Γεια σε όλους

Χρόνια τώρα παιδεύομαι να απαλαγώ απο τα επιπλέον κιλά που έχω αποκτήσει γιατι παθαίνω κρίσεις υπερφαγίας το βράδυ που επιστρέφω απο τη δουλειά και ενω όλη την ημέρα ελέγχω τον εαυτό μου να φάω οπως πρέπει το βράδυ που π΄ρεπει να φάω το βασικό μου γεύμα τρώω παραπάνω και χαλάω τη διατροφή μου.
Εχω προσπαθήσει με τις εξής μεθόδους
διαιτα απο μόνη μου
διαιτα με διαιτολόγο (4 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΎΣ στο συνολό)
Bodyline ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ (πολλα χρηματα - ψυχολογικος πολεμος κλπ
Χάπια τα πηρα αλλα διαφορα δεν ειδα και ετρεμα μη πάθω κάτι
Βελονισμός ακριβός και μόνο φρούτα δεν ξανατρώω εχασα 7 πηρα 10
Αυτή ειναι η διαδρομή μου και ενω ειμουν μεχρι τα 30, 75-80 κιλά τωρα μεσα σε ενα χρόνο εχω γίνει 89 με ύψος 1.70.
Θα ήθελα να μπώ και εγώ στην παρέα σας να ακούσω τις συμβουλές σας και να μου λύσετε και μια απορία που έχω (βασικά εχω πολλές αλλα πρώτα αυτή)
Ειχα ακούσει παλιά οτι ο ενδοκρινολόγος μπορει να βοηθήσει και ας μην εχεις πρόβλημα με τις ορμόνες Ειναι αλήθεια?

Καλησπέρα porki!


Όταν λες για φρούτα τι εννοείς? Έκανες και χημικές δίαιτες?
Ο ενδοκρινολόγος ίσως θα μπορούσε να σου δώσει να κάνεις κάποιες ορμονικές εξετάσεις, πέραν του θυρεοειδούς κι από κει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Θα μπορούσε πιθανόν να σου δώσει και κάποιες συμβουλές σχετικά με την τροφική δυσανεξία.

οταν λεω φρουτα εννοω οτι στη μεθοδο εδυνατισματος με βελονισμο τρως για μια εβδομαδα μονο φρουτα και τη δευτερη εβδομαδα προσθετεις και σαλατες ωμες, η αληθεια ειναι οτι χανεις πολυ δε νιωθεις αδυναμια αλλα πρεπει να εισαι ανθρωπος με αυτοκυριαρχια μπορει να δει αμεσα αποτελεσματα εγω δεν μπορεσα.Παρεπιπτοντως σε παρακολουθει ο γιατρος και αυτο δεν το κανεις
πανω απο 3 δεκαπενθημερα.

Ούτε εγώ θα άντεχα μόνο με φρούτα και μετά μόνο με σαλάτες. Πολύ βάσανο... Κι ας μου είχες καρφώσει βελόνες σε όλο το σώμα...χε χε!
Προς το παρόν το παλεύω με δίαιτα που περιέχει τροφές από όλες τις ομάδες.

πως γινεται να μην νιωθεις αδυναμια αν τρως μονο φρουτα και σαλατες για 2 βδομαδες?!!!
πιστευω οτι εσυ εισαι αυτη που θα βοηθησει τον εαυτο της να αδυνατισεις... κ εγ εχω παει σε διατροφολογους (αν κ δν αντιμετωπιζω προβλημα παχυσαρκιας αλλα βουλιμιας..) αλλα δν μπορουσα να τηρησω πανω απ 5 μερες το προγραμμα που μ διναν παρολο που εφοσον δν ηθελα να χασω πολλα κιλα δν ηταν καθολου καταπιεστικα... ετσι οχι μονο δν εχανα αλλα κ επαιρνα κιλα... ετσι σε καποια φαση αποφασισα να το παλεψω μονη μ.. ειχα εξαλλου τοσα προγραμματα απο διατροφολογους που ηξερα τι επρεπε να φαω για να χασω κιλα... βσκ δν μπορουσα στν αρχη αλλα τωρα βρηκα σ αυτο τ site μια χημικη διαιτα, κνω κ καποια γυμναστικη κ εχω ηδη χασει κιλα κ δν εχω παθει βουλιμικο για 11 μερες... σε ψυχολογο εχεις παει? γιατι μπορει τ προβλημα να ξεκιναει απο καπου πιο βαθια.. εγω πχ ειχα ενοχοποιησει πολλες τροφες ( εννοειται ολα τα γλυκα κ πολλα αλλα...).. τωρα αποφασισα οτι θα με αφηνω να εχω 1 γλυκο ή κτι αλλο που θελω την εβδομαδα.. αυτη η σκεψη με χαλαρωνει πλυ κ με βοηθαει να αποφυγω βουλιμικα... ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις κ εσ... !! κλη σ επιτυχια κ να μας γραφεις νεα σου!

Για να ειμαι ειλικρινης οχι μονο δεν νιωθεις αδυναμια αλλα και ευεξια, εξ' αλλου ο γιατρος μου εδωσε υπογεγραμενο και σφραγισμενο προγραμμα που συμαινει οτι ειναι σιγουρος για την αγωγη του, ασε που εχω υποταση και κατα τη διαρκεια της διαιτας δεν ζαλιζομουν.Τελος παντων οσοι μπορουν ας το κανουν εγω δεν μπορω προς το παρον τουλαχιστον.Απο αυριο θα κανω ενα προγραμμα μιας διαιτολογου που ειναι κονυα στις συνηθειες μου υγυιεινη διατροφη προσαρμοσμενη στο δικο μου life style.
Οσο για τις χημικες διαιτες παιδια ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΑ ΧΗΜΙΚΕΣ ΔΙΑΙΤΕΣ ενα πολυ δικο μου ατομο εχει σκληρινση ο γιατρος μας ειπε οτι ισως φταινε οι χημικες διαιτες που εκανε κατα καιρους. Σας το παραθετω με πολυ αγαπη μιας και ολοι σας ειστε κατα καποιο τροπο μια δικη μου μικρογραφια και αντιστροφα.
Αν μαθουμε να αγαπαμε τον εαυτο μας

Αυτό προσπαθούμε...να μάθουμε να μας αγαπάμε!Καμία πρόταση; :)

Εγω για να ειμαι ειλικρινης ειμαι σε καλο δρομο...πως γινεται?
αγαπας οταν φροντιζεις και φροντιζεις οταν αγαπας τον εαυτο σου
συγχωρεις τους αλλους που σε πληγωσαν σε εθιξαν...τους προσπερνας
ολοι εχουμε ελατωματα και μειονεκτηματα σε αλλους ειναι ορατα στο σωμα τους σε αλλους στη ζωη τους στα παιδια τους σε ολους τους τομεις της ζωης τους
Εντοπιζεις τις αδυναμιες σου αλλα και τα δυνατα σου σημεια με αντικειμενικοτητα ειναι μαθηματικα σιγουρο οτι ειναι λιγοτερα τα ελατωματα αρα πολεμουνται
πολεμησε το και αν σε βοηθαει αυτο προσωποποιησε τον κακο σου εαυτο ειναι δυσκολος πολεμος γιατι εχουμε να σβησουμε απο υποσυνιδητο μας υπουλες συνηθειες του μυαλου αλλα πιστεψε με μπορεις να τις στριμωξεις στη γωνια .
θελει θρασος και πισμα ΩΡΕ....;)

Αντιλαμβάνομαι τι λες,αλλά δε νομίζω ότι είναι τόσο απλό(τουλάχιστον όχι για μένα)
Δεν είναι θέμα συγχώρεσης τρίτων,σύγκρισης των δικών τους ελαττωμάτων,ζυγίσματος των αρνητικών με τα θετικά μας...
Αυτά είναι εγκεφαλικές διαδικασίες και ανήκουν κατά κύριο λόγο στον τομέα της λογικής.(Παρατήρηση-συμπέρασμα)
Η αγάπη είναι συναίσθημα που δεν εκβιάζεται ούτε προκαλείται...(προϋποθέτει ελεύθερη βούληση)
Έχω πλήρως κατανοήσει και ξεπεράσει τα θέματα του παρελθόντος μου,έχω συγχωρήσει και τους άλλους και εμένα,
αντιλαμβάνομαι πού υστερώ εγώ και πού οι άλλοι,με εκτιμώ,με αναλύω,με στριμώχνω,όλα οκ...
Αλλά δεν είμαι σίγουρη πως με αγαπώ( κι ας είναι ο εγωισμός κάποια ένδειξη αγάπης για τον εαυτό μας).
Μου είναι πολύ ευχάριστο να φροντίζω άλλους παρά εμένα.Μου είναι πολύ εύκολο να μου κάνω κακό,
να με βάζω σε δεύτερη μοίρα ή και τελευταία σε σχέση με τους άλλους,να μην κυνηγώ τις προσωπικές μου φιλοδοξίες...
Δεν ξέρω τι είναι αγάπη,αλλά νομίζω πως αν την ένιωθα για μένα δε θα είχα φτάσει εδώ τη ζωή μου...Δεν ξέρω...
Βέβαια,οφείλω να ομολογήσω πως τελευταία κάτι άρχισε γενικότερα ν'αλλάζει...
Ίσως να έχω αρχίσει να με αγαπώ και να μην το έχω ακόμα αντιληφθεί...Οψόμεθα... :)

τον αγαπας τον εαυτο σου γιατι
1. τον συντηρεις στη χωη
2. γιατι βοηθας τους αλλους και δεν βαζεις σε δευτερη μοιρα τον εαυτο σου αλλα σε πρωτη γιατι με το να δινεις ικανοποιεις το εγω σου
3. γιατι τον ψαχνεις τον εαυτο σου και τον αναλυεις αρα σε νοιαζει....

Σαν να διαβαζω τον ευατό μου ,μου ακουστηκαν τα λόγια σου.

Nadine για τα δικα σου λογια εννοω

Quote:

---

Originally posted by porki
τον αγαπας τον εαυτο σου γιατι
1. τον συντηρεις στη χωη
2. γιατι βοηθας τους αλλους και δεν βαζεις σε δευτερη μοιρα τον εαυτο σου αλλα σε πρωτη γιατι με το να δινεις ικανοποιεις το εγω σου
3. γιατι τον ψαχνεις τον εαυτο σου και τον αναλυεις αρα σε νοιαζει....

---

1. το ότι δεν αυτοκτονώ δεν είναι απαραίτητα ένδειξη αγάπης για τον εαυτό μου(είναι ίσως ένδειξη έλλειψης μίσους)
Πάντως με τον τρόπο που έχω επιλέξει να ζω(νοσογόνος παχυσαρκία υψηλού βαθμού)δε νομίζω πως "με συντηρώ στη ζωή"με ασφάλεια
2.Βοηθώ τους άλλους και ασχολούμαι μαζί τους και επειδή τους αγαπώ και με νοιάζουν πολύ
αλλά και επειδή έτσι έχω το άλλοθι να μην ασχολούμαι με τα δικά μου(αντιπερισπασμός).
Γιατί μέσα από αυτήν την προσφορά νιώθω ότι μου επιτρέπεται κι εμένα να ξοδεύω από το πολύτιμο οξυγόνο του πλανήτη.
Δεν ικανοποιώ το εγώ μου,αλλά το κοροϊδεύω.
3.Ψάχνω και με αναλύω όπως κάνω και με ο,τιδήποτε άλλο πέσει στην αντίληψη μου(άνθρωπος ή κατάσταση)

Εντάξει,δεν είπα ότι δε με ενδιαφέρω καθόλου.Για το αν με αγαπώ αμφιβάλλω...
Κυρίως το τεκμαίρω από τις πράξεις και παραλείψεις μου(εκ του αποτελέσματος δηλαδή)
Πιστεύω πως κάποιος που αγαπά τον εαυτό του δεν αναπτύσσει τόσο αυτοκαταστροφική συμπεριφορά...

ok ας το δουμε αλλιως εχουμε πολλους εαυτους εναν για καθε τομεα της ζωης μας ερωτικη ζωη οικογενεια φιλιες εργασιακος τομεας σε ποιον εαυτο σου εσυ θεωρεις οτι εισαι αυτοκαταστροφικη?εγω ειμουν και ειμαι με τον πρωτο...

Έχω υπάρξει αυτοκαταστροφική σε σχέση με τον εαυτό μου,εννοώ κυρίως με το σωμα μου...
Αυτό έχει βέβαια συνέπεια σε όλους τους τομείς της ζωής μου,σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό,ανάλογα...
Αλλά και αναφορικά με ό,τι μου επέτρεπα να ζω(πχ. το ότι είχα συνηθίσει να ταλαιπωρούμαι και να ζω δυσάρεστες καταστάσεις
έκανε αρκετά δύσκολο να αφεθώ στη χαρά,στο θετικό,στις στιγμές ευτυχίας)Δεν είναι αυτονόητο να σου επιτρέπεις ν'απολαμβάνεις!
Ευτυχώς μετά από χρόνια και αρκετή δουλειά μπορώ να πω ότι έχω σημειώσει σημαντική πρόοδο και πλέον επιδιώκω-τουλάχιστον-το αντίθετο.
Νομίζω ότι πολλά ανάγονται στο βαθμό αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης,κατ'επέκτασ η και αγάπης για τον εαυτό μας...
Για κάποιους είναι δεδομένα και για κάποιους ζητούμενο.Κι αυτό είναι σφαλώς υποκειμενικό μέγεθος!
Το τι πραγματικά αξίζεις και τι νομίζεις πως αξίζεις δεν είναι αυτονόητα ταυτόσημα,εννοώ...