όλα ή τίποτα..

καλημερα σας..εδω και λιγες μερες ανακαλυψα αυτη την ιστοσελιδα και οφειλω να πω οτι ειναι πραγματικα απιθανη..διαβασα τοσες πολλες ιστοριες και διαπιστωσα οτι δεν ειμαι μονη!!αυτο με στεναχωρει κιολας αλλα μου δινει δυναμη και κουραγιο ταυτοχρονα..θα σας πω με λιγα λογια και την δικη μου ιστορια..ειμαι 25 χρονων ..ποτε δεν ειχα ιδιαιτερο προβλημα με τα κιλα μου..παντα ετρωγα οτι ηθελα και οποτε το ηθελα χωρις να σκεφτομαι τις θερμιδες και ολα τα σχετικα και ημουν παντοτε 60-62 kg..πριν εναμιση χρονο περιπου τελειωσα τις σπουδες μου και ηρθα πισω στο σπιτι μου και εκει αρχισαν ολα..αρχισαν να αυξανονται οι ευθυνες και συγχρονως και το αγχος..παντοτε φυσικα ημουν αγχωδης..εκανα πολλες προσπαθειες για να προσαρμοστω ξανα στο παλιο περιβαλλον αφου για 4,5 χρονια ειχα μαθει να ζω διαφορετικα..δεν με εφταναν λοιπον ολα τα αλλα πηρα την αποφαση να παω σε διαιτολογο γιατι καποιο διαστημα ειχα γινει 65Kg και ηθελα να χασω τα περιττα κιλα..ετσι αρχισα την διαιτα μου και ηταν ολα καλα..τα τηρουσα ολα κατα γραμμα..μην σας πω οτι εκανα και καποιες περικοπες μονη μου..πηγαινα και στο γυμναστηριο και ολα ηταν μια χαρα..εχασα τα κιλα που ηθελα και αρχισα ας πουμε σταθεροποιηση..αλλα δυστυχως εγω συνεχιζα να κανω διαιτα χωρις να το καταλαμβαινω απολυτα..ετσι σιγα σιγα ειχα φτασει στα 47 kg..ολοι μου ελεγαν οτι ειμαι πολυ αδυνατη αλλα εγω δεν μπορουσα να το συνειδητοποιησω..τελοσπαντ ων να μην τα πολυλογω μια καλη μερα ετυχε να φαω περισσοτερο και απευθειας σκεφτηκα αφου εφαγες που εφαγες δεν τρωως και αλλα..και ετσι κατεληξα να τρωω συνεχεια χωρις να το σκεφτομαι..οτι ειχα στερηθει τοσο καιρο τα απολαμβανα κατα καποιο τροπο αλλα στο τελος πονουσα πολυ το στομαχι μου..δυστυχως ομως αυτο δεν με πτοησε καθολου και ετσι περασαν 2 μηνες να τρωω καθε μερα υπερβολικες ποσοτητες φαγητου και να βαλω 20 κιλα...ηταν ενα δραμα..ειχα παχυνει οσο ποτε εκεινη την περιοδο..κλειστηκα στον εαυτο μου και η μονη μου παρηγορια ηταν το φαγητο..γενοκοτερα ειχα απομονωθει απο ολους γιατι και οταν εκανα διαιτα σκεφτομουν οταν θα βγω θα πρεπει να πιω κατι οποτε καλυτερα να εμενα στο σπιτι και να ειχα την ησυχια μου..στις 27 του οκτωβρη συγκεκριμενα ξυπνησα αλλος ανθρωπος..ειπα αφου τα καταφερα μια φορα θα τα καταφερω ξανα..και ετσι ξεκινησα την διαιτα που ειχα απο την διαιτολογο αλλα την εκανα μονη μου..εχανα τα κιλα μου μια χαρουλα αλλα οσο περνουσε ο καιρος μειωνα τις ποσοστητες για να χασω υποτιθεται πιο γρηγορα..περασαν 6 μηνες χωρις να φαω γλυκο και εφτασα και στον στοχο μου..ειχα γινει 50 kg ..δυστυχως ομως αρχισαν παλι ξανα τα ιδια..μια μερα ετυχε να φαω κατι παραπανω και τωρα μεχρι σημερα που σας μιλω συνεχιζω να τρωω ακαταπαυστα..με αποτελεσμα οι θυσιες και ο κοπος που εκανα τοσο καιρο να πανε ολα χαμενα..με προτροπη της οικογενειας μου πηγα σε ψυχολογο ασχετα οτι δεν το ηθελα εγω..πηγα 2 φορες μεχρι τωρα αλλα μου ειπε οτι πρεπει να κανω αρκετη υπομονη γιατι ειμαι στην αρχη ακομα..εχω παθει επεισοδια υπερφαγιας..καταθλιψη...εχω υπερβλολικο αγχος, χαμηλη αυτοεκτιμηση και τελειομανια..σημερα και οπως και καθε μερα λεω αρχιζει μια νεα μερα και θα τα καταφερω..συνεχιζω να πηγαινω και γυμναστηριο αν και με το ζορι αλλα αν το σταματησω και αυτο νομιζω θα καταστραφω τελειως..οι γονεις μου στεναχωριουνται παρα πολυ με την ολη κατασταση αλλα νιωθω οτι δεν εχω αλλη δυναμη..ειμαι ανικανη να τηρησω ενα προγραμμα..νιωθω τοση πιεση και αγχος και δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω..βλεπω το κορμι μου και λεω αφου καταντησα οπως καταντησα φαε να το ευχαριστηθεις τουλαχιστον..ασχετα οτι χειροτερευω την κατασταση.το καλο της ολης υποθεσης ειναι οτι εχω την συμπαρασταση της οικογενειας μου..θελω να βρω την δυναμη ξανα και να το σταματησω...να αποκτησω μια καλη σχεση με το φαγητο και με την βοηθεια της ψυχολογου και να τελειωσουν ολα..το μονο που θελω αυτη την στιγμη ειναι να κλειστω καπου να μην βλεπω κανεναν και το κυριοτερο να μην με βλεπει κανενας..ντρεπομαι παρα πολυ..νιωθω οτι εγω φταιω για ολα..για την καταντια μου..καταλαμβαινω οσα μου λενε αλλα δεν εχω δυναμη να τα τηρησω.τα θελω πραγματικα ολα η τιποτα..δεν μπορω να περιμενω αλλο τοσο καιρο να γινω οπως πριν..εξαντληθηκαν οι αντοχες μου...
ειμαι σιγουρη οτι σας κουρασα παρα πολυ..αλλα θελω παρα πολυ την βοηθεια σας..να μου πειτε την γνωμη σας για να αποτρεψω τα χειροτερα τωρα που ειναι σχετικα νωρις..σας ευχαριστω πολυ!!!!

Καλως ήρθες maraaaa..

Για όλα υπάρχει λύση και πρέπει να ψάξεις μέσα σου για να βρείς την απάντηση. Σίγουρα είναι ψυχολογικό το όλο θέμα γιατί δεν γίνεται απο την μία να πέφτεις στην ανορεξία και απο την άλλη στην υπερφαγία και τούμπαλιν. Να συνεχίσεις τισ επισκέψεις στον ψυχολόγο, σίγουρα θα σε βοηθήσουν πολύ. Και καλά κάνεις και ακούς τους γονείς σου . είναι πολύ βασικό που είναι δίπλα σου. Για φαντάσου να μην έβλεπαν καν τι σου συμβαίνει..Να εθελοτυφλούσαν και να το πάλευες μόνη σου.. Είσαι πολυ τυχερή και κοίτα να το "εκμεταλλευτείς".

Κάνε υπομονή και με πολύ και καλή δουλειά όλα θα έρθουν εκεί που θέλεις..Το χρωστάς στον ευατό σου μετά απο τόση ταλαιπωρία.Και στην τελική μιλαμε για την ΖΩΗ σου. Μην την αφήνεις να σου γλυστράει απο τα χέρια..

Εύχομαι όλα να πάνε κατ'ευχήν..

Καλώς μας ήρθες,Μαράκι!Κι ασφαλώς δε μας κούρασες...
Αν καταλαβαίνω σωστά η διακύμανση στο βάρος σου είναι από 47-67 κιλά...
Το θέμα δεν είναι βέβαια στους αριθμούς(εμένα τουλάχιστον δε μου φαίνονται ακραίοι),αλλά στη συμπεριφορά σου,
στις ψυχολογικές μεταπτώσεις σου και την επίπτωση τους στις διατροφικές σου συνήθειες...
Δεν είναι τυχαίο που όλα έκδηλώθηκαν μετά από μια μεγάλη αλλαγή στις συνθήκες διαβίωσης σου και τις ευθύνες μιας ενήλικης πλέον ζωής,
τα οποία επιβαρύνονται και από τις τύψεις σου για το βάρος που νιώθεις πως φέρεις στην οικογένεια σου...
Μιλάς για χαμηλή αυτοεκτίμηση,αγχώδη συμπεριφορά,τελειομανία,κα τάθλιψη...
Όλα αυτά τα καθόλου ασήμαντα πρέπει κάπως να εξωτερικευτούν κι εσύ τα ξεσπάς στον εαυτό σου!
Πίσω από τις διατροφικές διαταραχές πάντα κρύβονται τα καλά θαμμένα θέματα μας...
Μην ξεχνάμε πως το φαγητό εκτός από βιωτική ανάγκη είναι και απόλαυση κι αν δεν επιτρέπεις άλλες στη ζωή σου...
Δεν ανησυχώ πάντως για σένα γιατί ακούγεσαι άτομο,που αυτοπαρατηρείται,που συνειδητοποιεί το τι του συμβαίνει
και επιπρόσθετα έχεις τις συνεδρίες με την ψυχολόγο σου,τη στήριξη της οιογένειας σου...
Πάνω απ'όλα όμως αυτό που με κάνει να είμαι αισιόδοξη για σένα είναι το ότι νιώθεις ότι εξαντλήθηκαν οι αντοχές σου!
Αν δεν πιάσουμε πάτο,δε μπορούμε να δώσουμε την ώθηση που θα μας ανεβάσει και πάλι στην επιφάνεια,
απλά βουλιάζουμε σε απύθμενα βάθη και πνιγόμαστε χωρίς να έχουμε να πιαστούμε από κάπου...
Βρήκες εμάς,ζητάς βοήθεια,ψάχνεσαι,κουράστηκ ες,επιθυμείς την αλλαγή...μένει να βρεις τον τρόπο...
Και θα τον βρεις μέσα σου,στην απελευθέρωση των αναγκών σου,την απενοχοποίηση σου,
τον εμπλουτισμό της ζωής σου με άλλες πηγές χαράς και σταδιακά η σημασία του φαγητού θα υποτιμάται
κι εσύ θα ελευθερώνεσαι και θ'απολαμβάνεις ό,τι η ζωή έχει να σου προσφέρει και πάλι...
Το είχες,θα το ξαναβρείς! Μπορείς! Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου,αγάπη,φροντίδα και θα δεις...
Ελπίζω τώρα να μη σε κούρασα εγώ...Να προσέχεις το Μαράκι!Φιλάκια πολλά!

σε ευχαριστω...ελπιζω να βρω ξανα την δυναμη και να τα καταφερω..να πετυχω τον στοχο μου..το εχω πραγματικα αναγκη..θα το προσπαθησω για τους γονεις μου τουλαχιστον αφου τον εαυτο μου τον εχω παντα σε δευτερη μοιρα..φυσικα και παλαιοτερα παντα ελεγα οταν φτασω εκει που θελω θα κανω το ενα θα κανω το αλλο και στο τελος παντα κατεληγα να ασχολουμαι με το κορμι μου και να μην κανω τιποτα απο αυτα που ηθελα και ειχα προγραμματισει..ειμαι 25 χρονων και νιωθω οτι δεν εκανα τιποτα ουσιαστικο στην ζωη μου..περνουν τα χρονια πολυ γρηγορα και ηδη αρχισα να μετανοιωνω για τις επιλογες μου αν και το ξερω πως ειναι τεραστιο λαθος γιατι οτι εγινε εγινε..πρεπει να κοιταζω μονο μπροστα και να προσπαθω για οτι καλυτερο..η ειρωνια ειναι οτι το καταλαμβαινω αλλα δεν κανω τιποτα για αυτο..ολοι μου λενε υπαρχει δεν θελω οχι δεν μπορω..αλλα εγω δεν το βλεπω ετσι..εννοειται οτι το θελω οσο τιποτε αλλο αλλα νιωθω οτι με εγκαταλειπουν οι δυναμεις μου..οσο πεισμα ειχα τοσο καιρο τοση αδυναμια εχω τωρα..κουραστηκα παρα πολυ...

nadine πραγματικα μου εδωσες δυναμη..το οτι πιστευεις οτι θα τα καταφερω ξανα χωρις να με ξερεις εχει μεγαλη σημασια γιατι προφανως τα λογια μου σε εκαναν να το πιστεψεις αυτο..δεν με κουρασες καθολου..αντιθετα ηθελα να διαβασω και αλλα..πιστευεις οτι τιμωρω κατα καποιο τροπο τον εαυτο μου??νιωθω παρα πολλες ενοχες για την ολη κατασταση γιατι σαν ημουν μια χαρουλα δημιουργησα ενα τοσο μεγαλο προβλημα που κακως στεναχωρω και τους γυρω μου με την ολη συμπεριφορα μου..το οτι καταλαμβαινω αυτα που μου λενε ολοι ειναι καλο σιγουρα αλλα το οτι δεν μπορω να τα εφαρμοσω ειναι το προβλημα..βαζω χρονοδιαγραμματα και λεω αν ξεκινισησω σημερα μεχρι τον γαμο της αδερφης μου θα τα εχω καταφερει..περνα η μερα χλαπακιαζω ενα σωρο βλακειες και λεω την επομενη μερα θα το εφαρμοσω και ετσι περνουν οι μερες χωρις να κανω κατι ουσιαστικο..οταν τρωω πραγματικα το μονο που σκεφτομαι ειναι οταν μου τελειωσει αυτο που τρωω τι να φαω μετα..δεν φευγει απο το μυαλο μου το φαγητο..που στην τελικη αντι να μου λυνει τα προβληματα μου αφου ειναι αυτος ο κυριος λογος που τρεχω στο φαγητο μου δημιουργει ακομη περισσοτερα..λες τωρα που εφτασα στον πατο να αρχισω να ανεβαινω σιγα σιγα??ετσι και αλλιως δεν νομιζω να μπορω να παω πιο κατω..εφτασα στο τερμα..πολλες φορες λεω να αρχισω αφαγια και μετα παλι πεφτω με τα μουτρα στο φαγητο..το μυαλο μου παιζει διαφορα παιχνιδια χωρις την θεληση μου αλλα δεν μπορω να το κατευθυνω εκει που θελω εγω..η ψυχολογος μου λεει να προσεξω να μην παθω βουλιμια γιατι μετα θα ειναι ακομα πιο δυσκολη η κατασταση..

Καλως ηρθες maraaa!!!!
Ακομα ενα παραδειγμα οτι η διαιτα παχαινει!!!
Μαρα μου λυπαμαι για την ταλαιπωρια ,σωματικη αλλα και την ταλαιπωρια που τραβαει πανω απόλα η ψυχουλα σου!!!
Ακου βρε μανα μου λιγο την παλια .Εγω θα σου πω κατι και εαν θελεις κρατα το και εαν θελεις πετα το.
Σταματα την Διαιτα τωρα!!!
Ξεκινα απλα απο αυριο ,μεθαυριο την αλλαη εβδομαδα οποτε γουσταρεις εσυ ,και σαν πρωτο βημα καθορισε γευματα .
Π.χ. 4 γευματα την ημερα ,το οποιο καθε γευμα θα απεχει απο το αλλο 3,5 με 4 ωρες χωρις τσιμπολογηματα ενδιαμεσα.
Αφου το κανεις αυτο καποιες μερες χωρις να στερηθεις φαγητου,στην συνεχεια προσθεσε πολυ νερο στην ημερα σου και καθε φορα πριν το γευμα θα τρως ενα μεγαλο πιατο σαλατα ,οτι σαλατα θες εσυ ,και θα μασας αργα,χωρις ακομα να στερηθεις τιποτα.
Εκ των πραγματων θα μπεις σε ενα προγραμμα ,δεν θα μπορεις να τρως βλακειες ολη μερα και θα εισαι και χορτασμενη.
Θα λες οτι μετα τις 7.00 με 8.00 το βραδι δεν θα τρως .
Ξεκινα και μια υποτιποδη ασκηση και οριστε!!!!Τα κιλα αρχιζουν και χανονται.Μετον καιρο θα καταλαβαινεις μονη σου τι θα πρεπει να ελλατωνεις η τι να προσθετεις που σου κανει πιο πολυ καλο.
Ελπιζω να φανηκα χρησιμη.Ειμαι σιγουρη οτι θα το παρεις αποφαση και θα τα καταφερεις !!!
Με την δυναμη του φεγγαριου ΜARAAA!!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!

Πραγματικά καταλαβαίνω τι νιώθεις. Εγώ το παθαίνω αυτό με το διάβασμα πολλές φορές. Λέω να κάτσω 8 ώρες να διαβάσω τα ΠΑΝΤΑ! Μετά χαζεύεις και περνάει η ώρα και σου μένουν 4...Ξεκινάς λίγο χύμα, αγχώνεσαι ότι δε βγαίνει και τα παρατάς γιατί δε πρόκειται να καταφέρεις να τα πας όσο καλά ήλπιζες.

Έτσι και με το φαγητό θέλεις να τα κάνεις όλα τέλεια. Και μόλις κάνεις τη στραβή νιώθεις χάλια και τα παρατάς. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει να κόψεις τη δίαιτα και να κάνεις μόνιμα διατροφή. Αυτό δε σημαίνει ότι κάθε μέρα θα τρως 100% άψογα. ʼμα βγεις θα πιεις το ποτό σου ή θα τσιμπίσεις κάτι. Αν βγεις για φαγητό μη σκεφτείς τα κιλά! Φάε αλλά μην πεις "αφού έκανα τη βλακεία ας του δώσω να καταλάβει!". Με μέτρο. Και την άλλη μέρα τα φέρνεις βόλτα. Κόβεις λίγο φαγητό, λίγο διάδρομο κι είσαι οκ!

Μια χαρά θα τα καταφέρεις. Να καταλάβεις ότι είμαστε κι άνθρωποι και δεν πρέπει να είμαστε μίζεροι. Θα βγούμε, θα φάμε, θα πιούμε αλλά με μέτρο κι όλα τα ελέγχουμε μετά. Κι εγώ όταν βγαίνω για φαγητό σκεφτόμουν ότι κακώς το κάνω, αν είναι τουλάχιστον να φάω καλά και μετά γλυκό κλπ. Κατέληξα όμως ότι αν φάω normal, όσο πρέπει κι όχι 3 μπάλες μετά, δε θα πάθω και τίποτα. Κι έτσι είναι.

Οπότε, υπομονή να τα χάσεις για να νιώσεις ωραία με το σώμα και τον εαυτό σου και μετά είπαμε! Προσοχή μεν, αλλά κι απόλαυση όταν χρειάζεται με μέτρο. Τι να το κάνεις το σώμα όταν είσαι μίζερος εξάλλου?

Σας ευχαριστω πολυ...Πραγματικα μου δινετε δυναμη...Σημερα υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα προσπαθησω να τηρησω ενα προγραμμα...Να μην κανω υπερβολες..Εχτες πηγα στην ψυχολογο μου και μου εδωσε οδηγιες αν μπορω να τις πω ετσι για μια υγιεινη διατροφη..Πρεπει να βαλω τα δυνατα μου να τα καταφερω μην χειροτερευσει και αλλο η κατασταση..Το καλο ειναι οτι το συνειδητοποιω αλλα νιωθω αδυναμη για να κανω κατι..Σημερα ομως ειναι μια νεα μερα οποτε θα βαλω ολες μου τις δυναμεις..Σιγουρα καθε αρχη και δυσκολη...Εχετε απολυτο δικαιο οτι πρεπει να αρχισω να απολαμβανω την ζωη γιατι δυστυχως περνουν τα χρονια πολυ γρηγορα και ηδη εχω χασει παρα πολλα...Ειλικρινα θελω να τα αλλαξω ολα..Φυσικα ειμαι ανυπομονη..Θα ηθελα ηδη να ειχα πετυχει τον στοχο μου για να αλλαξει και η διαθεση μου..Νιωθω οτι η ψυχολογος μου με βοηθα πολυ..Απο την πρωτη φορα που ειχα παει νιωθω οτι ειμαι πιο θετικη..Το χρωστω στον εαυτο μου εξαλλου να γινω καλα για να αρχισω να απολαμβανω τις χαρες της ζωης...Σωστα??Που θα μου παει θα αρχισω να αγαπω και εγω τον εαυτο μου και να σταματησω να τον βασανιζω και να τον τιμωρω..Πως μια απλη διαιτα μπορει να εξελιχθει σε ενα τοσο μεγαλο προβλημα απορω...Ειναι μεγαλο μαρτυριο..Ευχομαι παντως σε ολες να τα καταφερουμε και να τα αφησουμε καποια στιγμη ολα στο παρελθον...Ευχαριστω Πολυ!!!

Μαζί σου ,Σκάρλετ! :)