Αγαπη, ερωτας, παθος.
τρια διαφορετικα πραγματα...ποσο μπορουμε να τα βρουμε και τα 3 μαζι σε εναν ανθρωπο?
Στα δικα μου ματια, η αγαπη ειναι κατι συμπαγες, συντροφικο, μελωδικο, ομορφο, ανθεκτικο,λαμπερο. Στα δικα μου ματια επισης, η αγαπη δεν αρκει παντα.Για να κρατησει μια σχεση εννοω.
Ο ερωτας... ο ερωτας, ειναι ενθουσιασμος, θαυμασμος, ζωτικος, ειναι και αγριεμενο ποταμι, σε ανεβαζει και σε ριχνει, σαν να σαι ενα φυλλαρακι, ενα ξυλαρακι που το περιπαιζει το βαθυ κυμα. Ο ερωτας ειναι μυστηριακη συνδιαλεξη..Ο ερωτας ειναι εξιδανικευση! Φτιαχνουμε εναν υπερ- αλλο, οπως εχουμε μεσα μας ενα υπερ- εγω και βλεπουμε πανω του, οοοολα αυτα που στα ματια μας λαμπυριζουν σαγηνευτικα, γνωρισματα που θα θελαμε να χουμε. Και ετσι θελουμε τον αλλον, να τον κυριεσουμε, να μας κυριευσει. Να γινουμε ενα!
Και το παθος?
το σκετο παθος, το νωπο. Ενα απλο, σαρκικο, ζωωδες και απολυτα υποτακτικο καλεσμα. Ανεξηγητο, ανελεητο.... καυτερο, αδυσωπητο καλεσμα, ζουγκλα ενστικτων και ερωτηματικα συναισθηματων....
Φυσικα μπορουν ολα αυτα να συνυπαρχουν, ή να συνδυαζονται..
Πως κατασιγαζεις το παθος? Πως το υποτασσεις στην λογικη? Πως ξεφευγεις απο τον ρυθμο του πυρετου του? Τοτε, που νιωθεις οτι σεληνιαζεσαι, κι οτι το μονο , το μονο! που σε οδηγει ειναι αυτο και τιποτα αλλο δεν χωρα, ουτε η σκεψη, ουτε η αναστολη... και μια γλυκια, επικυνδυνη τρελα σε κυριευει.
Επικινδυνη γιατι δεν την οριζεις, σε οριζει.
Δεν ειναι αδυναμια να κυριευεται καποιος απο το παθος? Για μενα, ειναι εκνευριστικο να μην εχω τον ελεγχο και να ειναι κατι αλλο εξω απο εμενα τοσο μαγνητικο, τοσο σημαντικο... Να εχει τοση επιρροη πανω μου. Ειναι αδυναμια κι επιπολαιοτητα να το αφησω να με παρασυρει σε ακραια σημεια του εαυτου μου.
