στον nikosD.

Νικο
ηθελα να σε ρωτησω για τα πιο προσφατα συμπερασματα σου απο την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ σου συμμετοχη σε ομαδες υποστηριξης ατομων με διατροφικες διαταραχες.
τι εξελιξη ειχαν τα ατομα αυτα?ποια η γνωμη σου τελικα?
η ομαδα που ξεκινησε περισυ πως τα πηγε?υπαρχει ακομα?
και τελος αν προκειται να ξεκινησει και φετος καποια ομαδα και ποτε..

.

2sweet2b4go10
καλησπέρα και συγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντηση μου.
Η περσυνή ομάδα τελείωσε τον Μάιο, όμως είναι τόσο δύσκολο να μπορέσω να βάλω σε λόγια το βίωμα μιας θεραπευτικής ομάδας! Οχι μόνο βουλιμίας, αλλά οποιασδήποτε θεραπευτικής ομάδας. Θα ήταν σαν να προσπαθώ να σου περιγράψω τι γεύση έχει ένα φαγητό που ποτέ δεν έχεις δοκιμάσει. Τα υλικά θα μπορέσω να στα εξηγήσω, την γευστική αίσθηση ομως όχι.

Σε γενικές ωστόσο γραμμές, ξεδιπλώθηκαν για μία ακόμη φορά ανοικτές υποθέσεις πίσω από τη βουλιμία και την παχυσαρκία. Οι δύο αυτές διαταραχές τόσο θεωρητικά όσο και εμπειρικά φαίνεται ότι περισσότερο αποτελούν ένα μόνο κρίκο μιας ολόκληρης αλυσίδας.
Για το λόγο αυτό, τα μέλη της ομάδας περισσότερο ζητούσαν να επεξεργαστούμε "ψυχολογικά" θέματα (σχέσεων με σημαντικούς άλλους, επικοινωνία, αυτοεικόνα κτλ) παρά θέματα που αφορούν τα επεισόδια και την όλη διαδικασία της υπερφαγίας.

Επιπλέον, κοινή πεποίθηση όλων, έτσι όπως φάνηκε στην τελυταία συνάντηση της "αυτοαξιολόγησης" όπου ο καθενας μοιράστηκε την εμπειρία του από την ομάδα και την προσωπική του πορεία εξέλιξης καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν πως η γνώση από μόνη της αποτελεί μια εγκεφαλική και μόνο συνειδητοποίηση που δεν είναι αρκετή για να πάμε παρακάτω και πως η μοναδική περίπτωση για να κάνουμε βήματα είναι να αναγνωρίσουμε συναισθηματικά, στο "στομάχι" μας, στην ψυχή μας το βίωμα μιας υπερφαγικής πορείας ζωής.

Με άλλα λόγια, η πληροφόρηση περί της υπερφαγίας, η γνώση του τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι καλό και τι κακό αναφορικά με τη συμπεριφορά και τη διατροφή μας είναι χρήσιμα μεν εργαλεία, αποτελούν όμως το ξεφλούδισμα μόνο της εξωτερικής στοιβάδας ενός κρεμυδιού. Υπάρχουν όμως πιο βαθιά πολλές ακόμη στοιβάδες.

Τα παραπάνω (νομίζω ότι τα έχω ξαναγράψει και σε άλλο thread) δεν είναι συμπέρασμα μόνο μιας υπερφαγικής ομάδας αλλά κοινή απόρροια της εμπειρίας μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας, ασχέτως θέματος.

Επιστρέφοντας στα των ομάδων βουλιμίας/παχυσαρκίας, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μπορούμε να ελέγξουμε τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα μιας τέτοιας ομάδας, όμως δυστυχώς αυτό πάντοτε προσκρούει στο γεγονός ότι η επαφή με κάποιους από τους συμμετέχοντες χάνεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Για αυτό άλλωστε πολύ λίγες μόνο έρευνες υπάρχουν για την αποτελεσματικότητα της ομαδικής ψυχοθεραπείας στις ΔΠΤ. Ευτυχώς τα αποτελέσματα αυτών, είναι όλα ενθαρυντικά.

ΥΓ. Φέτος και σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα δεν έχω πρόθεση να τρέξω ομάδα βουλιμίας/παχυσαρκίας.