ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

Θέλω πρώτα από όλα να σας χαιρετήσω όλους και να πω πόσο χαίρομαι που σας βρήκα! Είμαι καινούρια στο φόρουμ και έχω τόσα πολλά να συζητήσω. Θα ξεκινήσω όμως πρώτα από αυτό που με καίει!
Είμαι παντρεμένη εδώ και τέσσερα χρόνια με έναν άνθρωπο που τον αγαπώ πολύ και που με αγαπάει πολύ. Εχουμε δύο παιδάκια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι 3 και 17 μηνών αντίστοιχα. Ως εδώ καλά!
Ας μπούμε όμως στο ζήτημα που θέλω να αναφέρω. Εδώ και δύο χρόνια έχει ξεκινήσει ένας μαραθώνιος συζητήσεων σχετικά με τη βάπτιση των παιδιών μας. Ο άντρας μου είναι κατά όλων αυτών των επεμβάσεων όπως λέει στην ελεύθερη βούληση των παιδιών. Εγώ αντίθετα επιθυμώ να βαπτιστούν. Επί δύο χρόνια συζητούσαμε, μαλώναμε και ο Πέτρος ήταν ήξοις αφίξοις. Τη μιά \"κάντο\" την άλλη \"μην το κάνεις\". Πριν από 2 μήνες όμως έγινε ένα μεγάλο πατιρντί. Ξεκινήσαμε να μαλώνουμε μεσημέρι (τα παιδιά έλειπαν στον παιδικό), και συνεχίσαμε να μαλώνουμε αφού τα κοιμίσαμε το βράδυ. Μου είπε πολύ σκληρά λόγια. Λόγια του τύπου:\"Με εξαπάτησες από την αρχή της σχέσης\", \"ολα ξεκίνησαν λάθος από την αρχή, αφού μου υποσχέθηκες ότι δεν θα τα βαπτίσεις\" (όντας έγκυος, χωρίς να έχω εναλλακτικές και με τις ορμόνες μου στο ζενίθ τους λόγω εγκυμοσύνης)...
Να μην τα πολυλέω αλλά... κάποια στιγμή που είχα φτάσει στα όριά μου με αυτά που μου έλεγε και με το γεγονός ότι στις αρχές του καλοκαιριού μου είχε πει να βαπτίσω αλλά εκείνη τη στιγμή για ακόμη μία φορά μου το αναιρούσε, ξύπνησαν τα παιδιά. Πήγα μέσα να τα κοιμίσω. Ημουν όμως τόσο εκνευρισμένη, που άρχισα να τους φωνάζω. Ηρθε ο Πέτρος και πήρε τη μικρή να την κοιμίσει και εγώ κοίμιζα τον μεγάλο. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι θέλω να πονέσω τον εαυτό μου. Να χτυπήσω με δύναμη το κεφάλι μου στον τοίχο, να κόψω τις φλέβες μου, να πεθάνω, να ησυχάσω, να μην έχω να σκέφτομαι τίποτε πιά. Πήγα μέσα στο σαλόνι για να μην κάνω τίιποτε από όλα όσα σκεφτόμουν. Με είχε πιάσει ένα κλάμα με λυγμούς και κοφτές ανάσες. Μετά από λίγο ήρθε μέσα ο άντρας μου. Οταν του εξομολογήθηκα ότι ένιωσα, με αγκάλιασε με λυγμούς σφίγγοντάς με και λέγοντας μου ότι δεν αξίζει για τίποτε και για κανένα να κάνω κάτι τέτοιο. Οτι πρέπει να σκεφτώ τα παιδιά. Του εξομολογήθηκα ότι όλη την ώρα δεν μου είχε περάσει καθόλου η σκέψη των παιδιών. Οτι το μόνο που με ένοιαζε ήταν να ησυχάσω εγώ και ότι ο Θάνατος ένιωθα πως ήταν φίλος μου.
Αργησα πολύ να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ και την επόμενη ημέρα σερνόμουν στην κυριολεξία. Καμία διάθεση, μιλούσα με σβησμένη φωνή... Ο άντρας μου το ίδιο βράδυ μου είπε να τα βαπτίσω και ότι δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη.

Κανόνισα μετά από πολύ σκέψη την βάπτιση για τις 25 Σεπτεμβρίου. Είμαι όμως πολύ μπερδεμένη. Ο άντρας μου μου έχει δηλώσει ότι δεν θα έρθει. Εγώ φαντάζομαι ότι θα είμαι στενοχωρημένη, γιατί δεν το θεωρώ νίκη μετα από όλα όσα πέρασα εκείνο το βράδυ. Νιώθω τόσο κενή. Το μόνο που σκέφτομαι και με προβληματίζει είναι το πως θα φύγω με τα παιδιά εκείνη την ημέρα από το σπίτι. Δεν θέλω να εκνευριστούμε, δεν θέλω να μαλώσουμε, δεν θέλω να γίνει κάτι που θα μου χαλάσει την διάθεση (αν και δεν υπάρχει και πολύ διάθεση)... Θέλω τη συμβουλή σας! Ξέρω ότι περνάω μία φάση κατάθλιψης, με στηρίζει όμως η αγάπη μου για τον άντρα μου, για τα παιδιά μου και τέλος για τον εαυτό μου. Γιατί ναι αγαπώ τον εαυτό μου! Και δεν έχω ξεπεράσει ακόμη το σοκ που μου προξένησε το γεγονός ότι σκέφτηκα έστω και για μία στιγμή να πεθάνω...

Καλησπέρα Εκάτη, καλωσόρισες:)

Μερικές επισημάνσεις έτσι για αρχή.

α) η κατάθλιψη είναι μια έννοια που μάλλον τη χρησιμοποιείς μεταφορικά, αν κατάλαβα καλά. Για να οριστεί κάτι ως καταθλιπτική κρίση πρέπει να ισχύουν πολλά πράγματα, περισσότερα από ένα άσχημο βράδυ. [επιφυλάσσομαι να γράψω κάτι σχετικά με το τι είναι διαταραχή και τι απλώς ένα επεισόδιο που μπορεί να έχει συμβεί σε όλους μας, ακόμα κι αν δεν πάσχουμε από μια διαταραχή]. Να ξέρεις πάντως ότι στιγμές με κλάματα, φωνές και άσχημες σκέψεις περνάνε πάρα πολλοί άνθρωποι, χωρίς αυτό να τους κάνει καταθλιπτικούς.

β) ανέφερες τη λέξη \"νίκη\". Μπορείς να σκεφτείς και να μας πεις τι εννοείς με αυτή την έκφραση;

γ) τι σημαίνει η βάπτιση για σένα; Τι για τον άντρα σου; Υπάρχουν άτομα στον περίγυρό σου που σε πιέζουν ή πρόκειται για αποκλειστικά δική σου επιθυμία;

δ) προφανώς έγινε μια κακή συνεννόηση σχετικά με τη βάπτιση των παιδιών, και έχετε ευθύνες και οι δύο σε αυτό (και οι δύο υποσχεθήκατε κάτι χωρίς ουσιαστικά να το εννοείτε). Έχεις μπροστά σου κάποιες αξίες (από τη μια η βάπτιση, από την άλλη η αγάπη του άντρα σου και η ειρηνική συνύπαρξη). Πριν προβείς σε οποιαδήποτε ενέργεια, μήπως θα ήταν καλή ιδέα να διαπιστώσεις τις συνέπειες που θα έχει οποιαδήποτε επιλογή σου;

Αγαπητή Ekati,

κατ\' αρχήν καλωσόρισες στο site!

Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που σου έγραψε η pops, και πρώτον και κύριον σχετικά με τη χρήση του όρου κατάθλιψη. Η ιστορία που διηγήθηκες σίγουρα είναι κάτι που θα αναστάτωνε τον οποιοδήποτε στη θέση σου και λογικό είναι να επηρεάζει τη διάθεσή σου. Τα υπόλοιπα στα είπε και η ποπς, δεν θα τα επαναλάβω.

Θέλω όμως να σου πω κάτι σχετικά με τη σκέψη της αυτοκτονίας επειδή ακριβώς φαίνεται να σε προβλημάτισε πολύ και όπως λες σε σόκαρε . Η πλειονότητα των ανθρώπων όταν τα βλέπει πολύ σκούρα ή τους συμβαίνει κάτι τραγικό, σε στιγμές μεγάλης έντασης μπορεί να σκέφτονται ή να λένε ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν. Από αυτούς λίγοι το σκεφτονται πραγματικά σοβαρά. Για να μην παρεξηγηθούν κάποια πράγματα που το λέω αυτό, σε καμία περίπτωση βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά μια τέτοια δήλωση κάποιου, και σίγουρα σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει να δώσουμε την ανάλογη σημασία και να μην το αγνοήσουμε. Να ψάξουμε δηλαδή αν το σκέφτεται συχνά και σοβαρά, αν κάνει συγκεκριμένα σχέδια κλπ. Στη δική σου περίπτωση όμως η ίδια λες ότι αγαπάς τον εαυτό σου, τον άντρα σου και τα παιδιά σου και ότι σε σόκαρε το γεγονός ότι σκέφτηκες μια στιγμή να τα εγκαταλείψεις όλα. Προφανώς ήταν κάτι που έγινε σε στιγμή μεγάλης έντασης, είχες ήδη περάσει πολλά εκείνη τη μέρα και η αντοχή σου είχε φτάσει στα όριά της. Δεδομένου αυτού και από τη στιγμή που δεν το έχεις ξανασκεφτεί από τότε, ίσως να καταλαγιάσει λίγο το σοκ σου αν ξέρεις ότι σε κάποιες καταστάσεις της ζωής λογικό είναι να σπάνε οι αντοχές μας και να ξεσπάμε έτσι χωρίς όμως να το εννοούμε όταν έχει περάσει η κρίση. Έχεις ένα άντρα και δυο παιδιά που σ\' αγαπάνε πολύ και νοιάζονται για σένα. Λογικό είναι το υπάρχον πρόβλημα να σε στεναχωρεί αυτή την περίοδο εφόσον το θεωρείς πολύ σημαντικό.

Τέλος οι διαφορές απόψεων δεν λύνονται με τον καλύτερο τρόπο επειδή ο ένας \"νικάει\" και ο άλλος \"χάνει\", αλλά επειδή και οι δυο έρχονται σε ένα συμβιβασμό, ο καθένας από την πλευρά του - έναν συμβιβασμό με τον οποίο και οι δυο να αισθάνονται άνετα. Το γεγονός ότι ο σύζυγός σου δέχτηκε να βαπτίσεις τα παιδιά αλλά ο ίδιος δεν θέλει να παραστεί στη βάπτιση, δηλώνει μάλλον ότι δεν έχει καλοδεχτεί ακόμα την απόφασή του να ενδώσει στη δική σου απόφαση, και ίσως -ίσως-αυτό να αφήσει το στίγμα του στο μέλλον. Δυστυχώς υπάρχει και κάποια πίεση χρόνου εφόσον η βάφτιση είναι στις 25. Καλό ήταν να συζητούσες μαζί του ξανά με ήρεμο τρόπο, κάποια στιγμή που θα είσαστε μόνοι σας και ξεκούραστοι, τον τρόπο που αισθάνεσαι τώρα, και όπως λέει και η ποπς, τι σημαίνει η βάπτιση για σένα και τι για τον σύζυγό σου, και πως αισθάνεσαι που δεν θέλει να είναι εκεί και να καταλήξετε σε μια απόφαση που να ικανοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο και τους δυο. Ίσως ένας τρόπος είναι να σκεφτείτε τα παιδιά, τι θα θέλανε καλύτερα, να μην έχουν βαπτιστεί καθόλου ή να έχουν βαπτιστεί και να έλειπε ο μπαμπάς; -δεν εκφέρω τη δική μου γνώμη πάνω σε αυτό, αλλά χρησιμοποιώ τις εκδοχές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή

Φιλικά Αγγελική

Ekati,

Δεν κατάλαβα αν ο συζυγός σου θέλει να αποφασίσουν τα ίδια τα παιδιά ποια θρησκεία θα ακολουθήσουν όταν μεγαλώσουν ή να αποφασίσουν αν θα βαπτιστούν ή οχι?

Η ελευθερη βούληση των ανθρώπων αρχίζει να λειτουργεί μετά τα πέντε μας χρόνια. Κοντά σε εκείνη την ηλικία , ο εγκέφαλός μας αποκτά την ικανότητα να αποφασίσει \"με λογική\" και όχι με το ενστικτο.

Το να παρει ενας άνθρωπος αποφάσεις για τη φιλοσοφία και τις αξίες της ζωής του, ειναι μια διαρκής διαδικασία του εγκεφάλου και της συνείδησή του που ποτέ δεν σταματά . Σε ποια ηλικία άραγε είναι ώριμος ο άνθρωπος για να αποφασίσει το θρήσκευμα που θα ακολουθήσει? Και θα αποφασίσει τελεσίδικα?

Στην σύχγρονη κοινωνία και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο άνθρωπος θα ωριμάσει φιλοσοφικά και κυρίως πνευματικά. Ολο και περισσότερο δεν θα καλύπτεται απο τα \"θρησκευτικά δόγματα\", θα αναζητά τον δικό του προσωπικό δρόμο επικοινωνίας με το Ανώτερο , πέρα από τις θεσμοθετημένες θρησκείες και τα ιερατεία.

Και ξέρεις γιατί? Γιατί οι θεσμοθετημένες θρησκείες ειναι ανθρώπινη εφεύρεση, όπως και τα πολιτικά συστήματα. Κάποια στιγμή δεν είναι μας είναι απαραίτητα.

Εκείνος που παντα υπάρχει , ενώνει και δίνει ζωή σε όλα (ορατά και αόρατα) ειναι ο Συμπαντικός Πατέρας. Αυτή είναι η σύγχρονη φιλοσοφία : Η αναζήτηση της Πηγής των Πάντων και τελικά με την ελεύθερη βουλησή μας να αποφασίσουμε αν θέλουμε ή όχι να την φθάσουμε.

Οι ωριμοι γονείς μαθαίνουν τα παιδιά τους να επιλέγουν πάντα ότι προσφέρει Αγάπη, Ομορφιά , Καλοσύνη και Αλήθεια. Αυτές είναι οι συμπαντικές αξίες.

Η βάπτιση δεν εχει να κάνει σε τίποτε με την αναζητηση του ανθρώπου για την Τελειότητα. Οπως και η τελετή του γάμου δεν έχει τίποτε το πνευματικό. Και οι δυο τελετες ειναι καθαρά κοινωνικές, είναι συνήθεια, ειναι παραδοση. Δεν εχουν να κάνουν σε τίποτε με τις πνευματικές επιλογές μας. Το \"ιερατείο\" της ενσωμάτωσε στη θρησκευτική λατρεία για να αυξήσει τα έσοδα του ταμείου.

Η βαπτιση δεν εχει να κάνει με την σωτηρία της ψυχής και την επιλογή του θρησκεύματος. Ο τρόπος που θα μεγαλώσεις τα παιδιά, οι αξίες που θα τους δώσεις θα τα οδηγήσουν ή όχι στην αναζήτηση του Θεού.

Σκέψου για ποιο λόγο θέλεις την τελετή. Το επιβάλει το θρσκευτικό σου συναίσθημα? κοινωνικοί λόγοι? το σόι? η νονά?

Μετά συζήτησε ήρεμα με το συζυγό σου για το τι εννοεί \"ελευθερη βούληση\" των παιδιών σας. Αν θα γίνει ή όχι η τελετή βάπτισης ή την επιλογή τους στην αναζήτηση του Θεού?

Προσπεράστε για λίγο το κοινωνικό γεγονός και μιλήστε για την ουσία του θέματος: Με ποιο τρόπο θα καθοδηγήσετε τα παιδιά σας στην πνευματική τους εξέλιξη.

Τα βαπτίσια -γίνουν δεν γίνουν- δεν σας απαλλάσουν από τις γονικές σας ευθύνες να εμφυσήστε στα παιδιά σας ανώτερες πνευματικές αξίες .

Τα βαπτίσια - γίνουν δεν γίνουν- δεν ειναι αυτό που θα καθορίσει την σχέση των παιδιών σας με τον Θεό και τον Κύριο. Εσείς είστε ο δρόμος για τον Θεό.

Αυτό που θα μετρήσει στις μελλοντικές πνευματικές τους αποφάσεις θα ειναι πως εσείς οι δυο τους γονείς, θα τους ανοίξετε τον δρομο να αναζητήσουν την δική τους προσωπική και μοναδική σχέση με τον Πατέρα.

Επιλέξτε : Γιατί θα αποφασίσετε? Για τους τύπους ή για την ουσία?

Σας ευχομαι να σταθείτε δυνατοί , ενωμένοι και αγαπημένοι και να βγειτε και οι δυο μεσα απο αυτη τη \"δοκιμασία\" σοφότεροι.