επειδη ποτε δεν εφτασα στην φαση αυτη δεν ξερω
κατι ειδα στο u tube και προβληματιστηκα
μονο δεν τρωνε η κανουν και εμετο?
Printable View
επειδη ποτε δεν εφτασα στην φαση αυτη δεν ξερω
κατι ειδα στο u tube και προβληματιστηκα
μονο δεν τρωνε η κανουν και εμετο?
ναι αν ανηκουν στον τυπο του καθαρτικου ανορεκτικου αν και τετοιες στατηγικες εμφανιζονται πι πολυ σε βουλημικους ,αλλα να μην ξεχναμε οτι και στους δυο η αμαρτια τους ειναι η με καθε τροπο διατηρηση του βαρους
Ναι μερικοί, κάνουν.
ναι, όπως υπάρχουν βουλιμικοί που δεν κάνουν, αλλά παίρνουν χάπια.
Τελικα,μελετωντας τις απαντησεις σας σε διαφορα threads,πρεπει να πω οτι μου εχει κανει απιστευτη εντυπωση το ποσα κοινα μοιραζονται οι δυο αυτες διαταραχες,λες και ειναι οι δυο οψεις ενος καθρεφτη,αλλοτε συγκλινουν,σε καποια αποκλινουν,αλλα ειναι ισχυρη η παρουσια των κοινων παρονομαστων τοσο,που τις κανουν "αδερφες"διαταραχες σχεδον.Εχω αδικο?Διορθωστε με αν εχω βγαλει λαθος συμπερασμα.
sabe,
υπάρχει μια πυρηνική διαφορά ανάμεσα στις δύο διαταραχές.
Στην ανορεξία, υπάρχει σοβαρή διαστρέβλωση στην αντίληψη της εικονας του σώματος.
Ο ανορεξικός, ακόμη και αν είναι λιπόσαρκος, βλέπει τον εαυτό του εξαιρετικά παχύ.
Απεναντίας, στην βουλιμία, έχουμε ξεκάθαρη εικόνα του σώματος.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό στις 2 διαταραχές είναι η κατάλιψη, η οποία όμως συνήθως είναι επιπλοκή των διαταραχών και σίγουρα όχι σύμπτωμα τους.
Σε οτι αφορά το αρχικό ερώτημα, εμμετούς έχουμε και στην ανορεξία, ιδιαίτερα στον βουλιμικό τύπο ψυχογενούς ανορεξίας.
ειναι βεβαιο αυτο,Νικο?Quote:
Originally posted by NikosD.
sabe,
υπάρχει μια πυρηνική διαφορά ανάμεσα στις δύο διαταραχές.
Στην ανορεξία, υπάρχει σοβαρή διαστρέβλωση στην αντίληψη της εικονας του σώματος.
Ο ανορεξικός, ακόμη και αν είναι λιπόσαρκος, βλέπει τον εαυτό του εξαιρετικά παχύ.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό στις 2 διαταραχές είναι η κατάλιψη, η οποία όμως συνήθως είναι επιπλοκή των διαταραχών και σίγουρα όχι σύμπτωμα τους.
Σε οτι αφορά το αρχικό ερώτημα, εμμετούς έχουμε και στην ανορεξία, ιδιαίτερα στον βουλιμικό τύπο ψυχογενούς ανορεξίας.
σκεφτομαι καποια πραγματα που εμενα μου θυμιζουν μεγαλη συγγενεια μεταξυ των δυο παθησεων κι εχω περισσοτερο την εντυπωση,οτι η ανορεξια ειναι μια πιο βαρια μορφη της βουλιμιας...
εξηγω ομοιοτητες που βρισκω:
-εχω διαβασει κι ακουσει ιστοριες ατομων που εχουν περασει κι απο τις δυο αυτες διαταραχες,πραγμα που θα μπορουσε να σημαινει, οτι ο ψυχισμος των ατομων που ασθενουν, ειναι πολυ κοντινος.
-ο βουλιμικος περναει φασεις αυστηρης ολιγοφαγιας κι οταν δεν αντεχει,ξεσπαει σε επεισοδια υπεφαγιας, νοιωθωντας φρικτα γι αυτα...το ιδανικο στο μυαλο του θα ηταν να μπορουσε να παραμεινει στην φαση της ολιγοφαγιας.
ο ανορεκτικος μου μοιαζει σαν ενας βουλιμικος πιο πειθαρχημενος....που καταφερε να μεινει δλδ στο σταδιο που επιθυνει.
- το πιο βασικο.
εχω διαβασει εδω ιστοριες κοριτσιων που πσχουν απο βουλιμια και παρολα αυτα εχουν αρκετα κιλα.εχω διαβασει ομως παρα πολλες ιστοριες απο κοριτσια που επισης πασχουν και ειναι σε κανονικα κιλα η σε ελαχιστα παραπανω (2-3 ας πουμε) η και λιγοτερα απο το κανονικο που υποστηριζουν οτι αυτες ξερουν οτι εχουν μερικα για χασιμο. το περιεργο ειναι οτι αυτες οι κοπελεςαισθανονται τεραστια δυστυχια γι αυτα τα 2-3 η καθολου κιλα και νοιωθουν ασχημες, αρα παχιες! πως ειναι δυνατον καποιος να ειναι παχυς με 2-3 κιλα και λεπτος αν τα χασει...και μαλιστα τοσο παχυς που να νοιωθει οτι τα κιλα αυτα καταστρεφουν την πιθανη του ευτυχια?δεν ειναι φανερο οτι κι οι κοπελες αυτες εχουν στρεβλη εικονα για το σωμα τους?
ολα τα παραπανω ειναι δικες μου σκεψεις, δεν εχουν καποια επιστημονικη τεκμηριωση :)
sweet,
ναι, είναι το πιο ξεκάθαρο χαρακτηρτιστικό της ανορεξίας η διαστρεβλωμένη εικονα του σώματος.
Μερικές γρήγορες σημειώσεις:
Στην βουλιμία, ακόμη κι αν τα κιλά είναι λίγα, το άτομο μπορεί να κάνει επεισόδια υπερφαγίας, βιώνοντας μια απουσία αυτοελέγχου, όμως έχει ξεκάθαρη εικονα του σώματος του (αν είναι αδύνατο, κανονικού βάρους ή υπέρβαρο).
Στην ανορεξία, μπορεί το βάρος να είναι πχ μόλις 40 κιλά, όμως το άτομο εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του με..περιττά κιλά.
Η ανορεξία είναι εν δυνάμει επικίνδυνη διαταραχή μιας και έχει μεγάλη θνησιμότητα, σε αντίθεση με την βουλιμία.
Τέλος ο τύπος της βουλιμίας που συχνά μπορεί να μπερδευτεί με ανορεξία είναι ο βουλιμικός τύπος ψυχογενούς ανορεξίας.
Η βασική διαφορά τους είναι αυτή που ανέφερα και παραπάνω, δηλ. στην ανορεξία το άτομο μπορεί να τρώει 1 γιαούρτι όλη τη μέρα, να έχει ελάχιστα κιλά και πάλι να θεωρεί ότι χρειάζεται να χάσει κι άλλο βάρος, ενώ στον βουλιμικό τύπο ανορεξίας, το άτομο, ασχέτως των διαστρεβλώσεων, κάνει και επεισόδια υπερφαγίας.
Γράφω βιαστικά, ελπίζω να βγάζει νόημα το μήνυμα μου.
Γεια σου ΝikoD,ευχαριστω για τις εξηγησεις,ηξερα για τη διαστρεβλωσης της εικονας στην ανορεξια,αλλα βρηκα το δευτερο ποστ σου εξαιρετικα χρησιμο,ιδιαιτερα το σημειο για τον βουλιμικο τυπο της ψυχογενους ανορεξιας.Συγχαρητηρια για το ομορφο site επισης,το θεωρω εξαιρετικο να μπορουμε ολοι μας οχι μονο να ενημερωνομαστε για τις διατροφικες διαταραχες,αλλα και να αλληλεπιδρουμε,να επικοινωνουμε.Σου ευχομαι το καλο που βρισκουμε ολοι μας,να γυρναει πανω σου!
πραγματικό περιστατικό! Δουλεύω σε τράπεζα,το έχω γράψει και αλλού αυτό. Πριν δέκα χρόνια. Μέρα χωρίς καθόλου κίνηση, ένα κορίτσι που δεν φαίνεται πάνω από 15-16 κάθεται στην αίθουσα. Αν δεν ήταν κατάχλωμο και σκελετωμένο θα ήταν όμορφο. Η πρώτη μου σκέψη πηγαίνει σε λευχαιμία...κάτι πολύ βαρύ τέλος πάντων. Η μητέρα του θέλει να στείλει χρήματα στο εξωτερικό. Μεγάλο ποσόν το οποίο, εκείνη την εποχή, δεν έφευγε χωρίς δικαιολογητικά, στην προκειμένη περίπτωση γνωμάτευση απ΄το νοσοκομείο. Υπάρχει φάκελος με το ιστορικό (πάνω από 50 σελίδες) ο οποίος μου παραδίδεται. Το έμβασμα προς μεγάλο νοσοκομείο της Αγγλίας,γίνεται. Φυσικά διαβάζω το ιστορικό. Ανορεξία που έχει φτάσει να απειλεί τη ζωή του παιδιού. Με ύψος 1,67 ήταν γύρω στα 45 κιλά! Και κατέβαινε...Η μητέρα(γλυκειά και μορφωμένη γυναίκα) ήταν απελπισμένη. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε κανείς ειδικός, δεν ήξεραν καν τι ήταν αυτό που είχε το παιδί και πως να το αντιμετωπίσουν,γι αυτό και τηνέστειλαν στην Αγγλία.
Την ιστορία μου την είπε η μητέρα. Δεν χρειάζεται να πω λεπτομέρειες, υπάρχει πάντως μέσα χωρισμός και θάνατος. Η αντίδραση της μικρής ήτανη λιμοκτονία.
Χρόνια μετά ξαναβλέπω τη μητέρα. ΄Εχει γυρίσει Αγγλία και Αμερική από 2-3 φορές. Το κοριτσι (22 χρονών ηταν αλλά έδειχνε πολύ μικρότερο) συνέρχεται αλλά πάντα ξανακυλάει, με την πρώτη δυσκολία, με την πρώτη ερωτική απογοήτευση.
Πριν ένα μήνα βλέπω ξανά τη μητέρα. Η πρώτη μου κουβέντα τι κάνει η μικρή. ΄Εχει γίνει καλά, μου λέει λάμποντας από χαρά. Και έχει και μωρό. Να τη δεις δεν θα τη γνωρίσεις... και μου δείχνει φωτογραφία. Μια γελαστή,όμορφη,κανονική κοπέλα.
Που να τη γνωρίσω. Που η εικόνα που μου έχει μείνει ήταν ένας γκρι σκελετός που έπινε, γουλιά γουλία μια coca cola LIGHT!!!!!!!
O θεός να φυλάει τα παιδιά μας!
Kαλησπέρα σας. Θα μπορούσατε μήπως να διευκρινήσετε τον όρο επιπλοκή, γιατί με μπερδέψατε. Εννοείτε ότι πρώτα έρχεται η ανορεξία/βουλιμία και έπειτα σε ποσοστό ασθενών (όχι σε όλους) παρουσιάζεται η κατάθλιψη ως επιπλοκή?Quote:
Originally posted by NikosD.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό στις 2 διαταραχές είναι η κατάλιψη, η οποία όμως συνήθως είναι επιπλοκή των διαταραχών και σίγουρα όχι σύμπτωμα τους.
Είχα την εντύπωση ότι στη συνήθη συμπτωματολογία διατροφικής διαταραχής συμπεριλαμβάνεται η κατάθλιψη ως πρόδρομο φαινόμενο.
Όσο για το φαινόμενο του εμετού, ΝΑΙ σαφέστατα παρουσιάζεται και στην περίπτωση ανορεξίας. Στο μόνο που θα διαφωνήσω ειναι η διαταραγμένη αντίληψη περί βάρους. Και οι ανορεξικοί έχουν συνείδηση της ισχνότητάς τους και των κινδύνων που επιφέρουν στον εαυτό τους, όμως είναι κάτι σαν αυτοσκοπός η δίαιτα. Δηλαδή το ξέρεις ότι σου κάνει κακό, το ξέρεις ότι είσαι πολύ αδύνατη, παρ'όλα αυτά το συνεχίζεις. Είναι ψυχαναγκασμός όπως το τσιγάρο στους καπνιστές, το αλκοόλ στους αλκοολικούς, κτλ...
συγκινητικο...πολυ...Quote:
Originally posted by kat201161
πραγματικό περιστατικό! Δουλεύω σε τράπεζα,το έχω γράψει και αλλού αυτό. Πριν δέκα χρόνια. Μέρα χωρίς καθόλου κίνηση, ένα κορίτσι που δεν φαίνεται πάνω από 15-16 κάθεται στην αίθουσα. Αν δεν ήταν κατάχλωμο και σκελετωμένο θα ήταν όμορφο. Η πρώτη μου σκέψη πηγαίνει σε λευχαιμία...κάτι πολύ βαρύ τέλος πάντων. Η μητέρα του θέλει να στείλει χρήματα στο εξωτερικό. Μεγάλο ποσόν το οποίο, εκείνη την εποχή, δεν έφευγε χωρίς δικαιολογητικά, στην προκειμένη περίπτωση γνωμάτευση απ΄το νοσοκομείο. Υπάρχει φάκελος με το ιστορικό (πάνω από 50 σελίδες) ο οποίος μου παραδίδεται. Το έμβασμα προς μεγάλο νοσοκομείο της Αγγλίας,γίνεται. Φυσικά διαβάζω το ιστορικό. Ανορεξία που έχει φτάσει να απειλεί τη ζωή του παιδιού. Με ύψος 1,67 ήταν γύρω στα 45 κιλά! Και κατέβαινε...Η μητέρα(γλυκειά και μορφωμένη γυναίκα) ήταν απελπισμένη. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε κανείς ειδικός, δεν ήξεραν καν τι ήταν αυτό που είχε το παιδί και πως να το αντιμετωπίσουν,γι αυτό και τηνέστειλαν στην Αγγλία.
Την ιστορία μου την είπε η μητέρα. Δεν χρειάζεται να πω λεπτομέρειες, υπάρχει πάντως μέσα χωρισμός και θάνατος. Η αντίδραση της μικρής ήτανη λιμοκτονία.
Χρόνια μετά ξαναβλέπω τη μητέρα. ΄Εχει γυρίσει Αγγλία και Αμερική από 2-3 φορές. Το κοριτσι (22 χρονών ηταν αλλά έδειχνε πολύ μικρότερο) συνέρχεται αλλά πάντα ξανακυλάει, με την πρώτη δυσκολία, με την πρώτη ερωτική απογοήτευση.
Πριν ένα μήνα βλέπω ξανά τη μητέρα. Η πρώτη μου κουβέντα τι κάνει η μικρή. ΄Εχει γίνει καλά, μου λέει λάμποντας από χαρά. Και έχει και μωρό. Να τη δεις δεν θα τη γνωρίσεις... και μου δείχνει φωτογραφία. Μια γελαστή,όμορφη,κανονική κοπέλα.
Που να τη γνωρίσω. Που η εικόνα που μου έχει μείνει ήταν ένας γκρι σκελετός που έπινε, γουλιά γουλία μια coca cola LIGHT!!!!!!!
O θεός να φυλάει τα παιδιά μας!