόβος που υπάρχει πίσω από αυτο και η αιτία που τον δημιουργεί αν δεν τη ψάξουν και προσπαθήσουν να την καταλάβουν και να την δουν με άλλο μάτι δεν εξαφανίζεται.